Α. Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΧΩΡΙΣ ΧΡΙΣΤΟ
Ο άνθρωπος είναι ένα πλάσμα με πολλές ανάγκες. Έξω απ' το Χριστό ελαττώνεται, αδυνατίζει και δεν έχει πνευματική κι αιώνια ζωή. Η κατάστασή του μακριά απ' το Χριστό μπορεί να περιγραφεί με τις εξής Γραφές:
1. Έχει αποξενωθεί εκ μήτρας
Ψαλμ.νη:3 «Απεξενώθησαν οι ασεβείς εκ μήτρας.»
2. Έχει συλληφθεί εν ανομία
Ψαλμ.να:5 «Ιδού, συνελήφθην εν ανομία.»
3. Η καρδιά του είναι σφόδρα διεφθαρμένη
Ιερεμ.ιζ:9 «Η καρδιά είναι απατηλή υπέρ πάντα, και σφόδρα διεφθαρμένη .»
4. Ελέγχεται από το Σατανά
Εφεσ.β:2 «...κατά τον άρχοντα της εξουσίας του αέρος, του πνεύματος το οποίον ενεργεί την σήμερον εις τους υιούς της απειθείας.»
5. Ο νόμος της αμαρτίας και του θανάτου συνεχώς ενεργεί στα μέλη του
Ρωμ.ζ:23 «...και αιχμαλωτίζοντά με εις τον νόμον της αμαρτίας τον όντα εν τοις μέλεσί μου.»
6. Υπόκειται σε κατάρα
Γαλ.γ:10 «Διότι όσοι είναι εξ έργων νόμου, υπό κατάραν είναι.»
7. Η διάνοιά του είναι συσκοτισμένη
Εφεσ.δ:18 «Εσκοτισμένοι την διάνοιαν, απηλλοτριωμένοι όντες από της ζωής του Θεού.»
8. Κάθε διαλογισμός είναι κακός συνέχεια
Γεν.ς:5 « Και είδεν ο Κύριος ότι επληθύνετο η κακία του ανθρώπου επί της γης, και πάντες οι σκοποί των διαλογισμών της καρδίας αυτού ήσαν μόνον κακία πάσας τάς ημέρας.»
9. Είναι πλήρης πάσης αδικίας
Ρωμ.α:29 «Πλήρεις όντες πάσης αδικίας...»
10. Από τα πόδια μέχρι το κεφάλι είναι διεφθαρμένος
Ησ.α:6 «Από ίχνους ποδός μέχρι κεφαλής δεν υπάρχει εν αυτώ ακεραιότης, αλλά τραύματα, και μελανίσματα, και έλκη σεσηπότα»
11. Είναι νεκρός εξαιτίας παραβάσεων και αμαρτίας
Εφεσ.β:1 «Και εσάς όντας νεκρούς δια τάς παραβάσεις και τάς αμαρτίας εζωποίησεν.»
Β. Η ΑΠΕΛΠΙΣΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΜΑΚΡΙΑ ΑΠ' ΤΟ ΧΡΙΣΤΟ
Ο άνθρωπος, νεκρός από τις παραβάσεις και τις αμαρτίες, δεν μπορεί να σώσει τον εαυτό του όπως ο Λάζαρος ήταν δεμένος με τα σάβανα και θαμμένος για τέσσερις μέρες. Εάν ο άνθρωπος μπορεί να σωθεί, πρέπει να σωθεί από μια πηγή που θα βρίσκεται έξω απ' αυτόν. Ο Ιησούς Χριστός είναι η μία και μοναδική ελπίδα σωτηρίας του ανθρώπου.
Ο άνθρωπος είναι εντελώς ανίκανος να αλλάξει τη φυλή του ή το χρώμα του δέρματός του. Η φυλή του ανθρώπου κανονίζεται εκ γενετής. Εάν θα γεννιόταν ένας Ινδιάνος, θα ήταν Ινδιάνος για όλη του τη ζωή. Εάν γεννιόταν Αφρικανός θα ήταν Αφρικανός για όλη του τη ζωή. Είναι ολοκληρωτικά ανίκανος να το αλλάξει αυτό. Αντίστοιχα ένας άνθρωπος που γεννιέται αμαρτωλός, δεν μπορεί να κάνει τίποτα για ν' αλλάξει εκτός απ' το να έρθει στον Ιησού Χριστό.
Εάν κάποιος άνθρωπος μπορούσε να σώσει τον εαυτό του, τότε η μεγαλύτερη γκάφα όλων των εποχών θα ήταν ο ερχομός του Χριστού σαν Σωτήρα μας. Εάν ένας άνθρωπος θα είχε σώσει τον εαυτό του, τότε όλοι θα είχαν κάνει το ίδιο.
Ιερεμ.ιγ:23 «Δύναται ο Αιθίοψ να αλλάξει το δέρμα αυτού, ή η πάρδαλις τα ποικίλματα αυτής; τότε δύνασθε και σεις να κάμητε καλόν, οι μαθόντες το κακόν.»
Γ. ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΧΡΕΙΑΖΟΤΑΝ ΣΩΤΗΡΙΑ
Καθώς όλο το είναι του ανθρώπου, σώμα, ψυχή και πνεύμα είχαν επηρεαστεί από την πτώση και την αρχική παράβαση, ολόκληρο το είναι του χρειαζόταν να λυτρωθεί.
Ο άνθρωπος είναι, σώμα, ψυχή και πνεύμα.
Δεν είναι δύσκολο να ορίσει κανείς το σώμα γιατί αυτό είναι το φυσικό σώμα μέσα στο οποίο ο πραγματικός άνθρωπος κατοικεί. Το σώμα μερικές φορές ονομάζεται σαν:
α) οίκος, β) ναός, και γ) σκεύος.
Παρόλο που η έννοια του σώματος εύκολα διακρίνεται απ' αυτή της ψυχής και του πνεύματος, όμως το σώμα είναι ζωτικά συνδεδεμένο με την ψυχή και το πνεύμα. Η υγεία του σώματος επηρεάζει καθοριστικά την υγεία της ψυχής και του πνεύματος. Αυτό μπορούμε να το δούμε όταν διαβάζουμε τις προτροπές του Παύλου στην εκκλησία της Ρώμης:
Ρωμ.ιβ:1 «Σας παρακαλώ λοιπόν αδελφοί δια των οικτιρμών του Θεού, να παραστήσετε τα σώματά σας θυσίαν ζώσαν, αγίαν, ευάρεστον εις τον Θεόν, ήτις είναι η λογική σας λατρεία.»
Είναι πιο δύσκολο να καταλάβουμε την έννοια της ψυχής και του πνεύματος. Είναι πιο δύσκολο να καταλάβουμε ακόμα και την διαφορά μεταξύ ψυχής και πνεύματος, αλλά όμως είναι διαφορετικά καθώς η Γραφή μας δείχνει.
Εβρ.δ:12 «Διότι ο λόγος του Θεού είναι ζων και ενεργός και κοπτερώτερος υπέρ πάσαν δίστομον μάχαιραν, και διέρχεται μέχρι διαιρέσεως ψυχής τε και πνεύματος...»
Συγκρίνοντας τις ακόλουθες Γραφές γίνεται καθαρό ότι η έννοια της «ψυχής» είναι ο «εαυτός».
Μαρκ.η:36 «Επειδή τι θέλει ωφελήσει τον άνθρωπον, εάν κερδήση τον κόσμον όλον, και ζημιωθή την ψυχήν αυτού;»
Λουκ.θ:25 «Επειδή τι ωφελείται ο άνθρωπος, εάν κερδήση τον κόσμον όλον, εαυτόν δε απολέση ή ζημιωθή;»
Ένας ορισμός του σώματος, ψυχής και πνεύματος μπορεί να γίνει έτσι:
ΠΝΕΥΜΑ: Το μέρος του ανθρώπου με το οποίο ο άνθρωπος είναι ικανός να έχει επίγνωση και κοινωνία με το Θεό.
ΨΥΧΗ: Το μέρος του ανθρώπου με το οποίο είναι ικανός να έχει επίγνωση του εαυτού του. (αυτογνωσία)
ΣΩΜΑ: Το μέρος του ανθρώπου, με το οποίο είναι ικανός μέσω των αισθήσεών του να έχει επίγνωση του κόσμου ή φυσική συνείδηση.
Μπορούμε να καταλάβουμε καλλίτερα την έννοια της ψυχής του ανθρώπου εάν μελετήσουμε την ιστορία της δημιουργίας. Εκεί βλέπουμε ότι ο άνθρωπος έγινε μία ψυχή ζώσα. Έτσι είναι λάθος να λέμε ότι ο άνθρωπος έχει μια ψυχή. Η σωστή έννοια είναι ότι ο άνθρωπος είναι μία ψυχή ζώσα.
Γεν.β:7 «Και έπλασε Κύριος ο Θεός τον άνθρωπον από χώματος εκ της γης, και ενεφύσησεν εις τους μυκτήρας αυτού πνοήν ζωής, και έγεινεν ο άνθρωπος εις ψυχήν ζώσαν.»
Ο άνθρωπος είναι ένα πολύ περίπλοκο όν.
Είναι:
φυσικό όν.
πνευματικό όν.
διανοητικό όν.
συναισθηματικό όν.
κοινωνικό όν.
Πρέπει να σημειωθεί ότι κάθε μέρος του ανθρώπου αμάρτησε και είχε ανάγκη απολύτρωσης. Η θυσία πάνω στο σταυρό του Γολγοθά προμήθευσε σωτηρία για ολόκληρο τον άνθρωπο-για ολόκληρο το είναι του.
Δ. ΤΙ ΕΙΧΕ ΝΑ ΚΑΝΕΙ Ο ΘΕΟΣ ΣΤΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑ
Για να προμηθεύσει σωτηρία στον αμαρτωλό άνθρωπο, ο Θεός είχε να κάνει ορισμένα πράγματα, ανάμεσα στα οποία ήταν:
Να αντιμετωπίσει το πρόβλημα της αμαρτίας με τρόπο που να είναι σύμφωνος με τη δικαιοσύνη Του και θα ικανοποιούσε την οργή Του.
Να κάνει τον άνθρωπο άγιο, χωρίς να του πάρει την ελεύθερη ηθική του βούληση.
Να γεφυρώσει το χάσμα μεταξύ Θεού και ανθρώπου και να αποκαταστήσει την χαμένη κοινωνία μεταξύ τους.
Όλα αυτά, ο Θεός τα ικανοποίησε στο Γολγοθά!
