Μάρκ.η:14-34
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη πρόκληση για το δάσκαλο, από έναν μαθητή που δεν ‘πιάνει’ το μάθημα.
Διδάσκεις και βλέπεις ένα βλέμμα απλανές, καταλαβαίνεις ότι το μάθημα οι μαθητές δεν το έχουν ‘πιάσει’. Κάνεις επανάληψη, λες ξανά τα ίδια με άλλα λόγια, δίνεις όλη σου τη δύναμη και όλη την ικανότητά σου, και περιμένεις ανταπόκριση από το μαθητή. Όμως απογοητεύεσαι, όταν και πάλι ο μαθητής δεν μπορεί να ‘πιάσει’ το μάθημα.
Δυστυχώς, στη θέση αυτή βρισκόμαστε πολλές φορές κι εμείς! Ο Κύριος χρειάζεται πολλές φορές να μας πει τα ίδια, να μας περάσει από τα ίδια μαθήματα! Επανάληψη, και μια και δύο και τρεις και πάλι δεν καταλαβαίνουμε.
Μερικές φορές θυμώνει μαζί μας, όπως κάνει εδώ με τους μαθητές: «Ακόμη δεν καταλαβαίνετε και δεν μπαίνετε στο νόημα; Τόσο πωρωμένη είναι η καρδιά σας; Παρ’ όλο που έχετε μάτια, δεν βλέπετε. Και παρ’ όλο που έχετε αυτιά, δεν ακούτε. Τίποτα δε θυμάστε; Ακόμη δεν καταλαβαίνετε;» τους λέει (η:17-18).
Όταν τους κάνει το κουίζ των ερωτήσεων για τα περισσεύματα οι μαθητές τα πηγαίνουν καλά. Όταν τους ρώτησε πόσα κοφίνια περίσσεψαν, ήξεραν τις απαντήσεις: 12 την πρώτη φορά, 7 τη δεύτερη. Αλλά το τι σημαίνουν όλα αυτά, δεν το είχαν καταλάβει ακόμη. «Ακόμη δεν καταλαβαίνετε;» λέει ο Κύριος. Και αναρωτιέται κανείς: Τι είναι αυτό που δεν έχουν ‘πιάσει’ οι μαθητές; Και τι είναι αυτό που εμείς δεν έχουμε ‘πιάσει’ μέσα στη ζωή μας, και ερχόμαστε στη θέση του κακού μαθητή που χρειάζεται συνεχώς την επανάληψη;
1.Ο κακός μαθητής δεν βλέπει τον Ιησού σαν τον Παντοδύναμο Λυτρωτή!
Στα προηγούμενα κεφάλαια του ευαγγελίου του Μάρκου, από το κεφάλαιο 6 και μετά, έχουμε μια επανάληψη περιστατικών αλλά και μαθημάτων που ο Ιησούς προσπαθεί να διδάξει στους μαθητές του. Έχουμε το χορτασμό των πέντε χιλιάδων πρώτα (ς:35-44), μετά μια σύγκρουση με τους Φαρισαίους (ζ:1-13), μετά τη θεραπεία ενός κωφάλαλου (ζ:31-37). Ο Ιησούς χορταίνει το λαό στην έρημο, όπως έκανε με το μάννα στην Παλιά Διαθήκη που έθρεψε το λαό του στην έρημο. Συγκρούεται με τους φαρισαίους που θέλουν ένα Μεσσία πολιτικο-στρατιωτικό και μετά ανοίγει τα αφτιά ενός κουφού, όπως προέβλεπαν οι μεσσιανικές προφητείες (Ης. κθ:18, λε:5 κ.α.), για να ομολογήσει ο κόσμος: «Καλώς πάντα πεποίηκεν, και τους κωφούς ποιεί ακούειν και τους άλαλους λαλείν» (ζ:37)
Αναγνώρισαν λοιπόν τα δύο αυτά ως μεσσιανικά σημάδια! Αλλά οι μαθητές δεν κατάλαβαν τι σημαίνουν όλα αυτά που έκανε ο Κύριος (μας διηγήθηκε ο Ευαγγελιστής στα εδάφια ς:35-ζ:35), έτσι αναγκάστηκε ο Ιησούς να τα επαναλάβει. Στο Μάρκ.η έχουμε την καταγραφή αυτής της επανάληψης. Πρώτα, ένας δεύτερος χορτασμός, τεσσάρων χιλιάδων Ισραηλιτών στην έρημο (η:1-10). Μια δεύτερη σύγκρουση με τους Φαρισαίους, γιατί ο Μεσσίας δεν ταιριάζει με τις προσδοκίες του Ιουδαϊκού κατεστημένου (η:11-13), και άλλη μια θεραπεία, όχι πια κωφού αλλά τυφλού που ο Ιησούς αναγκάζεται να αγγίξει δύο φορές για να δει καθαρά (η:22-26).
Καθώς κοιτάζει κανείς ξανά αυτά τα συγκεκριμένα περιστατικά που οι μαθητές δεν κατάλαβαν τι αποκαλύπτουν για τον Ιησού, ούτε την πρώτη φορά, ούτε τη δεύτερη, αναρωτιέται εάν εμείς έχουμε καταλάβει το μάθημα αυτό…
Όταν διαβάζουμε τα εδάφια της επίπληξης των μαθητών στη βάρκα, γελάμε μαζί τους, επειδή οι μαθητές δεν καταλαβαίνουν την παρομοίωση του Ιησού για τη ζύμη των Φαρισαίων και του Ηρώδη. Μήπως όμως νομίζουμε ότι τους μαλώνει ο Ιησούς, γιατί ενώ Τον είχαν μαζί τους ανησυχούσαν για τα ψωμιά; Μήπως νομίζουμε ότι δε θα έπρεπε να ανησυχούν γιατί είχαν τον Ιησού να τους δίνει όποτε χρειάζονταν ψωμιά, όπως έκανε στους δύο χορτασμούς; Αυτό είναι το μάθημα για τους μαθητές; Αυτό νομίζουμε; Αυτό καταλαβαίνουμε από την επίπληξη αυτή των μαθητών;
Πολλές φορές ακούω αδελφούς να έχουν μια τέτοια νοοτροπία:
• Εντάξει, βολική η χριστιανική ζωή. Είχαμε τις ανάγκες μας, τα προβλήματά μας, αλλά τώρα έχουμε και το Χριστό μαζί μας και όλα καλά.
• Για ότι μας λείπει και για ότι χρειαζόμαστε, ψωμί ή οτιδήποτε άλλο, εδώ είναι ο Κύριος!
• Ο Κύριος είναι μαζί μας, «καθαρίζει για μας» και όλα θα πάνε καλά!
Αυτό είναι το νόημα; Αυτό είναι το μάθημα που θέλει να τους διδάξει ο Ιησούς στη βάρκα; Όχι, αδελφοί μου. Ο Κύριος μέσα στους χορτασμούς αποκαλύπτει τον εαυτό Του, αλλά ποια είναι η αποκάλυψη αυτή; Σ’ αυτήν την αποκάλυψη οι μαθητές θα αποδειχθούν τυφλοί!
Ο Ιησούς αποκαλύπτεται, όχι απλά σαν ο νέος Μωυσής, αλλά ο Λυτρωτής Θεός, ο οποίος οδηγεί το λαό Του και τον φροντίζει μέσα στην έρημο! Ο Ιησούς είναι ο Ων που οδηγεί το λαό του σε μια νέα Έξοδο από την Αίγυπτο, είναι ο Γιάχβε που λυτρώνει το λαό Του με τον «ισχυρό Του βραχίονα»! Εκεί που δεν υπάρχει ψωμί, Εκείνος προμηθεύει! Εκεί που δεν υπάρχει νερό, Εκείνος του δίνει μέσα από την πέτρα! Είναι εκείνος που ανοίγει το δρόμο μέσα στη θάλασσα!
Αυτή τη συγκλονιστική εικόνα του Θεού, που σώζει το λαό Του και τον οδηγεί σε μια νέα Έξοδο είναι αυτό που δεν κατάλαβαν οι μαθητές και είναι αυτό για το οποίο τους επιπλήττει ο δάσκαλος μέσα στην βάρκα. Ο Χριστός, μας οδηγεί, σαν λαό Του, σε μια νέα Έξοδο από την Αίγυπτο, από τη γη της αμαρτίας και της κρίσης. Αυτός είναι ο Λυτρωτής μας που μας λυτρώνει από τη σκλαβιά και της αιώνιες συνέπειες της αμαρτίας!
Δεν είναι μαζί μας για να περνάμε καλά, για να μη μας λείψει τίποτε, αλλά γιατί περνάμε μια εχθρική έρημο στην οποία μόνοι μας δεν θα τα καταφέρναμε ποτέ! Μέσα στην πορεία αυτή της ερήμου, εμάς που ήμασταν «πρόβατα χωρίς ποιμένα», μας μεταμορφώνει σε δικό Του λαό, σε δική Του ποίμνη.
Ο ευαγγελιστής διασώζει τα θαύματα του κωφάλαλου και του τυφλού στη Βηθσαϊδά, σ’ αυτό ακριβώς το σημείο, γιατί κατάλαβε πως ο Ιησούς τα χρησιμοποίησε σαν εποπτικό υλικό γι’ αυτό που θέλει να τους δείξει. Μας το υπαινίσσεται ο Μάρκος, καθώς διασώζει τα λόγια της επίπληξης του Κυρίου: «Παρ’ όλο που έχετε μάτια, δε βλέπετε; Και παρ’ όλο που έχετε αυτιά, δεν ακούτε;». Τα λόγια αυτά είπε ο Ιησούς μέσα στη βάρκα, ενώ μόλις προηγουμένως είχε ανοίξει κάποιου τα αυτιά, και αμέσως μετά ανοίγει κάποιου τα μάτια! Θέλει να μας δείξει ότι οι μαθητές προς στιγμήν είναι κακοί μαθητές, δεν ‘πιάνουν’ το μάθημα παρ’ όλη την επανάληψη που έκανε ο Ιησούς. Μια φορά είδαν τι έκανε ο Ιησούς, δεύτερη φορά είδαν τα ίδια πράγματα, και πάλι δεν το κατάλαβαν.
2. Ο μέτριος μαθητής βλέπει θαμπά, δεν ξεχωρίζει το Χριστό σαν το Σταυρωμένο Σωτήρα!
Καθώς ανοίγει τα αυτιά του κωφάλαλου και τα μάτια του τυφλού, ο Ιησούς αποκαλύπτει τον εαυτό Του, αλλά σαν τι τον αποκαλύπτει; Τον αποκαλύπτει σαν το Μεσσία που θα φέρει στον κόσμο τη Μεσσιανική εποχή της ειρήνης, της δικαιοσύνης και της χαράς! Την πλευρά της αποκάλυψης του Ιησού οι μαθητές και ο κόσμος την έβλεπαν, αλλά παρ’ όλα αυτά δεν την έβλεπαν καθαρά!
Την αποκάλυψη αυτή του Ιησού σαν Μεσσία με τα μεσσιανικά θαύματα έπρεπε να ισορροπήσουν με τις συγκρούσεις του Ιησού με τους γραμματείς και τους φαρισαίους. Αυτές οι συγκρούσεις αποκαλύπτουν ένα Μεσσία αντισυμβατικό, που θα δράσει αντίθετα από ό,τι θα περίμεναν οι Ιουδαίοι γιατί τελικά θα οδηγηθεί στο σταυρό αντί για τον θρόνο! Έτσι στην αποκάλυψη του Ιησού ως του σταυρωμένου Μεσσία, οι μαθητές θα αποδειχθούν όχι τυφλοί αλλά μύωπες του ανώτατου βαθμού!
Το θαύμα του τυφλού αυτού, ήταν ένα θαύμα πολύ ιδιαίτερο, καθώς ο Ιησούς αναγκάζεται να απλώσει τα χέρια Του και να αγγίξει τον τυφλό θεραπευτικά για δεύτερη φορά. Είναι το μοναδικό θαύμα στο οποίο ο Κύριος ρωτάει «Βλέπεις καθαρά; Πέτυχε αυτό, το οποίο έκανα;». Και αυτός, του οποίου ο Κύριος ανοίγει τα μάτια, απαντά: «Όχι ακόμη. Αρχίζω να βλέπω, αλλά ακόμη θαμπά. Τους ανθρώπους τους βλέπω σαν δέντρα που περπατάνε, δε βλέπω ακόμη καθαρά». Και ο Κύριος απλώνει το χέρι Του μια δεύτερη φορά.
Το θαύμα αυτό ταιριάζει απόλυτα με την κατάσταση των μαθητών -και ειδικά του Πέτρου- όπως αυτή θα φανεί από το επόμενο περιστατικό που θα περιγράψει αμέσως μετά ο Μάρκος στο ευαγγέλιο Του. Η αφήγηση του περιστατικού μας φέρνει σε έναν πανέμορφο τόπο, στην Καισαρεία του Φιλλίπου, 30 χιλιόμετρα βορειότερα από την Βηθσαϊδά.
Είναι μια πόλη ξακουστή για τις ομορφιές της, χτισμένη στους πρόποδες του βουνού Χεβρών, γεμάτη νερά. Εκεί κατεβαίνουν τα νερά από το βουνό και ξεκινά ο ποταμός Ιορδάνης! Αυτό το μέρος διάλεξε ο Καίσαρας Αύγουστος και το έδωσε στον Ηρώδη τον Μέγα, το γνωστό σφαγέα της Βηθλεέμ. Αυτός έχτισε εκεί έναν ναό στον θεό Πάνα που λάτρευαν και οι αρχαίοι Έλληνες, γι’ αυτό το μέρος αυτό λεγόταν καταρχάς Πανέας.
Αργότερα, ο άλλος Ηρώδης που αποκεφάλισε τον Ιωάννη, διάλεξε αυτό το μέρος που ήταν τόσο όμορφο, για να χτίσει το παλάτι του πάνω στο βουνό. Ονόμασε την κωμόπολη αυτή Καισαρεία, προς τιμήν του Καίσαρα. Αυτός ο τόπος είχε ξεχωριστεί για την λατρεία του αυτοκράτορα, του Καίσαρα. Σε κανένα άλλο Ιουδαϊκό τόπο δε βρίσκουμε τη λατρεία στον αυτοκράτορα όσο εκεί στην Καισάρεια. Εκεί λατρευόταν ο Καίσαρας ως Κύριος και ως Σωτήρας!
Σ' αυτό το όμορφο σκηνικό, ο Ιησούς περπατάει μαζί με τους μαθητές του και έχει μαζί τους μια στοχευμένη κουβέντα. Καθώς βλέπουν όλη την ομορφιά, αλλά και τον ειδωλολατρικό ναό για τη λατρεία του αυτοκράτορα, ο δάσκαλος τους οδηγεί σε ένα δίλημμα με δυο ερωτήσεις:
«Ποιος λένε οι άνθρωποι ότι είμαι;» και καταλαβαίνουμε πολύ καλά πως κάνει αυτή την ερώτηση, για να τους οδηγήσει στην επόμενη ερώτηση: «Εσείς ποιος λέτε ότι είμαι;».
Μόλις εμείς ακούμε την απάντηση του Πέτρου «Εσύ είσαι ο Χριστός!», χειροκροτούμε και λέμε «Μπράβο Πέτρο, το κατάλαβες! Επιτέλους το έμαθες!». Όμως αμέσως μετά, μας περιμένει μια έκπληξη! Ο Κύριος τους εξηγεί τι σημαίνει Χριστός, ότι δηλαδή «Χριστός σημαίνει Σταυρός»! Ο Ιησούς αρχίζει από αυτό εδώ το σημείο να τους μιλά καθαρά για την απόρριψή Του από τους ιερείς και τους γραμματείς και το πάθος του που έρχεται!
Τότε βλέπουμε τον Πέτρο, που νομίζαμε ότι ‘έπιασε’ το μάθημα, να αποπαίρνει τον Ιησού, να τον μαλώνει «Μα τι πράγματα είναι αυτά τώρα, δάσκαλε; Είναι δυνατόν;»! Και χρειάστηκε ο Κύριος να τον επιπλήξει:
-Πέτρο, μπράβο και αλίμονο, είπες το μάθημα αλλά είσαι κάτω από τη βάση, κόπηκες! Σωστά τα είπες, αλλά λάθος τα κατάλαβες! Πέτρο, είσαι σαν τον τυφλό που μόλις θεράπευσα, δεν είσαι τυφλός, αλλά ακόμα δεν βλέπεις καθαρά, είσαι μύωπας του ανωτάτου βαθμού! Ξεκινάς να βλέπεις τους ανθρώπους να κινούνται σαν δέντρα, αλλά χρειάζεται να απλώσω το χέρι μου ξανά για να δεις καθαρά. Πέτρο, κάτσε κάτω να μάθεις το μάθημα ξανά.
Ο Πέτρος δεν είναι πια ο πιο κακός μαθητής που είναι τυφλός στον Ιησού σαν τον Παντοδύναμο Λυτρωτή! Όχι! Ο Πέτρος είναι ο μέτριος μαθητής -ο μύωπας του ανωτάτου βαθμού- που δεν ξεχωρίζει το Χριστό σαν το Σταυρωμένο Σωτήρα! Οι μαθητές είναι οι πρώην τυφλοί που δέχτηκαν το πρώτο άγγιγμα από το Χριστό, αλλά ακόμη δεν έχει ξεκαθαρίσει το βλέμμα τους.
Η επανάληψη του μαθήματος –όπως είδαμε- δεν συμπεριλάμβανε μόνο τους χορτασμούς του πλήθους και τις «μεσσιανικές» θεραπείες αλλά και τις συγκρούσεις με τους Φαρισαίους. Καθώς συγκρούεται με τους Φαρισαίους, οι μαθητές θα έπρεπε να καταλάβουν ότι αυτά που κάνει ο Ιησούς δεν ταιριάζουν με αυτά που περίμενε η θρησκευτική και πολιτική ηγεσία του Ισραήλ. Οι φαρισαίοι με τους οποίους συγκρούστηκε ο Ιησούς ήθελαν τον πολιτικό Μεσσία, τον εθνικό Βασιλιά, τον απόγονο του Δαυίδ, που θα τους απελευθερώσει από τους Ρωμαίους, που θα τους έκανε κυρίαρχους πάνω σε όλους τους εχθρούς τους. Ήταν όμως αυτό το σχέδιο του Θεού; Θα οργάνωνε ο Χριστός μια επανάσταση και θα καταλάμβανε τον θρόνο του Δαβίδ;
Μόλις τους λέει ο Ιησούς πως για να πετύχει τη σωτηρία θα πρέπει Αυτός ο Παντοδύναμος Θεός να ανέβει στον Σταυρό, τότε αντιδράνε! Ο Πέτρος σκανδαλίζεται!
-Μα πως είναι δυνατόν Κύριε, αν πράγματι είσαι ο Μεσσίας, όπως είπα προηγουμένως;
Ξέρετε γιατί χρειαζόμαστε να μας περάσει ο Κύριος, ξανά και ξανά από το ίδιο μάθημα; Γιατί δε μας αρέσει αυτό το μάθημα! Δε θέλουμε να το καταλαβαίνουμε! Εάν ο Δάσκαλος έπρεπε να περάσει από το Σταυρό, πρέπει να τον ακολουθήσει και ο μαθητής! Κάνουμε αμέσως αυτόν το λογικό συσχετισμό, στον οποίο αντιστεκόμαστε! Και το μάθημα αυτό θα μας το πει καθαρά ο Κύριος: Στο εδ.34, «Όποιος θέλει να με ακολουθήσει, ας απαρνηθεί τον εαυτό του, ας σηκώσει τον σταυρό του και ας με ακολουθήσει».
Αδελφοί μου, αυτό είναι το μάθημα που επαναλαμβάνει ο Κύριος, ξανά και ξανά και ξανά, για να το μάθουμε! Φυσικά όλοι θέλουμε το Σταυρό για τον Κύριο, γιατί κανείς δεν μπορούσε να σηκώσει το σταυρό των αμαρτιών του και ο Κύριος έκανε ένα έργο απολύτρωσης. Κάποιοι όμως λένε καθαρά «ναι» στο σταυρό του Κυρίου αλλά «όχι» στο σταυρό του μαθητή! Λένε «ο Χριστός σήκωσε τον σταυρό μας για να μην τον σηκώνουμε εμείς»! Είναι πολύ βολικό. Θα μου άρεσε να μπορώ να το πιστέψω, να μπορώ να το διδάξω. Όμως είναι λάθος. Γιατί και ο ίδιος ο Κύριος, με την ίδια ανάσα που εξηγεί στους μαθητές Του «Προσέξτε, ο Δάσκαλός σας θα σταυρωθεί», με την ίδια ανάσα τους λέει «Αν θέλετε να είστε μαθητές μου, πρέπει να σηκώσετε το Σταυρό σας και να με ακολουθήσετε».
Ο Ιησούς θα το πει αυτό ξανά και ξανά στους μαθητές Του ώστε να σμιλέψει σ’ αυτούς, το χαρακτήρα που πρέπει, τους μαθητές που θέλει. Ώστε τελικά μετά από όλες αυτές τις επαναλήψεις να είναι έτοιμοι να απαρνηθούν τον εαυτό τους, να σηκώσουν το Σταυρό τους και να Τον ακολουθήσουν! Είναι αδύνατον σε μια κατεύθυνση να πηγαίνει ο Δάσκαλος και σε άλλη ο μαθητής. Ο μαθητής θα πρέπει να ακολουθεί και να ζει, όπως ο Κύριος του!
Αδελφοί μου, δεν ξέρω που βρίσκεται ο καθένας σ’ αυτή την πνευματική πορεία, σ’ αυτό το μάθημα που πρέπει όλοι μας να μάθουμε. Εγώ, πολλές φορές, ήμουν ο μέτριος μαθητής. Ήμουν ο μαθητής, που χαιρόταν σαν τον Πέτρο: «Τι ωραία! Εσύ είσαι ο Μεσσίας, εσύ είσαι ο Χριστός! Σε έχουμε κοντά μας, δεν έχουμε καμιά ανάγκη». Όμως, ο Κύριος λέει: «Ναι, εγώ είμαι ο Χριστός! Αλλά για να μπορέσεις να με ακολουθήσεις, για να μπορέσεις να με υπηρετήσεις πρέπει να απαρνηθείς τον εαυτό σου! Εγώ θα είμαι κοντά σου, αλλά ο δρόμος σου θα είναι ανηφορικός! Θα έχεις Σταυρό να σηκώσεις! Να τον κουβαλάς, και Εγώ θα είμαι μαζί σου! Η πορεία σου στα βήματά μου δε θα είναι εύκολη, Πέτρο. Δε θα είναι χωρίς στερήσεις, δε θα είναι χωρίς πόνο, δε θα είναι χωρίς αγώνα και Εγώ θα είμαι μαζί σου».
Κάποιοι είναι οι κακοί μαθητές γιατί είναι τυφλοί, γιατί δεν βλέπουν τον Ιησού σαν τον Παντοδύναμο Λυτρωτή! Μήπως είσαι τέτοιος μέχρι τώρα; Ζήτα Του να σου ανοίξει τα μάτια!
Ο πιο καλός, όμως ο μαθητής είναι αυτός που βλέπει καθαρά μπροστά του το δρόμο της απάρνησης και το σταυρό του Χριστού τον αναγνωρίζει σαν δικό του! Γίνε τέτοιος μαθητής σήμερα!
Αδελφοί μου, αυτό είναι το μάθημα που είχαν μπροστά τους οι μαθητές του Χριστού. Αυτό είναι το μάθημα, το οποίο σήμερα ο λόγος του Κυρίου μας θυμίζει ξανά για πολλοστή φορά. Ας είμαστε αυτή τη φορά πιο έτοιμοι. Ας είμαστε οι μαθητές εκείνοι, των οποίων τα μάτια και τα αυτιά ανοίγουν και λένε, «Ναι, Κύριε. Σε ευχαριστούμε, γιατί Εσύ είσαι ο Μεσσίας μας, ο Σωτήρας μας, Εσύ είσαι Αυτός που μας οδηγείς στο δύσκολο δρόμο της υπηρεσίας, του θανάτου, του Σταυρού. Είμαστε έτοιμοι, σαν δικά Σου παλικάρια, σαν δικοί Σου μαθητές, να Σε ακολουθήσουμε και να κάνουμε το θέλημά Σου στη ζωή μας. Είμαστε σίγουροι ότι εσύ θα μας ευλογήσεις, με πολλούς τόπους, αλλά ξέρουμε ότι αυτό θα σημαίνει επίσης, κόστος μεγάλο για μας. Ναι Κύριε, σήμερα και από εδώ και μπρος, μαθαίνουμε το μάθημα μας και σε ακολουθούμε όπως εσύ θέλεις».
Μόλις εμείς ακούμε την απάντηση του Πέτρου «Εσύ είσαι ο Χριστός!», χειροκροτούμε και λέμε «Μπράβο Πέτρο, το κατάλαβες! Επιτέλους το έμαθες!». Όμως αμέσως μετά, μας περιμένει μια έκπληξη! Ο Κύριος τους εξηγεί τι σημαίνει Χριστός, ότι δηλαδή «Χριστός σημαίνει Σταυρός»! Ο Ιησούς αρχίζει από αυτό εδώ το σημείο να τους μιλά καθαρά για την απόρριψή Του από τους ιερείς και τους γραμματείς και το πάθος του που έρχεται!
Τότε βλέπουμε τον Πέτρο, που νομίζαμε ότι ‘έπιασε’ το μάθημα, να αποπαίρνει τον Ιησού, να τον μαλώνει «Μα τι πράγματα είναι αυτά τώρα, δάσκαλε; Είναι δυνατόν;»! Και χρειάστηκε ο Κύριος να τον επιπλήξει:
-Πέτρο, μπράβο και αλίμονο, είπες το μάθημα αλλά είσαι κάτω από τη βάση, κόπηκες! Σωστά τα είπες, αλλά λάθος τα κατάλαβες! Πέτρο, είσαι σαν τον τυφλό που μόλις θεράπευσα, δεν είσαι τυφλός, αλλά ακόμα δεν βλέπεις καθαρά, είσαι μύωπας του ανωτάτου βαθμού! Ξεκινάς να βλέπεις τους ανθρώπους να κινούνται σαν δέντρα, αλλά χρειάζεται να απλώσω το χέρι μου ξανά για να δεις καθαρά. Πέτρο, κάτσε κάτω να μάθεις το μάθημα ξανά.
Ο Πέτρος δεν είναι πια ο πιο κακός μαθητής που είναι τυφλός στον Ιησού σαν τον Παντοδύναμο Λυτρωτή! Όχι! Ο Πέτρος είναι ο μέτριος μαθητής -ο μύωπας του ανωτάτου βαθμού- που δεν ξεχωρίζει το Χριστό σαν το Σταυρωμένο Σωτήρα! Οι μαθητές είναι οι πρώην τυφλοί που δέχτηκαν το πρώτο άγγιγμα από το Χριστό, αλλά ακόμη δεν έχει ξεκαθαρίσει το βλέμμα τους.
Η επανάληψη του μαθήματος –όπως είδαμε- δεν συμπεριλάμβανε μόνο τους χορτασμούς του πλήθους και τις «μεσσιανικές» θεραπείες αλλά και τις συγκρούσεις με τους Φαρισαίους. Καθώς συγκρούεται με τους Φαρισαίους, οι μαθητές θα έπρεπε να καταλάβουν ότι αυτά που κάνει ο Ιησούς δεν ταιριάζουν με αυτά που περίμενε η θρησκευτική και πολιτική ηγεσία του Ισραήλ. Οι φαρισαίοι με τους οποίους συγκρούστηκε ο Ιησούς ήθελαν τον πολιτικό Μεσσία, τον εθνικό Βασιλιά, τον απόγονο του Δαυίδ, που θα τους απελευθερώσει από τους Ρωμαίους, που θα τους έκανε κυρίαρχους πάνω σε όλους τους εχθρούς τους. Ήταν όμως αυτό το σχέδιο του Θεού; Θα οργάνωνε ο Χριστός μια επανάσταση και θα καταλάμβανε τον θρόνο του Δαβίδ;
Μόλις τους λέει ο Ιησούς πως για να πετύχει τη σωτηρία θα πρέπει Αυτός ο Παντοδύναμος Θεός να ανέβει στον Σταυρό, τότε αντιδράνε! Ο Πέτρος σκανδαλίζεται!
-Μα πως είναι δυνατόν Κύριε, αν πράγματι είσαι ο Μεσσίας, όπως είπα προηγουμένως;
-Πρόσεχε Πέτρο, κατάλαβες το μισό μάθημα. Είναι σωστό αυτό που είπες, αλλά όχι ολοκληρωμένο! Σωστά τα λογάκια σου Πέτρο, αλλά τους έχεις δώσει άλλο περιεχόμενο.
Ο Παντοδύναμος Λυτρωτής θα γίνει ο ίδιος τα λύτρα, θα πεθάνει πάνω στο Σταυρό για τις αμαρτίες τους και τις αμαρτίες μας! Θα βασανιστεί για να μας οδηγήσει σε μια πραγματική Έξοδο από την αμαρτία καθώς θα σηκώσει την κρίση των αμαρτιών μας πάνω στον Σταυρό Του! Μεγάλο το κόστος αλλά η σωτηρία Του θα είναι η πλήρης απολύτρωση ολόκληρης της δημιουργίας από τη φθορά, το θάνατο και το κακό!
Πολλοί άνθρωποι είναι στο στάδιο αυτό, είναι οι μέτριοι μαθητές -κάτι βλέπουν στο Χριστό αλλά ακόμα δεν ξεχωρίζουν καθαρά το Σταυρό! Θέλουμε το Σωτήρα κοντά μας, να μας σώζει, να παρεμβαίνει, αλλά ο σταυρός δε μας αρέσει, ακόμη και σε μας τους πιστούς.
3. «Ο πιο καλός ο μαθητής» είναι αυτός που βλέπει καθαρά μπροστά του το δρόμο της απάρνησης και αναγνωρίζει το σταυρό του Χριστού σαν δικό του!
Ξέρετε γιατί χρειαζόμαστε να μας περάσει ο Κύριος, ξανά και ξανά από το ίδιο μάθημα; Γιατί δε μας αρέσει αυτό το μάθημα! Δε θέλουμε να το καταλαβαίνουμε! Εάν ο Δάσκαλος έπρεπε να περάσει από το Σταυρό, πρέπει να τον ακολουθήσει και ο μαθητής! Κάνουμε αμέσως αυτόν το λογικό συσχετισμό, στον οποίο αντιστεκόμαστε! Και το μάθημα αυτό θα μας το πει καθαρά ο Κύριος: Στο εδ.34, «Όποιος θέλει να με ακολουθήσει, ας απαρνηθεί τον εαυτό του, ας σηκώσει τον σταυρό του και ας με ακολουθήσει».
Αδελφοί μου, αυτό είναι το μάθημα που επαναλαμβάνει ο Κύριος, ξανά και ξανά και ξανά, για να το μάθουμε! Φυσικά όλοι θέλουμε το Σταυρό για τον Κύριο, γιατί κανείς δεν μπορούσε να σηκώσει το σταυρό των αμαρτιών του και ο Κύριος έκανε ένα έργο απολύτρωσης. Κάποιοι όμως λένε καθαρά «ναι» στο σταυρό του Κυρίου αλλά «όχι» στο σταυρό του μαθητή! Λένε «ο Χριστός σήκωσε τον σταυρό μας για να μην τον σηκώνουμε εμείς»! Είναι πολύ βολικό. Θα μου άρεσε να μπορώ να το πιστέψω, να μπορώ να το διδάξω. Όμως είναι λάθος. Γιατί και ο ίδιος ο Κύριος, με την ίδια ανάσα που εξηγεί στους μαθητές Του «Προσέξτε, ο Δάσκαλός σας θα σταυρωθεί», με την ίδια ανάσα τους λέει «Αν θέλετε να είστε μαθητές μου, πρέπει να σηκώσετε το Σταυρό σας και να με ακολουθήσετε».
Ο Ιησούς θα το πει αυτό ξανά και ξανά στους μαθητές Του ώστε να σμιλέψει σ’ αυτούς, το χαρακτήρα που πρέπει, τους μαθητές που θέλει. Ώστε τελικά μετά από όλες αυτές τις επαναλήψεις να είναι έτοιμοι να απαρνηθούν τον εαυτό τους, να σηκώσουν το Σταυρό τους και να Τον ακολουθήσουν! Είναι αδύνατον σε μια κατεύθυνση να πηγαίνει ο Δάσκαλος και σε άλλη ο μαθητής. Ο μαθητής θα πρέπει να ακολουθεί και να ζει, όπως ο Κύριος του!
Αδελφοί μου, δεν ξέρω που βρίσκεται ο καθένας σ’ αυτή την πνευματική πορεία, σ’ αυτό το μάθημα που πρέπει όλοι μας να μάθουμε. Εγώ, πολλές φορές, ήμουν ο μέτριος μαθητής. Ήμουν ο μαθητής, που χαιρόταν σαν τον Πέτρο: «Τι ωραία! Εσύ είσαι ο Μεσσίας, εσύ είσαι ο Χριστός! Σε έχουμε κοντά μας, δεν έχουμε καμιά ανάγκη». Όμως, ο Κύριος λέει: «Ναι, εγώ είμαι ο Χριστός! Αλλά για να μπορέσεις να με ακολουθήσεις, για να μπορέσεις να με υπηρετήσεις πρέπει να απαρνηθείς τον εαυτό σου! Εγώ θα είμαι κοντά σου, αλλά ο δρόμος σου θα είναι ανηφορικός! Θα έχεις Σταυρό να σηκώσεις! Να τον κουβαλάς, και Εγώ θα είμαι μαζί σου! Η πορεία σου στα βήματά μου δε θα είναι εύκολη, Πέτρο. Δε θα είναι χωρίς στερήσεις, δε θα είναι χωρίς πόνο, δε θα είναι χωρίς αγώνα και Εγώ θα είμαι μαζί σου».
Κάποιοι είναι οι κακοί μαθητές γιατί είναι τυφλοί, γιατί δεν βλέπουν τον Ιησού σαν τον Παντοδύναμο Λυτρωτή! Μήπως είσαι τέτοιος μέχρι τώρα; Ζήτα Του να σου ανοίξει τα μάτια!
Κάποιοι είμαστε μέτριοι μαθητές -μύωπες- που δεν ξεχωρίζουν το Χριστό σαν το Σταυρωμένο Σωτήρα που μας ζητάει να τον ακολουθήσουμε! Μήπως είσαι τέτοιος ακόμα; Ζήτα Του να απλώσει το χέρι Του και να σε αγγίξει ακόμη μια φορά!
Ο πιο καλός, όμως ο μαθητής είναι αυτός που βλέπει καθαρά μπροστά του το δρόμο της απάρνησης και το σταυρό του Χριστού τον αναγνωρίζει σαν δικό του! Γίνε τέτοιος μαθητής σήμερα!
Αδελφοί μου, αυτό είναι το μάθημα που είχαν μπροστά τους οι μαθητές του Χριστού. Αυτό είναι το μάθημα, το οποίο σήμερα ο λόγος του Κυρίου μας θυμίζει ξανά για πολλοστή φορά. Ας είμαστε αυτή τη φορά πιο έτοιμοι. Ας είμαστε οι μαθητές εκείνοι, των οποίων τα μάτια και τα αυτιά ανοίγουν και λένε, «Ναι, Κύριε. Σε ευχαριστούμε, γιατί Εσύ είσαι ο Μεσσίας μας, ο Σωτήρας μας, Εσύ είσαι Αυτός που μας οδηγείς στο δύσκολο δρόμο της υπηρεσίας, του θανάτου, του Σταυρού. Είμαστε έτοιμοι, σαν δικά Σου παλικάρια, σαν δικοί Σου μαθητές, να Σε ακολουθήσουμε και να κάνουμε το θέλημά Σου στη ζωή μας. Είμαστε σίγουροι ότι εσύ θα μας ευλογήσεις, με πολλούς τόπους, αλλά ξέρουμε ότι αυτό θα σημαίνει επίσης, κόστος μεγάλο για μας. Ναι Κύριε, σήμερα και από εδώ και μπρος, μαθαίνουμε το μάθημα μας και σε ακολουθούμε όπως εσύ θέλεις».
