Ιούδ.α:3 Αγαπητοί, επειδή καταβάλλω πάσαν σπουδήν να σας γράψω περί της κοινής σωτηρίας, έλαβον ανάγκην να σας γράψω, προτρέπων εις το να αγωνίζησθε δια την πίστιν, ήτις άπαξ παρεδόθη εις τους αγίους.

Κυριακή 2 Απριλίου 2017

Σηκώθητι ο κοιμώμενος



Εφεσ.ε:14 Διά τούτο λέγει· Σηκώθητι ο κοιμώμενος και ανάστηθι εκ των νεκρών, και θέλει σε φωτίσει ο Χριστός.

Ρωμ.ιγ:11 Και μάλιστα, εξεύροντες τον καιρόν, ότι είναι ήδη ώρα να εγερθώμεν εκ του ύπνου· διότι είναι πλησιεστέρα εις ημάς η σωτηρία παρ' ότε επιστεύσαμεν.

Α’ Θεσ.ε:6 Άρα λοιπόν ας μη κοιμώμεθα ως και οι λοιποί, αλλ' ας αγρυπνώμεν και ας εγκρατευώμεθα.


Είναι πολύ συνηθισμένο φαινόμενο, ένας χριστιανός να παρασυρθεί ή μάλλον να "ξεχαστεί" και να ζει μια ζωή ρουτίνας χωρίς κανένα ενδιαφέρον.

Ο λόγος του Θεού μας προτρέπει να ζητάμε τα πνευματικά (Α΄Κορ.ιδ:1), να ενδυθούμε την πανοπλία του Θεού (Εφες.ς:11), για να μπορέσουμε να καταπολεμήσουμε τα πάντα κι έτσι να σταθούμε (ς:13).

Ο Ιησούς που είναι μαζί μας, είναι Αυτός που «ανοίγει και ουδείς κλείει, και κλείει και ουδείς ανοίγει» (Αποκ.γ:7)!

Έχοντας υπόψη όλα αυτά, καλό είναι να σηκωθούμε και ν’ αρχίσουμε να γκρεμίζουμε παλιά, σαπρά πράγματα και στη θέση τους να χτίζουμε νέα, καλά.

Να ξεριζωθούν παλιές επιθυμίες, συνήθειες, για να μπορέσει να μορφωθεί ο Χριστός μέσα μας (Γαλ.δ:19).

Να μας συναντήσει με τον ίδιο τρόπο που συνάντησε τον Παύλο στο δρόμο για τη Δαμασκό…..

Η εκκλησία έχει καλεστεί για ένα ένδοξο σκοπό, μια ζωή πλήρη, έτσι όπως την εννοεί ο λόγος του Θεού. Όχι με ταπεινά κίνητρα και λάθος σκοπό.

Α’ Κορ.ς:17 όστις όμως προσκολλάται με τον Κύριον είναι εν πνεύμα.

Αυτή η ένωση δεν είναι τυπική ούτε υπηρεσιακή, είναι οργανική. Τον Ιησού δεν τον ψηφίζουμε, Τον ζούμε!

Αυτό θέλουμε να γίνει ανάμεσά μας!

Ο Θεός έχει εξαντλήσει κάθε τρόπο να μας πει τι θέλει:

Α’ Κορ.β:9 αλλά καθώς είναι γεγραμμένον, Εκείνα τα οποία οφθαλμός δεν είδε και ωτίον δεν ήκουσε και εις καρδίαν ανθρώπου δεν ανέβησαν, τα οποία ο Θεός ητοίμασεν εις τους αγαπώντας αυτόν.

Ο Παύλος, αδυνατώντας να σχολιάσει αυτά τα λόγια, αρκέστηκε να πει:

Εφεσ.α:18 ώστε να φωτισθώσιν οι οφθαλμοί του νοός σας, εις το να γνωρίσητε ποία είναι η ελπίς της προσκλήσεως αυτού, και τις ο πλούτος της δόξης της κληρονομίας αυτού εις τους αγίους,

Μόνο το Άγιο Πνεύμα μπορεί να μας μεταδώσει αυτή τη δόξα και το μεγαλείο και καλό είναι να το ζητάμε!

Η δυσκολία μας να παραδεχτούμε το λόγο του Θεού και να πιστέψουμε όλα όσα λέει, του στερεί τη δύναμη και τη ζωτικότητα απ’ τη ζωή μας:

Μάρκ.θ:23 Ο δε Ιησούς είπε προς αυτόν· Το εάν δύνασαι να πιστεύσης, πάντα είναι δυνατά εις τον πιστεύοντα.

Στην προσευχή μαθαίνουμε πώς να χρησιμοποιούμε τα όπλα της πίστης, για να πάρουμε τη νίκη, που τόσο ακριβά κόστισε στον Κύριο.

Αποκ.γ:21 Όστις νικά, θέλω δώσει εις αυτόν να καθήση μετ' εμού εν τω θρόνω μου, καθώς και εγώ ενίκησα και εκάθησα μετά του Πατρός μου εν τω θρόνω αυτού.

Είναι απογοήτευση, όταν βλέπεις να μην εκτιμάται αυτό που έκανες για κάποιον…

Ιεζ.κβ:30-31 Και εζήτησα μεταξύ αυτών άνδρα, όστις να ανεγείρη το περίφραγμα και να σταθή εν τη χαλάστρα ενώπιόν μου υπέρ της γης, διά να μη εξολοθρεύσω αυτήν· και δεν εύρηκα. Διά τούτο εξέχεα την οργήν μου επ' αυτούς· κατηνάλωσα αυτούς εν τω πυρί της οργής μου· τας οδούς αυτών ανταπέδωκα επί τας κεφαλάς αυτών, λέγει Κύριος ο Θεός.

Υπάρχουν πάρα πολλές αναφορές μέσα στο λόγο του Θεού, για προσευχή. Αυτό σημαίνει ότι ο Κύριος την υπολογίζει και την εκτιμά.

Ματθ.ζ:7 Αιτείτε, και θέλει σας δοθή· ζητείτε, και θέλετε ευρεί, κρούετε, και θέλει σας ανοιχθή.

Ματθ.θ:38 παρακαλέσατε λοιπόν τον κύριον του θερισμού, διά να αποστείλη εργάτας εις τον θερισμόν αυτού.

Ο Θεός ότι υπόσχεται, δεσμεύεται να το κάνει.

Ιωάν.ιδ:13-14 και ό,τι αν ζητήσητε εν τω ονόματί μου, θέλω κάμει τούτο, διά να δοξασθή ο Πατήρ εν τω Υιώ. Εάν ζητήσητέ τι εν τω ονόματί μου, εγώ θέλω κάμει αυτό.

Ιωάν.ις:23-24 Και εν εκείνη τη ημέρα δεν θέλετε ζητήσει παρ' εμού ουδέν. Αληθώς, αληθώς σας λέγω ότι όσα αν αιτήσητε παρά του Πατρός εν τω ονόματί μου, θέλει σας δώσει. Έως τώρα δεν ητήσατε ουδέν εν τω ονόματί μου· αιτείτε και θέλετε λαμβάνει, διά να ήναι πλήρης η χαρά σας.
Η προσευχή δεν εκβιάζει τον Θεό να κάνει κάτι, απλά δένει στη γη όσα είναι δεμένα στον ουρανό!

Όταν δεν προσευχόμαστε, κλέβουμε την ανθρωπότητα, γιατί δεν μπορεί να χαρεί τα σχέδια του Θεού. Κλέβουμε τον εαυτό μας, του στερούμε την υψηλή θέση που μας προόρισε ο Θεός.

Λουκ.ι:19 Ιδού, δίδω εις εσάς την εξουσίαν του να πατήτε επάνω όφεων και σκορπίων και επί πάσαν την δύναμιν του εχθρού, και ουδέν θέλει σας βλάψει.

Εβρ.β:14-15 Επειδή λοιπόν τα παιδία εμέθεξαν από σαρκός και αίματος, και αυτός παρομοίως μετέλαβεν από των αυτών, διά να καταργήση διά του θανάτου τον έχοντα το κράτος του θανάτου, τουτέστι τον διάβολον, και ελευθερώση εκείνους, όσοι διά τον φόβον του θανάτου ήσαν διά παντός του βίου υποκείμενοι εις την δουλείαν.

Αυτή η δύναμη κρατά σε ισορροπία τις δυνάμεις του σκότους.

Είναι το κλειδί που ανοίγει και κλείνει τις τύχες των ανθρώπων.

Αυτή η εξουσία δόθηκε στην εκκλησία.

Ο Θεός θέλει να συνεργαστεί μαζί μας:
Αποκ.κβ:17 Και το Πνεύμα και η νύμφη λέγουσιν· Ελθέ. Και όστις ακούει, ας είπη. Ελθέ. Και όστις διψά, ας έλθη, και όστις θέλει, ας λαμβάνη δωρεάν το ύδωρ της ζωής.

Η σωτηρία, η ζωοποίηση, η ενδυνάμωση μιας ψυχής, εξαρτάται από την προσευχή:

Β’ Κορ.ι:4-5 διότι τα όπλα του πολέμου ημών δεν είναι σαρκικά, αλλά δυνατά συν Θεώ προς καθαίρεσιν οχυρωμάτων· επειδή καθαιρούμεν λογισμούς και παν ύψωμα επαιρόμενον εναντίον της γνώσεως του Θεού, και αιχμαλωτίζομεν παν νόημα εις την υπακοήν του Χριστού,

Αφού ξέρουμε ποιοι είμαστε, γιατί το ξεχνάμε όταν ο Σατανάς μας πιέζει;

Πρέπει συνέχει να υπενθυμίζουμε στον εαυτό μας: «Είμαι ταυτισμένος με τον Χριστό», άρα έχω την ίδια θέση στην καρδιά του Πατέρα. Με αγαπά το ίδιο (Ιωάν.ιζ:23,26).

Έχω τη σοφία Του: Α’ Κορ.α:30

Έχω τη δικαιοσύνη Του.

Ιωάν.ιζ:18 Καθώς εμέ απέστειλας εις τον κόσμον, και εγώ απέστειλα αυτούς εις τον κόσμον·

Ιωάν.κ:21 Είπε δε πάλιν προς αυτούς ο Ιησούς· Ειρήνη υμίν· καθώς με απέστειλεν ο Πατήρ, και εγώ πέμπω εσάς.

Ησ.μδ:2 Ούτω λέγει Κύριος, όστις σε έκαμε και σε έπλασεν εκ κοιλίας και θέλει σε βοηθήσει· Μη φοβού, δούλέ μου Ιακώβ, και συ, Ιεσουρούν, τον οποίον εξέλεξα.