Μαρκ.β:27-28 “Και
έλεγε προς αυτούς, Το σάββατον έγεινε διά τον άνθρωπον, ουχί ο άνθρωπος διά το σάββατον. Ώστε ο Υιός του ανθρώπου κύριος είναι και του
σαββάτου.”
Το Σάββατο ήταν ο
θεσμός που οι Εβραίοι σέβονταν περισσότερο από κάθε άλλο. Ήταν μια θεία εντολή που έδινε την ευκαιρία
στον άνθρωπο ν’ αναπαυτεί και να λατρέψει το Θεό. Άρχιζε το δειλινό της
Παρασκευής με τρεις ήχους σάλπιγγας απ’ το Ναό και τη συναγωγή και τελείωνε το
δειλινό του Σαββάτου. Ο νόμος έλεγε ότι
όλα τα φαγητά έπρεπε να προετοιμαστούν, όλα τα σκεύη να πλυθούν, όλα τα φώτα να
είναι αναμμένα κι όλα τα εργαλεία να είναι μαζεμένα στην άκρη. Ωστόσο, οι
ραβίνοι πρόσθεσαν σ’ αυτά, μέχρι που έφτιαξαν ένα κατάλογο από 39 έργα τα οποία
έπρεπε να αποφεύγονται, διαφορετικά η ποινή ήταν θάνατος με λιθοβολισμό. Αυτή η
υπερβολική αυστηρότητα έκανε την τήρηση του Σαββάτου τελείως αδύνατη κι ήταν
ένα τεράστιο βάρος για τους Εβραίους.
Το Σάββατο δόθηκε
στον άνθρωπο για την ωφέλειά του, για να τον ξεκουράζει. Στην πραγματικότητα
ήταν μια σκιά που προεικόνιζε τον Ιησού Χριστό, που είναι η ανάπαυσή μας. Ο
Ιησούς είπε, “Έλθετε σε εμένα, πάντες οι
κοπιώντες και οι πεφορτισμένοι και εγώ θέλω σας αναπαύσει” (Ματθ.ια:28). Ο
κύριος σκοπός του Σαββάτου εκπληρώθηκε στο Χριστό. Ο Ιησούς δίδαξε ότι το Σάββατο δεν δόθηκε
στον άνθρωπο για να είναι βάρος, αλλά μια ευλογία για αυτόν. Επίσης δίδαξε ότι
Αυτός ήταν Κύριος του Σαββάτου και δεν ήταν αμαρτία να αγαθοποιεί κανείς και να
υπηρετεί τις ανάγκες των ανθρώπων εκείνη την ημέρα.
Ο Ιησούς ρώτησε τους
Φαρισαίους, “Είναι συγκεχωρημένο εν
σαββάτω να αγαθοποιήση τις;” (Μαρκ.γ:4). Οι Φαρισαίοι δεν μπορούσαν ν’
απαντήσουν αυτήν την ερώτηση, επειδή ήξεραν ότι ήταν νόμιμο αυτό που τους
έλεγε. Παρόλ’ αυτά, συνέχιζαν να τον κατακρίνουν επειδή θεράπευε την ημέρα του
Σαββάτου.
Ο ΙΗΣΟΥΣ ΔΙΔΑΞΕ ΟΤΙ Η ΠΟΡΝΕΙΑ ΗΤΑΝ Ο ΜΟΝΟΣ ΛΟΓΟΣ ΓΙΑ
ΔΙΑΖΥΓΙΟ
Ματθ.ε:32 “Εγώ όμως σας λέγω,
ότι όστις χωρισθή την γυναίκα αυτού, παρεκτός λόγου πορνείας, κάμνει αυτήν να
μοιχεύηται, και όστις λάβει γυναίκα κεχωρισμένην, γίνεται μοιχός”
Ματθ.ιθ:9 “Σας λέγω δε, ότι
όστις χωρισθή την γυναίκα αυτού, εκτός διά πορνείαν, και νυμφευθή άλλην,
γίνεται μοιχός, και όστις νυμφευθή γυναίκα κεχωρισμένην, γίνεται μοιχός”
Οι Φαρισαίοι συνεχώς
προσπαθούσαν να παγιδεύσουν τον Ιησού και να Τον κάνουν να πει κάτι ενάντια
στον νόμο ώστε να Τον κατηγορήσουν. Επιδίωκαν ακόμα να Τον φέρουν σε ανοιχτή αντιπαράθεση με τον
Ηρώδη, ο οποίος πόρνευε ανοιχτά με την διεφθαρμένη Ηρωδιάδα. Ο Ιωάννης είχε
κατακρίνει την αμαρτία τους και είχε χάσει το κεφάλι του. Μπορεί να σκέφτονταν ότι μπορούσαν να
ξεφορτωθούν και τον Ιησού με τον ίδιο τρόπο.
Τελικά Του έκαναν την ερώτηση, “Συγχωρείται εις τον άνθρωπον να χωρισθή
την γυναίκα αυτού διά πάσαν αιτίαν;” (Ματθ.ιθ:3).
Ο Ιησούς αναφέρθηκε
στην αρχή του ανθρώπινου γένους όταν ο Θεός έφτιαξε μία γυναίκα για έναν άνδρα,
για να είναι οι δύο, σάρκα μία. Ο Ιησούς επιδοκίμασε τη σχέση του γάμου και το
θεσμό της οικογένειας.
Ο Ιησούς δίδαξε ότι η
πορνεία ήταν η μόνη πράξη που μπορεί να χωρίσει ένα άνδρα απ’ τη γυναίκα
του. Σ’ αυτή την περίπτωση, είναι σαν να
έχει πεθάνει το μέλος που απίστησε. Κατά
συνέπεια, ο Ιησούς επέτρεπε μόνο στο αθώο μέλος να ξαναπαντρευτεί.
