Ρωμ.ιβ:4 Διότι
καθώς έχομεν εν ενί σώματι μέλη πολλά, πάντα δε τα μέλη δεν έχουσι το αυτό
έργον,
Για να απεικονίσει αυτό το σημείο, το εδ.4
χρησιμοποιεί το ανθρώπινο σώμα σαν αναλογία. Το ανθρώπινο σώμα έχει πολλά μέλη,
αλλά δεν έχουν όλα τα μέλη την ίδια λειτουργία. Υπάρχει ένα σώμα, αλλά πολλά
μέλη — ένα σώμα, αλλά διαφορετικές λειτουργίες.
Ρωμ.ιβ:5 ούτω και
ημείς οι πολλοί εν σώμα είμεθα εν Χριστώ, ο δε καθείς μέλη αλλήλων.
Περιγράφει την εκκλησία σαν το σώμα του Χριστού,
όπως στην Α’ Κορ.ιβ:12-27. Οι Χριστιανοί είναι όλοι μέλη του ενός σώματος του
Χριστού. Έτσι ο καθένας είναι μέρος των άλλων, όλοι είναι αλληλεξαρτώμενοι.
Ρωμ.ιβ:6 Έχοντες δε
χαρίσματα διάφορα κατά την δοθείσαν εις ημάς χάριν, είτε προφητείαν, ας
προφητεύωμεν κατά την αναλογίαν της πίστεως,
Τα διάφορα μέλη της εκκλησίας έχουν διαφορετικές
διακονίες και διαφορετικά χαρίσματα, όπως τα μέλη του σώματος έχουν
διαφορετικές λειτουργίες. Για το λόγο αυτό δεν τολμούμε να συγκριθούμε μεταξύ
μας (Β’ Κορ.ι:12), αλλά θα πρέπει να αναγνωρίζουμε την ποικιλία των λειτουργιών
και να παραδεχόμαστε την αξία των διάφορων μελών του σώματος. Πρέπει να
επιδιώξουμε να προσδιορίσουμε τα συγκεκριμένα χαρίσματά μας και να τα ασκήσουμε
με τον καλύτερο τρόπο προς όφελος του σώματος σαν σύνολο. Αντί να επιδιώκουμε να
κάνουμε κάθε δυνατή εργασία στο σώμα, πρέπει να επικεντρωθεί στις ειδικές
λειτουργίες ο Θεός μας έχει δώσει και τις καλές επιδόσεις.
Η λέξη «χαρίσματα»,
είναι η ίδια που χρησιμοποιείται στην Α’ Κορ.ιβ:4-11. Καμία από αυτές τις
λίστες δεν εξαντλεί τα δώρα του Θεού. Είναι μάλλον αντιπροσωπευτικές των τρόπων
που ο Θεός χρησιμοποιεί τα άτομα στην εκκλησία Του. Αυτό το εδάφιο απαριθμεί
επτά χαρίσματα.
Μπορούμε να τις περιγράψουμε και σαν πνευματικές
διακονίες στην εκκλησία, που δίνονται από τον Θεό. Ένα άτομο μπορεί να ασκήσει
αρκετές από αυτές. Αυτά είναι πραγματικά δώρα από τον Θεό, δεν είναι ανθρώπινα
επιτεύγματα. Τα εφτά χαρίσματα είναι:
(1) προφητεία
— θεόπνευστη ομιλία για την οικοδομή του σώματος. Δεν συνεπάγεται αναγκαστικά
πρόβλεψη του μέλλοντος. Η λέξη σημαίνει συγκεκριμένα ένα υπερφυσικό δημόσιο
μήνυμα στη γλώσσα του ακροατηρίου (Α’ Κορ.ιδ:29-31). Αν κάποιος έχει αυτό το
χάρισμα πρέπει να το ασκεί ανάλογα με την πίστη του - όσο το μέτρο της πίστης
του θα του επιτρέψει.
Ρωμ.ιβ:7 είτε
διακονίαν, ας καταγινώμεθα εις την διακονίαν, είτε διδάσκει τις, ας καταγίνηται
εις την διδασκαλίαν,
(2) Διακονία - υπηρεσία προς άλλους,
υπηρεσία στην εκκλησία. Εδώ προφανώς περιλαμβάνεται η θέση του Διακόνου.
(3) Διδασκαλία - εκπαίδευση.
Ρωμ.ιβ:8 είτε
προτρέπει τις, εις την προτροπήν· ο μεταδίδων, ας μεταδίδη εν απλότητι, ο
προϊστάμενος ας προΐσταται μετ' επιμελείας, ο ελεών ας ελεή εν ιλαρότητι.
(4) Προτροπή - ενθάρρυνση ή παρηγοριά.
(5) Μετάδοση – μοιρασιά των υλικών
ευλογιών με άλλους και με την εκκλησία και αυτό πρέπει να γίνεται με απλότητα.
Οι περισσότεροι σχολιαστές κατανοούν τη λέξη σαν «ελευθερία, γενναιοδωρία,»
αλλά επίσης μπορεί να σημαίνει «εκ καρδίας, με ειλικρίνεια».
(6) Οδηγία ή κυβέρνηση - ηγετικό ρόλο στην
εκκλησία. (Μια άλλη πιθανή έννοια είναι της βοήθειας). Οι ηγέτες πρέπει να
ασκούν το ρόλο τους με επιμέλεια, προσεκτικά, ένθερμα. Ο Θεός χρίει
προϊσταμένους ή εργάτες στην εκκλησία του. Είναι σημαντικό να υποτασσόμαστε
στις ανθρώπινες εξουσίες στην εκκλησία (Εβρ.ιγ:17), εφόσον οι εργάτες ασκούν
την εξουσία τους κάτω από το Θεό, σύμφωνα με τις κατευθυντήριες γραμμές του
λόγου Του. Οι εργάτες δεν πρέπει να γίνονται δικτάτορες αλλά να είναι
παραδείγματα και υπηρέτες όλων (Μάρκ.ι:42-45, Α ' Πέτρ.ε:1-3). Ακόμη και οι
εργάτες είναι υποκείμενοι στην αρχή της εξουσίας. Πρέπει να υποτάσσονται σε
ανώτερους εργάτες, και οι ανώτεροι εργάτες πρέπει να υποτάσσονται ο ένας στον
άλλο και στο συλλογικό όργανο. (Πράξ.ια:1-4, ιε:29, κα:18-26, Γαλ.β:1-14).
(7) έλεος – το να είναι ελεήμων και
ευγενικός στους άλλους. Αυτό περιλαμβάνει επίσκεψη ασθενών, βοήθεια φτωχών,
υποστήριξη χηρών και ορφανών (Ματθ.κε:31-46, Γαλ.β:10, Ιάκ.α:27, β:15-17). Το
άτομο που ασκεί το λειτούργημα αυτό πρέπει να το κάνει χαρωπά, όχι απρόθυμα, με
βαρυγκώμια ή υπεροψία.
Για να συνοψίσουμε, κάθε χριστιανός έχει ένα
ιδιαίτερο χάρισμα, διακονία ή λειτούργημα στην εκκλησία (ή ενδεχομένως αρκετά
από αυτά). Ό, τι ο Θεός του έχει δώσει για να κάνει, θα πρέπει να το κάνει με
όλη του τη δύναμη και ικανότητα, αλλά πάντα με ταπείνωση.
