διότι οι ζώντες κατά την σάρκα τα της σαρκός φρονούσιν, οι δε κατά το
πνεύμα τα του πνεύματος. Επειδή το φρόνημα της σαρκός είναι θάνατος, το δε
φρόνημα του πνεύματος ζωή και ειρήνη· διότι το φρόνημα της σαρκός είναι έχθρα
εις τον Θεόν· επειδή εις τον νόμον του Θεού δεν υποτάσσεται· αλλ' ουδέ δύναται·
όσοι δε είναι της σαρκός δεν δύνανται να αρέσωσιν εις τον Θεόν. Σεις όμως δεν
είσθε της σαρκός, αλλά του πνεύματος, εάν το Πνεύμα του Θεού κατοική εν υμίν.
Αλλ' εάν τις δεν έχη το Πνεύμα του Χριστού, ούτος δεν είναι αυτού. Εάν δε ο
Χριστός ήναι εν υμίν, το μεν σώμα είναι νεκρόν διά την αμαρτίαν, το δε πνεύμα
ζωή διά την δικαιοσύνην. Εάν δε κατοική εν υμίν το Πνεύμα του αναστήσαντος τον
Ιησούν εκ νεκρών, ο αναστήσας τον Χριστόν εκ νεκρών θέλει ζωοποιήσει και τα
θνητά σώματα υμών διά του Πνεύματος αυτού του κατοικούντος εν υμίν.
Ρωμ.η:5 Υπάρχουν
δύο αρχές ζωής, δύο τρόποι σκέψης, δύο δρόμοι για να ακολουθήσει κανείς:
Μπορούμε να βαδίζουμε κατά σάρκα ή κατά το Πνεύμα. Ο Παύλος τα έγραψε αυτά σε
χριστιανούς. Σ’ αυτά τα εδάφια δεν αντιπαραβάλλει την μη αναγεννημένη με την
αναγεννημένη ζωή, αλλά παρουσιάζει μια επιλογή που είναι ανοικτή και για τον
αναγεννημένο χριστιανό.
Η πρώτη περίπτωση είναι να ζήσεις κατά σάρκα (αμαρτωλή
φύση). Αυτό σημαίνει υπακοή στη σάρκα δίνοντας το δικαίωμα ελέγχου της ζωής.
Όσοι κάνουν αυτή την εκλογή, δίνουν προτεραιότητα στις σαρκικές επιθυμίες. Πρωταρχικά
διψούν για τις ανάγκες και τις επιθυμίες του φυσικού ανθρώπου, προσπαθώντας να
ικανοποιήσουν αμαρτωλές επιθυμίες. Υιοθετούν το σύστημα αξιών του κόσμου,
αγωνίζονται για κοσμική επιτυχία, δόξα, πλούτο, κατοχή υλικών αγαθών και
δύναμη, ζημιώνοντας την πνευματική τους ανάπτυξη.
Η δεύτερη περίπτωση, είναι να ζει κανείς κατά το Πνεύμα.
Αυτό σημαίνει να ακολουθεί την οδηγία του Πνεύματος, επιτρέποντάς του να πάρει
τον έλεγχο. Όσοι κάνουν αυτή την επιλογή, βάζουν σε πρώτη προτεραιότητα το
θέλημα του Θεού. Είναι ευαίσθητοι στη φωνή του Πνεύματος. Ζητάνε πρώτα τη
Βασιλεία του Θεού και τη δικαιοσύνη Του. Είναι συνεπείς στην προσευχή.
Παρακολουθούν τις συναθροίσεις της εκκλησίας, τυχόν Βιβλικές μελέτες και
συμμετέχουν ενεργά στην οικονομική υποστήριξη του έργου του Θεού.
Πως μπορούμε να ξέρουμε ποια από τις δύο περιπτώσεις
ακολουθούμε; Πρέπει να εκτιμήσουμε τις προτεραιότητές μας, τη χρήση του χρόνου
μας, τη χρήση των χρημάτων μας, τις σκέψεις μας τη συμπεριφορά μας, το ντύσιμό
μας, τις πράξεις μας και τον τρόπο διασκέδασης. Σε κάθε περίπτωση, θα πρέπει να
συγκρίνουμε τη ζωή μας με το λόγο του Θεού.
Ρωμ.η:6 Αν
επιλέξουμε την πρώτη περίπτωση – σαρκικότητα – το αποτέλεσμα θα είναι θάνατος
(εδ.6), και έχθρα εις τον Θεόν (εδ.7). Είναι λοιπόν καθαρό, ότι ο χριστιανός
δεν μπορεί να συνεχίσει να ζει με αμετανόητες αμαρτίες και την ίδια στιγμή να
πιστεύει ότι είναι κληρονόμος αιώνιας ζωής. Αν επιλέξουμε τη δεύτερη περίπτωση
– πνευματικότητα – το αποτέλεσμα θα είναι ζωή και ειρήνη με το Θεό.
Ρωμ.η:7 Το εδάφιο
αυτό επεξεργάζεται τα αποτελέσματα της σαρκικότητας. Ο σαρκικός νους βρίσκεται
σε τέλεια αντίθεση με το Θεό. Δεν υπακούει το Νόμο του Θεού. Στην
πραγματικότητα, όπως είδαμε στο Ρωμ.ζ:14-25 η σάρκα δεν μπορεί να το κάνει
αυτό.
Ρωμ.η:8 Η έκφραση
«της σαρκός», είναι ισοδύναμη με το
«σαρκικό βάδισμα, σαρκική ζωή, σαρκικές σκέψεις. Με λίγα λόγια, αυτοί που είναι
της σαρκός δεν μπορούν να ευχαριστήσουν το Θεό. Ο άνθρωπος δεν μπορεί να σωθεί
ή να αγιαστεί από μόνος του.
Ρωμ.η:9
Αντιπαραβάλει αυτούς που είναι της σαρκός με αυτούς που είναι του Πνεύματος. Όχι
μόνο αναγεννημένους και μη αναγεννημένους, αλλά όπως το περιεχόμενο ολόκληρου
του κεφαλαίου φανερώνει, είναι μια σύγκριση ανάμεσα σ’ αυτούς που διοικούνται
από τη σάρκα και αυτούς που διοικούνται από το Πνεύμα, άσχετα αν είναι
αναγεννημένοι ή όχι.
Αν το Πνεύμα κατοικεί μέσα μας, τότε είμαστε του Πνεύματος
και όχι της σαρκός. Αυτό σημαίνει κάτι περισσότερο από το γεγονός ότι κάποτε
έλαβες το Άγιο Πνεύμα. Σημαίνει να έχεις αμετάβλητα και σταθερά την παρουσία
του Πνεύματος στη ζωή σου. Σημαίνει κάτι περισσότερο από το να μιλάς σε
άγνωστες γλώσσες, να ψάλεις, να δοξολογείς ή να έχεις κάποιο πνευματικό
χάρισμα. Σημαίνει ν’ αφήνεις το Πνεύμα να ελέγχει κάθε πτυχή της ζωής σου.
Το εδάφιο αυτό μας μεταδίδει μια δυνατή δήλωση όσο αφορά
στην αναγκαιότητα της βάπτισης με Πνεύμα Άγιο. Πρέπει να είμαστε βαπτισμένοι με
Πνεύμα Άγιο για να είμαστε χριστιανοί. Προκειμένου να ανήκουμε στο Χριστό και
να κληρονομήσουμε αιώνια ζωή μαζί Του, πρώτα πρέπει να έχουμε βαπτιστεί με
Πνεύμα Άγιο και μετά να συνεχίσουμε να ελεγχόμαστε από το Πνεύμα στη ζωή μας.
Να σημειώσουμε ότι «το Πνεύμα του Θεού», είναι το ίδιο με το
«Πνεύμα του Χριστού». Στη Βίβλο, δεν υπάρχει διαχωρισμός ανάμεσα στο Θεό, το
Χριστό και το Πνεύμα. Ο Χριστός είναι η φανέρωση του Θεού. Το Άγιο Πνεύμα είναι
ο Ίδιος ο Θεός (Πράξ.ε:3-4), άρα το Άγιο Πνεύμα είναι η πνευματική φύση του
αναστημένου Χριστού (Β΄Κορ.γ:17). Στην πραγματικότητα, αν το Πνεύμα κατοικεί
μέσα μας, έχουμε το Χριστό εν ημίν (Ρωμ.η:10).
