Γιατί φοράμε ρούχα; Ίσως ένα παιδί να απαντούσε ότι τα φοράμε για να μην κρυώνουμε.
Οπωσδήποτε αυτό είναι σωστό, ειδικά στη διάρκεια του χειμώνα.
Υπάρχουν όμως δύο πολύ σημαντικοί ηθικοί λόγοι που σχετίζονται με το ντύσιμο. Οι νέοι και οι νέες που ανήκουν στο Χριστό πρέπει να έχουν μια σωστή και ολοκληρωμένη αντίληψη σχετικά με το ντύσιμο και την εμφάνισή τους ώστε να μην πέφτουν σε παγίδες και παρασύρονται από τα ρεύματα του κόσμου.
Τον πρώτο λόγο τον βλέπουμε στην πτώση του ανθρώπου. Όταν οι πρωτόπλαστοι αμάρτησαν, κατάλαβαν αμέσως ότι έπρεπε να σκεπάσουν το σώμα τους. Έραψαν τότε φύλλα συκιάς για να φτιάξουν περιζώματα και να σκεπαστούν μ’ αυτά. Τα φύλλα όμως ξεραίνονται και το σκέπασμά τους δεν θα κρατούσε για πολύ.
Βλέπουμε λοιπόν τον ίδιο το Θεό να τους δίνει άλλα ρούχα, χιτώνες δερμάτινους, τα οποία όχι μόνο δεν ξεραίνονταν αλλά και κάλυπταν μεγαλύτερο μέρος του σώματος απ’ ότι τα απλά περιζώματα. Στο γεγονός αυτό διαφαίνεται και ο πρώτος λόγος για το ντύσιμο του σώματος.
Δεν ήταν ντύσιμο για το κρύο (άλλωστε τότε δεν υπήρχε ακόμα τέτοια ανάγκη) αλλά ντύσιμο για το σκέπασμα του σώματος σαν ηθική πλέον ανάγκη, σαν ένας θεσμός που θεσπίστηκε από τον ίδιο τον Θεό για τον πεσμένο άνθρωπο.
Στο ιστορικό αυτό γεγονός με τους πρωτόπλαστους υπάρχει παράλληλα ένας πνευματικός συμβολισμός: Όπως έπρεπε να θανατωθούν ζώα για να φτιαχτούν οι δερμάτινοι χιτώνες με τους οποίους θα σκέπαζαν οι πρώτοι άνθρωποι τα σώματά τους, έτσι έπρεπε να θυσιαστεί ο Χριστός για να μπορούν οι άνθρωποι να έχουν κάλυμμα για τις αμαρτίες τους.
Πέρα όμως από τον συμβολισμό αυτό, η ηθική ανάγκη για την κάλυψη του σώματος παραμένει μέχρι σήμερα. Αυτό μπορούμε να το δούμε και στην Α΄ Τιμ.ς:8, όπου ο Παύλος μιλά για την αρετή της ολιγάρκειας, λέγοντας ότι αν έχουμε τροφές και ρούχα ας αρκούμαστε σ’ αυτά.
Βλέπουμε όμως εκεί να αποκαλεί τα ρούχα “σκεπάσματα” αντί “ιμάτια” (στο αρχαίο κείμενο) δείχνοντας ότι ο κύριος σκοπός των ρούχων είναι να σκεπάζουν το σώμα. Το ξεσκέπασμα του σώματος αποτελεί ηθική παράβαση, γι’ αυτό και αποτελεί ανάγκη να είναι το σώμα σκεπασμένο.
Πόσο αντίθετα σ’ αυτό φέρονται οι άνθρωποι του κόσμου οι οποίοι συχνά χρησιμοποιούν τα ρούχα μάλλον για να φανερώνουν ή για να ξεσκεπάζουν έντεχνα το σώμα παρά για να το σκεπάζουν, ιδιαίτερα όσο αφορά τα γυναικεία ρούχα! Ο πρωταρχικός λοιπόν σκοπός των ρούχων είναι να καλύπτουν και να κρύβουν το σώμα.
Ο θεσμός του γάμου
Ας δούμε τώρα το δεύτερο λόγο για την ανάγκη του ντυσίματος, και σ’ αυτόν θα σταθούμε περισσότερο. Για να μπορέσουμε όμως να τον καταλάβουμε καλύτερα θα πρέπει πρώτα να εξετάσουμε το θέμα του γάμου. Γνωρίζουμε ότι ο Θεός θέσπισε το γάμο σαν ένα σπουδαιότατο θεσμό για τον άνθρωπο. Ο γάμος φέρνει έναν άντρα και μια γυναίκα σε έναν άρρηκτο δεσμό μεταξύ τους, δεσμό ψυχικό και σωματικό, για ολόκληρη τη ζωή.
Η πνευματική σημασία του γάμου είναι πολύ βαθιά γιατί μας δείχνει ένα θαυμάσιο μυστήριο, το Χριστό και την εκκλησία. Εδώ όμως θα σταθούμε στο πρόβλημα που δημιουργήθηκε με την πτώση.
Τα ζώα ο Θεός τα έπλασε απ’ ευθείας κατά ζευγάρια, αρσενικό και θηλυκό. Όμως, τον άνθρωπο τον έκανε διαφορετικά. Ο Θεός είναι ένας και δημιουργώντας τον άνθρωπο κατά την εικόνα Του, έπλασε τον Αδάμ μόνο του.
Κατόπιν, αφού τον άφησε να καταλάβει ότι ήταν μόνος και δεν υπήρχε άλλο πλάσμα σαν αυτόν, έβγαλε ένα πλευρό από το πλάι του και χωρίς να προσθέσει άλλα υλικά, έπλασε τη γυναίκα και την έφερε σ’ αυτόν.
“Η γυναίκα δημιουργήθηκε για τον άντρα” (Α΄ Κορ.ια:9). Θα μπορούσαμε να πούμε ότι με τη γυναίκα δεν δημιούργησε ο Θεός έναν δεύτερο άνθρωπο θηλυκού γένους αλλά ολοκλήρωσε τον πρώτο. Αυτή η ολοκλήρωση του ανθρώπου, η ένωσή του με το άλλο του κομμάτι, είναι ο γάμος.
Ο γάμος αποτελεί ένα μεγάλο δώρο του Θεού στον άνθρωπο για να τον ολοκληρώσει και να του δώσει χαρά. Μάλιστα, είναι σημαντικό να συνειδητοποιήσουμε ότι δόθηκε από το Θεό προτού ο άνθρωπος πέσει σε αμαρτία. Είναι όμως απ’ τους τομείς που έχουν υποστεί πολύ μεγάλη ζημιά από την πτώση. Κι επειδή οι λειτουργίες του γάμου φτάνουν βαθιά στη ψυχολογική αλλά και στη βιολογική δομή του ανθρώπου, ο εχθρός του ανθρώπου, ο διάβολος, βρίσκει εκεί ένα πολύ πλούσιο έδαφος για δράση.
Η διαστροφή που έφερε η αμαρτία
Ένα μεγάλο μέρος των λειτουργιών που σχετίζονται με τον γάμο, μπαίνουν κάτω από τον όρο “σεξουαλικότητα”. Είναι ένας πολύπλοκος μηχανισμός, ένα σύνολο λειτουργιών, τόσο συναισθηματικών όσο και βιολογικών, που ο Θεός έδωσε στον άνθρωπο, με μοναδικό και αποκλειστικό σκοπό την πραγματοποίηση και ολοκλήρωση του γάμου.
Αποτελεί επακόλουθο της πτώσης και της αμαρτίας του ανθρώπου το γεγονός ότι ο μηχανισμός αυτός έχει ξεφύγει από τα αποκλειστικά πλαίσια του γάμου και ότι τώρα μπορεί να μπαίνει σε λειτουργία και έξω από τα πλαίσια αυτά, και να ξεφεύγει ακόμα κι από τον έλεγχο του νου και της λογικής του.
Η πολύ σοβαρή αμαρτία της πορνείας είναι ακριβώς η λειτουργία και η εκδήλωση της σεξουαλικότητας έξω από τον γάμο. Ο Σατανάς, χρησιμοποιώντας όποιο μέσο μπορεί, προωθεί την πορνεία για να βλάψει και να καταστρέψει τον θεόδοτο και θαυμάσιο θεσμό του γάμου και για να οδηγήσει τον άνθρωπο σε ακόμα μεγαλύτερη φθορά.
Η σεξουαλικότητα, με όλες τις πλευρές και τις εκδηλώσεις της, ανήκει αποκλειστικά στη σφαίρα του γάμου και στο ιδιαίτερο και απομονωμένο περιβάλλον των δύο συζύγων.
Έξω από τη σφαίρα αυτή, οποιαδήποτε εκδήλωσή της αποτελεί όπως είπαμε αμαρτία. Θα προσθέσουμε ακόμα ότι και η εκδήλωση της σωστής συζυγικής σεξουαλικότητας μπροστά σε μάτια τρίτων, αποτελεί αισχρότητα και έλλειψη σεβασμού προς τους γύρω.
Μέρος της σεξουαλικότητας στον γάμο είναι η σωματική έλξη και επιθυμία των δύο συζύγων. Ειδικότερα στον άντρα, η επιθυμία που αισθάνεται προς τη γυναίκα μπορεί να έρθει πιο αυθόρμητα και μηχανικά απ’ ότι αντίστοιχα στη γυναίκα και σχετίζεται αρκετά με την εξωτερική της εμφάνιση.
Ανάλογα και με την ατομική ιδιοσυγκρασία του, μπορεί ευκολότερα να αισθανθεί έλξη είτε με το ξεσκέπασμα μέρους του γυναικείου σώματος, είτε ακόμα και μόνο από το σχήμα του, όπως αυτό ξεχωρίζει μέσα από εφαρμοστά ρούχα. Όταν πρόκειται για τη γυναίκα του δεν υπάρχει βέβαια πρόβλημα.
Το πρόβλημα δημιουργείται επειδή η έλξη αυτή μπορεί στον άνδρα να υπάρξει και προς μια άλλη γυναίκα που δεν είναι η δική του γυναίκα. Για το λόγο αυτό, το ντύσιμο και γενικότερα η εμφάνιση πρωτίστως της γυναίκας (αλλά και του άντρα) έχουν πολύ μεγάλη σημασία. Βλέπουμε το λόγο του Θεού να διδάσκει τις γυναίκες “να στολίζονται με ενδυμασία ευπρεπή, με αιδώ και σωφροσύνη” (Α΄ Τιμ.β:9).
Η ομορφιά και η χάρη μιας γυναίκας μπορεί να είναι για τον θαυμασμό όλων — ο Θεός τη δημιούργησε έτσι. Η ελκυστικότητά της όμως είναι αποκλειστικά και μόνο για τον άντρα της. Όπως είπαμε, αν δεν υπήρχε η πτώση δεν θα υπήρχε πρόβλημα στο θέμα αυτό και όλα θα λειτουργούσαν σωστά. Η πτώση όμως έφερε την διαστροφή στη λειτουργία αυτή και τώρα η σεξουαλική έλξη λειτουργεί και έξω από το γάμο προκαλώντας έτσι αμαρτωλή επιθυμία και πορνεία.
Ο Σατανάς που καλείται στη Γραφή “ο θεός του κόσμου τούτου” χρησιμοποιεί τη μόδα και τα ρεύματα της εποχής, προσπαθώντας ύπουλα να μπερδέψει δύο τελείως διαφορετικά πράγματα με σκοπό να προωθήσει την πορνεία:
Από τη μια πλευρά είναι η ομορφιά, η χάρη, η βασική περιποίηση και η ευπρέπεια. Από την άλλη είναι η σεξουαλική έλξη. Εδώ είναι που η κόρη του Θεού πρέπει να γίνει ιδιαίτερα προσεκτική. Στον καιρό μας, όταν οι άνθρωποι λένε ότι μια γυναίκα είναι όμορφη εννοούν συνήθως ότι είναι σεξουαλικά ελκυστική.
Και μια γυναίκα για να είναι όμορφη πρέπει, υποτίθεται, να γίνεται ελκυστική στους άντρες, με το να τονίζει κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά ή να ξεσκεπάζει κάποια μέρη του σώματός της. Αυτό είναι ένα ψέμα που ο διάβολος μέσω της μόδας έχει καταφέρει να βάλει στα μυαλά των ανθρώπων.
Και παρ’ όλο που οι άνθρωποι κατά βάθος το καταλαβαίνουν εντούτοις το δέχονται επειδή αρέσκονται στην αμαρτία. Όμως “καθένας που βλέπει γυναίκα για να την επιθυμήσει, ήδη μοίχεψε μ’ αυτήν στην καρδιά του” (Ματθ.ε:28).
Αν μια γυναίκα γίνεται ελκυστική σε άλλους άντρες χωρίς η ίδια να το επιδιώκει ή να το θέλει, αυτό βέβαια δεν είναι αμαρτία γι’ αυτήν. Ούτε είναι αμαρτία όταν ένας άντρας απλά αντιλαμβάνεται την έλξη ή την προκλητικότητα μιας γυναίκας άλλης από τη δική του. Όμως από την έλξη η επιθυμία απέχει μόνο ένα μικρό βήμα και η επιθυμία είναι α-μαρτία. Χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή επειδή η έλξη μπορεί να δημιουργηθεί ακόμα και ενάντια στη θέληση και την τοποθέτηση της καρδιάς.
Η χριστιανική στάση
Εάν μια χριστιανή νέα που επιθυμεί να είναι αρεστή στον Κύριο, καταλαβαίνει τη διαφορά μεταξύ της ομορφιάς απ’ τη μια μεριά και της έλξης από την άλλη, τότε μπορεί να ντύνεται και να περιποιείται τον εαυτό της όμορφα και σωστά, χωρίς να δημιουργεί πρόβλημα ή και αμαρτία στους άντρες γύρω της και χωρίς να βαραίνει τη συνείδησή της και να λυπεί το Άγιο Πνεύμα.
Η ομορφιά είναι κάτι καλό. Η έλξη όμως, αν είναι έξω από τον γάμο, φέρνει την αμαρτία. Ο νους του αμαρτωλού ανθρώπου είναι ανεξάντλητος στο να εφευρίσκει τρόπους να κάνει τη γυναίκα προκλητική. Οι τρόποι αυτοί έχουν να κάνουν όχι μόνο με τη μορφή και το κόψιμο των ρούχων, αλλά και με την αλλαγή ή την έμφαση με χρώματα των χαρακτηριστικών του προσώπου, των μαλλιών ή άλλων σημείων του σώματος, ή με την προσθήκη ειδικών στολιδιών ή αντικειμένων, κλπ.
Οι λεπτομέρειες μπορεί να διαφέρουν από τόπο σε τόπο κι από εποχή σε εποχή, όμως η ρίζα αλλά και το αποτέλεσμα παραμένουν τα ίδια. Οι νέοι και οι νέες που ανήκουν στον Χριστό πρέπει να θυμούνται ότι είναι άλλο πράγμα η ομορφιά, η χάρη, η καθαριότητα, η περιποίηση και άλλο η έμφαση χαρακτηριστικών και γενικά η εμφάνιση που προκαλεί σεξουαλική έλξη έξω από τον γάμο. Ειδικότερα οι χριστιανές νέες μπορούν και σ’ αυτό το θέμα να είναι το “αλάτι της γης” και να μην επηρεάζονται και παρασύρονται από τα ρεύματα του κόσμου.
Υπάρχουν βέβαια κι άλλοι παράγοντες εκτός από την εμφάνιση, που μπορούν να κάνουν μια γυναίκα προκλητική σ’ έναν άντρα. Οι περισσότερες γυναίκες αυτά τα ξέρουν είτε από τη δική τους αντίληψη είτε από την διαπαιδαγώγησή τους. Έχουν να κάνουν με τη στάση του σώματος, τις κινήσεις, το βλέμμα, την απόσταση που κρατά μια γυναίκα από έναν άντρα (απόσταση φυσική αλλά και ψυχολογική) και γενικά με τη συμπεριφορά της.
Στις περισσότερες περιπτώσεις, αν η χριστιανή γυναίκα είναι εντάξει μπροστά στο Θεό, η συμπεριφορά της θα είναι σωστή με τρόπο αυθόρμητο, χωρίς πολύ σκέψη ή προσπάθεια. Σε μερικές όμως περιπτώσεις, όταν μια αδελφή δεν έχει τη σχετική σύνεση, ή όταν η συνείδησή της σ’ αυτόν τον τομέα δεν έχει ακόμα θεραπευτεί από το προχριστιανικό της παρελθόν, τότε χρειάζεται κάποια προσεκτική βοήθεια μαζί με αγάπη.
Σωστό ή λάθος;
Γενικά, το θέμα της σωστής ηθικά εμφάνισης, τόσο για γυναίκες όσο και για άντρες, περιλαμβάνει ένα μεγάλο βαθμό σχετικότητας και υποκειμενικότητας. Διαφέρει από άτομο σε άτομο, αλλά διαφέρει ακόμα περισσότερο από τόπο σε τόπο κι από εποχή σε εποχή.
Τα γραπτά της Καινής Διαθήκης μας δίνουν τις βασικές αρχές, όπως το σκέπασμα του σώματος, τη σεμνότητα, την ήσυχη συμπεριφορά για τη γυναίκα κλπ. Όμως δεν μας μιλούν για συγκεκριμένες λεπτομέρειες, όπως τη μορφή και το χρώμα των ρούχων κλπ. Για παράδειγμα, ένα ρούχο που θεωρείται σοβαρό στις δυτικές κοινωνίες, σε κάποιον άλλο τόπο μπορεί να ενοχλούσε ή να έθιγε. Όπως και κάτι που ήταν σεμνό σε μια άλλη εποχή θα μπορούσε να φαίνεται γελοίο και απαράδεκτο στη δική μας.
Βλέπουμε ότι όταν ο Κύριος περπατούσε στη γη φορούσε έναν χιτώνα υφαντό χωρίς ραφή. Αυτό ήταν ένα ένδυμα απλό, σοβαρό, σχετικά ποιοτικό και ευπαρουσίαστο, και γενικά πολύ αποδεκτό στον τόπο και στον χρόνο που Εκείνος ζούσε. Αν όμως αντί τότε ο Χριστός ερχόταν στις μέρες μας, μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι θα φορούσε κάτι απλό, σοβαρό και αποδεκτό για τη δική μας εποχή. Κάτι ανάλογο ισχύει και με τους τρόπους και τη συμπεριφορά.
Για παράδειγμα, ίσως σε μια άλλη εποχή να μην ήταν σωστό για μια κοπέλα να περπατήσει στο δρόμο μόνη της μαζί με κάποιον γνωστό της άντρα. Μια χριστιανή νέα τότε θα ήταν σωστό να ακολουθεί την αντίληψη αυτή. Σήμερα δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο, τουλάχιστον στις δυτικές κοινωνίες. Αν και οι λεπτομέρειες όμως μπορεί να αλλάζουν, οι βασικές αρχές που μας δίνει ο Θεός για τη ζωή μας στον κόσμο μένουν ίδιες.
Πρέπει να προσέξουμε και το εξής: Πολλές φορές κάνουμε το λάθος σαν χριστιανοί, την αντίληψη που έχουμε διαμορφώσει σχετικά με το σωστό ντύσιμο και την εμφάνιση, να μην την κρατάμε για τον εαυτό μας και την οικογένειά μας αλλά να θέλουμε να την επιβάλουμε και σε άλλους. Ίσως είμαστε σίγουροι ότι η δική μας αντίληψη είναι η πιο σωστή και βιβλική, οπότε περιμένουμε τους άλλους να έχουν ακριβώς την ίδια αντίληψη. Αυτό είναι ένα λάθος που δυστυχώς κάνουμε συχνά, και όχι μόνο σχετικά με θέματα εμφάνισης. Όμως, πέρα από τις βασικές αρχές, ας θυμόμαστε ότι η Γραφή δεν προσδιορίζει λεπτομέρειες, γι αυτό ας μην κάνουμε τις δικές μας αντιλήψεις νόμους για τους άλλους.
Για παράδειγμα, ένας αδελφός μπορεί να θεωρεί πολύ ευπρεπές ντύσιμο για τον άνδρα το κοστούμι και τη γραβάτα, ενώ κάποιος άλλος να βλέπει το μεν κοστούμι σαν ένα μάταιο και κοσμικό τύπο ενδύματος τη δε γραβάτα όχι μόνο σαν άχρηστη αλλά και απαράδεκτη για έναν χριστιανό, έχοντας καταβολές συμβόλου ανδρικού σεξουαλισμού.
Ο κανόνας είναι να είμαστε πολύ αυστηροί με τον εαυτό μας αλλά πολύ ανεκτικοί με τους άλλους πιστούς, εμπιστευόμενοι ότι εάν ο Κύριος μπορεί και δείχνει σ’ εμάς το θέλημά Του, έτσι μπορεί να δείξει και στους άλλους αυτό που Εκείνος θέλει να τους δείξει.
Η μόδα
Αφού ασχολούμαστε με τα ρούχα και την εμφάνιση, θα ήταν καλό να πούμε και λίγα λόγια για τη μόδα. Όταν η Γραφή λέει “ο κόσμος τούτος”, εννοεί ολόκληρο αυτό το σύστημα γύρω μας στην καθημερινή ζωή, το οποίο αναπτύσσεται και εξελίσσεται στα χέρια του πεσμένου ανθρώπου. Περιέχει και καλά και κακά πράγματα, όπως άλλωστε και το απαγορευμένο δέντρο ήταν της γνώσης του καλού και του κακού. Κι αυτά είναι πλεγμένα μεταξύ τους σ’ ένα μηχανισμό που επηρεάζει κάθε πλευρά της ζωής μας.
Σαν σύστημα όμως, ούτε δοξάζει ούτε υπηρετεί το Θεό. Αντίθετα, κατευθύνεται από το διάβολο και είναι τα δικά του συμφέροντα που εξυπηρετεί. Το αποκορύφωμα της εξέλιξης του συστήματος του κόσμου είναι και το αποκορύφωμα της μάταιης βασιλείας του αντίχριστου, μετά την συντριβή του οποίου ο Χριστός θα φανερώσει τη δική Του βασιλεία.
Ένα από τα πολλά τεχνάσματα που χρησιμοποιεί ο Σατανάς για να κατευθύνει τις μάζες των ανθρώπων, ιδιαίτερα στον αιώνα μας, είναι και η μόδα. Η αίσθηση και η αντίληψη του ωραίου είναι οπωσδήποτε από το Θεό.
Όμως η μαζικοποίηση ιδιαίτερων αισθητικών αντιλήψεων, η δημιουργία ρευμάτων που αλλάζουν κάθε λίγο με τη μετάδοση και γενίκευση των καπρίτσιων κάποιων “μαιτρ” της μόδας ή κάποιων “ειδώλων” της μουσικής ή του κινηματογράφου, σίγουρα δεν είναι από το Θεό.
Το θέμα είναι λεπτό, όμως και μόνο η ιδέα ότι σε εκατομμύρια ανθρώπους αρέσει φέτος κάτι που πέρυσι δεν τους άρεσε και ούτε θα τους αρέσει μετά από ένα ή δυο χρόνια, θα έπρεπε να κάνει έναν χριστιανό να σκεφτεί το θέμα πιο σοβαρά.
Μόδα είναι η δυνατή αυτή φωνή που εκφράζει την πιο πρόσφατη κοσμική αντίληψη του ωραίου. Σαν χριστιανοί πρέπει βέβαια να είμαστε ντυμένοι και να σκεπάζουμε το σώμα μας. Και είναι καλό να είμαστε ντυμένοι όμορφα -- τη φύση γύρω μας ο Θεός την έντυσε πολύ ωραία.
Κι ακόμα, είναι σωστό να είμαστε ντυμένοι με τρόπο που δεν είναι παράξενος και που δεν αφήνει κάποια περίεργη γεύση. Όμως, αν φροντίζουμε να ντυνόμαστε σύμφωνα με την τελευταία λέξη της μόδας, τότε, στους ανθρώπους γύρω μας, μαρτυρία μας θα είναι η μόδα και όχι ο Χριστός. Αν η εμφάνισή μας “μυρίζει” κόσμο, δεν θα μπορεί ταυτόχρονα να αναδύει και το άρωμα του Χριστού (Β΄ Κορ.β:15).
Η πολυτέλεια
“Και οι γυναίκες με ενδυμασία ευπρεπή, με αιδώ και σωφροσύνη να στολίζονται, όχι με πλεξίματα (μαλλιών) και με χρυσό ή με μαργαριτάρια ή με ρουχισμό πολυτελή, αλλά μ’ αυτό που πρέπει σε γυναίκες που ομολογούν θεοσέβεια, με έργα αγαθά.” (Α΄ Τιμ.β:9-10).
Που βρίσκεται η καρδιά μας; Σ’ αυτά που ο κόσμος θεωρεί πολύτιμα ή στα πολύτιμα της βασιλείας του Θεού; “Γιατί όπου είναι ο θησαυρός σου, εκεί είναι και η καρδιά σου” (Ματθ.ς:21).
Οι άνθρωποι του κόσμου αγαπούν τα πολύτιμα του κόσμου γιατί αυτά είναι όλα κι όλα που έχουν -- τίποτα παραπάνω. Κι ανάλογα με το πόσα κατά κόσμο πολύτιμα έχουν στην ιδιοκτησία τους, καθορίζεται και η δική τους αξία στα μάτια των άλλων. Δεν είναι όμως έτσι με τους πολίτες της βασιλείας του Θεού.
Ένας πρακτικός κι ένας πνευματικός κανόνας
Τελειώνοντας με το θέμα του ντυσίματος και της εμφάνισης, ένας πρακτικός κανόνας για μας τους χριστιανούς που παροικούμε στον κόσμο είναι αυτός: Σε όποιον τόπο και σε όποια ανθρώπινη κοινωνία ζούμε, υπάρχει στους ανθρώπους γύρω μας μια ηθική αντίληψη, μια γενική συνείδηση των πραγμάτων. Παρ’ όλο που οι άνθρωποι είναι αμαρτωλοί, στην καρδιά τους συνήθως ξέρουν τι είναι καλό, σωστό και μετρημένο.
Είναι λοιπόν φρόνιμο και ασφαλές για μας όχι μόνο να προσέχουμε την κοινή αυτή ηθική αντίληψη αλλά και να μένουμε στην πιο αυστηρή της πλευρά. Ποτέ δεν θα ‘πρεπε να ακούγονται από κοσμικά χείλη λόγια όπως “Εσύ είσαι χριστιανή και φοράς αυτό; Είσαι χριστιανός και κάνεις κάτι τέτοιο;” Εννοείται βέβαια πως αν η αντίληψη των ανθρώπων γύρω μας για το τι είναι καλό, σωστό και μετρημένο σχετικά με κάποιο θέμα, αρχίζει και παραβαίνει τις βασικές αρχές του Θεού, όπως αυτές που είδαμε παραπάνω, εμείς θα μένουμε στις θεόδοτες αρχές ακόμα κι αν γινόμαστε παράξενοι ή υπερβολικοί στα μάτια του κόσμου.
Έναν πρακτικό πνευματικό κανόνα βρίσκουμε στο Α΄ Ιωάν.β:20 και 27 όπου διαβάζουμε: “Και εσείς έχετε χρίσμα από τον Άγιο και ξέρετε όλοι. Το χρίσμα που λάβατε από Αυτόν μένει μέσα σας και δεν έχετε ανάγκη να σας διδάσκει κάποιος. Αλλά καθώς το χρίσμα Του σας διδάσκει για όλα, και είναι αληθινό και δεν είναι ψέμα, έτσι καθώς σας δίδαξε, μένετε σ’ Αυτόν.”
Το χρίσμα, η οδηγία του πνεύματος, θα πρέπει να είναι αυτό που μας οδηγεί, όχι η μόδα ή το ρεύμα του κόσμου. Και το χρίσμα μάς οδηγεί προσωπικά. Αυτό θα μας βοηθά να κατανοούμε και να ακολουθούμε τις αρχές του λόγου του Θεού, σεβόμενοι παράλληλα τη συνείδηση των συνανθρώπων μας και μάλιστα των πνευματικών μας αδερφών, ιδιαίτερα σ’ ένα θέμα τόσο άμεσο και πρακτικό όπως το ντύσιμο και η εμφάνιση. Ας μάθουμε να διακρίνουμε το χρίσμα του Πνεύματος, υπακούοντας και μένοντας σ’ Αυτόν.
