Α’ Κορ.ιβ:1 Περί δε των
πνευματικών, αδελφοί, δεν θέλω να αγνοήτε.
Α’ Κορ.ιβ:4-7 Είναι δε
διαιρέσεις χαρισμάτων, το Πνεύμα όμως το αυτό· είναι και διαιρέσεις διακονιών,
ο Κύριος όμως ο αυτός· είναι και διαιρέσεις ενεργημάτων, ο Θεός όμως είναι ο
αυτός, ο ενεργών τα πάντα εν πάσι. Δίδεται δε εις έκαστον η φανέρωσις του
Πνεύματος προς το συμφέρον.
Συχνά ακούμε ανθρώπους να λένε
ότι χρειαζόμαστε τα χαρίσματα του Πνεύματος ανάμεσά μας, και μιλούν σαν να μην
λειτουργεί κανένα από αυτά.
Γεγονός είναι ότι τα δύο πρώτα χαρίσματα
που αναφέρονται εδώ, είναι πάντα σε λειτουργία σε κάθε σωστή συνάθροιση. Αυτά
είναι το χάρισμα ΛΟΓΟΣ ΣΟΦΙΑΣ, και το χάρισμα ΛΟΓΟΣ ΓΝΩΣΗΣ. Άνθρωποι που έχουν
το λόγο σοφίας, κερδίζουν ψυχές. Παρ.ια:30 «όστις
κερδίζει ψυχάς, είναι σοφός». Ο Παύλος λέει ότι «λαλούμεν σοφίαν Θεού μυστηριώδη». Το χάρισμα του λόγου σοφίας είναι
αυτό που έκανε τον Παύλο να κερδίζει ψυχές για τον Χριστό. Έλεγε ότι αυτός
φύτεψε και στη συνέχεια ο Απολλώ ήρθε με τον λόγο της γνώσης και πότισε, και ο
Θεός αύξησε. (Α’ Κορ.γ:6). Αυτή είναι η
μέθοδος του Θεού, δημιουργίας συναθροίσεων.
Αυτό που χρειάζονται σήμερα οι
πιστοί, είναι να αναγνωρίσουν αυτά τα δύο χαρίσματα που λειτουργούν ανάμεσά
τους και να τα τιμήσουν. Σημειώστε ότι αυτά τα χαρίσματα δεν είναι ΣΟΦΙΑ και ΓΝΩΣΗ,
αλλά λόγος ΣΟΦΙΑΣ και λόγος ΓΝΩΣΗΣ. Δεν είναι η Σοφία και η Γνώση αυτού του
κόσμου, αλλά είναι του Αγίου Πνεύματος. Σημειώστε ακόμα ότι δεν είναι χαρίσματα
ανθρώπων, ούτε καν ανθρώπων του Θεού, αλλά είναι τα χαρίσματα του Πνεύματος που
λειτουργούν μέσα από τους ανθρώπους του Θεού.
Για παράδειγμα, ένας άνθρωπος του
Θεού, που έχει μια υγιή διακονία, μπορεί να αντιμετωπίζει ένα πρόβλημα που τον σαστίζει,
αλλά εκζητά το πρόσωπο του Θεού και το Πνεύμα λειτουργεί μέσα από αυτόν τον
λόγο σοφίας και τον λόγο γνώσης. Οι απόστολοι και οι πρεσβύτεροι στην σύνοδο της
Ιερουσαλήμ, αντιμετώπισαν το πρόβλημα της περιτομής και ο Ιάκωβος έλαβε το λόγο
της γνώσης και οι υπόλοιποι, με τη δωρεά του λόγου σοφίας, δέχτηκαν τα λόγια
του για την απόφασή τους.
Στη συνέχεια, υπάρχει το χάρισμα της
ΠΙΣΤΗΣ. Τώρα, όλοι οι Χριστιανοί έχουν πίστη, αλλά όλοι δεν έχουν το χάρισμα
της πίστης. Αυτό είναι ένα δώρο του Πνεύματος που λειτουργεί μέσω των μελών του
σώματος, όπως Αυτό (το Πνεύμα) θέλει.
Τι κάνουμε με αυτό; Εκζητούμε το
πρόσωπο του Θεού με ανοιχτή καρδιά και στη συνέχεια ο Θεός παίρνει την ευκαιρία
να δώσει τα δώρα Του. Αυτό το χάρισμα αναπτύσσεται καθώς εξασκείται.
Εις άλλον δε ΧΑΡΙΣΜΑΤΑ ΙΑΜΑΤΩΝ
διά του αυτού Πνεύματος. Συχνά ακούμε κάποιον να λέει ότι τάχα έχει το χάρισμα
της θεραπείας, αλλά θα παρατηρήσατε ότι ο λόγος λέει χαρίσματα (πληθυντικός) ιαμάτων.
Υπάρχει μόνο ένας τρόπος να γίνει αυτό κατανοητό, και αυτός είναι ότι το Πνεύμα
λειτουργεί τα χαρίσματα μέσα από τους ανθρώπους... Αν κάποιος είχε το χάρισμα (ενικός
αριθμός) της θεραπείας, θα μπορούσε να θεραπεύει όλους τους άρρωστους που θα
βρισκόταν στον δρόμο του. Αλλά ακόμη και ο απόστολος Παύλος άφησε έναν αδελφό
άρρωστο σε ένα συγκεκριμένο μέρος (Β’ Τιμ.α:20).
ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΘΑΥΜΑΤΩΝ, είναι επίσης
μια λειτουργία του Πνεύματος μέσα από ανθρώπους, οι οποίοι μπορούν να ασκήσουν
την πίστη τους.
ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ ΠΝΕΥΜΑΤΩΝ, είναι ένα χάρισμα,
συχνά παραποιημένο λόγω κακής χρήσης. Το γνήσιο χάρισμα, ωστόσο, είναι πολύ
χρήσιμο και κάθε συνάθροιση το χρειάζεται. Θα πρέπει να ενεργείται μόνο μέσα
από ένα πολύ ευαίσθητο άτομο με ένα συντετριμμένο πνεύμα. Κάποιον που δεν επιπλήττει
ποτέ σκληρά ούτε δημιουργεί ανακατωσούρες στην εκκλησία, αλλά μάλλον έχει
συμπόνια για όσους έχουν αιχμαλωτιστεί από τον διάβολο. Θα πρέπει να
χρησιμοποιείται για την ανάκτηση όσων έχουν πέσει στην παγίδα του διαβόλου. Όσο
είναι δυνατό, αυτό το χάρισμα δεν πρέπει να ασκείται σε δημόσιες συναθροίσεις,
γιατί συχνά ένα ακάθαρτο πνεύμα δεν εντοπίζεται από την πλειοψηφία των αγίων.
Αν δεν έχει ληφθεί μέριμνα, μπορεί να φέρει διαίρεση ανάμεσα στους πιστούς λόγω
συμπάθειας για το άτομο. Έτσι, είναι καλύτερα πολλές φορές να υπομείνουν μια λάθος
εκδήλωση και αργότερα να πάνε ιδιωτικά με πνεύμα αγάπης. Με αυτή τη μέθοδο,
μπορείτε συνήθως να κερδίσετε το άτομο από την παγίδα που βρίσκεται και να αποσοβήσετε
πολλά προβλήματα ανάμεσα στους πιστούς.
Ο Παύλος λέει στην εκκλησία της Κορίνθου
ότι ήρθε «με απόδειξιν Πνεύματος και
δυνάμεως» (Α’ Κορ.β:4). Και ο λόγος των θαυμαστών γεγονότων της ημέρας της
Πεντηκοστής, ήταν η πανίσχυρη απόδειξη του Πνεύματος και της δύναμης που
εκδηλώθηκε εκείνη την ημέρα από τους 120 πρόσφατα βαπτισμένους με το Πνεύμα.
Διαβάζουμε ότι η φανέρωση του Πνεύματος
δίνεται σε κάθε άνθρωπο προς το συμφέρον, εδ.7. Αυτό σημαίνει ότι είναι για το
κοινό καλό ολόκληρης της συνάθροισης. Ως εκ τούτου, θα πρέπει να λαμβάνεται
μέριμνα από όσους εξασκούν τα χαρίσματα, αυτό να γίνεται προς οικοδομή του
έργου του Θεού. Με άλλα λόγια, πρέπει να ευλογεί τον πιστό και να βάζει φόβο στον
άπιστο ελέγχοντας αυτόν. Όταν ο διάβολος δεν μπορεί να κρατήσει παρατεταμένα μια
συνάθροιση σε μια ψυχρή τυπικότητα, αλλά τα χαρίσματα του Πνεύματος είναι σε
λειτουργία με διάφορες εκδηλώσεις, θα χρησιμοποιήσει εκείνους που μπορεί να τους
οδηγήσει σε ακρότητες, φέρνοντας φανατισμό στη συνάθροιση. Πρέπει να θυμόμαστε
ότι η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση των δύο άκρων, του ψυχρού τυπικισμού από
τη μία πλευρά, και του φανατισμού από την άλλη. Ακόμα κι αν οι ακρότητες
οφείλονται σε έλλειψη αυταπάρνησης. Από τη μία πλευρά η σάρκα δεν είναι πρόθυμη
να πληρώσει το τίμημα του τι θα σκεφτεί ο κόσμος αν κινηθεί κατά το Πνεύμα, κι
έτσι παραμένει τυπική. Από την άλλη πλευρά, η σάρκα επιθυμεί να φανεί και
εξαιτίας αυτής της ανθρώπινης επιθυμίας να φανεί πνευματική, οι φτωχές ψυχές
οδηγούνται σε φανατισμό. Κανείς δεν πρέπει ποτέ να προχωρήσει σε μια εκδήλωση
χωρίς να είναι βέβαιος ότι αυτή είναι εξ ολοκλήρου αφιερωμένη στον Κύριο.
