Αποκ.ιθ:3 Και
εκ δευτέρου είπον· Αλληλούϊα· και ο καπνός αυτής αναβαίνει εις τους αιώνας των
αιώνων.
Οι άγιοι δοξάζουν και ευλογούν το Θεό για τη δικαιοσύνη Του στην έκχυση
της κρίσης εναντίον της πόρνης εκκλησίας. Η δόξα και η ευλογία απευθύνονται
στον δίκαιο και άγιο Θεό, και κράζουν Αλληλούια, γιατί η κρίση Του είναι
πράγματι δίκαιη.
και ο καπνός αυτής αναβαίνει εις τους
αιώνας των αιώνων.
Το γεγονός ότι ο καπνός της ανεβαίνει στους αιώνες των αιώνων, αυτό σημαίνει
ότι θα καίγεται αιωνίως μέσα στη λίμνη του πυρός. Βέβαια δεν έχει έρθει ακόμα ο
καιρός της Μεγάλης κρίσης, ούτε υπάρχει ακόμα η Λίμνη του πυρός.
Μόνο μετά το τέλος της χιλιετούς βασιλείας θα ριφθούν οι άνθρωποι στη
λίμνη του πυρός. Αναφέρεται στο μέλλον, γιατί έχει να κάνει με την αιωνιότητα.
Λέει ότι ο καπνός της θα ανεβαίνει στους αιώνες των αιώνων. Αναφέρεται στο
δεύτερο θάνατο. Πρόκειται για φοβερή και τρομερή κρίση. Πρόκειται για μια πολύ
τρομακτική συμφορά που θα συμβεί πάνω στη γη και είναι η αιώνια κρίση στην
κόλαση μακριά από την παρουσία του Θεού. Αυτό δείχνει πόσο τρομερή και βαριά
είναι η αμαρτία της. Απομακρύνθηκε από το Θεό και οδηγεί πάρα πολλές ψυχές
μακριά από την αλήθεια, μέσα στο αιώνιο σκοτάδι.
Αποκ.ιθ:4 Και
έπεσον οι εικοσιτέσσαρες πρεσβύτεροι και τα τέσσαρα ζώα και προσεκύνησαν τον
Θεόν τον καθήμενον επί του θρόνου λέγοντες· Αμήν, αλληλούϊα.
Οι άγιοι συμμετέχουν με αυτό τον τρόπο στην έκχυση της δίκαιης κρίσης του
Θεού και λέγουν Αμήν, Αλληλούια.
Δεν έχουν κανένα δισταγμό ή φόβο. Συμφωνούν ότι κάθε τι που κάνει ο Θεός
είναι δίκαιο. Και είναι ολοκληρωτικά ένα πνεύμα και μια καρδιά με το Θεό. Έπεσαν
και προσκύνησαν το Θεό, τον καθήμενο επί του θρόνου. Του δίνουν όλη τη δόξα και
την τιμή.
Αποκ.ιθ:5 Και
εξήλθεν εκ του θρόνου φωνή, λέγουσα· Αινείτε τον Θεόν ημών, πάντες οι δούλοι αυτού
και οι φοβούμενοι αυτόν και οι μικροί και οι μεγάλοι.
Εκεί που λέει «πάντες οι δούλοι
αυτού και οι φοβούμενοι αυτόν», η λέξη «και» δεν έχει θέση, γιατί οι «φοβούμενοι αυτόν» είναι το ίδιο με το «πάντες οι δούλοι αυτού». Εννοεί «αινείτε
τον Θεόν ημών πάντες οι δούλοι αυτού, οι φοβούμενοί αυτόν». Όλοι οι άγιοι του
Θεού που βρίσκονται στον ουρανό προτρέπονται και οδηγούνται να αινέσουν και να
προσκυνήσουν το Θεό στα επουράνια.
Μάλλον πρόκειται για τη φωνή ενός από τα 4 ζώα, γιατί η φωνή βγαίνει μέσα
από το θρόνο. Είδαμε στο κεφ.δ:6 ότι τα 4 ζώα ήταν εν μέσω του θρόνου και κύκλω
του θρόνου. Επίσης είδαμε στα εδ.δ:9-11 ότι τα 4 ζώα οδηγούν τη λατρεία και
προσκύνηση του Θεού. Έτσι φαίνεται ότι ένα από τα 4 ζώα προτρέπει εδώ τους
αγίους του Θεού στον ουρανό να αινέσουν και να ευλογήσουν το Θεό.
Αποκ.ιθ:6 Και
ήκουσα ως φωνήν όχλου πολλού, και ως φωνήν υδάτων πολλών, και ως φωνήν βροντών
ισχυρών, λεγόντων· Αλληλούϊα· διότι εβασίλευσε Κύριος ο Θεός ο παντοκράτωρ.
Αυτή η ισχυρή φωνή είναι η ενωμένη φωνή των αγίων του Θεού που βρίσκονται
μέσα στη δόξα και τη χαρά του ουρανού. Και είναι οι νικητές άγιοι της αρπαγής,
οι άγιοι της Μεγ. Θλίψης και οι 144.000. Όλοι μαζί λατρεύουν, δοξάζουν και
ευλογούν το Θεό. Ο Κύριος ήδη έλαβε τη δύναμη Του τη μεγάλη και βασίλευσε. Έχει
αρχίσει να βασιλεύει, και θα συμβασιλεύσουμε κι εμείς μαζί Του στους αιώνες των
αιώνων.
Βλέπουμε λοιπόν ότι ο Θεός υποτάσσει τη βασιλεία στον Εαυτό Του. Τώρα
αποκτά για πάντα πλήρη έλεγχο. Πάντα ασκούσε πλήρη έλεγχο και κυριαρχία, όμως
τώρα λαμβάνει τη βασιλεία και αρχίζει να βασιλεύει υποτάσσοντας τα πάντα στον
Εαυτό Του. Πρόκειται για την ημέρα του Κυρίου. Την ημέρα που ο Θεός πλέον
επεμβαίνει ανοικτά στην ανθρώπινη ιστορία και στα πράγματα της γης.
Αποκ.ιθ:7 Ας
χαίρωμεν και ας αγαλλιώμεθα και ας δώσωμεν την δόξαν εις αυτόν, διότι ήλθεν ο
γάμος του Αρνίου, και η γυνή αυτού ητοίμασεν εαυτήν.
Ας χαίρωμεν και ας αγαλλιώμεθα και ας
δώσωμεν την δόξαν εις αυτόν
Οι άγιοι χαίρονται και αγάλλονται στην παρουσία του Θεού, μεγαλύνουν και ευλογούν
το Θεό και Του δίνουν όλη την τιμή και τη δόξα. Όταν θα ντυθούμε τη δικαιοσύνη
του Θεού και βρεθούμε μέσα στη δόξα Του, θα δίνουμε αιώνια δόξα στο Θεό.
διότι ήλθεν ο γάμος του Αρνίου, και η
γυνή αυτού ητοίμασεν εαυτήν.
Αυτή γιορτή του γάμου του Αρνίου αρχίζει κατά το χρονικό διάστημα μετά τη
Μεγ. Θλίψη και πριν τη Δεύτερη Έλευση του Χρίστου. Ο λόγος του Θεού δεν
αναφέρει πότε τελειώνει, αλλά γνωρίζουμε ότι αρχίζει ακριβώς εδώ σ’ αυτή τη
χρονική στιγμή.
Παρακάτω, στο εδ.11, αναφέρεται η Δεύτερη Έλευση του Χριστού.
Ο γάμος εδώ έχει μεταφορική έννοια και συμβολίζει την πνευματική ένωση
του Χρίστου με την εκκλησία. Πρόκειται για τη στενή σχέση και επαφή της
εκκλησίας με την κάρδια του Θεού, και ενώνεται με Αυτόν για πάντα.
Τώρα όσο αφορά στο φυσικό γάμο, διαβάζουμε στο Ματθ.ιθ:5 ότι θέλουσιν είσθαι οι δύο εις σάρκαν μίαν.
Όμως όσο αφορά στην πνευματική ένωση, στην Α’ Κορ.ς:17 λέει ότι όποιος
προσκολλάται με τον Κύριο είναι ένα πνεύμα. Το πνεύμα μας είναι ένα με το Πνεύμα του
Κυρίου, γιατί έχουμε προσκολληθεί στον Κύριο. Η πλήρης ένωση δεν έχει έρθει
βέβαια ακόμη.
Στην Εφεσ.ε:22-33 ο Παύλος μας περιγράφει αυτό το μυστήριο της
πνευματικής ένωσης του Χρίστου με την εκκλησία. Ο φυσικός γάμος είναι τύπος της
πνευματικής ένωσης στα επουράνια του Αρνίου με την εκκλησία Του.
