Γένεση (127)

Γέν.με:17-20 Και είπεν ο Φαραώ προς τον Ιωσήφ, Ειπέ προς τους αδελφούς σου, τούτο κάμετε· φορτώσατε τα ζώα σας και υπάγετε, ανάβητε εις γην Χαναάν· και παραλαβόντες τον πατέρα σας, και τας οικογενείας σας, έλθετε προς εμέ· και θέλω σας δώσει τα αγαθά της γης Αιγύπτου και θέλετε φάγει το πάχος της γης. Και συ πρόσταξον· Τούτο κάμετε, λάβετε εις εαυτούς αμάξας εκ της γης Αιγύπτου, διά τα παιδία σας και διά τας γυναίκάς σας· και σηκώσαντες τον πατέρα σας έλθετε· και μη λυπηθήτε την αποσκευήν σας· διότι τα αγαθά πάσης της γης Αιγύπτου θέλουσιν είσθαι ιδικά σας.

Για πρώτη φορά ο Φαραώ διατάζει τον Ιωσήφ, αλλά μ’ αυτό θέλει να δείξει την εκτίμησή του και την αγάπη του για την οικογένειά του και γι’ αυτό τον προστάζει να ενεργήσει έτσι.

Γέν.με:21,22 Και έκαμον ούτως οι υιοί του Ισραήλ· και ο Ιωσήφ έδωκεν εις αυτούς αμάξας κατά την προσταγήν του Φαραώ· έδωκεν εις αυτούς και ζωοτροφίαν διά την οδόν. Εις πάντας αυτούς έδωκεν εις έκαστον αλλαγάς ενδυμάτων· εις δε τον Βενιαμίν έδωκε τριακόσια αργύρια και πέντε αλλαγάς ενδυμάτων.

Πέντε αλλαξιές ρούχων: Ο Χριστός από αγάπη αλλάζει τα ρούχα μας και μας δίνει το λευκό ένδυμα της δικαιοσύνης Του κατά χάριν γιατί δεν το αξίζαμε.

Γέν.με:23,24 Προς δε τον πατέρα αυτού έστειλε ταύτα· δέκα όνους φορτωμένους εκ των αγαθών της Αιγύπτου και δέκα θηλυκάς όνους φορτωμένας σίτον και άρτους και ζωοτροφίας εις τον πατέρα αυτού διά την οδόν. Και εξαπέστειλε τους αδελφούς αυτού και ανεχώρησαν· και είπε προς αυτούς, Μη συγχύζεσθε καθ' οδόν.

μη συγχύζεσθε καθ’ οδόν: Επειδή καταλάβαινε ότι επιστρέφοντας μπορεί ν’ άρχιζαν να μαλώνουν για το ποιος έφταιγε πιο πολύ.

Ο Ιωσήφ δέχτηκε και φίλησε τους μετανοημένους αδελφούς του, όπως ο πατέρας δέχτηκε και φίλησε τον άσωτο γιο. Χάρηκε που επέστρεψαν τ’ αδέλφια του, όπως χαίρεται ο Ιησούς και οι άγγελοι στον ουρανό.

Τους απέστειλε να φέρουν κι άλλους εκεί όπου είναι αυτός και μάλιστα τους λέει να σπεύσουν (εδ.9). Τους δίνει νουθεσίες για το δρόμο καθώς φεύγουν για να φέρουν κι άλλους λέγοντάς τους να μην συγχύζονται μεταξύ τους (Β’ Τιμ.β:24).

Καταφρονήθηκε απ’ τους αδελφούς του, αλλά τώρα αυτοί που τον καταφρόνησαν πηγαίνουν να κηρύξουν το μήνυμά του, ότι είναι ζωντανός, σωτήρας και προμηθευτής.

Το παράδειγμα του Ιωσήφ

1. Ο Ιωσήφ μας δίνει ένα αξιοθαύμαστο παράδειγμα αληθινού χριστιανού με τη στάση που κρατάει απέναντι στις διάφορες «ατυχίες». Κατ’ αρχήν οι αδελφοί του είναι τρομαγμένοι όταν στέκονται μπροστά σ’ αυτόν που του είχαν φερθεί τόσο άσχημα. Ο Ιωσήφ όμως χωρίς δυσκολία τους συγχωρεί (Γεν.με:5-8). Δεν έχει ούτε ίχνος πικρίας μέσα στην καρδιά του γι’ αυτούς που υπήρξαν η αιτία να υποφέρει τόσο πολύ, αλλά αναγνωρίζει την παρουσία του Κυρίου μέσα σ’ όλα αυτά. Η αλήθεια που απεικονίζεται εδώ είναι, ότι ο Θεός μπορεί να κάνει ακόμα και την οργή του ανθρώπου να Τον δοξάσει (Ψαλμ.ος:10).

2. Η ζωή του Ιωσήφ φανερώνει το γεγονός ότι μπορούμε να φανούμε χρήσιμοι ακόμα και μέσα στις πιο σκληρές δοκιμασίες μας. Προσέξτε τα λόγια του στη Γεν.μα:52. Μπορούσε να διακρίνει πώς οι θλίψεις του εργαζόταν γι’ αυτόν. Ας προσέξουμε και τα λόγια του Παύλου στην Β’ Κορ.δ:17 και στην Α’ Θεσ. α:6-7. Ο Δαβίδ φανερώνει την ίδια στάση στον Ψαλμ.δ:1. Κατάλαβε ότι μέσα στις στεναχώριες αυξήθηκε εν Κυρίω. Στον Ψαλμ.ρε:19 διαβάζουμε σχετικά με τον Ιωσήφ ότι «ο λόγος του Κυρίου εδοκίμασεν αυτόν». Ο Θεός του έδειξε, ότι μια μέρα τ’ αδέλφια του θα γονατίσουν μπροστά του. Όμως οι περιστάσεις της ζωής που έζησε, φαινόταν ν’ αντικρούουν τα λόγια του Θεού. Ο Θεός μερικές φορές δίνει στα παιδιά του μια βεβαιότητα ότι θ’ απαντήσει κάποια προσευχή και μετά κάνει μερικά βήματα πίσω κι αφήνει τα γεγονότα να εξελιχθούν έτσι, ώστε στο φυσικό μάτι να φαίνεται αδύνατον να εκπληρωθεί ο Λόγος Του. Έτσι, κι εμείς, δοκιμαζόμαστε απ’ το λόγο του Θεού.

Πρακτικά μαθήματα.

1. Ποτέ δεν μπορούμε να πάρουμε ό,τι καλλίτερο έχει ο Θεός για μας τραβώντας το δικό μας δρόμο. Μπορεί ο δρόμος του Θεού προς στιγμή να φαίνεται δύσκολος, όμως οδηγεί σε υπέρτατη χαρά στο τέλος. Ο Ιωσήφ θα μπορούσε να σκεφτεί ότι θα ήταν καλλίτερο γι’ αυτόν να μείνει με τους γονείς του. Αυτό φαίνεται απ’ τον τρόπο που τον μεταχειρίστικαν τ’ αδέλφια του (Γεν.μβ:21). Όμως αν αφηνόταν να τραβήξει το δικό του δρόμο, ποτέ δεν θα έβρισκε τη θέση που ο Θεός είχε γι’ αυτόν (Ησ.νε:9).

2. Προς τους αμαρτωλούς: Η στάση του Ιωσήφ φαίνεται αυστηρή και σκληρή όσο διάστημα τ’ αδέλφια του ενεργούν σαν να μην είχαν φταίξει σε τίποτα. Όμως μόλις ταπεινώνονται και αναγνωρίζουν την αμαρτία τους, ζητώντας το έλεός του, αυτός με χαρά και πολλή χάρη αποκαλύπτεται σαν αδελφός που τους έχει συγχωρέσει πραγματικά και τους ελευθερώνει. Όλοι αυτοί που προσπαθούν να «συστήσωσι την ιδίαν αυτών δικαιοσύνην» (Ρωμ.ι:3), ποτέ δεν θα γνωρίσουν τη χαρά της σωτηρίας μέχρι να καταλάβουν τη χαμένη τους κατάσταση και σαν τον αμαρτωλό της παραβολής κράξουν «Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ» (Λουκ.ιη:13).