Στο πρώτο κεφάλαιο του βιβλίου του Ιώβ διαβάζουμε: «Ημέραν δέ τινα ήλθον οι υιοί τού Θεού διά νά παρασταθώσιν ενώπιον τού Κυρίου, καί μεταξύ αυτών ήλθε καί ο Σατανάς» (εδ.6).
Ο Σατανάς ρώτησε τον Κύριο σχετικά με τον Ιώβ με τα παρακάτω λόγια: «Μήπως δωρεάν φοβείται ο Ιώβ τόν Θεόν; δέν περιέφραξας κυκλόθεν αυτόν καί τήν οικίαν αυτού καί πάντα όσα έχει; τά έργα τών χειρών αυτού ευλόγησας, καί τά κτήνη αυτού επληθύνθησαν επί τής γής» (Ιώβ α:9-10). Προσέξτε, ότι είναι σαν να έλεγε στο Θεό, να ρίξει όλα αυτά τα περιτοιχίσματα από τη ζωή του Ιώβ.
Φαινομενικά, ο Θεός το έκανε!
Ο ένας μετά τον άλλο οι υπηρέτες ερχόταν για να αναγγείλουν διάφορες συμφορές. Τα παιδιά του σκοτώθηκαν. Η γυναίκα του αποστάτησε. Η υγεία του διαλύθηκε. Τα πλούτη του εξαφανίστηκαν. Οι φίλοι του τον παρεξήγησαν. Που ήταν ο Θεός του; «Είθε νά ήξευρον πού νά εύρω αυτόν» (κγ:3).
Οι φραγμοί έχουν πέσει. Ο Σατανάς θα εφορμήσει σε κάθε τι προκειμένου να εμποδίσει το έργο του Θεού. Τα μοναδικά οροθέσια που σέβεται είναι αυτά που έχουν οριστεί από το Θεό, αν και Του ζητά να τα σηκώσει κι αυτά. Αυτό ακριβώς συνέβη στον Ιώβ. Ο Θεός επιμήκυνε την αλυσίδα του Σατανά, αλλά αυτό δεν πρέπει να μας τρομάζει. Αυτό δεν ήταν τραγωδία, αλλά εμπιστοσύνη.
Ζούμε κι εμείς σε μέρες που η αλυσίδα του Σατανά έχει μακρύνει! Τα τελευταία χρόνια μπορούμε να ομολογήσουμε μια βίαιη επίθεση στους εργάτες του Θεού, στα παιδιά τους, στην υγεία τους, ακόμα και στα οικονομικά τους. Έχουμε δει ανθρώπινες δυστυχίες όπως καρκίνους και άλλες αρρώστιες να ρημάζουν τα σώματα των παιδιών του Θεού. Έχουμε δει σπίτια και οικογένειες να βρίσκονται κάτω από φοβερές επιθέσεις. Οι φραγμοί έχουν πέσει. Ο Σατανάς είναι κατήγορος - ο Ιησούς είναι παράκλητος.
Ο Σατανάς πρέπει να πήγε μπροστά στο Θεό και να Του ζήτησε να ρίξει τους φραγμούς γύρω από την εκκλησία, ή τουλάχιστον γύρω από κάποιους εκλεκτούς.
Ο Ιώβ δεν είχε Γραφή. Με πιστότητα και ακριβολογώντας, υποσχέθηκε όλα αυτά που εμείς σήμερα απολαμβάνουμε στη Βίβλο μας. Ο κόσμος σήμερα παρακολουθεί την εκκλησία του Ιησού Χριστού, τους Χριστιανούς, και πρέπει να γνωρίσει ότι ο Θεός του Ιώβ δεν υπάρχει μόνο στις σελίδες κάποιων παλιών βιβλίων. Αλλά κι εμείς πρέπει να μάθουμε το μάθημά μας από τη ζωή του Ιώβ. Τι έκανε όταν έπεσαν οι φραγμοί;
Σήμερα, είμαστε «επιστολή γινωσκομένη καί αναγινωσκομένη υπό πάντων ανθρώπων» (Β' Κορ.γ:2). Ο Θεός μας εμπιστεύεται, δεν υπάρχει περίπτωση να γράψει ένα κακό βιβλίο. Ας δούμε πως ο Ιώβ χειρίστηκε αυτή την περίοδο της ζωής του.
Πρώτα απ' όλα, ο Ιώβ ποτέ δεν σταμάτησε να δοξάζει τον Κύριο. Η κραυγή του ήταν: «είη τό όνομα Κυρίου ευλογημένον» (α:21).
Αν θέλουμε να επιβιώσουμε τις μέρες που θα πέσουν οι φραγμοί, πρέπει να συνεχίσουμε να λατρεύουμε το Θεό.
'Ασχετα από τη δοκιμασία, τη χασούρα, την επίθεση, εμείς πρέπει να μπορούμε να λέμε: «είη τό όνομα Κυρίου ευλογημένον».
Ο Ιώβ ποτέ δεν έχασε την ακεραιότητά του. Όταν η γυναίκα του είπε: «Έτι κρατείς τήν ακεραιότητά σου; Βλασφήμησον τόν Θεόν καί απόθανε» (β:9), της απάντησε πολύ καθαρά: «Ελάλησας ως λαλεί μία εκ τών αφρόνων γυναικών» (β:10). Έχασε τα πάντα εκτός την ακεραιότητά του, αυτό θα πει χαρακτήρας. Μπορεί να μην καταλάβαινε, αλλά δεν κατηγόρησε το Θεό.
Ο Ιώβ ποτέ δε σταμάτησε να επικοινωνεί με το Θεό, αν και σε πολλά σημεία δεν είχε ούτε μία απάντηση.
Ακόμα, ποτέ δεν έχασε την πίστη του: «Γνωρίζει όμως τήν οδόν μου· μέ εδοκίμασε· θέλω εξέλθει ως χρυσίον... Διότι εξεύρω ότι ζή ο Λυτρωτής μου... αν και μέ θανατόνη (όχι και αν με θανατόνη)....» (κγ:10, ιθ:25, ιγ:15). Ποτέ δεν επέτρεψε αρνητικές φωνές να τον επηρεάσουν. Ας θυμόμαστε ότι δεν ήταν τέλειος, αλλά είχε ακεραιότητα και πίστη.
Οι φραγμοί έχουν πέσει. Μπορεί να είναι μαύρη νύχτα για την ψυχή, αλλά δεν είναι τραγωδία, είναι εμπιστοσύνη. Αυτό συμβαίνει, κάθε φορά, πριν από κάποια φανέρωση της δόξας του Θεού.
Μπορεί να ρωτήσεις: Τι σημαίνει «μαύρη νύχτα για την ψυχή»; Υπάρχουν άνθρωποι που αγωνίζονται στις προσευχές και διαισθάνονται μια ερχόμενη περίοδο δύναμης που την περίμεναν .... και ξαφνικά χτυπάνε σαν πάνω σε τοίχο. Αυτό είναι μια μαύρη νύχτα για την ψυχή.
Υπάρχουν άνθρωποι που πήραν την απόφαση στη ζωή τους να υπηρετήσουν άλλους, και το έκαναν ... με αγάπη ... αφιλοκερδώς ...χωρίς να περιμένουν αναγνώριση, απλά ζητούσαν συνεργασία. Είχαν στόχους, όνειρα, ελπίδες για το μέλλον .... και ξαφνικά χτυπάνε σαν πάνω σε τοίχο. Αυτό είναι μια μαύρη νύχτα για την ψυχή.
Μετά, η δύναμη φεύγει. Η παρουσία του Θεού φαίνεται σα να έχει σηκωθεί. Οι προσευχές είναι παγιδευμένες στο στόμα, τα όνειρα και οι ελπίδες κλειδωμένες στο παρελθόν. Βυθίζεσαι σε βαθιά απελπισία και απογοήτευση. Αισθάνεσαι σα να σε έχουν στραγγίσει και απομυζήσει, ξερός και συναισθηματικά αποδυναμωμένος. Τότε, ο πειρασμός γίνεται τύραννος.
Αυτό σημαίνει εμπιστοσύνη. Σε καμία άλλη περίπτωση ο Θεός δεν εκφράζει τόσο την αγάπη Του όσο όταν κάποιος είναι απόλυτα άδειος. Όταν αισθάνεσαι κορεσμένος μάλλον από την απουσία του Θεού, παρά από την παρουσία Του. Ο Θεός ρισκάρει να παρεξηγηθεί, γιατί βλέπει τις ικανότητες ενός παιδιού Του να χάνονται, να ανατρέπονται, τα σχέδια να ματαιώνονται και να συγχύζεται, αλλά το εμπιστεύεται! Πιστεύει ότι το καλό που θα φέρει η μαύρη νύχτα της ψυχής, αξίζει το ρίσκο.
Μήπως βρίσκεσαι κάπου εδώ σήμερα; Τι θα κάνεις όταν σε πλησιάσει η μαύρη νύχτα; Θυμήσου τον Ιώβ. Συνέχισε να δοξάζεις το Θεό, κράτησε την ακεραιότητά σου, συνέχισε να προσεύχεσαι και να νηστεύεις (επικοινωνία έστω κι αν φαίνεται ότι δεν σου απαντάει!), διατήρησε την πίστη σου και μην ακούς τις αρνητικές φωνές γύρω σου. Θυμήσου τον Ιώβ, ο Θεός δεν απαιτεί τελειότητα. Ψάχνει χαρακτήρα, ακεραιότητα, πίστη.
Ο Ιησούς ξέρει ότι αυτοί μέσα στους οποίους εργάζεται για να φέρει την αναζωπύρωση θα αντιμετωπίσουν δύο καταστάσεις: τον έπαινο της εκκλησίας και την τρομακτική επίθεση του Σατανά. Ο άνθρωπος που δεν είναι ταπεινός, δεν θα μπορέσει να επιβιώσει μέσα από τους επαίνους των ανθρώπων. Αλλά και το άτομο που δεν έχει καρτερικότητα και υπομονή, δεν θα μπορέσει να νικήσει το Σατανά, τη μαύρη νύχτα της ψυχής. Μη βασίζεσαι στις περιστάσεις ή στα συναισθήματα για να κρατηθείς σε μια ευθεία πορεία.
Αν οι προσευχές συνεχιστούν κατά τη διάρκεια της μαύρης νύχτας, τότε βγαίνουν στην επιφάνεια τα σωστά κίνητρα:
Μια καθαρή καρδιά αγάπης για τους αμαρτωλούς, μια ειλικρινής επιθυμία να δεις το Θεό να δοξάζεται στη ζωή σου κι όχι απλά να ξεφύγεις τον πόνο. Ο Θεός με σοφία παρατηρεί ότι όποιος καταφέρει να επιζήσει αυτή τη νύχτα, είναι δίκαια κατάλληλος να εισβάλει στο έδαφος του εχθρού.
Εδώ βρίσκεται η αλήθεια που απελευθερώνει τη δόξα - καθώς μετανοούμε για τις αμαρτίες μας, ελευθερωνόμαστε από το κακό, αλλά στη μαύρη νύχτα της ψυχής παραδίδουμε και παραιτούμαστε από πράγματα που πραγματικά αγαπούσαμε, πράγματα που δεν μπορούσαμε εύκολα να αναγνωρίσουμε ότι ήταν κόντρα στο θέλημα του Θεού. Εδώ το θέμα δεν είναι αν κάτι είναι σωστό ή λάθος, αλλά ψηλός ή χαμηλός τρόπος και σκοπός ζωής.
Η Μαρία πήρε ένα αλαβάστρινο δοχείο γεμάτο ακριβό άρωμα, το έσπασε και έχυσε το θαυμάσιο άρωμα πάνω στον Ιησού. Αμέσως ακούστηκε η διαμαρτυρία από τους μαθητές που είχε καθοδηγήσει ο Ιούδας: «Γιατί αυτή η σπατάλη;». Το έγκλημα σχεδόν καταδικάστηκε, αλλά και ο τρόπος της ανθρώπινης φύσης φανερώθηκε παραστατικά: «διότι ηδύνατο τούτο τό μύρον νά πωληθή μέ πολλήν τιμήν καί νά δοθή εις τούς πτωχούς» συμφώνησαν όλοι! (Ματθ.κς:9).
Το θέμα είναι ότι ήθελαν να κάνουν κάτι ΓΙΑ το Θεό, ενώ η Μαρία ήξερε ότι είναι ο καιρός να κάνει κάτι ΣΤΟ Θεό και εξέχεε τον εαυτό της. Είναι καιρός να εκχέουμε τα πολύτιμά μας στον Κύριο. Ο Ιησούς είπε: «τούς πτωχούς πάντοτε έχετε μεθ' έαυτών, εμέ όμως πάντοτε δέν έχετε» (εδ.11). Καλά έργα είναι πάντοτε διαθέσιμα, αν θέλουμε να κάνουμε τέτοια.
Σήμερα, πεθαίνουμε πνευματικά, γιατί δουλεύουμε σαν πωλητές και όχι σαν κανάλια της δόξας του Θεού. Πυρετωδώς κάνουμε σωστά πράγματα, καλές πράξεις, που φτάνουν στο σημείο της δωροδοκίας, προκειμένου να μεταθέσουμε χρονικά αυτό που πραγματικά έχουμε ανάγκη, να παραχωρήσουμε ολοκήρως τους εαυτούς μας στον Κύριο, σαν ζωντανή θυσία.
Δεν μπορούμε να δίνουμε με το δελτίο από το πολύτιμο μύρο μας στους φτωχούς, σε δόσεις που ούτε αυτούς μπορούν να θεραπεύσουν αλλά ούτε να τιμήσουν το Θεό. Εμείς οι ίδιοι πρέπει να δοθούμε. Είναι ευκολότερο να κάνεις κάτι από το να είσαι κάτι.
Επιβιώνοντας κανείς από τη μαύρη νύχτα της ψυχής, αφυπνίζεται πνευματικά, που σημαίνει ότι η πιστότητα γίνεται φλογερή, το υποφερτό γίνεται δυναμικό, αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι αηδιάζουμε και αποστρεφόμαστε τις κακίες μας και μένουμε απόλυτα ανικανοποίητοι και δυσαρεστημένοι με τους «καλούς εαυτούς» μας. Τώρα είναι η ώρα να ξεκινήσουμε με ενθουσιασμό. Κανένα πρόγραμμα δεν είναι άγιο. Κανένα πολύτιμο σχέδιο δεν είναι πραγματικά πολύτιμο. Αναζωπύρωση ή θάνατος!
Η αναζωπύρωση δεν έρχεται όταν εμείς είμαστε φυσικά «φουσκομένοι», δραστήριοι και ενεργητικοί, αλλά μάλλον όταν είμαστε συρρικνωμένοι, χωρίς ζωή, ψόφιοι. Αν ξέραμε τι σημαίνει αυτό, προφανώς θα λέγαμε «Ας το Κύριε, ας μην έρθει αναζωπύρωση!».
Γιατί στην αδυναμία μας φανερώνεται η δύναμή Του (Β' Κορ.ιβ:9). Όταν εμείς έχουμε παραχωρηθεί απόλυτα στο Θεό και κειτόμαστε άψυχοι στο μέσο της μαύρης νύχτας της ψυχής κρατημένοι από τα κουρέλια των υποσχέσεων με ισχνές προσευχές - όπως έκανε ο Ιώβ - τότε η αναζωπύρωση θα έρθει εκεί που δεν το περιμένουμε, θα είναι αποτελεσματικότατη και ο Σατανάς θα νικηθεί.
Όταν εσύ νομίζεις ότι οι φραγμοί πέσανε για να επιτρέψουν στο Σατανά να ρημάξει τα πρόβατα, να ξέρεις ότι πέσανε μόνο για να παγιδέψουν τις ορδές του κακού και η εκκλησία ήταν το δόλωμα. Όταν περνάς μια δοκιμασία, έχεις ποτέ αισθανθεί σαν δόλωμα για να οδηγηθεί κάποιος στο Χριστό;
Φίλε μου, όταν είσαι έτοιμος να πέσεις από εξάντληση, πρέπει να κάνεις κουράγιο με εμπιστοσύνη στην πιστότητα του Θεού.
Η δόξα έρχεται! Ο βρυχηθμός του Θεού πρόκειται ν' ακουστεί ξανά πάνω σ' όλη τη γη. Όταν ο Θεός εγείρεται, ας τρέμουν οι εχθροί Του! Ο Ιώβ τελείωσε με διπλάσια απ' αυτά που ξεκίνησε. Πιστεύω ότι οι φραγμοί έχουν πέσει γύρω από την εκκλησία του ζωντανού Θεού. Δεν ξέρω πως κατάφερε ο Σατανάς το Θεό, αλλά το κατάφερε. Μπορεί ακόμα και αυτή τη στιγμή να εμφανίζεται μπροστά στο Θεό και ο Κύριος να του λέει: «Έβαλες τόν νούν σου επί τόν δούλόν μου (βάλε το όνομά σου)...».
Για πολλούς από σας μπορεί να είναι η ώρα της μαύρης νύχτας της ψυχής. Αλλά κρατηθείτε, κάντε λίγο κουράγιο ακόμα, η δόξα του Κυρίου θα διαπεράσει το σκοτάδι με πλούσιο και ένδοξο Φως!
