Αναζητώντας την αλήθεια - 042

Α. Ο ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΜΕ ΤΟ ΝΙΚΟΔΗΜΟ.

Η συνομιλία του Ιησού με τον Νικόδημο υπάρχει στο ευαγγέλιο του Ιωάννη. Ο Νικόδημος ήταν ένας μορφωμένος και τιμώμενος θρησκευτικός ηγέτης. Άνθρωπος που κατείχε μια εξέχουσα θέση και διάκριση, παρόλα αυτά ήταν πραγματικά ανικανοποίητος με τον εαυτό του. Η θρησκεία του δεν είχε ανταποκριθεί στις βαθύτατες ανάγκες του.

Έτσι, έρχεται στον Ιησού τη νύχτα να μάθει από Αυτόν. Αυτό μοιάζει λίγο με ένα καθηγητή πανεπιστημίου που κατεβαίνει σ’ ένα δρόμο της Αθήνας για να μάθει από έναν άσημο άνθρωπο, αλλά όμως είχε ανάγκη από κάτι.

Αναζητώντας την αλήθεια - 041

Α. ΒΑΠΤΙΣΜΑ ΜΕ ΚΑΤΑΒΥΘΙΣΗ.

Αυτό είναι ένα άλλο μέρος του σχεδίου της σωτηρίας που οι άνθρωποι έχουν προσπαθήσει να παρακάμψουν. Στους Κολ.β:12 λέει συνταφέντες μετ' αυτού εν τω βαπτίσματι. Έχετε δει εσείς ποτέ ένα θαμμένο σώμα με μερικές χούφτες χώματος ραντισμένο πάνω του; Και βέβαια όχι. Δεν μπορεί να γίνει ποτέ. Ούτε μπορεί ποτέ να ραντιστεί κάποιος με νερό και να θεωρείται βαπτισμένος. Η Word Book Εγκυκλοπαίδεια Μέρος πρώτο Σελ.651 λέει: Στην αρχή όλοι οι βαπτισμοί ήταν με ολοκληρωτική καταβύθιση. Στην Καθολική Εγκυκλοπαίδεια, Μέρος Δεύτερο σελ.263 βρίσκουμε ότι στους πρώτους αιώνες όλοι βαπτίζονταν με καταβύθιση σε ποτάμια, λίμνες και βαπτιστήρια. Η καταβύθιση δεν ήταν κατάλληλη αφότου η Ρωμαιοκαθολική εκκλησία καθιέρωσε το νηπιοβαπτισμό. Ο τρόπος άλλαξε σε ράντισμα (Brittanika Εγκυκλοπαίδεια, 11η έκδοση, Μέρος 30 Σελίδες 265-266).

Αναζητώντας την αλήθεια - 040

ΤΙ ΕΙΠΕ Ο ΙΗΣΟΥΣ;

Ο Ματθαίος καταγράφει τη μεγάλη εντολή του Ιησού λέγοντας ότι το βάπτισμα πρέπει να γίνεται στο όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. 

Δεν υπάρχει καμία αντίφαση μεταξύ του λόγου που γράφει ο Ματθαίος και αυτού που είπε ο Πέτρος την ημέρα της Πεντηκοστής. 

Ο Πατήρ, ο Υιός και το Άγιο Πνεύμα είναι μόνο τίτλοι, δεν είναι ονόματα. Όταν βρούμε το όνομα του Πατέρα, το όνομα του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, ξέρουμε πως να βαπτίζουμε - το όνομα είναι Ιησούς. 

Αναζητώντας την αλήθεια - 039

Α. ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΠΕΤΡΟΥ.

Ανάμεσα στους παρατηρητές εκείνη την ημέρα ήταν δίχως αμφιβολία εκεί και ένας αριθμός ιερέων, ραβίνων και γραμματέων που ερευνούσαν τον ήχο των παράξενων γλωσσών. Αναμφίβολα οι ιερείς εξέθεσαν τις γνώμες τους, οι ραβίνοι εξέφρασαν τις θεωρίες τους και οι γραμματείς εκφράσανε τους υπολογισμούς τους, αλλά καμία από τις εξηγήσεις τους δεν ικανοποίησαν το πλήθος. Μερικοί φώναξαν ότι είναι μεστοί από γλυκόν  οίνον.

Τώρα υπήρχε η ανάγκη για κάποιον με αληθινή εξουσία να απαντήσει στην ερώτηση  Τι σημαίνει τούτο;

Αναζητώντας την αλήθεια - 038

Α. ΚΑΘΟΔΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ.

Το πως αυτή η ομάδα που περίμενε, γέμισε με το Πνεύμα το Άγιο, θα το διαβάσουμε στις Πράξεις β:1-4. Δεν ήταν μόνο οι δώδεκα απόστολοι που έλαβαν αυτή την εμπειρία, όπως μερικοί άνθρωποι θέλουν να πιστεύουν. Ήταν περίπου 120 άνθρωποι παρόντες, συμπεριλαμβανομένης και της μητέρας του Ιησού. Ακόμα και η Μαριάμ, που έφερε τον Ιησού στον κόσμο, ακόμα και αυτή χρειαζόταν το Άγιο Πνεύμα. Αν αυτή το χρειαζόταν, είμαι σίγουρος ότι και εγώ το χρειάζομαι.

Αναζητώντας την αλήθεια - 037

Α. Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ.

Πράξεις α:4-14.

Τώρα ερχόμαστε στο βιβλίο των Πράξεων που είναι το μόνο βιβλίο στη Βίβλο που μας λέει για την ίδρυση της εκκλησίας. Μία μέθοδος ή τύπος βαπτίσματος προτάθηκε από το Ματθαίο, το Μάρκο, το Λουκά  και τον Ιωάννη και όλοι είχαν την ίδια εξουσία, αλλά κανείς δεν τον χρησιμοποίησε γιατί η Εκκλησία ιδρύθηκε μόνο μετά τη σταύρωση του Ιησού, την ανάστασή, την ανάληψή Του στους ουρανούς και τη βάπτιση των δικών Του με το Άγιο Πνεύμα. Τώρα μια ομάδα πιστών επιστρέφει στην Ιερουσαλήμ για να λάβουν αυτή την θαυμάσια εμπειρία.

Αναζητώντας την αλήθεια - 036

Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ Η ΑΝΑΛΗΨΗ

Α. Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ.

«Μακάριοι όσοι δεν είδον, και επίστευσαν» Ιωαν.κ:29

Δόξα στο Θεό για την ανάσταση. Αν δεν υπήρχε, το Ευαγγέλιο θα ήταν ένας μύθος και εμείς θα είχαμε πιστέψει ένα ψέμα.

Αν δεν υπάρχει ανάσταση, τότε δεν υπάρχει άδειος τάφος στην Ιερουσαλήμ. Αν ο Χριστός δεν έχει αναστηθεί, τα κηρύγματά μας είναι μάταια. Προσευχόμαστε σε ένα νεκρό Σωτήρα και κάνουμε τους ανθρώπους να πιστεύουν σε κάποιον που δεν υπάρχει. Αν δεν έχει αναστηθεί είμαστε ακόμα μέσα στις αμαρτίες μας Α’ Κορ.ιε:17, Ρωμ.ς:25.

Αναζητώντας την αλήθεια - 035

Α.  ΤΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ ΓΙΑ ΤΟ ΓΟΛΓΟΘΑ.

Εκείνη την νύχτα η απόφαση του Πιλάτου για τον Ιησού ήταν τόσο πολύωρη. Στέκεται ώρα με την ώρα χωρίς νερό, φαγητό ή φίλους, τώρα αρχίζει το αργό, κουραστικό ταξίδι στον λόφο του Γολγοθά. Γονατίζει καθώς το βάρος του σταυρού τοποθετείται στον ματωμένο Του ώμο και τα χέρια Του δένονται σ’ αυτόν (τον σταυρό). Καθώς η παρέλαση αρχίζει οι στρατιώτες τον περικυκλώνουν. Ο Αρχιερέας γελάει καθώς παραπατάει ο Ιησούς. Είναι μεγάλη προσπάθεια για τον Ιησού να βάλει το ένα πόδι μπροστά από το άλλο. Οι στρατιώτες του φωνάζουν να επιταχύνει και Τον μαστιγώνουν. Δεν υπάρχει ένας γλυκός λόγος, χαμόγελο ή έλεος παρά μόνο κατάρες, προσβολές, καθώς αναγκάζεται να προχωρήσει. Μόνο αν υπήρχε ένας από τους μαθητές Του που να έχει το κουράγιο να προχωρήσει μπροστά και να πάρει αυτός τον σταυρό ! Τι ανακούφιση, Πιλάτε αν εσύ τα πέρναγες αυτά !  Πρέπει ο Ιησούς να δεχτεί το σταυρό μόνος του και ο κόσμος όλος ελεύθερος. Όχι, υπάρχει ένας σταυρός για κάθε έναν και για μένα.

Αναζητώντας την αλήθεια - 034

Α. ΟΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ ΧΤΥΠΟΥΝ ΤΟΝ ΙΗΣΟΥ.

Ο Πιλάτος νίπτει τας χείρας του από το θέμα. Η συνήθεια για τους φυλακισμένους ήταν πρώτα να δέρνονται. Αυτό δεν ήταν ένα συνηθισμένο ξύλο. Ο φυλακισμένος μαστιγωνόταν για τα καλά Ήταν το ίδιο τρομερό όπως η σταύρωση. Το μαστίγιο είχε μακριές δερμάτινες λουρίδες που σε αυτές ήταν καρφωμένα καρφιά και αγκίθες από σκληρό κόκαλο. Κάθε φορά που χτυπούσε έσκιζε την σάρκα. Φλέβες και αρτηρίες σκίζονταν και άνοιγαν. Πολλοί είχαν πεθάνει από αυτό. Σαράντα αργά σκληρά χτυπήματα, επάνω Του. Το σώμα Του καλυπτόταν από λουρίδες. Ήταν τόσο αδύναμος που δεν μπορούσε να σταθεί όρθιος (μόλις και μετά βίας). Δεν μπορούμε να το σκεφτούμε να γίνεται σ’ έναν ένοχο αυτό, αλλά είναι πολύ πιο επώδυνο να φανταστούμε τον Ιησού που αγκάλιαζε μικρά παιδιά και τα ευλογούσε. Αλλά τους επέτρεπε να Τον δέρνουν έτσι ώστε να έχουμε εμείς θεραπεία στα δικά μας σώματα.

Αναζητώντας την αλήθεια - 033

Α.  Η ΘΡΙΑΜΒΕΥΤΙΚΗ ΤΟΥ ΕΙΣΟΔΟΣ. Ιωαν.ιβ:12-19

Όλη η χώρα ήταν σε μια κίνηση μετά, αφότου ο Ιησούς ανάστησε τον Λάζαρο από τους νεκρούς. Ήταν αυτό το θαύμα που έκανε τους ανθρώπους να λένε ότι ο Ιησούς ήταν αληθινά ο Μεσσίας.

Υπήρξαν τότε τόσοι πολλοί μάρτυρες που είχαν δει τον Λάζαρο νεκρό και θαμμένο, και μετά στο πρόσταγμα του Ιησού να επανέρχεται υγιής και αρτιμελής. Ο Αρχιερέας ήταν εξαγριωμένος. Ήταν αποφασισμένος να κάνει κάτι. Αυτός ο Ιησούς έπρεπε να εμποδιστεί, έπρεπε να θανατωθεί.

Αναζητώντας την αλήθεια - 032

Α.  ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΠΕΤΡΟΥ. (Ματθ.ις:13-19)

Κάποια μέρα που ο Ιησούς περπατούσε με τους μαθητές Του, Τους ρώτησε ποιος νόμιζαν οι άνθρωποι ότι ήταν. Του απάντησαν ότι μερικοί έλεγαν ότι ήταν ο Ιωάννης ο Βαπτιστής, άλλοι ο Ηλίας, και άλλοι ο Ιερεμίας, ή ένας από τους  προφήτες. Μετά ο Ιησούς είπε : «Αλλά σείς τίνα με λέγετε ότι είμαι;»

Είναι πολύ απαραίτητο να ξέρουμε ποίος είναι ο Ιησούς γιατί ενδιαφέρεται πολύ στο τι οι άνθρωποι νομίζουν για Αυτόν. Ο Πέτρος απάντησε: «Συ είσαι ο Χριστός, ο Υιός του Θεού του Ζώντος». Ο Ιησούς είπε στον Πέτρο: «Μακάριος είσαι Σίμων υιέ του Ιωνά, διότι σάρξ και αίμα δεν σοι αποκάλυψε τούτο, αλλ’ ο Πατήρ μου ο εν τοις ουρανοίς. Και εγώ δε σοι λέγω, Ότι σύ είσαι ο Πέτρος, και επί ταύτης της πέτρας θέλω οικοδομήσει την εκκλησία μου, και πύλαι άδου δεν θέλουσι ισχύσει κατ’ αυτής».

Αναζητώντας την αλήθεια - 031

Α. Ο ΘΕΟΣ ΕΜΦΑΝΙΖΕΤΑΙ ΕΝ ΣΑΡΚΙ.

Ποιος ήταν ο Ιησούς Χριστός;

Αυτή είναι μια ερώτηση που οι περισσότεροι δεν ξέρουν ν’ απαντήσουν όπως και στην εποχή Του. Πολλοί ακόμα πιστεύουν ότι ήταν ένα μεγάλος δάσκαλος, άλλοι πιστεύουν ότι ήταν ένας προφήτης του Θεού, και άλλοι ότι ήταν απλά ένας άνθρωπος.

Η αλήθεια του θέματος είναι ότι ήταν ο Θεός και άνθρωπος. Η σάρκα Του, ή η ανθρώπινη φύση, ήταν ο Γιος του Θεού, αλλά μέσα Του κατοικούσε ο Ύψιστος Θεός.

Αναζητώντας την αλήθεια - 030

 Α. ΔΙΑΛΕΞΕ 12 ΜΑΘΗΤΕΣ.

Ο Ιησούς βάσισε όλο Του το σκοπό σε 12 ανθρώπους. Δεν έγραψε βιβλία, δεν άφησε καμία λεπτομερή διακυβέρνηση Εκκλησίας, δεν εγκαθίδρυσε κανένα σχολείο φιλοσοφίας. Δεν οργάνωνε μεγάλους στρατούς για να κρατάνε τα πλακάτ Του.

Συγκέντρωσε μόνο 12 ανθρώπους, κυρίως ανθρώπους της υπαίθρου. Ήταν άνθρωποι της γης - γεωργοί, ψαράδες, και μικροί κυβερνητικοί υπάλληλοι. Δεν ήταν κανείς από ανάμεσά τους υψηλός και σπουδαίος. Αυτοί ήταν οι άνθρωποι που ήξεραν τον Ιησού:  ήταν οι άνθρωποι που πάνω τους βασιζόταν ο Κύριός μας τόσο πολύ για το μέλλον.

Τα ονόματά τους είναι γνωστά σε όλους. Υπήρχε ο εσωτερικός κύκλος του Πέτρου, του Ιάκωβου, και Ιωάννη: οι ήσυχοι εργάτες - Ανδρέας, Φίλιππος, Βαρθολομαίος, Θωμάς και Ματθαίος.

Υπήρχαν οι τρεις λιγότερο γνωστοί - ο Ιάκωβος ο νεότερος, ο Ιούδας, και ο Σίμων, καθώς και ο προδότης Ιούδας ο Ισκαριώτης.

Αναζητώντας την αλήθεια - 029

Α. Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ

Έξι μήνες μετά την αναγγελία της γέννησης του Ιωάννη του Βαπτιστή, η Μαριάμ πληροφορήθηκε από τον ίδιο άγγελο ότι θα συνελάμβανε και θα γεννούσε ένα γιο ο οποίος θα ήταν ο Μεσσίας που περίμεναν τόσο καιρό. Η Μαριάμ ήταν ευλογημένη ανάμεσα στις γυναίκες γιατί αυτή θα έφερνε στο φως τον καρπό της υπόσχεσης, το Σωτήρα του κόσμου. Μέσω θείας σύλληψης θα γεννούσε ένα γιο, τον οποίο θα ονόμαζε Ιησού που σημαίνει «ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Σωτήρας».

Πριν να συμβεί αυτό η Μαριάμ είχε αρραβωνιαστεί με έναν ευσεβή άνδρα, τον Ιωσήφ. Μαθαίνοντας ότι θα γεννούσε παιδί έφυγε αμέσως να επισκεφθεί την εξαδέλφη της, την Ελισάβετ που θα γινόταν η μητέρα του Ιωάννη του Βαπτιστή. Όταν η Ελισάβετ άκουσε τον χαιρετισμό της Μαριάμ, το μωρό σκίρτησε στην κοιλιά της και η Ελισάβετ πληρώθηκε με το Άγιο Πνεύμα. Η Μαριάμ μετά από τρεις μήνες περίπου επέστρεψε στο σπίτι της. Όταν ο Ιωσήφ έμαθε ότι ήταν έγκυος σκέφτηκε να την διώξει αλλά ένας άγγελος του παρουσιάστηκε και του είπε: «Μη φοβηθής να παραλάβης Μαριάμ τη γυναίκα σου, διότι το εν αυτή γεννηθέν είναι εκ Πνεύματος Αγίου». Ματθ. α:20.

Αναζητώντας την αλήθεια - 028

ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΒΑΠΤΙΣΤΗΣ

Α. Η ΣΙΩΠΗ ΤΩΝ 400 ΧΡΟΝΩΝ

Το προηγούμενο μάθημα τελείωσε με την αποκατάσταση του υπόλοιπου της Ιερουσαλήμ και ακολούθησαν 400 χρόνια σιωπής. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου δεν ακούστηκαν προφήτες ούτε γράφτηκε κάτι θεόπνευστο. Πολλές αλλαγές συνέβησαν στα ήθη και έθιμα και τις θρησκευτικές αντιλήψεις των Εβραίων αυτό το διάστημα. Ο βασανισμός τους κάτω από την ξένη κυριαρχία δυνάμωναν μέσα τους την ελπίδα για τον αναμενόμενο Μεσσία. Το σχέδιο του Θεού για τους Εβραίους να αποτελέσουν ένα έθνος - μοντέλο και ένα παράδειγμα για τους ειδωλολατρικούς λαούς που ζούσαν γύρω τους διαφοροποιήθηκε ώστε να τους χρησιμοποιήσει για να προετοιμάσει τον δρόμο για τον Γιο Του, τον Ιησού Χριστό.

Αναζητώντας την αλήθεια - 027

Γενική άποψη της Κ. Διαθήκης σχετικά με την επίγεια διακονία του Ιησού Χριστού.

Α. ΤΟΝ ΒΡΗΚΑΜΕ

Η Π. Διαθήκη ήταν μια συνεχής έρευνα και αναζήτηση για τον «πιο τέλειο τρόπο». Η Βίβλος μας λέει ότι οι παλαιοί προφήτες έψαχναν και ερευνούσαν με επιμέλεια για να βρουν τη σωτηρία που εμείς απολαμβάνουμε σήμερα. Ακόμα και οι άγγελοι επιθυμούν να παρακύψωσι. Διάβ. Α’ Πέτρου α:10-12.

Η Π. Διαθήκη ήταν ο παιδαγωγός που μας οδήγησε στο Χριστό. Η λέξη «Διαθήκη» σημαίνει «συμφωνία». Ο Θεός άρχισε μια νέα Διαθήκη με τα παιδιά Του και απ’ το Ματθαίο μέχρι την Αποκάλυψη έχουμε την αποκάλυψη αυτής της Διαθήκης. Μια διαθήκη δεν είναι έγκυρη μέχρι το θάνατο του διαθέτη κι έτσι μπορούμε να δούμε ότι η πλήρης αποκάλυψη της νέας Διαθήκης δεν έγινε γνωστή παρά μόνο μετά το θάνατο του Χριστού, ο οποίος ακολουθήθηκε από την ανάστασή Του. Οι απόστολοι «διάβασαν» την Διαθήκη Του και τα αποτελέσματα ήρθαν με δύναμη στο βιβλίο των Πράξεων.

Αναζητώντας την αλήθεια - 026

Η ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΥΠΟΛΟΙΠΟΥ

Α.  Ο ΝΑΟΣ ΞΑΝΑΚΤΙΖΕΤΑΙ

Υπήρξαν αρκετές αποστολές Εβραίων που επέστρεψαν στην Ιερουσαλήμ μετά την εβδομηντάχρονη αιχμαλωσία. Η πρώτη με επικεφαλής τον Ζοροβάβελ έλαβε χώρα γύρω στο 536 π.Χ., μια άλλη ακολούθησε με τον Έσδρα γύρω στο 457 και έγινε και μια μεταγενέστερη με τον Νεεμία γύρω στο 445 π.Χ. Η πρώτη αποστολή με επικεφαλής τον Ζοροβάβελ έγινε τον πρώτο χρόνο της βασιλείας του Κύρου, βασιλιά της Περσίας σαν εκπλήρωση της προφητείας του Ιερεμία. Ο Κύρος εξέδωσε ένα διάταγμα που επέτρεπε σ’ όλους τους Εβραίους να επιστρέψουν στην πατρίδα τους, πράγμα που τόσο πολύ επιθυμούσαν. Περίπου 50.000 έφυγαν με τον Ζοροβάβελ, ο οποίος ήταν απευθείας απόγονος των βασιλέων του Ιούδα και τον δεύτερο χρόνο μετά την επιστροφή τους άρχισαν να ξανακτίζουν τον Ναό. Ο Ισραήλ είχε τρεις ναούς - το Ναό του Σολομώντα, τον Ναό του Ζοροβάβελ και το Ναό του Ηρώδη, ο οποίος υπήρχε στην Ιερουσαλήμ την εποχή του Χριστού.

Οι Εβραίοι συνάντησαν μεγάλη αντίδραση απ’ τους ανθρώπους που είχαν κατοικήσει την Παλαιστίνη, όταν άρχισαν να ξανακτίζουν τον Ναό. Αποθαρρύνθηκαν τόσο πολύ που οι εργασίες σταμάτησαν για κάμποσα χρόνια. Με την ενθάρρυνση των προφητών, του Αγγαίου και του Ζαχαρία, το έργο ολοκληρώθηκε τον έκτο χρόνο της βασιλείας του Δαρείου, το 516 π.Χ. Αυτός ο Ναός φτιάχτηκε με το ίδιο γενικό σχέδιο που είχε κι ο Ναός του Σολομώντα, αν και ήταν πολύ κατώτερός του. Οι ηλικιωμένοι που είχαν δει τον Ναό του Σολομώντα, βλέποντάς τον, θρηνούσαν γιατί αυτός ο τελευταίος, συγκρινόμενος με τον πρώτο ήταν πολύ κατώτερος.

Αναζητώντας την αλήθεια - 025

ΔΙΑΙΡΕΣΗ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ  -  Η ΕΠΟΧΗ ΤΩΝ ΠΡΟΦΗΤΩΝ

Α. ΑΝΤΑΡΣΙΑ ΤΩΝ ΔΕΚΑ ΦΥΛΩΝ

Αν και η αμαρτία του Σολομώντα ήταν η αιτία για τη διαίρεση του βασιλείου, η αφορμή ήταν μια άσοφη πράξη απ’ τη μεριά του γιου του, του Ροβοάμ. Ο Σολομών είχε καταπιέσει το λαό με βαρείς φόρους κι όταν ο Ροβοάμ ανέβηκε στο θρόνο ο λαός του ζήτησε να ελαφρύνει το φορτίο τους. Αντί όμως να ικανοποιήσει την επιθυμία τους, τους απείλησε ότι θα τους καταβάραινε με ακόμα βαρύτερο φορτίο. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να επαναστατήσουν οι δέκα φυλές και να ορίσουν τον Ιεροβοάμ βασιλιά τους. Ο Ροβοάμ διατήρησε την κυριαρχία του σε δυο φυλές μόνο, του Ιούδα και του Βενιαμίν. Το βασίλειο των δέκα φυλών του βορρά ονομάστηκε Βασίλειο του Ισραήλ και οι δέκα φυλές του Νότου ονομάστηκαν Βασίλειο του Ιούδα.

Αναζητώντας την αλήθεια - 024

Α. ΣΑΟΥΛ

Τα επόμενα 120 χρόνια μετά την περίοδο των Κριτών, οι δώδεκα φυλές έζησαν ειρηνικά κάτω από τρεις βασιλείς: τον Σαούλ, τον Δαβίδ και τον Σολομώντα. Ο καθένας από αυτούς βασίλεψε 40 χρόνια. Ο Θεός δεν ήθελε ο Ισραήλ να έχει κανένα άλλο βασιλιά, παρά μόνο Αυτόν. Θα τους έστελνε μεγάλους ηγέτες, οι οποίοι θα έπαιρναν οδηγίες κατευθείαν από Αυτόν, αλλά ο Ισραήλ έπεσε σε ταραχή και ζήτησε βασιλιά όπως τα άλλα έθνη κι ο Θεός ικανοποίησε την επιθυμία τους. Ήταν που απέρριψαν τον Ίδιο το Θεό, μ’ αυτό τον τρόπο κι όχι τους ηγέτες τους.

Δεν διάλεξε ο λαός τον πρώτο βασιλιά αλλά ο Θεός. Ο Σαούλ είχε εξαιρετικά χαρίσματα που τον ανέδειξαν σαν τον πρώτο βασιλιά του Ισραήλ. Ήταν η κεφαλή και οι ώμοι πάνω στον Ισραήλ (είχε δηλ. απόλυτη κυριαρχία πάνω σ’ όλο τον λαό). Είχε ηθικά και πνευματικά χαρίσματα, ένα από τα οποία ήταν το χαρακτηριστικό του Ιησού, η ταπεινότητα. Λαμπρή και δίκαιη ήταν η αυγή, το ξεκίνημα, της ζωής του Σαούλ και ο πρώτος χρόνος της βασιλείας του, αλλά σύντομα τα σύννεφα άρχισαν να πυκνώνουν και ο ουρανός σκοτείνιασε. Σε μια περίπτωση, μπήκε μέσα στο χώρο του ιερέα και, πρόσφερε αυτός τη θυσία. Παράκουσε ξανά την οδηγία του Σαμουήλ στη μάχη με τους Αμαληκίτες κι έφερε πίσω τον βασιλιά και τα καλύτερα απ’ τα βόδια και τα πρόβατα για να τα θυσιάσει, ενώ του είχαν δοθεί ρητές οδηγίες να εξολοθρεύσει τα πάντα. Ο Σαμουήλ είπε: «Μήπως ο Κύριος αρέσκεται εις τα ολοκαυτώματα και εις τας θυσίας, καθώς εις το να υπακούωμεν της φωνής του Κυρίου; Ιδού, η υποταγή είναι καλητέρα παρά την θυσίαν.» Α’ Σαμ:ιε:22 Οι θυσίες μας μπροστά στο Θεό δεν ωφελούν σε τίποτα αν δεν υπακούμε το λόγο Του.

Αναζητώντας την αλήθεια - 023

Κάλυψη θέματος:   Από την είσοδο στη γη Χαναάν ως το τέλος της Π. Διαθήκης

ΕΙΣΟΔΟΣ ΣΤΗ ΓΗ ΧΑΝΑΑΝ - ΟΙ ΚΡΙΤΕΣ

Α. ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΜΩΥΣΗ

Ο Ισραήλ έφτασε στο τέλος της 38χρονης περιπλάνησης μέσα στην έρημο και τους βρίσκουμε πάλι στην Κάδη, το ίδιο μέρος απ’ όπου έκαναν στροφή προς τα πίσω για ν’ αρχίσουν τη μακριά πορεία τους μέσα στην έρημο. Απ’ αυτή τη περίοδο δεν έχουμε σχεδόν κανένα ιστορικό στοιχείο. Ήταν απλά μια περίοδος αναμονής μέχρι να πεθάνει εκείνη η άπιστη γενιά. Δεν επετράπη ούτε στο Μωυσή να μπει στη γη της Επαγγελίας, εξ’ αιτίας μιας πράξης ανυπακοής. Όταν δεν υπήρχε καθόλου νερό για το λαό, ο Θεός του είπε να μιλήσει στην πέτρα κι αυτός, αντί γι’ αυτό, σε μια κρίση οργής εξ’ αιτίας των παρακοών του λαού, κτύπησε την πέτρα δύο φορές με το ραβδί του. Το νερό ξεπήδησε άφθονο, όμως ο Κύριος μίλησε στο Μωυσή και είπε: «Επειδή δε πίστεψες σε Μένα, να με αγιάσεις στα μάτια των «υιών» Ισραήλ, γι’ αυτό, δε θα οδηγήσεις εσύ αυτό το λαό μέσα στη γη, την οποία τους έδωσα».

             

Όταν κατάλαβε ότι το έργο του είχε φτάσει στο τέλος, ο Μωυσής είπε τα τελευταία λόγια του αποχαιρετισμού του προς το λαό, που καλύπτουν όλο το «Δευτερονόμιο» κι ύστερα ανέβηκε στην κορυφή του όρους Νεβώ, στη Φαγά, όπου ο Κύριος του επέτρεψε να αγναντέψει τη Γη της Επαγγελίας. Πέθανε εκεί σε ηλικία 120 ετών κι ο Κύριος τον έθαψε. Το ακριβές σημείο που τάφηκε μας είναι άγνωστο.