Δεν αρνήθηκα ποτέ σε κανένα να
‘’ψάχνει’’ την αλήθεια, και πολύ καλά κάνει…
Επιπλέον, κατά τη γνώμη μου,
‘’συμπαθώ’’ μέσα σε εισαγωγικά, κάποιον που ψάχνει, παρά κάποιον που επαναπαύεται.
Τέλος πάντων. Το θέμα είναι να τη
βρει… και να μη την προσπεράσει. Αν τη βρει ή όχι, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΙΔΙΑΣ ΤΗΣ
ΑΛΗΘΕΙΑΣ, αλλά του ανθρώπου, που βρίσκεται μπροστά της και έχει δύο επιλογές: ή
να την αρνείται… ψάχνοντας για κάτι άλλο, ή να την αποδέχεται.
Λυπάμαι που πρέπει να
επαναλαμβάνω τα ίδια λόγια… Το παράδειγμα των δύο συσταυρωμένων προσώπων, που ο
ένας Τον αποδέχεται και ο άλλος όχι, είναι η συμπύκνωση σ’ αυτές τις δύο και
μοναδικές θέσεις όλων εμάς.
«Και δεν υπάρχει δι' ουδενός άλλου η σωτηρία· διότι ούτε όνομα άλλο
είναι υπό τον ουρανόν δεδομένον μεταξύ των ανθρώπων, διά του οποίου πρέπει να
σωθώμεν» (Πράξ.δ:12).
«Και παν ό,τι αν πράττητε εν λόγω ή εν έργω, πάντα εν τω ονόματι του
Κυρίου Ιησού πράττετε, ευχαριστούντες δι' αυτού τον Θεόν και Πατέρα» (Κολ.γ:17).
«Και ο Πέτρος είπε προς αυτούς· Μετανοήσατε, και ας βαπτισθή έκαστος
υμών εις το όνομα του Ιησού Χριστού εις άφεσιν αμαρτιών, και θέλετε λάβει την
δωρεάν του Αγίου Πνεύματος» (Πράξ.β:38).
«Διά τούτο και ο Θεός υπερύψωσεν αυτόν και εχάρισεν εις αυτόν όνομα το
υπέρ παν όνομα, διά να κλίνη εις το όνομα του Ιησού παν γόνυ επουρανίων και
επιγείων και καταχθονίων» (Φιλιπ.β:9-10).
«Σημεία δε εις τους πιστεύσαντας θέλουσι παρακολουθεί ταύτα, Εν τω ονόματί
μου θέλουσιν εκβάλλει δαιμόνια· θέλουσι λαλεί νέας γλώσσας· όφεις θέλουσι
πιάνει· και εάν θανάσιμόν τι πίωσι, δεν θέλει βλάψει αυτούς· επί αρρώστους
θέλουσιν επιθέσει τας χείρας, και θέλουσιν ιατρεύεσθαι» (Μάρκ.ις:17-18).
«Ασθενεί τις μεταξύ σας; ας προσκαλέση τους πρεσβυτέρους της εκκλησίας,
και ας προσευχηθώσιν επ' αυτόν, αλείψαντες αυτόν με έλαιον εν τω ονόματι του
Κυρίου» (Ιάκ.ε:14).
Σήμερα, αυτοί που πιστεύουν στην
αδιαίρετη μονότητα του Θεού και την τέλεια Θεότητα του Ιησού Χριστού συνήθως
χρησιμοποιούν τον όρο Μονοθεϊστές για να περιγράψουν την πίστη τους.
Η αντίθετη πλευρά μερικές φορές
τους αποδίδει τον παραπλανητικό και μειωτικό χαρακτηρισμό “Jesus Only”.
Η ταμπέλα “Jesus Only” είναι
παραπλανητική, επειδή υποδηλώνει για τους τριαδικούς ότι αρνούμαστε τον Πατέρα
και το Άγιο Πνεύμα. Ωστόσο, οι Μονοθεϊστές δεν απορρίπτουν τον Πατέρα και το
Άγιο Πνεύμα, αλλά τους βλέπουν σαν διαφορετικούς ρόλους του Ενός Θεού.
Πως ξεκίνησε αυτή η
«ονομασία»;
Στις αρχές του 1913, μερικοί
Πεντηκοστιανοί εργάτες άρχισαν να αναρωτιούνται ποιος είναι ο σωστός,
αποστολικός τρόπος που πρέπει να βαπτίζονται οι πιστοί. Κατέληξαν λοιπόν ότι ο
σωστός τρόπος είναι αυτός που βάπτιζαν οι απόστολοι, όπως βλέπουμε καθαρά μέσα
στο βιβλίο των Πράξεων και στις επιστολές.
Βέβαια, υπήρχαν και αυτοί που
υποστήριζαν ότι το βάπτισμα πρέπει να γίνεται «εις το όνομα του Πατρός και
του Υιού και του Αγίου Πνεύματος» (Ματθ.κη:19).
Έτσι, ξεκίνησε η διαμάχη: Οι μεν
υποστήριζαν «εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος»,
οι δε «εις το όνομα του Ιησού». Οι πρώτοι, θέλοντας να κοροϊδέψουν τους
δεύτερους, άρχισαν να τους ονομάζουν με το παρατσούκλι «Jesus only», δηλαδή, βαπτίζουν μόνο
στο όνομα του Ιησού!
Η μαρτυρία της εκκλησιαστικής
ιστορίας.
Δεν βάπτιζαν μόνο οι απόστολοι
στο όνομα του Ιησού, αλλά και οι χριστιανοί της πρώτης μεταποστολικής περιόδου.
Οι περισσότεροι θεολόγοι συμφωνούν ότι το βιβλίο των Πράξεων περιγράφει τον αρχικό
τρόπο βαπτίσματος. Οι εκκλησιαστικοί ιστορικοί γενικά συμφωνούν ότι ο
παλαιότερος τρόπος βαπτίσματος ήταν στο όνομα του Ιησού κι ότι ο τριαδικός
τρόπος υιοθετήθηκε σταδιακά.
Σήμερα, κάποιοι «ειδήμονες»,
«Δόκτορες Θεολογίας» και πάρα πολλοί άσχετοι, γράφουν και ισχυρίζονται ότι
υπάρχει οργάνωση με το όνομα Jesus only,
ότι αυτή η οργάνωση αποστέλλει ανθρώπους ανά τον κόσμο κτλ.
Η Αγγλική έκδοση της Βικιπαίδεια
γράφει ότι ο πεντηκοστιανός ιστορικός Bernie L. Wade (Baptism According to
Matthew 28:19, From TLFP (Truth, Liberty and Freedom Press), 1986. 2nd
Printing, Page 6), πιστεύει ότι η αναφορά Jesus only είναι ένας συκοφαντικός, δυσφημιστικός, προσβλητικός όρος.
Καλώ λοιπόν ευθέως και δημόσια
όλους αυτούς τους «ειδικούς», να καταθέσουν τεκμηριωμένα στοιχεία γι’ αυτά που
λένε, δηλαδή: Διευθύνσεις, ονόματα, παραρτήματα, καταστατικό αυτής της
οργάνωσης.
Εμείς, δεν ονομαζόμαστε Jesus only, δεν ανήκουμε σε κάποια
(ανύπαρκτη) οργάνωση με αυτό το όνομα, αν και πιστεύουμε ότι παν ό,τι αν
πράττουμε εν λόγω ή εν έργω, πάντα εν τω ονόματι του Κυρίου Ιησού μόνο πρέπει
να πράττουμε, ευχαριστούντες δι' αυτού τον Θεόν και Πατέρα.
Πιστεύουμε ακόμα ότι δεν υπάρχει
δι' ουδενός άλλου η σωτηρία· διότι ούτε όνομα άλλο είναι υπό τον ουρανόν
δεδομένον μεταξύ των ανθρώπων, διά του οποίου πρέπει να σωθώμεν.
Πιστεύουμε ότι αν θέλουμε να
σωθούμε, πρέπει να μετανοήσουμε, και να βαπτισθούμε έκαστος ημών εις το όνομα
του Ιησού Χριστού εις άφεσιν αμαρτιών, και θέλουμε λάβει την δωρεάν του Αγίου
Πνεύματος.
Όταν λοιπόν κάποιοι μας βρίζουν
για τα παραπάνω, εμείς χαιρόμαστε γιατί αποδεικνύεται ότι είμαστε εκ της οδού
ταύτης!!
Ομολογούμε δε τούτο, ότι κατά την
οδόν, την οποίαν ούτοι λέγουσιν αίρεσιν, ούτω λατρεύομεν τον Θεόν!
Βέβαια, όταν κάποιοι σκληρύνονται
και δεν πείθονται, κακολογούντες την οδόν του Κυρίου ενώπιον του πλήθους, απ’
αυτούς απομακρυνόμεθα, προτιμούντες να διαλεγόμεθα καθ' ημέραν εν τω σχολείω
τινός, όστις λέγεται Τύραννος.
«Καί ο Πέτρος είπε πρός αυτούς· Μετανοήσατε,
καί άς βαπτισθή έκαστος υμών εις τό όνομα τού
Ιησού Χριστού εις άφεσιν αμαρτιών ………..» (Πράξ.β:38).
Το χριστιανικό βάπτισμα πρέπει να
διενεργείται «στο όνομα του Ιησού». Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να επικαλείται το
όνομα του Ιησού προφορικά κατά το βάπτισμα.
Βιβλικές αναφορές.
Το βιβλίο των Πράξεων αναφέρει
πέντε παραδείγματα βαπτίσματος στο όνομα του Ιησού, ενώ δεν υπάρχει καμία
Βιβλική αναφορά που να κάνει λόγο για κάποιο άλλο όνομα ή κάποιο άλλο τρόπο
σχετικά με το πραγματικό βάπτισμα. Θα δούμε τώρα έξι αδιαμφισβήτητες αναφορές
στην Καινή Διαθήκη που αναφέρονται στο βάπτισμα στο όνομα του Ιησού.
1. Μετά το πρώτο κήρυγμα της εκκλησίας της Καινής
Διαθήκης, ο Πέτρος, με την υποστήριξη των υπόλοιπων αποστόλων, ζήτησε να
βαπτιστούν «στο όνομα του Ιησού Χριστού» (Πράξ.β:14, 37-38). Όσοι
αποδέχτηκαν το μήνυμά του, βαπτίστηκαν σύμφωνα με την εντολή του, που ήταν στο
όνομα του Ιησού (Πράξ.β:41).
2. Όταν οι Σαμαρείτες πίστεψαν στο κήρυγμα του
Φίλιππου σχετικά με «το όνομα του Ιησού Χριστού», βαπτίστηκαν «στο όνομα του
Κυρίου Ιησού» (Πράξ.η:12,16).
3. Μετά που ο Κορνήλιος και οι Εθνικοί σύντροφοί
του βαπτίστηκαν με το Άγιο Πνεύμα, ο Πέτρος «προσέταξεν αυτούς εν τω ονόματι
Ιησού Χριστού βαπτισθήναι» (Πράξ.ι:48).
4. Όταν ο Παύλος συνάντησε κάποιους μαθητές του
Ιωάννη στην Έφεσο, τους ρώτησε σχετικά με το βάπτισμα. Όταν άκουσε ότι είχαν
βαπτιστεί μόνο στο βάπτισμα του Ιωάννη, τους βάπτισε ξανά, αυτή τη φορά «στο
όνομα του Κυρίου Ιησού» (Πράξ.ιθ:5).
5. Ο ίδιος ο Παύλος βαπτίστηκε στο όνομα του Ιησού,
αφού ο Ανανίας του είπε: «Καί τώρα τί βραδύνεις; σηκωθείς βαπτίσθητι καί
απολούσθητι από τών αμαρτιών σου, επικαλεσθείς τό όνομα τού Κυρίου»
(Πράξ.κβ:16).
6. Σαν συμπλήρωμα σ’ αυτές τις πέντε αναφορές του
βιβλίου των Πράξεων, η πρώτη προς Κορινθίους επιστολή φανερώνει ότι οι Εθνικοί
που πίστευαν στην Κόρινθο, βαπτιζόταν στο όνομα του Ιησού. Η εκκλησία της
Κορίνθου έπασχε από σχίσματα. Υπήρχαν διάφορες ομάδες, που η κάθε μία έλεγε ότι
ακολουθεί τον Παύλο, τον Πέτρο, τον Απολλώ και το Χριστό. Όταν ο Παύλος
χρειάστηκε να τους επιπλήξει γι’ αυτά τα σχίσματα τους ρώτησε: «Διεμερίσθη ο
Χριστός; μήπως ο Παύλος εσταυρώθη διά σάς; ή εις τό όνομα τού Παύλου
εβαπτίσθητε;» (Α’ Κορ.α:13). Η πασιφανής απάντηση στην τελευταία ερώτηση
είναι, «Όχι, εμείς βαπτιστήκαμε στο όνομα του Χριστού». Εφόσον οι Κορίνθιοι
βαπτίστηκαν στο όνομα του Χριστού και όχι του Παύλου, ανήκαν στο Χριστό και όχι
στον Παύλο. Ο Παύλος είναι σαν να έλεγε: Ο Ιησούς πέθανε για την εκκλησία και η
εκκλησία βαπτίστηκε στο όνομά Του, έτσι ώστε τώρα ενωμένη ν’ ακολουθεί Αυτόν.
Αν οι Κορίνθιοι δεν ήταν βαπτισμένοι στο όνομα του Ιησού, το επιχείρημα του
Παύλου δεν έχει κανένα νόημα.
Καταλήγουμε, μετά απ’ αυτές τις
έξι αναφορές, ότι η αποστολική εκκλησία πάντοτε βάπτιζε στο όνομα του Ιησού.
Όλοι οι πιστοί, Εβραίοι, Σαμαρείτες και Εθνικοί, βαπτίστηκαν στο όνομα του
Ιησού.
Ταφή μαζί με το Χριστό
Το βάπτισμα είναι ταφή με το
Χριστό, είναι ταύτιση με το θάνατο και την ταφή Του (Ρωμ.ς:4 Κολ.β:12). Μόνο ο Ιησούς πέθανε και θάφτηκε
για μας, γι’ αυτό το βάπτισμα διενεργείται στο όνομα του Ιησού.
Άφεση των αμαρτιών στο όνομα
του Ιησού
Το βάπτισμα γίνεται για την άφεση
των αμαρτιών (Πράξ.β:38), και το όνομα του Ιησού είναι στενά συνδεδεμένο με την
άφεση των αμαρτιών.
Ο Πέτρος διακήρυξε για το όνομα
του Ιησού: «Καί δέν υπάρχει δι' ουδενός άλλου η σωτηρία· διότι ούτε όνομα
άλλο είναι υπό τόν ουρανόν δεδομένον μεταξύ τών ανθρώπων, διά τού οποίου πρέπει
νά σωθώμεν» (Πράξ.δ:12).
Κήρυξε επίσης: «διά τού
ονόματος αυτού θέλει λάβει άφεσιν αμαρτιών πάς ο πιστεύων εις αυτόν»
(Πράξ.ι:43), «Καί πάς όστις άν επικαλεσθή τό όνομα τού Κυρίου, θέλει σωθή»
(Πράξ.β:21).
Ο Ανανίας σύνδεσε συγκεκριμένα το
όνομα του Ιησού με την άφεση των αμαρτιών στο βάπτισμα: «Καί τώρα τί
βραδύνεις; σηκωθείς βαπτίσθητι καί απολούσθητι από τών αμαρτιών σου,
επικαλεσθείς τό όνομα τού Κυρίου» (Πράξ.κβ:16).
Δύναμη και εξουσία στο όνομα
του Ιησού
Η επίκληση ενός ονόματος
αντιπροσωπεύει επίσης την εξουσία που βρίσκεται πίσω από το όνομα. Όταν ένας
αστυνομικός λέει: «Άνοιξε, εν ονόματι του νόμου», επικαλείται την εξουσία του
νόμου καθώς επίσης και τη δύναμή του. Όταν επικαλούμαστε το όνομα του Ιησού
στηριζόμαστε πάνω στη δύναμη και την εξουσία του Ιησού.
Ας δούμε μερικά
παραδείγματα:
(1) Ο
Ιησούς είπε «Εδόθη εις εμέ πάσα εξουσία εν ουρανώ καί επί γής. Πορευθέντες
λοιπόν μαθητεύσατε πάντα τά έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις τό όνομα τού Πατρός
καί τού Υιού καί τού Αγίου Πνεύματος»
(Ματθ.κη:18,19)
(2) Το
συμβούλιο των Εβραίων ρώτησε τον Πέτρο και τον Ιωάννη σχετικά με τη θεραπεία
του παράλυτου: «Διά ποίας δυνάμεως ή διά ποίου ονόματος επράξατε τούτο
σείς;» (Πράξ.δ:7). Ο Πέτρος απάντησε: «άς ήναι γνωστόν εις πάντας υμάς
καί εις πάντα τόν λαόν τού Ισραήλ ότι
διά τού ονόματος τού Ιησού Χριστού τού
Ναζωραίου, τόν οποίον σείς εσταυρώσατε, τόν οποίον ο Θεός ανέστησεν εκ νεκρών,
διά τούτου παρίσταται ούτος ενώπιον υμών υγιής» (Πράξ.δ:10).
(3) Ο
Κύριος υποσχέθηκε: «Εάν ζητήσητέ τι εν τώ ονόματί μου, εγώ θέλω κάμει αυτό»
(Ιωάν.ιδ:14).
Ο Θεός μας διαθέτει όλη τη δύναμη
και την εξουσία Του όταν επικαλούμαστε το όνομά Του με πίστη (Πράξ.γ:6, 16).
Όταν επικαλούμαστε το όνομα του Κυρίου στο βάπτισμα, στηριζόμαστε στην εξουσία
Του για να εκτελέσουμε την πράξη και στη δύναμή Του για το πνευματικό έργο που
είναι να γίνει.
Όλα στο όνομα του Ιησού
«Καί πάν ό, τι άν πράττητε εν
λόγω ή εν έργω, πάντα εν τώ ονόματι τού Κυρίου
Ιησού πράττετε, ευχαριστούντες δι' αυτού τόν Θεόν καί Πατέρα»
(Κολ.γ:17).
Το βάπτισμα περιλαμβάνει και λόγο
και έργο, άρα αυτό το εδάφιο ισχύει. Φυσικά, δεν προφέρουμε το όνομα Ιησούς
πριν από κάθε λόγο ή πράξη στις ζωές μας. Το εδάφιο πρώτιστα σημαίνει να λες ή
να κάνεις τα πάντα με τη δύναμη και την εξουσία του Ιησού, σαν αντιπρόσωπός
Του, σαν πιστός Του και εξαρτώμενος απ’ Αυτόν.
Σε συγκεκριμένες πνευματικές
ενέργειες που απαιτούν την επίκληση του ονόματος του Θεού, αυτό το εδάφιο
ταιριάζει κυριολεκτικά. Προσευχόμαστε, εκβάλουμε δαιμόνια και επιθέτουμε τα
χέρια μας σε αρρώστους στο όνομα του Ιησού, επικαλούμενοι το όνομά Του, και το
βάπτισμα δεν μπορεί να είναι
εξαίρεση Αυτός που ζει κατά το
πνεύμα του Κολ.γ:17 σαν αντιπρόσωπος και πιστός του Χριστού, θα βαφτιστεί
βεβαίως στο όνομά Του.
Ιησούς, είναι το υπερπάν
όνομα.
Το βάπτισμα είναι μια σημαντική
πνευματική πράξη που απαιτεί την επίκληση του ονόματος του Θεού. Το υψηλότερο,
μεγαλοπρεπέστερο, ισχυρότερο, και το πιο αποκαλυπτικό όνομα που ο Θεός έχει
γνωστοποιήσει ποτέ στον άνθρωπο είναι το όνομα Ιησούς: «Διά τούτο καί ο Θεός
υπερύψωσεν αυτόν καί εχάρισεν εις αυτόν όνομα τό υπέρ πάν όνομα, διά νά κλίνη
εις τό όνομα τού Ιησού πάν γόνυ
επουρανίων καί επιγείων καί καταχθονίων» (Φιλιπ.β:9-10). Για το βάπτισμα,
πέρα από κάθε αμφιβολία, πρέπει να χρησιμοποιούμε το υπέρ παν όνομα. Αν δεν
δεχτούμε εκουσίως σήμερα το όνομα του Ιησού, μια μέρα θα αναγκαστούμε να
αναγνωρίσουμε την ανώτατη εξουσία αυτού του ονόματος.
Αποδοχή του Ιησού σαν το
πλήρωμα της θεότητας.
Το βάπτισμα στο όνομα του Ιησού,
φανερώνει πίστη στο γεγονός ότι το πλήρωμα της θεότητας κατοικεί μέσα Του κι
ό,τι χρειαζόμαστε είναι εν αυτώ: «διότι εν αυτώ κατοικεί πάν τό πλήρωμα τής
θεότητος σωματικώς, καί είσθε πλήρεις εν αυτώ, όστις είναι η κεφαλή πάσης αρχής
καί εξουσίας» (Κολ.β:9-10). Ο Παύλος συνέδεσε αυτή την αποδοχή με το
βάπτισμα, γιατί μόλις δύο εδάφια παρακάτω λέει ότι: «συνταφέντες μετ' αυτού
εν τώ βαπτίσματι, διά τού οποίου καί συνανέστητε διά τής πίστεως τής ενεργείας
τού Θεού, όστις ανέστησεν αυτόν εκ τών νεκρών» (β:12). Δεν αναγνωρίζουμε
τον Ιησού μόνο σαν σωτήρα μας, αλλά σαν το Θεό μας και σωτήρα μας (Β’ Πέτρ,α:1
& Ιούδ.25). Τον αναγνωρίζουμε σαν τον μόνο τρόπο να πλησιάσουμε το Θεό
(Ιωάν.ιδ:6-11). Το βάπτισμα στο όνομα του Ιησού δίνει έμφαση στην πλήρη θεότητά
Του και τον αποκλειστικό ρόλο του στη σωτηρία μας.
Ματθαίος κη:19
Αυτό το εδάφιο αναφέρει τα λόγια
του Ιησού λίγο πριν την ανάληψή Του: «Πορευθέντες λοιπόν μαθητεύσατε πάντα
τά έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις τό όνομα τού Πατρός καί τού Υιού καί τού Αγίου Πνεύματος». Πως μπορούμε να
συμβιβάσουμε αυτό το εδάφιο με όλες τις άλλες, πιο πρόσφατες αναφορές, που
μιλάνε για βάπτισμα στο όνομα του Ιησού, όπως για παράδειγμα στις Πράξ.β:38;
Υπάρχουν διάφορες θέσεις που μπορεί να πάρει κανείς.
Μπορεί κάποιος να πει ότι αυτά τα
δύο εδάφια περιγράφουν δύο διαφορετικούς τρόπους βάπτισης. Όμως, αν είναι έτσι,
τότε αντιφάσκουν. Το ένα πρέπει να είναι σωστό και το άλλο λάθος, γιατί μόνο
ένας τρόπος χριστιανικού βαπτίσματος μπορεί να ισχύει. Επειδή το σχέδιο του
Θεού για τη σωτηρία της εκκλησίας της Καινής Διαθήκης είναι το ίδιο για όλους
τους ανθρώπους, δεν μπορεί να υπάρχουν δύο αντιφατικοί τύποι βαπτίσματος.
Επειδή η Βίβλος είναι ο ασάλευτος και αλάνθαστος λόγος του Θεού, δεν μπορεί να
αντιφάσκει. Αν η Βίβλος μας δίνει δύο τύπους, ποιος είναι ο σωστός, ποιον να
εμπιστευτούμε;
Ο Ματθαίος που έγραψε αυτά τα
λόγια (κη:19) στάθηκε μαζί με τον Πέτρο όταν αυτός κήρυξε την ημέρα της
Πεντηκοστής (Πράξ.β:14). Η ερώτηση: «τι πρέπει να κάμωμεν άνδρες αδελφοί…»
έγινε προς όλους τους αποστόλους (Πράξ.β:37). Αν ο Πέτρος είχε δώσει λάθος
απάντηση, ο Ματθαίος θα έπρεπε να τον διορθώσει.
Κάποιοι λένε: «εγώ προτιμώ να
υπακούσω στα λόγια του Ιησού παρά στα λόγια του Πέτρου»! Μάλλον δεν πρέπει να
καταλαβαίνουν ότι ο Πέτρος άκουσε τον Ιησού να λέει τα λόγια που αναφέρει το
Ματθ.κη:19, ότι ο Ματθαίος άκουσε τον Πέτρο να μιλάει στις Πράξ.β:38 κι ότι
μόνο 7-10 μέρες χωρίζουν αυτά τα δύο γεγονότα. Αν το Πράξ.β:38 αντιφάσκει στο
Ματθ.κη:19, τότε ο πρώτος ομιλητής της εκκλησίας, ο Πέτρος, έπεσε σε σοβαρότατο
δογματικό λάθος, οι άλλοι απόστολοι συμπεριλαμβανομένου και του Ματθαίου τον
ακολούθησαν σ΄ αυτό το λάθος, με αποτέλεσμα να μη μπορούμε να εμπιστευτούμε
τίποτα απ’ όσα έγραψαν ή κήρυξαν οι απόστολοι. Αν έτσι έχει το πράγμα, κατά τον
ίδιο τρόπο μπορούμε να απορρίψουμε όλες τις διδασκαλίες της Καινής Διαθήκης.
Μια άλλη λύση είναι να πει κανείς
ότι το Ματθ.κη:19 περιγράφει τον τύπο και όχι το Πράξ.β:38, ή το αντίθετο. Δεν
είναι όμως ικανοποιητική, γιατί οι ίδιες λέξεις «στο όνομα του» εμφανίζονται
και στα δύο εδάφια. Αν το ένα δεν περιγράφει τύπο, τότε ούτε το άλλο το κάνει.
Έχουμε ήδη δει πολλούς λόγους που μας βεβαιώνουν ότι το Πράξ.β:38 συνιστά τύπο
βάπτισης.
Μια τρίτη απάντηση είναι ότι ούτε
το Ματθ.κη:19, ούτε το Πράξ.β:38 περιγράφει κάποιο τύπο, αφήνοντάς μας έτσι
χωρίς δογματικό ορισμό. Αυτό όμως είναι πολύ απίθανο στο φως της σπουδαιότητας
του βαπτίσματος, της ανάγκης να διακρίνουμε το χριστιανικό βάπτισμα από άλλους
τύπους βάπτισης, και από το να διαβάζουμε αυτά τα εδάφια μένοντας με την αμφιβολία…
Όλα αυτά, δεν μας αφήνουν παρά
μονάχα μία πιθανότητα: συγκεκριμένα, και τα δύο εδάφια, το Ματθ.κη:19 και το
Πράξ.β:38, περιγράφουν τον ίδιο τύπο βαπτίσματος. Αν αυτό είναι αλήθεια, αυτή η
λύση είναι πολύ ελκυστική, εφόσον μας δίνουν το δογματικό ορισμό του
βαπτίσματος και διατηρούν την αρμονία των Γραφών.
Βασική γραφική αρχή είναι ότι,
μια αλήθεια πρέπει να εδραιώνεται από περισσότερες από μία μαρτυρίες (Β’
Κορ.ιγ:1). Το Ματθ.κη:19 είναι το μοναδικό εδάφιο στη Βίβλο που χρησιμοποιεί
για το βάπτισμα τα λόγια «στο όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου
Πνεύματος» ενώ πολλά εδάφια επαναλαμβάνουν τη φράση που βρίσκουμε στις
Πράξ.β:38, «στο όνομα του Ιησού Χριστού».
Το όνομα είναι στον ενικό
αριθμό.
Το Ματθ.κη:19 μιλάει μόνο για ένα
όνομα, αφού η λέξη είναι στον ενικό αριθμό και όχι στον πληθυντικό. Αν κάποιος
νομίζει ότι αυτή η διαφορά δεν είναι σημαντική, ας διαβάσει το Γαλ.γ:16 όπου ο
Παύλος δίνει τεράστια σημασία στον ενικό αριθμό του Γεν.κβ:18.
Δεν βαπτιζόμαστε στα «ονόματα»,
αλλά στο όνομα του Πατέρα, του Γιου και του Πνεύματος, πράγμα που πολύ καθαρά
υποδηλώνει ότι αυτά είναι ένα και το όνομά τους ένα. Πατέρας, Γιος και Άγιο
Πνεύμα δεν είναι ονόματα με την ακριβή έννοια της λέξης, αλλά περιγραφικοί
τίτλοι. Ακόμα κι αν ήταν ονόματα, αυτό το εδάφιο περιγράφει συγκεκριμένα ένα
όνομα, όχι τρία. Ακόμα πρέπει να ρωτήσουμε, ποιο είναι το σωστό όνομα του
Πατέρα, του Γιου και του Αγίου Πνεύματος;
Τα συμφραζόμενα του
Ματθ.κη:19.
Τα συμφραζόμενα του Ματθ.κη:19
επιβεβαιώνουν ότι το ενικού αριθμού όνομα είναι Ιησούς. Στο εδάφιο 18 ο Ιησούς
λέει: «Εδόθη εις εμέ πάσα εξουσία εν ουρανώ καί επί γής» Και στο 19
συνεχίζει «Πορευθέντες λοιπόν μαθητεύσατε πάντα τά έθνη, βαπτίζοντες αυτούς
εις τό όνομα τού Πατρός καί τού Υιού καί τού
Αγίου Πνεύματος». Ο Κύριος δεν εννοούσε: Μου δόθηκε όλη η εξουσία
γι’ αυτό πηγαίνετε να βαπτίζετε σε τρία διαφορετικά ονόματα ή σε κάποιο άλλο
όνομα. Μάλλον ήθελε να πει: Έχω όλη την εξουσία και τη δύναμη, γι’ αυτό
βαπτίζετε στο όνομά μου. Η δήλωση ότι όλη η εξουσία και η δύναμη είναι δοσμένη σ’
εμένα, μας οδηγεί να περιμένουμε σαν λογικό επακόλουθο: Πηγαίνετε σε όλα τα
έθνη και κάνετε μαθητές σ’ εμένα, βαπτίζοντάς τους στο όνομά μου
και διδάσκοντας τους να τηρούν όλα όσα εγώ σας είπα.
Εξαιτίας αυτού, πολλοί μελετητές
έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι αυτός είναι ο πρωταρχικός τύπος χριστιανικού
βαπτίσματος, που στη συνέχεια άλλαξε στον τριαδικό. Μάλιστα για να ενισχύσουν
την άποψή τους, λένε ότι ο εκκλησιαστικός ιστορικός Ευσέβιος που έζησε γύρω στο
300 μ.Χ. αναφερόταν συχνά στο εδάφιο 19 χρησιμοποιώντας τη φράση: «στο όνομά
μου». Το έκανε πολλές φορές πριν τη σύνοδο της Νίκαιας, αλλά ποτέ μετά απ’
αυτήν!
Κάποιοι λένε ότι ο Ματθαίος ή
κάποιος αρχαίος αντιγραφέας, παράφρασε τα λόγια του Χριστού ή δανείστηκε τις
λέξεις από άλλο εδάφιο. Άλλοι πάλι υποστηρίζουν ότι το εδ.19 περιγράφει τη φύση
του βαπτίσματος κι ότι αρχικά δεν ερμηνευόταν σαν τύπος βάπτισης.
Οι διάφορες απόψεις πάνω στο
κείμενο του Ματθ.κη:19 μπορεί να είναι ενδιαφέρουσες αλλά όχι αποφασιστικές,
γιατί αν απλά εφαρμόσουμε τις κοινά αποδεκτές ερμηνευτικές αρχές, καταλήγουμε
στο συμπέρασμα ότι το εδάφιο μιλάει για βάπτισμα στο όνομα του Ιησού.
Ενώ κάποιοι μελετητές
αναγνωρίζουν ότι τα συμφραζόμενα μας επιβάλλουν τύπο βαπτίσματος, εξαιτίας της
τριαδικής τους προκατάληψης δεν μπορούν να δουν ότι οι λέξεις του εδαφίου στην
πραγματικότητα περιγράφουν τύπο βαπτίσματος στο όνομα του Ιησού.
Συμπέρασμα σχετικά με τον τύπο
βαπτίσματος.
Όλες οι Βιβλικές αναφορές στον
τρόπο βαπτίσματος, συμπεριλαμβανομένου και του Ματθ.κη:19, περιγράφουν το όνομα
Ιησούς. Για να είναι το βάπτισμα βιβλικό, πρέπει να περιλαμβάνει το όνομα
Ιησούς και να μην είναι μια απλή απαγγελία ή επανάληψη των οδηγιών του Κυρίου.
Τα λόγια όπως, «Σε βαπτίζω στο
όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος» ή «Σε βαπτίζω στο όνομα
του Κυρίου» ή «Σε βαπτίζω στο όνομά Του», είναι ανεπαρκή γιατί πουθενά δεν
αναφέρεται το όνομα Ιησούς. Ο σωστός τρόπος είναι: «Σε βαπτίζω στο όνομα του
Ιησού». Είναι επίσης σωστό να προσθέσουμε κάποιο τίτλο όπως Κύριος ή Χριστός,
για να διακρίνουμε τον Κύριο Ιησού Χριστό απ’ οποιονδήποτε άλλο που μπορεί να
έχει το όνομα Ιησούς.
Το δόγμα της τριάδας.
Απέναντι σε όλα αυτά τα
αδιάσειστα στοιχεία, ο μόνος πρακτικός λόγος που κάποιοι επιμένουν να
επαναλαμβάνουν τα λόγια του Ματθ.κη:19 αντί να κάνουν αυτό που λένε, είναι
επειδή θέλουν να ομολογήσουν τη θεωρία της τριάδας.
Όμως, δεν υπάρχει λόγος να
χρησιμοποιεί κανείς τον τριαδικό τρόπο βαπτίσματος προκειμένου να υπερασπιστεί
τη λανθασμένη θεωρία της τριάδας. Η λέξη τριάδα δεν υπάρχει πουθενά μέσα
στο λόγο του Θεού, ενώ η Βίβλος συνεχώς δίνει έμφαση στο γεγονός ότι ο Θεός
είναι εις και όχι τρεις. Επιπλέον, ο Ιησούς είναι ο Πατέρας (Ης.θ:6), είναι ο
Γιος (Ματθ.α:21) και το Άγιο Πνεύμα (Β’ Κορ.γ:17-18). Όλο το πλήρωμα της
θεότητας κατοικεί σωματικά στον Χριστό (Κολ.β:9). Πατέρας, Γιος και Άγιο Πνεύμα
είναι απλά τρεις διαφορετικές φανερώσεις του ενός Θεού που φανερώθηκε εν σαρκί
στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Δεν υπάρχει λόγος λοιπόν να επιμένει κανείς στον
τριαδικό τρόπο βάπτισης, αφού η Βίβλος δεν διδάσκει τη μοντέρνα θεωρία της
τριάδας.
Η μαρτυρία της εκκλησιαστικής
ιστορίας.
Δεν βάπτιζαν μόνο οι απόστολοι
στο όνομα του Ιησού, αλλά και οι χριστιανοί της πρώτης μεταποστολικής περιόδου.
Οι περισσότεροι θεολόγοι συμφωνούν ότι το βιβλίο των Πράξεων περιγράφει τον
αρχικό τρόπο βαπτίσματος. Οι εκκλησιαστικοί ιστορικοί γενικά συμφωνούν ότι ο
παλαιότερος τρόπος βαπτίσματος ήταν στο όνομα του Ιησού κι ότι ο τριαδικός
τρόπος υιοθετήθηκε σταδιακά.
