Α. ΣΑΟΥΛ
Τα
επόμενα 120 χρόνια μετά την περίοδο των Κριτών, οι δώδεκα φυλές έζησαν ειρηνικά
κάτω από τρεις βασιλείς: τον Σαούλ, τον Δαβίδ και τον Σολομώντα. Ο καθένας από
αυτούς βασίλεψε 40 χρόνια. Ο Θεός δεν ήθελε ο Ισραήλ να έχει κανένα άλλο
βασιλιά, παρά μόνο Αυτόν. Θα τους έστελνε μεγάλους ηγέτες, οι οποίοι θα
έπαιρναν οδηγίες κατευθείαν από Αυτόν, αλλά ο Ισραήλ έπεσε σε ταραχή και ζήτησε
βασιλιά όπως τα άλλα έθνη κι ο Θεός ικανοποίησε την επιθυμία τους. Ήταν που
απέρριψαν τον Ίδιο το Θεό, μ’ αυτό τον τρόπο κι όχι τους ηγέτες τους.
Δεν
διάλεξε ο λαός τον πρώτο βασιλιά αλλά ο Θεός. Ο Σαούλ είχε εξαιρετικά χαρίσματα
που τον ανέδειξαν σαν τον πρώτο βασιλιά του Ισραήλ. Ήταν η κεφαλή και οι ώμοι
πάνω στον Ισραήλ (είχε δηλ. απόλυτη κυριαρχία πάνω σ’ όλο τον λαό). Είχε ηθικά
και πνευματικά χαρίσματα, ένα από τα οποία ήταν το χαρακτηριστικό του Ιησού, η
ταπεινότητα. Λαμπρή και δίκαιη ήταν η αυγή, το ξεκίνημα, της ζωής του Σαούλ και
ο πρώτος χρόνος της βασιλείας του, αλλά σύντομα τα σύννεφα άρχισαν να πυκνώνουν
και ο ουρανός σκοτείνιασε. Σε μια περίπτωση, μπήκε μέσα στο χώρο του ιερέα και,
πρόσφερε αυτός τη θυσία. Παράκουσε ξανά την οδηγία του Σαμουήλ στη μάχη με τους
Αμαληκίτες κι έφερε πίσω τον βασιλιά και τα καλύτερα απ’ τα βόδια και τα
πρόβατα για να τα θυσιάσει, ενώ του είχαν δοθεί ρητές οδηγίες να εξολοθρεύσει
τα πάντα. Ο Σαμουήλ είπε: «Μήπως ο Κύριος αρέσκεται εις τα ολοκαυτώματα και εις
τας θυσίας, καθώς εις το να υπακούωμεν της φωνής του Κυρίου; Ιδού, η υποταγή
είναι καλητέρα παρά την θυσίαν.» Α’ Σαμ:ιε:22 Οι θυσίες μας μπροστά στο Θεό δεν
ωφελούν σε τίποτα αν δεν υπακούμε το λόγο Του.
