Η γυναίκα στην Αποκ.ιβ

Μπορεί το θέμα μας κάποιοι να το έχουν διαβάσει και στο παρελθόν, αλλά «Το να σας γράφω τα αυτά εις εμέ μεν δεν είναι οχληρόν, εις εσάς δε ασφαλές» (Φιλιπ.γ:1).

Επειδή το θέμα μας είναι πολύ σοβαρό και η εκκλησία έχει ανάγκη από υγιαίνουσα διδασκαλία, γι’ αυτό θα ασχοληθούμε για άλλη μια φορά με το θέμα: πότε θα γίνει η Αρπαγή, πριν, στη μέση ή στο τέλος της Μεγάλης Θλίψης;

Θα δούμε με τρανταχτές αποδείξεις μέσα από το λόγο του Θεού, ότι η εκκλησία θα φύγει πριν από τη Μεγάλη θλίψη, εκτός αν κάποιος εθελοτυφλεί και δεν θέλει να δει την αλήθεια.

Ερμηνεύοντας το λόγο του Θεού σύμφωνα με τις αρχές των ερμηνευτικών, δεν μπορούμε παρά να καταλήξουμε σ’ αυτό το συμπέρασμα.

Ο Ιησούς, αλλά και οι απόστολοι μιλούσαν πάντα με επιχειρήματα από το γραπτό λόγο του Θεού. Σε μια συζήτηση με τους γραμματείς, ο Ιησούς τους είπε: «Πως λέγουσι τον Χριστόν ότι είναι υιός του Δαβίδ; Και αυτός ο Δαβίδ λέγει εν τη βίβλω των ψαλμών· Είπεν ο Κύριος προς τον Κύριόν μου, κάθου εκ δεξιών μου, εωσού θέσω τους εχθρούς σου υποπόδιον των ποδών σου. O Δαβίδ λοιπόν ονομάζει αυτόν Κύριον· και πως είναι υιός αυτού; » (Λουκ.κ:41-44). Πως ο Δαβίδ ονομάζει το Χριστό, Κύριο, αφού είναι γιος του; Θαυμαστό επιχείρημα!!

Η πλάνη, προκειμένου να κάνει το έργο της, χρησιμοποιεί κι αυτή επιχειρήματα.

«ὁ δὲ Μιχαὴλ ὁ ἀρχάγγελος ὅτε τῷ διαβόλῳ διακρινόμενος διελέγετο περὶ τοῦ Μωϋσέως σώματος οὐκ ἐτόλμησεν κρίσιν ἐπενεγκεῖν βλασφημίας ἀλλὰ εἶπεν, Ἐπιτιμήσαι σοι κύριος» (Ιούδ.α:9).

Διακρίνω σημαίνει «εκφέρω απόφαση πάνω σε μία διαφωνία», «χωρίζω το ένα από το άλλο, διαχωρίζω» (Λεξικό Σταματάκου).

Διαλέγομαι σημαίνει «συνδιαλέγομαι, συνομιλώ με κάποιον» (Λεξικό Σταματάκου).

Κι αυτό ακριβώς πρέπει να κάνουμε κι εμείς. Διαβάζουμε τι λέει ο λόγος του Θεού, ακούμε τι λέει ο ένας και ο άλλος και ξεχωρίζουμε την αλήθεια από το ψέμα κάνοντας διάλογο, υποστηρίζοντας το σωστό και την αλήθεια.

Το «πίστευε και μη ερεύνα» δεν αρμόζει στην εκκλησία του Ιησού Χριστού. Η Βίβλος μας λέει: «Ζητήσατε εν τω βιβλίω του Κυρίου και αναγνώσατε· ουδέν εκ τούτων θέλει λείψει, ουδέν θέλει είσθαι χωρίς του συντρόφου αυτού· διότι αυτό το στόμα του Κυρίου προσέταξε, και αυτό το πνεύμα αυτού συνήγαγε ταύτα» (Ησ.λδ:16).

Πολλές φορές, αν όχι πάντοτε, δεν αρκεί να πούμε την αλήθεια κι ότι θέλει ας γίνει! Χρειάζεται να δώσουμε μάχες μέχρι να υποταχτεί κάθε διανόημα στην υπακοή του λόγου του Θεού, «επειδή καθαιρούμεν λογισμούς και παν ύψωμα επαιρόμενον εναντίον της γνώσεως του Θεού, και αιχμαλωτίζομεν παν νόημα εις την υπακοήν του Χριστού» (Β’ Κορ.ι:5).

Όταν αυτοί που πιστεύουν ότι η Αρπαγή θα γίνει στο τέλος της Μ. Θλίψης, φτάνουν στο Αποκ.ιβ, ερμηνεύουν ότι η γυναίκα που αναφέρει αυτό το κεφάλαιο είναι ο Ισραήλ. Ο Υιός άρσεν που γεννιέται, είναι ο Χριστός. Κι έτσι ησυχάζουν, ότι δεν έχει να κάνει το κεφάλαιο αυτό με το θέμα μας.

Όμως, το βιβλίο της Αποκάλυψης γράφτηκε το 96 μ.Χ. και στην αρχή του λέει: «Γράψον όσα είδες και όσα είναι και όσα μέλλουσι να γείνωσι μετά ταύτα» (Αποκ.α:19), άρα τα γεγονότα που περιγράφονται «μέλλουσι να γείνωσι μετά ταύτα», δεν έχουν ήδη γίνει!!

«Και σημείον μέγα εφάνη εν τω ουρανώ, γυνή ενδεδυμένη τον ήλιον, και η σελήνη υποκάτω των ποδών αυτής, και επί της κεφαλής αυτής στέφανος αστέρων δώδεκα· και έγκυος ούσα έκραζε κοιλοπονούσα και βασανιζομένη διά να γεννήση. Και εφάνη άλλο σημείον εν τω ουρανώ, και ιδού, δράκων μέγας κόκκινος, έχων κεφαλάς επτά και κέρατα δέκα, και επί τας κεφαλάς αυτού διαδήματα επτά, και η ουρά αυτού έσυρε το τρίτον των αστέρων του ουρανού και έρριψεν αυτούς εις την γην. Και ο δράκων εστάθη ενώπιον της γυναικός της μελλούσης να γεννήση, διά να καταφάγη το τέκνον αυτής, όταν γεννήση. Και εγέννησε παιδίον άρρεν, το οποίον μέλλει να ποιμάνη πάντα τα έθνη εν ράβδω σιδηρά· και το τέκνον αυτής ηρπάσθη προς τον Θεόν και τον θρόνον αυτού» (Αποκ.ιβ:1-5).

Το πρώτο σημείο που βλέπει ο Ιωάννης είναι μια γυναίκα που είναι έγκυος, έτοιμη να γεννήσει. Μάλιστα μας λέει ότι «έκραζε κοιλοπονούσα και βασανιζομένη». Είναι ντυμένη τον ήλιο, πατάει πάνω στη σελήνη και πάνω στο κεφάλι της είναι ένα στεφάνι από 12 αστέρες.

Ποια όμως είναι αυτή η γυναίκα; Η γυναίκα αυτή είναι η ορατή εκκλησία, των εσχάτων καιρών. Αποτελείται από ανθρώπους που κάποτε δέχτηκαν τη χάρη του Θεού στη ζωή τους, που είχαν τη δικαιοσύνη του Ιησού Χριστού, που πολλοί είναι αναγεννημένοι.

Ορισμένοι ισχυρίζονται ότι αυτή η γυναίκα είναι η παρθένος Μαρία, η οποία γέννησε το Χριστό. Θα αναφέρουμε μερικά επιχειρήματα για να αποδείξουμε ότι αυτή η γυναίκα δεν μπορεί να είναι η παρθένος Μαρία και ο υιός άρσεν που γέννησε δεν είναι ο Ιησούς Χριστός.

Το βιβλίο της Αποκάλυψης είναι προφητικό. Στο κεφ. α:3 λέει μακάριος ο αναγινώσκων και οι ακούοντες τους λόγους της προφητείας, και φυλάττοντες τα γεγραμμένα εν αυτή.  Και στο κεφ. κβ:18-19 λέει για τον ακούοντα τους λόγους της προφητείας του βιβλίου τούτου.

Όλο το βιβλίο λοιπόν είναι μια προφητεία, που γράφτηκε το 96 μ.Χ. περίπου, πολύ μετά τη γέννηση του Χριστού. Γι’ αυτό το λόγο ο Ιωάννης δεν προφητεύει τη γέννηση του Χριστού που ήδη έχει συμβεί. Ο Χριστός ήδη βρίσκεται στον ουρανό, πριν ακόμα γραφτεί το βιβλίο της Αποκάλυψης.

Τον καιρό που γράφηκε το βιβλίο της Αποκάλυψης, η παρθένος Μαρία είχε ήδη φέρει στον κόσμο το Χριστό. Ο Ιωάννης βλέπει τη γυναίκα να γεννά τον υιό άρσενα, και αν αυτή η γυναίκα είναι η παρθένος Μαρία, τότε αυτό έχει γίνει και δεν είναι προφητεία.

Ο δράκων που στέκεται μπροστά στη γυναίκα για να καταφάει το τέκνο της έχει 7 κεφάλια και 10 κέρατα. Αυτό μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι πρόκειται για την παγκόσμια κυβέρνηση του Α/Χ των εσχάτων ημερών.  Η παρθένος Μαρία έζησε την  εποχή της 6^ης κεφαλής, της 6^ης αυτοκρατορίας, της Ρώμης. Τότε γέννησε το Χριστό, και όχι της εποχή της 7^ης κεφαλής, επί της βασιλείας του Α/Χ.  Στο κεφ. ιζ:10 ο λόγος του Θεού μας εξηγεί τη σημασία των 7 κεφαλών και των 10 κεράτων. Όταν ο Ιωάννης έγραψε το βιβλίο της Αποκάλυψης ήδη είχαν πέσει πέντε παγκόσμιες αυτοκρατορίες.  Η μία υπήρχε τότε, και αυτή ήταν η 6^η αυτοκρατορία της Ρώμης. Η άλλη που δεν είχε έρθει ακόμα, και όταν θα έρθει θα μείνει λίγο καιρό, είναι η βασιλεία του Α/Χ.

Βλέπουμε λοιπόν ότι αναφέρεται στους έσχατους καιρούς, και επομένως πρόκειται για γέννηση που θα συμβεί τότε.

Ένας άλλος λόγος είναι ότι η παρθένος Μαρία δεν διέφυγε στην έρημο για 1260 μέρες αφού ο Χριστός αναλήφθηκε.

Στο εδ.6 λέει ότι η γυνή έφυγε εις την έρημον, όπου έχει τόπον ητοιμασμένον από του Θεού, δια να τρέφωσιν αυτήν εκεί ημέρας χιλίας διακοσίας εξήκοντα.

Δεν υπάρχει κανένα στοιχείο μέσα στο λόγο του Θεού που να μας αναφέρει κάτι τέτοιο για τη Μαριάμ μετά την ανάληψη του Χριστού.

Εκείνο που γνωρίζουμε για τη Μαριάμ είναι ότι έγινε η θετή μητέρα του αποστόλου Ιωάννη, και ότι ο Ιωάννης ανέλαβε τη φροντίδα της.

Ήταν στο ανώγειο μαζί με τους μαθητές του Κυρίου την ημέρα της Πεντηκοστής όταν έλαβαν το Άγιο Πνεύμα. Δεν υπάρχει καμιά άλλη αναφορά μέσα στο λόγο του Θεού, ότι έφυγε στην Αραβία ή στην έρημο του Σινά ή κάτι παρόμοιο.

Ο Σατανάς δεν ερρίφθη στη γη από τον ουρανό όταν η Μαρία γέννησε το Χριστό. Δεν υπάρχει κανένα εδάφιο μέσα στο λόγο του Θεού που να αναφέρει κάτι τέτοιο.  Στο εδ. 9 λέει ότι ερρίφθη ο δράκων ο μέγας, ο όφις ο αρχαίος ο καλούμενος διάβολος, και ο Σατανάς, ο πλανών την οικουμένην όλην, ερρίφθη εις την γήν. Και οι άγγελοι αυτού ερρίφθησαν μετ αυτού.

Μετά τη γέννηση και την αρπαγή του υιού του άρσενα, ο Σατανάς ρίχνεται στη γη, και αυτό δεν συνέβη μετά την ανάληψη του Χριστού.

Ούτε πήγε ο Σατανάς να κάνει πόλεμο με τη Μαριάμ και το υπόλοιπο του σπέρματος της, όπως λέει στο εδ.17. Το υπόλοιπο του σπέρματος της γυναίκας δεν ηρπάγει προς τον Θεόν όπως ο υιός άρσεν.

Στο εδ.10 όταν ο υιός άρσεν ηρπάγει προς τον Θεόν λέει ότι άκουσε φωνήν μεγάλη στον ουρανό όπου έλεγε ότι τώρα έγινε η σωτηρία και η δύναμις και η βασιλεία του Θεού ημών, και η εξουσία του Χριστού αυτού, διότι κατερρίφθη ο κατήγορος των αδελφών ημών, ο κατηγορών αυτούς ενώπιον του Θεού ημών ημέρα και νύκτα.

Ο Σατανάς δεν έχει σταματήσει να μας κατηγορεί ενώπιον του Θεού ημέρα και νύκτα. Επομένως τα γεγονότα που περιγράφονται σ’ αυτό το κεφάλαιο δεν έχουν ακόμα συμβεί.

Ένα άλλο επιχείρημα, όπως είπαμε, είναι ότι η γυναίκα συμβολίζει τον Ισραήλ, ο οποίος γεννά τον Ιησού Χριστό. Όμως δεν είναι ο λαός Ισραήλ που γεννά το Χριστό για τους εξής λόγους:

Τον καιρό που γράφηκε αυτή η προφητεία, ο Χριστός είχε ήδη γεννηθεί και αναληφθεί στον ουρανό. Εδώ μας αναφέρει για τον υιό τον άρσενα ο οποίος πρόκειται να γεννηθεί.

Ο Ισραήλ δεν εξεδιώχθη για 3,5 χρόνια στην έρημο αφού γέννησε το Χριστό. Ο διάβολος δεν κατέβηκε στη γη με μεγάλο θυμό γνωρίζοντας ότι έχει λίγο καιρό, μετά την ανάληψη του Χριστού.

Στο εδ. 12 λέει δια τούτο ευφραίνεστε, οι ουρανοί και οι κατοικούντες εν αυτοίς. Ουαί εις τους κατοικούντας την γήν και την θάλασσαν. Διότι κατέβη ο Διάβολος εις εσάς έχων θυμόν μέγαν, επειδή γνωρίζει ότι ολίγον καιρόν έχει. Αν ο διάβολος κατέβηκε ήδη στη γη και κατεδίωξε τον Ισραήλ μετά την ανάληψη του Χριστού, τότε δεν πέτυχε απόλυτα το σκοπό του, γιατί 40 χρόνια μετά την ανάληψη του Χριστού και όχι μόνο 3,5 χρόνια πέρασαν μέχρις ότου τελικά νικηθεί ο λαός Ισραήλ και καταστραφεί ο ναός.

Συμπεραίνουμε λοιπόν ότι η γυναίκα συμβολίζει την ορατή εκκλησία των εσχάτων ημερών, γιατί ο Ιωάννης βλέπει αυτή τη γυναίκα όταν φαίνεται ο δράκων με τα 7 κεφάλια και τα 10 κέρατα.

Ένα σημείο, δίνεται από το Θεό, για να μας φανερώσει ένα πραγματικό γεγονός που θα συμβεί. Η γυναίκα στο κεφάλαιο που εξετάζουμε είναι ένα σημείο που σηματοδοτεί ένα μελλοντικό γεγονός.

Ποια είναι αυτή η γυναίκα; Το βιβλίο της Αποκάλυψης είναι συμβολικό και μας λέει ότι «Και σημείον μέγα εφάνη εν τω ουρανώ, γυνή….» που σημαίνει ότι δεν αναφέρεται σε πραγματική γυναίκα αλλά σε κάτι που συμβολίζει η γυναίκα.

Υπάρχουν αρκετά εδάφια μέσα στο λόγο του Θεού που δείχνουν ότι η γυναίκα συμβολίζει την εκκλησία.

·        Στην Εφεσ.ε:22-33 βλέπουμε ότι ενώ ο απόστολος Παύλος δίνει οδηγίες και συμβουλές για το γάμο, παραλληλίζει τη σχέση του άνδρα και της γυναίκας, με τη σχέση του Χριστού και της εκκλησίας. Η γυναίκα λοιπόν αντιπροσωπεύει την εκκλησία. Είμαστε λοιπόν καλά εδραιωμένοι μέσα από το λόγο του Θεού, να υποστηρίζουμε ότι η γυναίκα συμβολίζει την εκκλησία.

·        Α’ Κορ.ια:3-16 Η γυναίκα προήλθε από τον άνδρα, όπως και η εκκλησία προήλθε από τον Χριστό. Ο Θεός πήρε την πλευρά του Αδάμ και κατασκεύασε τη γυναίκα. Η εκκλησία γεννήθηκε από την τρυπημένη πλευρά του Ιησού Χριστού. ια:7  Ο άνδρας είναι η εικόνα και η δόξα του Θεού. Η γυναίκα είναι δόξα του ανδρός. Και πάλι η γυναίκα αντιπροσωπεύει στον τύπο την εκκλησία που είναι δόξα του Ιησού Χριστού.

·        Όπως η εκκλησία οφείλει να υποτάσσεται στο Θεό, έτσι και η γυναίκα πρέπει να υποτάσσεται στον άνδρα της.

·        Διότι είμαι ζηλότυπος προς εσάς κατά ζηλοτυπίαν Θεού· επειδή σας ηρραβώνισα με ένα άνδρα, διά να σας παραστήσω παρθένον αγνήν εις τον Χριστόν (Β’ Κορ.ια:2). Μια γυναίκα, παρθένος, αρραβωνιάζεται με ένα άντρα.

·        Ματθ.κε:1-13 Ο Χριστός είναι ο Νυμφίος και οι 5 σοφές παρθένες (γυναίκες) είναι η εκκλησία.

·        Βέβαια, υπάρχουν εδάφια που η εκκλησία συμβολίζεται από άντρα, αλλά σ’ αυτά ο Θεός θέλει να δείξει τη δύναμη και την ισχύ της εκκλησίας. Βλέπουμε στην Εφες.δ:13 ότι η εκκλησία πρέπει να καταντήσει «εις άνδρα τέλειον», ο υιός άρσεν!!

·        Γαλ.δ:22-26 Η δούλη ήταν η Άγαρ, η ελευθέρα η Σάρα. Ο γιος της δούλης, ο Ισμαήλ, γεννήθηκε κατά σάρκα και ο γιος της ελευθέρας, ο Ισαάκ, γεννήθηκε κατά επαγγελία. Πόσο όμορφα οι απόστολοι του Χριστού χρησιμοποιούν τις Γραφές για να διδάξουν την εκκλησία. Η Άγαρ συμβολίζει αυτούς που επιμένουν να δικαιωθούν με τα έργα του Νόμου, που είναι δουλεία, και έχασαν τη χάρη. Η Σάρα, μια γυναίκα, είναι η πνευματική μας μητέρα. Η άνω Ιερουσαλήμ είναι η εκκλησία που βρίσκεται στα επουράνια εν Χριστώ Ιησού, και λέει ότι είναι η μητέρα όλων μας.

· Αποκ.ιθ:7 Η γυναίκα του αρνίου είναι η εκκλησία

· Αποκ.κα:2, 9 Άρα, η γυναίκα συμβολίζει την εκκλησία.

· Η γυναίκα εφέρθη προς τον Αδάμ στον κήπο της Εδέμ, και η εκκλησία πρόκειται να παρασταθεί ενώπιον του Ιησού Χριστού.

· Η γυναίκα έγινε από τον άνδρα, η εκκλησία πλάσθηκε από τον Ιησού Χριστό.

· Η γυναίκα γεννά παιδιά για τον άνδρα, όπως η εκκλησία γεννά πνευματικά παιδιά για τον άνδρα της τον Ιησού Χριστό.

· Επίσης η γυναίκα ονομάζεται όπως ο άνδρας (ανδρίς) και η εκκλησία ονομάζεται με το όνομα του Χριστού. Καλούνται με το όνομά Του. Και όταν πάμε στον ουρανό, λέει ότι θα μας δώσει το όνομά Του το νέον.

· Γαλ.δ:26  Η άνω Ιερουσαλήμ είναι η εκκλησία που βρίσκεται στα επουράνια εν Χριστώ Ιησού, και λέει ότι είναι η μητέρα όλων μας.

· Α’ Κορ.ια:7  Κι εδώ βλέπουμε την ίδια αναλογία. Ο άνδρας είναι η εικόνα και η δόξα του Θεού. Η γυναίκα είναι δόξα του ανδρός. Και πάλι η γυναίκα αντιπροσωπεύει στον τύπο την εκκλησία που είναι δόξα του Ιησού Χριστού.

·  Όπως ο άνδρας οφείλει να υποτάσσεται στο Θεό, έτσι και η γυναίκα πρέπει να υποτάσσεται στον άνδρα της.

·  Β’ Κορ.ια:2  Εδώ ο απόστολος Παύλος συγκρίνει την εκκλησία με αγνή παρθένο, που έχει αρραβωνιαστεί τον Χριστό.

·  Γεν.γ:15  Λέει ότι το σπέρμα της γυναίκα θα συντρίψει το κεφάλι του όφη. Πράγματι ο Χριστός συνέτριψε το κράτος του Σατανά πάνω στο Γολγοθά πεθαίνοντας για τις αμαρτίες μας. Αυτό τώρα έχει και μια άλλη εφαρμογή στο τέλος των καιρών οπότε πρόκειται να υπάρξει ένα άλλο σπέρμα γυναικός, το οποίο θα συντρίψει την κεφαλή του όφεως.

· Αυτές οι Γραφές που έχουν εφαρμογή στον Ιησού Χριστό εφαρμόζονται επίσης και σε αυτούς που είναι εν Χριστώ.  Έτσι στο τέλος των καιρών πρόκειται να υπάρξει κι άλλη συντριβή της κεφαλής του Σατανά, γιατί θα δούμε ότι η έβδομη παγκόσμια κυβέρνηση του Α/Χ θα υποστεί θανατηφόρο πλήγμα ακριβώς τον καιρό που γεννάται ο υιός ο άρσεν.

· Όμως, ακόμα και η ψευδοεκκλησία συμβολίζεται με γυναίκα, τη Βαβυλώνα.

· Αποκ.β:20 Η Ιεζάβελ συμβολίζει την ψευδοεκκλησία. Ιεζάβελ σημαίνει «Χωρίς κύριο». Συμβολίζει τις γυναίκες που δεν δέχονται την κεφαλή που ο Θεός τους έχει δώσει και την εκκλησία που δεν δέχεται σαν κεφαλή της τον Ιησού Χριστό και τους εργάτες Του. Δεν δέχεται τη διδασκαλία του Χριστού αλλά ενεργεί αυτή, όπως νομίζει και θέλει.

· Αποκ.ιζ:3 Αυτό είναι το παγκόσμιο θρησκευτικό σύστημα, η πόρνη εκκλησία. «και εν αυτή ευρέθη αίμα προφητών και αγίων και πάντων των εσφαγμένων επί της γης» (Αποκ.ιη:24). Όχι μόνο των αγίων και των προφητών, αλλά και όλων των εσφαγμένων επί της γης. Αυτή η πόρνη είναι η αιτία όλων των πολέμων και των σφαγιασμών!

Θα δούμε τώρα τα εδάφια που στηρίζουν ότι αυτό που γεννάει η γυναίκα, ο «υιός άρσεν», είναι η εκκλησία της αρπαγής, η θερμή εκκλησία.

Η γυναίκα λοιπόν συμβολίζει την ορατή εκκλησία που υπάρχει πάνω σε όλο το πρόσωπο της γης, αλλά μέσα στα σπλάχνα της υπάρχει ένα άλλο σώμα. Είναι το σώμα αυτών που αγαπάνε τον Κύριο με όλη τους την καρδιά, και το αποδεικνύουν υπακούοντας στο λόγο Του. Μέσα στην ορατή εκκλησία λοιπόν, υπάρχει η αόρατη εκκλησία. Η ορατή εκκλησία κυοφορεί την αόρατη εκκλησία, τον «υιό άρσεν»!

Πριν κοιλοπονήση, εγέννησε· πριν έλθωσιν οι πόνοι αυτής, ηλευθερώθη και εγέννησεν αρσενικόν (Ησ.ξς:7). Εδώ, αναφέρεται στον Ισραήλ που γεννά το Χριστό, πριν έλθωσιν οι πόνοι αυτής. Στην Αποκ.ιβ όμως η γυναίκα κοιλοπονά και κράζει.

Τις ήκουσε τοιούτον πράγμα; τις είδε τοιαύτα; ήθελε γεννήσει η γη εν μιά ημέρα; ή έθνος ήθελε γεννηθή ενταυτώ αλλ' η Σιών άμα εκοιλοπόνησεν, εγέννησε τα τέκνα αυτής. Εγώ, ο φέρων εις την γένναν, δεν ήθελον κάμει να γεννήση; λέγει Κύριος· εγώ, ο κάμνων να γεννώσιν, ήθελον κλείσει την μήτραν; λέγει ο Θεός σου (Ησ.ξς:8-9). Εδώ έχουμε μια άλλη γέννα, γεννιέται ένα ολόκληρο έθνος. Εδώ έχουμε τη Σιών να κοιλοπονάει κι αυτό που έχει μέσα της είναι τα παιδιά της. Τα γεννά αφού περάσει τις οδύνες του τοκετού, θα ακουστούν κραυγές γιατί θα συμβεί ένας αποχωρισμός στη διαδικασία όλων αυτών, που θα είναι οδυνηρός, καθώς θα αποχωρίζεται το άγιο θερμό σώμα από το χλιαρό (Φιλαδέλφεια-Λαοδίκεια).

Αληθώς, αληθώς σας λέγω ότι σεις θέλετε κλαύσει και θρηνήσει, ο δε κόσμος θέλει χαρή· και σεις θέλετε λυπηθή, η λύπη σας όμως θέλει μεταβληθή εις χαράν. Η γυνή όταν γεννά, λύπην έχει, διότι ήλθεν ώρα αυτής· αφού όμως γεννήση το παιδίον, δεν ενθυμείται πλέον την θλίψιν, διά την χαράν ότι εγεννήθη άνθρωπος εις τον κόσμον. Και σεις λοιπόν τώρα μεν έχετε λύπην· πάλιν όμως θέλω σας ιδεί, και θέλει χαρή η καρδία σας, και την χαράν σας ουδείς αφαιρεί από σας. (Ιωάν.ις:20-22).

Ως έγκυος γυνή, όταν πλησιάση εις την γένναν, κοιλοπονεί, φωνάζουσα εν τοις πόνοις αυτής, ούτως εγείναμεν ενώπιόν σου, Κύριε. (Ησ.κς:17). Εδώ είναι η εκκλησία που κοιλοπονάει σαν έγκυος γυναίκα.

 Έως πότε θέλεις περιφέρεσθαι, θυγάτηρ αποστάτρια; διότι ο Κύριος εποίησε νέον πράγμα εν τη γή· Γυνή θέλει περικυκλώσει άνδρα (Ιερ.λα:22). Η γυναίκα θα συλλάβει έναν άντρα πολεμιστή (γκιμπόρ).

Το παιδί που θα γεννηθεί μπορεί να είναι μικρό (τέκνο), αλλά έχει τα χαρακτηριστικά άντρα (άρσεν, ουδέτερο= άντρες και γυναίκες, η εκκλησία).

γυνή ενδεδυμένη τον ήλιον.

Ενδεδυμένη σημαίνει ότι ήταν περιτυλιγμένη ή σκεπασμένη με τον ήλιο. Ο ήλιος είναι το επένδυμα που φορά. Συμβολίζει τον Ιησού Χριστό και τη δικαιοσύνη Του. Ο Χριστός είναι ο Ήλιος της δικαιοσύνης.

Μαλαχ.δ:2  Εδώ αποκαλεί το Χριστό ήλιο της δικαιοσύνης, τον οποίο θα δούμε και θα λάμψει πάνω μας.

Ματθ. ιζ:2  Όταν ο Ιησούς μεταμορφώθηκε, το πρόσωπό Του έλαμπε όπως ο ήλιος λάμπει εν τη δυνάμει του.

Αποκ.α:16  Αυτός είναι ο Ιησούς!  Η δικαιοσύνη Του και η δόξα Του συμβολίζονται με τον ήλιο.

επειδή όσοι εβαπτίσθητε εις Χριστόν, Χριστόν ενεδύθητε (Γαλ.γ:27).

αλλ' ενδύθητε τον Κύριον Ιησούν Χριστόν, και μη φροντίζετε περί της σαρκός εις το να εκτελήτε τας επιθυμίας αυτής (Ρωμ.ιγ:14).

Η γυναίκα αυτή που είναι ντυμένη τον ήλιο, η εκκλησία, είναι φως στον κόσμο. Είναι το φως του Θεού δια του Ιησού Χριστού, του Οποίου η δικαιοσύνη την περιτυλίγει και την περιβάλλει.

Η δικαιοσύνη του Χριστού είναι η πηγή της φωτεινής λαμπρότητάς της, όχι η ίδια η γυναίκα. Είναι ενδεδυμένη τον ήλιο. Πρόκειται για κάτι που φορά με δική της εκλογή, δική της απόφαση.

Ματθ.ε:14  Η αληθινή εκκλησία του Χριστού είναι το φως του κόσμου.  Και όταν είναι ντυμένοι με την δικαιοσύνη Του και περιπατούν σύμφωνα με αυτήν, τότε γίνονται σαν το λαμπερό φως το οποίο φέγγει συνεχώς.

Επίσης στο Ματθ.ιγ:43 λέει ότι οι δίκαιοι θέλουσιν εκλάμψει ως ο ήλιος εν τη βασιλεία του Θεού.

και η σελήνη υποκάτω των ποδών αυτής.

Η σελήνη συμβολίζει την Π.Δ. και την εκκλησία της Π.Δ. Η Παλαιά Διαθήκη είναι η αντανάκλαση του φωτός της αληθινής Διαθήκης, της Καινής Διαθήκης.

Ο Ιησούς Χριστός είναι ο ήλιος και γνωρίζουμε ότι ο ήλιος λάμπει από τον εαυτό του, ενώ η σελήνη αντανακλά το φως του ήλιου. Η σελήνη δεν έχει δικό της φως. Η Π.Δ. δεν έχει φως δικό της, αλλά δανείστηκε από αυτό που ο Θεός γνώριζε ότι επρόκειτο να έρθει. Βλέπουμε ότι η σκηνή του Μαρτυρίου και όλα τα σκεύη της σκηνής προεικόνιζαν και σκιαγραφούσαν το Χριστό. Οι θυσίες συμβόλιζαν την μοναδική θυσία του Ιησού Χριστού. Λέει ο λόγος του Θεού ότι το Πνεύμα του Χριστού ήταν μέσα τους. Όλα στην Π.Δ. ήταν τύποι του Χριστού.

Ο Δαβίδ, όλοι οι βασιλείς, ο Βοόζ που πήρε για σύζυγό του την Ρουθ συμβόλιζαν το Χριστό που θα έπαιρνε τη Νύμφη Του. Ο Ενώχ ο οποίος περιεπάτησε μετά του Θεού και δεν ευρέθει, γιατί τον μετέθεσε ο Θεός, συμβολίζει πάλι το Χριστό ο οποίος περιεπάτησε μετά του Θεού και ο Θεός τον πήρε κοντά Του.

Βλέπουμε λοιπόν ότι όλη η Π. Δ. δανείστηκε φως από την Κ.Δ.  η οποία επρόκειτο να έρθει.

Ψαλμ. ρδ:19-20  λέει ότι ο Θεός έκανε την σελήνη και τον ήλιο.

Ψαλμ. ρλς :7-9  θα δούμε ότι πνευματικά αυτή η χρονική περίοδος της ημέρας και της νύκτας αναφέρεται στην περίοδο της Κ.Δ. και της Π.Δ.

Ρωμ.ιγ:12  Εφόσον ο Χριστός ήρθε και μας έφερε φως, η ημέρα επλησίασε. Ο καιρός της Π.Δ. ο καιρός που όλες οι υποσχέσεις του Θεού ήταν για να γίνουν στο μέλλον, τώρα εκπληρώνεται. Η ημέρα του Κυρίου επλησίασε, είναι επί θύραις.

Γαλ.γ:23-24   Εφεσ.ε:8    Α’ Ιωάν.β:8

Η γυναίκα αυτή στέκεται πάνω στη σελήνη. Αυτό σημαίνει ότι είναι εδραιωμένη και έχει το θεμέλιό της πάνω στη σελήνη, πάνω στις υποσχέσεις του Θεού στην Π.Δ.  Ο Θεός έθεσε ένα θεμέλιο στην Π.Δ. για την εκκλησία.  Είδαμε στην Γαλ.γ:23-24 ότι ο Νόμος έγινε παιδαγωγός για να μας φέρει προς το Χριστό. Με το Νόμο γίνεται η γνώριση της αμαρτίας. Ο Νόμος μας δείχνει πόσο αμαρτωλοί είμαστε, και κατόπιν ερχόμαστε στο Χριστό συναισθανόμενοι την αμαρτωλότητά μας και την αναξιότητά μας και γνωρίζοντας καλά πλέον τις δίκαιες εντολές Του, Του ζητάμε να μας συγχωρήσει και να μας βγάλει από το Νόμο.

και επί την κεφαλήν αυτής στέφανος αστέρων δώδεκα.

Ο στέφανος είναι το βραβείο του νικητή. Το 12 γνωρίζουμε ότι είναι συμβολικός αριθμός της ουράνιας βασιλείας του Θεού, είτε βρίσκεται στη γη είτε στον ουρανό. Είναι ο αριθμός της πληρότητας της βασιλείας και της εξουσίας του Θεού. Συμβολίζει τους εργάτες του Θεού οι οποίοι κηρύττουν το λόγο του Θεού και αγρυπνούν για τις ψυχές του ποιμνίου.

Η εκκλησία του Χριστού άρχισε να υπάρχει κάτω από την ηγεσία των 12 αποστόλων.  Όταν ιδρύθηκε η εκκλησία, υπήρχαν οι 12 απόστολοι του Χριστού για να οδηγήσουν και να διδάξουν. Βέβαια, οι 12 αστέρες δεν είναι μόνο οι 12 απόστολοι του Χριστού, αν και σε αυτούς κυρίως εφαρμόζονται.

Οι 12 απόστολοι δεν είναι η κεφαλή και η εξουσία της γυναίκας τον καιρό της έβδομης κεφαλής, της βασιλείας του Α/Χ.  Δεν βρίσκονται πλέον πάνω στη γη για να έχουν εξουσία πάνω μας και ν’ αγρυπνούν για τις ψυχές μας.  Ο Ιησούς Χριστός αγρυπνεί για τις ψυχές μας. Αυτός έχει νέους ποιμένες και αποστόλους οι οποίοι αποτελούν την διοίκηση της εκκλησίας σήμερα.

Είναι σωστό ότι οι 12 αστέρες συμβολίζουν τους 12 αποστόλους, όμως αναφέρεται στην πνευματική κυβέρνηση του Θεού των εσχάτων ημερών.

Αυτή η γυναίκα έχει μια τέλεια και πλήρη κυβέρνηση. Υπάρχουν αξιώματα τα οποία ο Θεός έδωσε στην εκκλησία ακριβώς όπως στην αρχή της ιδρύσεώς της.

Οι αστέρες συμβολίζουν τους εργάτες του  Θεού. Στην Αποκ.α:16, 20 λέει ότι οι επτά αστέρες είναι οι άγγελοι των επτά εκκλησιών.  Πρόκειται για τους εργάτες του Θεού.

Δαν.ιβ:3  Οι επιστρέφοντες πολλούς εις δικαιοσύνην θέλουσιν εκλάμψει ως οι αστέρες εις τους αιώνας των αιώνων.

Γεν.ιε:5, κβ:17, κς:4  Ο Θεός συγκρίνει το σπέρμα του Αβραάμ με τα άστρα του ουρανού. Ο Αβραάμ επρόκειτο να είναι πατήρ πλήθους εθνών. Και οι πιστοί, οι άγιοι του Θεού συμβολίζονται με τα άστρα. Βλέπουμε λοιπόν ότι οι αστέρες συμβολίζουν τους αγίους και ειδικότερα τους εργάτες του Θεού οι οποίοι αντιπροσωπεύουν και έχουν ευθύνη για την εκκλησία του Θεού.

Μετά βλέπει ένα άλλο σημείο στον ουρανό, ένα μεγάλο κόκκινο δράκο με 7 κεφάλια, 10 κέρατα και πάνω στα κεφάλια του 7 διαδήματα.

Το κόκκινο συμβολίζει τη σάρκα και το χώμα (Αδάμ, Εδώμ, αδαμά). Η ονομασία Αδάμ είναι μία από τις διάφορες εβραϊκές λέξεις που δηλώνουν την έννοια του «ανθρώπου». Ο δράκος λοιπόν αυτός έχει να κάνει με τη σάρκα.

«δράκων μέγας κόκκινος, έχων κεφαλάς επτά και κέρατα δέκα, και επί τας κεφαλάς αυτού διαδήματα επτά, και η ουρά αυτού έσυρε το τρίτον των αστέρων του ουρανού και έρριψεν αυτούς εις την γην. Και ο δράκων εστάθη ενώπιον της γυναικός της μελλούσης να γεννήση, διά να καταφάγη το τέκνον αυτής, όταν γεννήση»

Βλέπουμε ότι η προσοχή και το μίσος του δράκου δεν είναι στη γυναίκα, αλλά στο παιδί που θα γεννήσει.

καὶ ἔτεκεν υἱὸν ἄρσεν, ὃς μέλλει ποιμαίνειν πάντα τὰ ἔθνη ἐν ῥάβδῳ σιδηρᾷ. καὶ ἡρπάσθη τὸ τέκνον αὐτῆς πρὸς τὸν θεὸν καὶ πρὸς τὸν θρόνον αὐτοῦ. (Αποκ.ιβ:5).

Εδώ, η γραμματική σύνταξη δεν ταιριάζει γιατί η λέξη «υιός» είναι γένους αρσενικού και η λέξη «άρσεν» ουδετέρου. Κανονικά έπρεπε να λέει «υιόν άρσην». Ο Θεός όμως δεν κάνει λάθη, κάτι θέλει να δείξει μ’ αυτό το υποθετικό λάθος, αρκεί να έχουμε υπομονή και δίψα για την αλήθεια.

Ο Θεός κρατά το λόγο Του κλειστό για το σαρκικό άνθρωπο. «έθεσε τα Χερουβείμ, και την ρομφαίαν την φλογίνην, την περιστρεφομένην, διά να φυλάττωσι την οδόν του ξύλου της ζωής» (Γέν.γ:24). Τον αποκαλύπτει όμως στα παιδιά Του που Τον τιμούν. Που αφήνουν κοσμικές απολαύσεις για να απολαύσουν το μάνα εξ ουρανού. Και ο Θεός φυσικά θα τους δώσει και θα τους αποκαλύψει την αλήθεια Του. Και τότε θα γίνουν γλυκείς οι λόγοι του εις τον ουρανίσκον τους, υπέρ μέλι εις το στόμα τους. (Ψαλ.ριθ:103).

Όσοι όμως πλησιάζουν τον Κύριο για τα θαύματα, τις θεραπείες, τις απαντήσεις στις ανάγκες τους, τις προφητείες, τα πεσίματα, για τους άρτους, «την τροφήν την φθειρομένην»,  ο Θεός δεν μπορεί να τους ανοίξει τους θησαυρούς της γνώσης και της σοφίας!

Ένας απ’ τους λόγους που δεν το κάνει αυτό ο Θεός, είναι για να μην έχουν μεγαλύτερη κατάκριση ξέροντας βαθιά πράγματα, αφού «εις πάντα δε, εις τον οποίον εδόθη πολύ, πολύ θέλει ζητηθή παρ' αυτού».