Ιδού, κάνω νέα τα πάντα. (Αποκ. 21:5)

..και θέλει εξαλείψει ο Θεός παν δάκρυον από των οφθαλμών αυτών, και ο θάνατος δεν θέλει υπάρχει πλέον, ούτε πένθος ούτε κραυγή ούτε πόνος δεν θέλουσιν υπάρχει πλέον· διότι τα πρώτα παρήλθον.

                                                                    Αποκ. 21:4 

Καλημέρα

Γένεση (046)

Γέν.ε:25-27 Και έζησεν ο Μαθουσάλα εκατόν ογδοήκοντα επτά έτη, και εγέννησε τον Λάμεχ· έζησε δε ο Μαθουσάλα, αφού εγέννησε τον Λάμεχ, επτακόσια ογδοήκοντα δύο έτη, και εγέννησεν υιούς και θυγατέρας· και έγειναν πάσαι αι ημέραι του Μαθουσάλα εννεακόσια εξήκοντα εννέα έτη· και απέθανε.

Mαθουσάλα: Οι γνώμες είναι διχασμένες για το τί σημαίνει. Κατά το Γεσένιο σημαίνει “άνθρωπος του βέλους”. Όμως καλύτερη ερμηνεία είναι: ”Στο θάνατό του αποστέλλεται” γιατί προέρχεται από το “Μώθ” που σημαίνει θάνατος. Ο Ενώχ ονόμασε έτσι το γιο του για να φανερώσει την αποκάλυψη που αυτός είχε για την επερχόμενη κρίση. Ένα χρόνο μετά το θάνατο του Μαθουσάλα ήλθε ο κατακλυσμός.

Έζησε 969 χρόνια, περισσότερο από κάθε άλλο άνθρωπο στον κόσμο. Κι έζησε τόσο πολύ γιατί μετά το θάνατό του θα τελείωνε και η μακροθυμία του Θεού και θα ερχόταν ο κατακλυσμός. Είναι κι αυτός τύπος του Υιού του Άρσεν που φεύγει πριν την κρίση.

Ο λόγος του Θεού (15)

ΑΡΙΘΜΟΙ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Το βιβλίο των Αριθμών είναι η ιστορία της καθοδήγησης του Ισραήλ από τον Θεό μέσα στην έρημο επί 40 χρόνια, για να τους φέρει στην γη Χαναάν. Το ταξίδι αυτό αρχίζει από το όρος Σινά για να καταλήξει στις πεδιάδες του Μωάβ, απέναντι στην Ιεριχώ.

Περιέχει δυο απογραφές, μία της γενιάς που βγήκε από την Αίγυπτο και μία της καινούργιας γενιάς. Περιέχει επίσης οδηγίες για την γη της επαγγελίας. Οι Αριθμοί λοιπόν είναι η περιγραφή των περιπλανήσεων του Ισραήλ μέσα στην έρημο.

Καλημέρα

Γένεση (045)

ΠΕΜΠΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Γέν.ε:1,2 Τούτο είναι το βιβλίον της γενεαλογίας του ανθρώπου. Καθ' ην ημέραν εποίησεν ο Θεός τον Αδάμ, κατ' εικόνα Θεού εποίησεν αυτόν. Άρσεν και θήλυ εποίησεν αυτούς· και ευλόγησεν αυτούς, και εκάλεσε το όνομα αυτών, Αδάμ, καθ' ην ημέραν εποίησεν αυτούς.

τούτο είναι το βιβλίο της γενεαλογίας του ανθρώπου: “Αυτή είναι η γενεαλογία”. Είναι μια συνηθισμένη φράση μέσα στο λόγο του Θεού. Εδώ όμως στη φράση που εξετάζουμε το “είναι” είναι με μικρά γράμματα που σημαίνει ότι στο Εβραϊκό κείμενο δεν υπάρχει. Έτσι, μας θυμίζει αυτό που το Πνεύμα του Θεού γράφει στο Ματθ.α:1.

Να, λοιπόν για Ποιον και γιατί γράφονται οι γενεαλογίες. Το Πνεύμα του Θεού θέλει να μας δείξει το σπέρμα απ’ το οποίο θα προέλθει ο Χριστός το κατά σάρκα. Να δούμε τους χαρακτήρες των ανθρώπων που έγιναν πρόδρομοι Αυτού δια του Οποίου ο Θεός έφερε τη σωτηρία. Ο Αδάμ είναι η κεφαλή του ανθρώπινου γένους κατά σάρκα. Ο Χριστός είναι η κεφαλή του ανθρώπινου γένους πνευματικά (Α’ Κορ.ιε:22).

ο μάρτυς ο πιστός

Αν έπρεπε να διαλέξεις μερικά αξιόπιστα άτομα στη ζωή σου, ποια θα ήταν αυτά; Είναι δύσκολο να εμπιστευτούμε πολλούς ανθρώπους.

Αξιόπιστος, είναι το είδος του ανθρώπου που μπορείς να βασιστείς, άσχετα με τι. Θα είναι εκεί για σένα, και στα πάνω σου και στα κάτω σου. Αυτός είναι ο άνθρωπος που είναι οι πλέον άξιος της εμπιστοσύνης σου. Είναι σημαντικό να έχουμε τουλάχιστον ένα άτομο στη ζωή μας που μπορούμε να το εμπιστευόμαστε πλήρως. Χρειαζόμαστε ένα άτομο που να μπορούμε να του μιλάμε και να ξαλαφρώνουμε, ανά πάσα στιγμή.

Καλημέρα

Γένεση (044)

Γέν.δ:18,19 Εγεννήθη δε εις τον Ενώχ ο Ιράδ· και Ιράδ εγέννησε τον Μεχουϊαήλ· και Μεχουϊαήλ εγέννησε τον Μεθουσαήλ· και Μεθουσαήλ εγέννησε τον Λάμεχ. Και έλαβεν εις εαυτόν ο Λάμεχ δύο γυναίκας· το όνομα της μιας, Αδά, και το όνομα της άλλης, Σιλλά.

Ο Λάμεχ πήρε δύο γυναίκες, κι έτσι έχουμε την αρχή της πολυγαμίας από ένα απόγονο του Κάιν. Μετά από 4.000 χρόνια ήλθε ο Χριστός για ν’ αποκαταστήσει αυτό το λάθος και να πει ότι «ο πλάσας απ’ αρχής άρσεν και θήλυ έπλασεν αυτούς». Έκανε ΕΝΑ Αδάμ και ΜΙΑ Εύα. «Και θέλουσιν είσθαι οι ΔΥΟ εις σάρκαν μίαν». Ετσι, ο Χριστός αποκατέστησε την καρδιά του Θεού, το όμορφο, το αγνό, το καθαρό.

Εδάφια για διαλογισμό, όταν το μέλλον είναι αβέβαιο

Κάποια στιγμή, όλοι μας θα αντιμετωπίσουμε στιγμές αβεβαιότητας.

Ίσως να τέλειωσες κάποια σχολή, και δεν έχεις ιδέα τι θα κάνεις τώρα. Ίσως έχασες τη δουλειά σου. Ίσως να μετακινήθηκες σε μια νέα περιοχή όπου δεν ξέρεις κανένα. Ίσως να έχεις μόλις αρχίσει μια νέα δουλειά και αισθάνεσαι συγκλονισμένος με τις προκλήσεις που προβάλλουν μπροστά σου. Ίσως είσαι μόνος/η και αναρωτιέσαι αν θα παντρευτείς ποτέ. Μπορεί η ζωή σου να είναι τόσο αβέβαιη, που δεν ξέρεις αν θα έχεις το επόμενο γεύμα.

Καλημέρα

Γένεση (043)

Γέν.δ:15 Είπε δε προς αυτόν ο Κύριος, διά τούτο, πας όστις φονεύση τον Κάϊν, επταπλασίως θέλει τιμωρηθή. Και έβαλεν ο Κύριος σημείον εις τον Κάϊν, διά να μη φονεύση αυτόν πας όστις εύρη αυτόν.

Σαν ένας μετριασμός της κρίσης του Θεού πάνω στον Κάιν μπήκε η 7πλάσια τιμωρία για το φονιά του Κάιν, αλλά και για να σταματήσει ο Θεός εκεί το κακό.

έβαλε σημείον εις τον Κάιν: Στα Εβραϊκά λέει “έβαλε σημείον για τον Κάιν”. Μπορεί να μην ήταν απαραίτητα πάνω στο σώμα του, αλλά να ήταν κάτι που ο καθένας θα καταλάβαινε εύκολα ότι αυτός είναι ο Κάιν για να μην τον σκοτώσει.

Ο Θεός μπορούσε να σκοτώσει κατευθείαν τον Κάιν αλλά δεν το κάνει, βάζοντάς του μια βαριά τιμωρία του δίνει χρόνο για μετάνοια.

Ο λόγος του Θεού (14)

Ο ΝΟΜΟΣ ΣΤΗΝ ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ.

Όλος ο τελετουργικός νόμος έχει καταργηθεί εξαιτίας του Χριστού ο Οποίος εκπλήρωσε όλες τις θυσίες και έγινε ο Μέγας Αρχιερέας, καταργώντας έτσι κάθε είδος ιερατείου και εορτών. (Κολ.β:16, Eβρ.ζ:22-25)

Ο Χριστός εκπλήρωσε «πάσα δικαιοσύνη» τόσο του πνευματικού όσο και του ηθικού νόμου για μας. Εμείς τώρα τηρούμε κάποιους νόμους, όχι για να σωθούμε, αλλά επειδή έγινε το έργο της σωτηρίας μέσα μας (Ρωμ.ι:4, η:3-4).

Ο νόμος σαν διαθήκη που είχε να κάνει με τον σαρκικό άνθρωπο και έπρεπε να τηρηθεί εξωτερικά, έχει αλλάξει εξ αιτίας του Χρίστου. Τώρα ο νόμος απευθύνεται στον εσωτερικό άνθρωπο, δίνοντας δύναμη αγιασμού και εμπειρικής δικαιοσύνης (Β’ Κορ.γ). Ο νόμος δεν μπορούσε να αλλάξει την καρδιά του ανθρώπου, απλά έλεγε τι ο Θεός περίμενε από σένα να κάνεις. Τώρα όμως μεταμορφωνόμαστε κατά την εικόνα Εκείνου εν Χριστώ Ιησού (Β' Κορ.γ:18, ια:3, Εφες.δ:13, ε:25-27, Εβρ.ιβ:4, Α' Ιωάν.γ:2, Φιλιπ.γ:12-14, Αποκ.ιθ:7-8, κα:2,3,7). Στην ουσία τηρούμε τέλεια τον νόμο του Κυρίου καθώς μεταμορφωνόμαστε κατά την εικόνα Εκείνου.

Καλημέρα

Γένεση (042)

Γέν.δ:10 Και είπεν ο Θεός, Τι έκαμες; η φωνή του αίματος του αδελφού σου βοά προς εμέ εκ της γής·

η φωνή του αίματος του αδελφού σου βοά πρός εμέ εκ της γής: Αναφέρεται μεταφορικά στο ότι έπρεπε να γίνει κρίση γι’ αυτή τη ζωή που χάθηκε, να αποδοθεί δικαιοσύνη. Εβρ.ιβ:24 Το αίμα του Άβελ μιλούσε, αλλά του Χριστού μιλάει καλύτερα. Η φωνή του αίματος του Άβελ έκραζε για δικαιοσύνη, ενώ η φωνή του αίματος του Χριστού κράζει για συμφιλίωση και αποκατάσταση!

τί έκαμες; Αν κάνεις κάτι ενάντια στο Θεό και μείνεις αμετανόητος, η αμαρτία σου θα σε βρει (Αριθ.λβ:23).

Ο Θεός εδώ θέλει να πει στον Κάιν ότι δεν έκανε κακό μόνο στον Άβελ, αλλά και στον εαυτό του.

Όλοι θα σταθούμε μπροστά στο θρόνο του Χριστού για να πληρώσουμε μέχρι το έσχατο λεπτό (Ματθ.ι:26).

Ο Άβελ σαν τον Χριστό ήταν σιωπηλός και άφωνος όταν δολοφονήθηκε όμως η φωνή του αίματος κράζει σ’ όλη την αιωνιότητα.

Αναβλητικότητα: Η στιγμή που περνά και χάνεται

Θα μπορούσαμε να καταφέρουμε πολλά περισσότερα αν καταφέρναμε να επιβληθούμε στον εαυτό μας.

Για ποιο λόγο αργούμε να φέρουμε σε πέρας κάτι που έχουμε αναλάβει;
-Μερικές φορές όταν έχουμε να κάνουμε πολλά πράγματα μαζί χανόμαστε και πελαγώνουμε με αποτέλεσμα να αργούμε να ξεκινήσουμε. Συχνά χάνουμε χρόνο "πηδώντας" από τη μία δουλειά στην άλλη χωρίς να ολοκληρώνουμε στην πραγματικότητα καμία. Η λύση είναι να βάζουμε προτεραιότητες. Η αρχή είναι το ήμισυ του παντός. Βάζουμε σε μια σειρά τις υποχρεώσεις μας, ξεκινώντας από τις πιο επείγουσες και δεν προχωράμε στην επόμενη αν δεν έχουμε τελειώσει με την προηγούμενη.

Καλημέρα

Γένεση (041)

Γέν.δ:6,7 Και είπε Κύριος προς τον Κάϊν, Διά τι ηγανάκτησας; και διά τι εκατηφίασε το πρόσωπόν σου; αν συ πράττης καλώς, δεν θέλεις είσθαι ευπρόσδεκτος; και εάν δεν πράττης καλώς, εις την θύραν κείται η αμαρτία. Αλλ' εις σε θέλει είσθαι η επιθυμία αυτού, και συ θέλεις εξουσιάζει επ' αυτού.

Βλέπουμε απ’ τη μια μεριά τον Κάιν να νευριάζει και να τα βάζει με το Θεό, κι απ’ την άλλη μεριά το Θεό να του μιλάει με τέτοια υπομονή και αγάπη.

«Εάν συ πράττης καλώς...» οι εβδομήκοντα μεταφράζουν “Εάν ορθώς προσενέγκης” που σημαίνει ότι η αμαρτία του Κάιν ήταν ότι δεν προσέφερε τη σωστή θυσία.

ευπρόσδεκτος: στα Εβραϊκά έχει την έννοια “υψωμένος, με το πρόσωπο ψηλά, ευλογημένος”. Ο Θεός δεν είναι προσωπολήπτης. Ο Κάιν παρ’ όλο που ήταν πρωτότοκος και κανονικά έπρεπε να έχει τη διπλή μερίδα και διπλές ευλογίες, ο Θεός αφού δεν έπραξε καλώς δεν τον δέχτηκε. Δεν τον νοιάζει το Θεό ποιος είσαι, τί θέση έχεις, ποια είναι η κοινωνική σου θέση, το μορφωτικό σου επίπεδο, η περιουσία σου ή οτιδήποτε άλλο. Αν δεν πράττεις καλώς δεν σε δέχεται. Πόσο απλή αλλά και ευθεία είναι η καρδιά του Θεού !! Ο Κάιν αν μετανοούσε και ζητούσε συγχώρεση, ο Θεός θα τον συγχωρούσε και θα είχε τη θέση του.

Ο λόγος του Θεού (13)

ΣΚΟΠΟΣ

Ο σκοπός του βιβλίου είναι να δείξει πώς ο λαός Ισραήλ μπορεί να είναι άγιος και να έχει σωστή επικοινωνία με τον Θεό, ώστε μετά να γίνει φως για τα υπόλοιπα έθνη χωρίς φυσικά να έχει κοινωνία με τις αμαρτίες τους.

Να δείξει την αγιότητα του Θεού. Αυτό φαίνεται από το σύστημα των θυσιών που δείχνει ότι η αμαρτία του ανθρώπου χρειάζεται εξιλέωση. Ακόμα, από τις εντολές του νόμου που φανερώνουν μόνον ένα τρόπο ζωής και συμπεριφοράς. Τελικά, από τις τιμωρίες για όσους παρακούν τους νόμους Του, πράγμα του φανερώνει ότι ο Θεός δεν εμπαίζεται.

Κ α λ η μ έ ρ α

Γένεση (040)

Γέν.δ:4 Και ο Άβελ προσέφερε και αυτός από των πρωτοτόκων των προβάτων αυτού, και από των στεάτων αυτών. Και επέβλεψε με ευμένειαν Κύριος επί τον Άβελ και επί την προσφοράν αυτού·

Από τη θυσία του Κάιν ας περάσουμε τώρα στη θυσία του Άβελ. Ο Άβελ δια  πίστεως κατάλαβε ότι ο άνθρωπος μπορεί να βάλει το θάνατο ενός αθώου ανάμεσα στον εαυτό του και στις συνέπειες της αμαρτίας του, ότι μπορεί να ικανοποιήσει τις άγιες απαιτήσεις της δικαιοσύνης του Θεού με το αίμα ενός άμωμου θύματος. Αυτή είναι εν συντομία η διδασκαλία του σταυρού, η μόνη στην οποία η συνείδηση του αμαρτωλού βρίσκει ανάπαυση, επειδή ο Θεός δοξάστηκε πλήρως στο σταυρό.

Ο Άβελ μας λέει ο λόγος του Θεού ότι δια πίστεως προσέφερε πλείονα θυσία απ’ τον Κάιν. Δεν ήταν ζήτημα αισθημάτων όπως πολλοί θέλουν να νομίζουν, αλλά ζήτημα πίστης σ’ ένα τετελεσμένο γεγονός. Αυτή η πίστη διαφέρει τελείως από κάποιο αίσθημα της καρδιάς ή κάποια συγκατάθεση του νου. Η πίστη δεν είναι κάτι που υπάρχει τη μια μέρα και την άλλη δεν υπάρχει, η πίστη είναι μια αρχή παντοτινή. Αυτή η πίστη είναι που δικαιώνεται (Ρωμ.ε:1) αυτή καθαρίζει την καρδιά (Πράξ.ιε:9) ενεργεί δια της αγάπης (Γαλ.ε:6) και νικά τον κόσμο (Α’ Ιωάν.ε:4).

Η αιώνια ζωή, δια του αίματος του Ιησού Χριστού, είναι το δώρο του Θεού για τον καθένα.

Ρωμ.γ:10 καθώς είναι γεγραμμένον Ότι δεν υπάρχει δίκαιος ουδέ εις,

Ρωμ.γ:23 επειδή πάντες ήμαρτον και υστερούνται της δόξης του Θεού,

Οι αμαρτίες μας, μας απομάκρυναν από τον δίκαιο και Άγιο Θεό, αλλά Αυτός, μέσα από το πολύ έλεος και την πολύ αγάπη που έχει για μας, δημιούργησε οδό διαφυγής για όποιον θέλει.

Καλημέρα

Γένεση (039)

ΤΕΤΑΡΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Γέν.δ:1 Ο δε Αδάμ εγνώρισεν Εύαν την γυναίκα αυτού· και συνέλαβε, και εγέννησε τον Κάϊν· και είπεν, Απέκτησα άνθρωπον διά του Κυρίου.

απέκτησα άνθρωπο διά του Κυρίου: Στα Εβραϊκά η κατά λέξη ερμηνεία της πρότασης είναι: «απέκτησα άνθρωπο, τον Γιάχβε» πολλές φορές μεταφράζεται και “με” ή “με τη βοήθεια” ή “δια μέσω του Γιάχβε”.

Αυτό μπορεί να φαίνεται παράξενο γιατί η Εύα δεν γέννησε τον Γιάχβε βέβαια, αλλά εδώ μέσα κρύβεται μια μεγάλη αλήθεια. Αναφέρεται προφητικά στη γέννηση του Μεσσία που γεννήθηκε από γυναίκα και που ήταν ο Ίδιος ο Γιάχβε σαν Θεός.

Όταν οι ωδίνες της ξεχάστηκαν η Εύα θα θυμήθηκε την υπόσχεση του Θεού που ήταν παρηγοριά γι’ αυτήν, αμέσως μετά την πτώση.

 «αυτό (το σπέρμα σου) θέλει του συντρίψει την κεφαλήν». Σίγουρα το όνειρο της και η ευχή της θα ήταν αυτό το παιδί να διέγραφε και να ανακαλούσε την κατάρα που είχε πέσει πάνω τους.

Κάιν: σημαίνει “αποκτημένος”. Ο Κάιν είναι ο πρωτότοκος και κανονικά έπρεπε από τη γενιά του να έλθει ο Μεσσίας, όμως έχασε αυτή τη χάρη από απιστία και την πήρε ο Σηθ.

άνθρωπον: Στα Εβραϊκά είναι “ίς”, που σημαίνει ότι δεν λέει απέκτησα ένα μωρό, αλλά ένα άνδρα. Κι εδώ η Εύα είναι τύπος της εκκλησίας που γεννά στις τελευταίες μέρες τον Υιό τον άρσεν όπως βλέπουμε στην Αποκ.ιβ.

Ο λόγος του Θεού (12)

ΛΕΥIΤIΚΟΝ

Το βιβλίο του Λευιτικού έχει σαν επίκεντρο την λατρεία και το πνευματικό βάδισμα του λαού με τον Θεό. Στην Έξοδο ο Ισραήλ λυτρώθηκε και εδραιώθηκε σαν ο άγιος λαός του Κυρίου. Στο Λευιτικό φανερώνει πως πρένει αυτός ο λαός να εκπληρώσει την ιερατική αποστολή του. Οδηγήθηκαν έξω από τα δεσμά και την δουλεία της Αιγύπτου (Έξοδος) και τώρα μπαίνουν στο Αγιαστήριο του Θεού (Λευιτικό). Τώρα πρέπει να προχωρήσουν από την λύτρωση στην υπηρεσία, και από την απελευθέρωση στην αφιέρωση.

Το Λευιτικό είναι το εγχειρίδιο του Θεού για τον λυτρωμένο λαό Του, που τους δείχνει πως να λατρεύσουν, να υπηρετήσουν, και να υπακούσουν έναν άγιο Θεό.

Καλημέρα

Γένεση (038)

Γέν.γ:23 Όθεν Κύριος ο Θεός εξαπέστειλεν αυτόν εκ του παραδείσου της Εδέμ, διά να εργάζηται την γην εκ της οποίας ελήφθη.

Ο άνθρωπος διώχθηκε απ’ τον κήπο της Εδέμ κι έχασε τον γήινο παράδεισο, το όμορφο αυτό περιβάλλον μέσα στο οποίο τον είχε βάλει ο Θεός. Τώρα τον στέλνει να εργάζεται τη γη, κάτι που σημαίνει κόπο, κούραση. Όμως το έκανε αυτό ο Θεός για να κρατά τον άνθρωπο κάπου απασχολημένο. Τι θα γινόταν αν ο άνθρωπος με την πονηριά τώρα πλέον μέσα του, είχε τα πάντα έτοιμα και όλη την μέρα στη διάθεσή του; Ένας λόγος που το κακό έχει αυξηθεί σήμερα είναι γιατί οι άνθρωποι δεν δουλεύουν.

Γέν.γ:24 Και εξεδίωξε τον Αδάμ· και κατά ανατολάς του παραδείσου της Εδέμ έθεσε τα Χερουβείμ, και την ρομφαίαν την φλογίνην, την περιστρεφομένην, διά να φυλάττωσι την οδόν του ξύλου της ζωής.

Χερουβίμ: εδώ αναφέρονται σε αγγελικές υπάρξεις που αντιπροσωπεύουν το Θεό ώστε να προστατεύουν το δρόμο προς το δένδρο της ζωής απ’ αυτούς που επιμένουν να ζουν μέσα στην αμαρτία.

“Χερουβίμ” είναι ο πληθυντικός της λέξης “χερούβ” που σημαίνει “φορέας”, άμαξα που κάποιος χρησιμοποιεί να πάει κάπου. Είναι μέσο μεταφοράς, και η μεγαλύτερη εκπλήρωσή του είναι στους αγίους του Θεού που είναι οι φορείς της παρουσίας του Θεού. Σήμερα το δένδρο της ζωής είναι ο Ιησούς Χριστός, και τα χερουβίμ είναι οι άγιοι που φυλάσσουν το δρόμο. Ο λόγος του Θεού λέγει ότι είμαστε οικονόμοι της θείας χάρης.

Λόγοι για τους οποίους η αρπαγή πρέπει να γίνει πριν από τη θλίψη.

Λουκ.ιβ:36 και σεις όμοιοι με ανθρώπους, οίτινες προσμένουσι τον κύριον αυτών, πότε θέλει επιστρέψει εκ των γάμων, διά να ανοίξωσιν ευθύς εις αυτόν όταν έλθη και κρούση.

Ο Λουκάς μας δίνει μια επιπλέον απόδειξη ότι όταν ο βασιλιάς φθάσει στη γη κατά τη Δεύτερη Έλευση, είναι ήδη παντρεμένος, κι αυτό θα μπορούσε να συμβεί μόνο στον ουρανό, πριν από την Δεύτερη Έλευση.

Αποκ.δ:1 Μετά ταύτα είδον, και ιδού, θύρα ανεωγμένη εν τω ουρανώ, και η φωνή η πρώτη, την οποίαν ήκουσα ως σάλπιγγος λαλούσης μετ' εμού, έλεγεν· Ανάβα εδώ και θέλω σοι δείξει όσα πρέπει να γείνωσι μετά ταύτα.

Καλημέρα

Γένεση (037)

Γέν.γ:20 Και εκάλεσεν ο Αδάμ το όνομα της γυναικός αυτού, Εύαν· διότι αυτή ήτο μήτηρ πάντων των ζώντων.

Εύα: Στα Εβραϊκά είναι “χαγουά” και προέρχεται από μια ρίζα που σημαίνει ζω. Από την ίδια ρίζα είναι και το “Εχγιέ & Γιάχβε”. Έτσι τώρα η Εύα είναι η μητέρα πάντων των ζώντων. Εδώ είναι μια “προφητική ειρωνεία” γιατί απ’ αυτήν προήλθε η αμαρτία και ο θάνατος αλλά και απ’ αυτήν βγαίνει το σπέρμα της ζωής, ο Μεσσίας που κατέστρεψε το θάνατο κι έφερε τη ζωή.

Η Εύα εδώ είναι τύπος της εκκλησίας που κάποτε ήταν μέσα στην αμαρτία, αλλά παίρνοντας τη ζωή του Χριστού μέσα της που είναι ο Γιάχβε, ο Ων που έχει τη ζωή εν Εαυτώ και ζει, η εκκλησία γίνεται πηγή ζωής που τη δίνει σε άλλους κι έτσι γεννιόνται νέες ψυχές στον Κύριο (Α’ Κορ.ιε:45 & Γαλ.δ:26).

Το όνομα της Εύας είναι προφητικό για την εκκλησία που είναι η μητέρα πάντων των ζώντων. Το κύριο χαρακτηριστικό της εκκλησίας του Χριστού είναι η ζωή. Γι’ αυτό βλέπουμε και τα 4 ζώα - ζωντανά όντα - μέσα στην παρουσία του Θεού.