• Αρχές αγάπης (ιβ:9-21)
Το τελευταίο τμήμα του κεφ.ιβ παρουσιάζει μια
σειρά από πρακτικά γνωμικά σχετικά με την χριστιανική συμπεριφορά, ιδιαίτερα
στις διαπροσωπικές σχέσεις. Ενώ κάποιοι μπορούν να το δουν αυτό σαν μια συλλογή
από διάφορες παροιμίες, είναι καλύτερα να το δείτε σαν μια έκθεση αγάπης.
Αρχίζοντας με την αναφορά στο εδ.9, η αγάπη φαίνεται να είναι η κυρίαρχη σκέψη.
Από αυτή την άποψη, το απόσπασμα είναι παρόμοιο με την Α’ Κορινθίους ιγ, και τα
δύο μέρη τονίζουν πολλά ίδια σημεία.
Η Ρωμαίους ιβ:9-21 δεν είναι απλά μια συλλογή από
κανόνες, αλλά ερμηνεία της αγάπης. Η αγάπη θα επηρεάσει όλο το φάσμα της
θρησκευτικής και κοινωνικής ζωής μας. Για το σκοπό της μελέτης, μπορούμε να
προσδιορίσουμε 23 αρχές αγάπης εδώ, που διατυπώνονται σαν εντολές.
Ρωμ.ιβ:9 Η αγάπη ας
ήναι ανυπόκριτος. Αποστρέφεσθε το πονηρόν, προσκολλάσθε εις το αγαθόν,
(1) Διακηρύττει ότι η αγάπη πρέπει να είναι
ανυπόκριτη, ειλικρινής, χωρίς δόλο. (2) Μίσος για κακά πράγματα. Αυτό είναι μέρος
της θείας αγάπης: «Οι αγαπώντες τον
Κύριο, μισείτε το κακό» (Ψαλμός 97:10). (3) Αγκαλιάστε, προσκολληθείτε,
κρατήστε σφιχτά τα καλά πράγματα.
Ρωμ.ιβ:10 γίνεσθε
προς αλλήλους φιλόστοργοι διά της φιλαδελφίας, προλαμβάνοντες να τιμάτε
αλλήλους,
(4) Να είστε τρυφερά στοργικοί με τους υπόλοιπους
πιστούς της εκκλησίας με αδελφική αγάπη (φιλαδέλφεια). (5) Να θεωρείτε ο ένας
τον άλλο υπερέχοντα. Να σέβεστε και να τιμάτε ο ένας τον άλλο παρά να ζητάτε
τιμή για τους εαυτούς σας. Φιλιπ.β:3 μη
πράττοντες μηδέν εξ αντιζηλίας ή κενοδοξίας, αλλ' εν ταπεινοφροσύνη θεωρούντες
αλλήλους υπερέχοντας εαυτών.
Ρωμ.ιβ:11 εις την
σπουδήν άοκνοι, κατά το πνεύμα ζέοντες, τον Κύριον δουλεύοντες,
(6) Να μην τεμπελιάζετε σε αυτό που κάνετε – να
είστε επιμελείς. (7) Να είστε ζηλωτές, να «βράζετε» κατά το πνεύμα. (8) Να
υπηρετείτε τον Κύριο. Να είστε δούλοι Του σε όλα αυτά τα πράγματα.
Ρωμ.ιβ:12 εις την
ελπίδα χαίροντες, εις την θλίψιν υπομένοντες, εις την προσευχήν
προσκαρτερούντες,
(9) Να είστε χαρούμενοι όσο αφορά στην ελπίδα σας.
(10) Να έχετε υπομονή στις δοκιμασίες και τις θλίψεις (Αυτά τα δύο σημεία
θυμίζουν το ε:1-5). (11) Στην προσευχή να έχετε πιστή και επίμονη. Μην αφήνετε
την προσευχή, και να είστε πάντα έτοιμοι για προσευχή.
Ρωμ.ιβ:13 εις τας
χρείας των αγίων μεταδίδοντες, την φιλοξενίαν ακολουθούντες.
(12) Να συνεισφέρετε στους άπορους αδελφούς. Όπως
στο α:7 αλλά και σε ολόκληρη την Καινή Διαθήκη, η λέξη «άγιοι» αναφέρεται σε
αναγεννημένους χριστιανούς. (13) να είστε φιλόξενοι, μάλιστα να ακολουθείτε τη
φιλοξενία που σημαίνει κυριολεκτικά «αγάπη του ξένου».
Ρωμ.ιβ:14 Ευλογείτε
τους καταδιώκοντας υμάς, ευλογείτε και μη καταράσθε.
(14) Προσεύχεστε για ευλογίες στους διώκτες σας.
Μην τους καταριέστε. Καταριέμαι σημαίνει: «επικαλούμαι να πέσει κρίση, να έρθει κακό, να γίνει βίαια». Αυτό το
εδάφιο αναμφίβολα στηρίζεται στα λόγια του Χριστού: Λουκ.ς:28 ευλογείτε εκείνους, οίτινες σας καταρώνται,
και προσεύχεσθε υπέρ εκείνων, οίτινες σας βλάπτουσιν.
Ρωμ.ιβ:15 Χαίρετε
μετά χαιρόντων και κλαίετε μετά κλαιόντων.
(15) Να μοιράζεστε τη χαρά ή τη λύπη με τους
άλλους αδελφούς. Να δείχνετε πραγματικό ενδιαφέρον, κατανόηση, και συμπόνια.
Αντί για μια απλή συμπάθεια, αναπτύξτε την ικανότητα συναισθηματικής κατανόησης
συμμετέχοντας στα συναισθήματα και τις σκέψεις των άλλων.
Ρωμ.ιβ:16 Έχετε προς
αλλήλους το αυτό φρόνημα. Μη υψηλοφρονείτε, αλλά συγκαταβαίνετε εις τους
ταπεινούς. Μη φαντάζεσθε εαυτούς φρονίμους.
(16) Να ζείτε σε αρμονία ο ένας με τον άλλο, να
είστε σύμφωνοι. (17) Μην είστε υπερόπτες ή υπερβολικά φιλόδοξοι και μην
εντυπωσιάζεστε περισσότερο απ’ ότι πρέπει από μεγάλα και δυνατά πράγματα, αλλά
μάλλον να συναναστρέφεστε με ανθρώπους χαμηλού προφίλ. Η τελευταία πρόταση θα
μπορούσε να εφαρμοστεί σε πράγματα αντί για ανθρώπους, δηλαδή να συμβιβάζεστε
με τους ταπεινούς τρόπους ή να είστε πρόθυμοι να κάνετε ταπεινωτικές εργασίες».
Η έννοια δεν είναι «καταδέχομαι», γιατί στη σύγχρονη χρήση αυτή τη λέξη
υποδηλώνει μια συγκαταβατική, ανώτερη στάση, κάτι που δεν διδάσκει αυτό το
εδάφιο. (18) Να μην φαντάζεσαι τον εαυτό σου σοφό. Μην είσαι ματαιόδοξος ή
φαντασμένος. Αυτό είναι προφανώς ένα απόσπασμα του Παρ.γ::7α. Ο Παύλος
χρησιμοποίησε την ίδια γλώσσα στην Ρωμ.ια:25.
Ρωμ.ιβ:17 Εις μηδένα
μη ανταποδίδετε κακόν αντί κακού· προνοείτε τα καλά ενώπιον πάντων ανθρώπων·
(19) Σε κανένα άνθρωπο να μην ανταποδίδετε κακό
για κακό. Αυτό συμφωνεί με τη διδασκαλία του Χριστού να μη αντισταθήτε προς τον πονηρόν· αλλ' όστις σε ραπίση εις την δεξιάν
σου σιαγόνα, στρέψον εις αυτόν και την άλλην…… Αγαπάτε τους εχθρούς σας, ευλογείτε εκείνους, οίτινες σας καταρώνται,
ευεργετείτε εκείνους, οίτινες σας μισούσι, και προσεύχεσθε υπέρ εκείνων,
οίτινες σας βλάπτουσι και σας κατατρέχουσι, και ούτω καθεξής
(Ματθ.ε:38-48). (20) Πάντα να προσέχουμε να κάνουμε ό, τι είναι καλό και σωστό
στα μάτια των ανθρώπων. Η δημόσια συμπεριφορά μας να είναι πάνω από κάθε
κριτική. Αυτή είναι μια αναφορά στις Παρ.γ:4, ιδιαίτερα στη μετάφραση των
Εβδομήκοντα (και προνοου καλα ενωπιον
κυριου και ανθρωπων). Β’ Κορ.η:21 προνοούντες
τα καλά ουχί μόνον ενώπιον του Κυρίου, αλλά και ενώπιον των ανθρώπων. Η ζωή
μας, συμπεριλαμβανομένων εμπορικών δραστηριοτήτων, επιχειρήσεων αλλά και
εκκλησιαστικών συναλλαγών, θα πρέπει να είναι ειλικρινής και με διαφάνεια.
Πρέπει να αποφεύγουμε ακόμα και την εμφάνιση του κακού ή της απρέπειας (Α’
Θεσ.ε:22 από παντός είδους κακού απέχεσθε).
Ρωμ.ιβ:18 ει
δυνατόν, όσον το αφ' υμών ειρηνεύετε μετά πάντων ανθρώπων.
(21) Εάν είναι δυνατόν, όσον εξαρτάται από σένα,
να ζεις ειρηνικά με όλους. Λέγοντας «αν είναι δυνατόν», ο Παύλος αναγνωρίζει
ότι δεν μπορούμε να ελέγξουμε τις σκέψεις ή τις ενέργειες των άλλων. Για να
υπάρχει ειρήνη ανάμεσα σε δύο, πρέπει και οι δύο να έχουν τη σωστή στάση. Δεν
μπορούμε να επιβάλουμε τη στάση των άλλων, αλλά από την πλευρά μας μπορούμε να
αρνηθούμε τα αντίποινα, τις βίαιες αντιδράσεις, να κρατάμε κακίες ή να είμαστε
εχθρικοί.
