Η μετατόπιση ευθυνών
έχει γίνει μια σοβαρή επιδημία, ακόμη και μεταξύ των Χριστιανών. Νομίζεις ότι
δεν είναι πρόβλημα;
Αντί να
συμφωνήσουμε με το Θεό ότι είμαστε αμαρτωλοί, συχνά αναλύουμε και βασανιζόμαστε
μέχρι να βρούμε τρόπους να επιρρίψουμε την ευθύνη για τις αποτυχίες μας σε
κάποιον ή κάτι έξω από τον εαυτό μας.
Μπορούμε να
κατηγορήσουμε οποιονδήποτε και οτιδήποτε, αλλά οι γονείς είναι ιδιαίτερα
δημοφιλείς αποδιοπομπαίοι τράγοι.
Παρ.ιγ:11-13 Τα εκ
ματαιότητος πλούτη θέλουσιν ελαττωθή· ο δε συνάγων με την χείρα αυτού θέλει
αυξηνθή. Η ελπίς αναβαλλομένη ατονίζει την καρδίαν· το δε ποθούμενον, όταν
έρχηται, είναι δένδρον ζωής. Ο καταφρονών τον λόγον θέλει αφανισθή· ο δε
φοβούμενος την εντολήν, ούτος θέλει ανταμειφθή.
Παρ.ιγ:17 Ο κακός μηνυτής πίπτει εις
δυστυχίαν· ο δε πιστός πρέσβυς είναι ίασις.
Και δεν
υπάρχει έλλειψη συμβούλων πρόθυμων να βοηθήσουν στη μετατόπιση της ευθύνης μας.
Ο Θεός
διαφωνεί. Η Γραφή διδάσκει ότι μόνο εμείς είμαστε υπεύθυνοι για τις αμαρτίες μας.
Ο Θεός δεν θα θεωρήσει
υπεύθυνο έναν πατέρα για τις αμαρτίες του γιου του, ούτε ένα γιο για τον πατέρα
του (Ιεζ.ιη).
Ο Ιωσήφ απέδειξε
ότι μπορεί να κακομεταχειριστούμε από την οικογένεια και τις περιστάσεις, ακόμη
και να μπούμε άδικα φυλακή, αλλά να παραμείνουμε πιστοί, υπάκουοι, και συγχωρητικοί.
Πέταξε όλες τις δικαιολογίες έξω από το παράθυρο.
Έχω γνωρίσει
ανθρώπους με πολύ λιγότερα προβλήματα από κάποιους άλλους, που βυθίζονται σε
αυτολύπηση, κατηγορώντας τους άλλους για τις αμαρτίες τους.
Μήπως κατηγορείς
κάποιον για τις αμαρτίες σου; Σε ενθαρρύνω να διαβάσεις Ματθαίο ζ:3-5, Ιεζεκιήλ
ιη, Γαλάτες ς:7-8, Β’ Κορινθίους ζ:9-10, και να προσαρμόσεις τον τρόπο σκέψης σου.
