Οι 70 εβδομάδες του Δανιήλ, η σπονδυλική στήλη της προφητείας, είναι μια
από τις μεγαλύτερες μελέτες προφητείας σε ολόκληρη τη Βίβλο. Μια πτυχή αυτού
του μαθήματος είναι: Η εκκλησία θα περάσει από τη Μεγάλη θλίψη; Η Βιβλική
απάντηση είναι - ΟΧΙ!
Δαν.θ:24 Εβδομήκοντα εβδομάδες διωρίσθησαν επί τον λαόν σου και επί την
πόλιν την αγίαν σου, διά να συντελεσθή η παράβασις και να τελειώσωσιν αι
αμαρτίαι, και να γείνη εξιλέωσις περί της ανομίας και να εισαχθή δικαιοσύνη
αιώνιος και να σφραγισθή όρασις και προφητεία και να χρισθή ο Άγιος των αγίων.
Δαν.θ:25 Γνώρισον λοιπόν και κατάλαβε ότι από της εξελεύσεως της προσταγής
του να ανοικοδομηθή η Ιερουσαλήμ έως του Χριστού του ηγουμένου θέλουσιν είσθαι
εβδομάδες επτά και εβδομάδες εξήκοντα δύο· θέλει οικοδομηθή πάλιν η πλατεία και
το τείχος, μάλιστα εν καιροίς στενοχωρίας.
Δαν.θ:26 Και μετά τας εξήκοντα δύο εβδομάδας θέλει εκκοπή ο Χριστός, πλην
ουχί δι' εαυτόν· και ο λαός του ηγουμένου, όστις θέλει ελθεί, θέλει αφανίσει
την πόλιν και το αγιαστήριον· και το τέλος αυτής θέλει ελθεί μετά κατακλυσμού,
και έως του τέλους του πολέμου είναι διωρισμένοι αφανισμοί.
Εβδομήκοντα
εβδομάδες διωρίσθησαν επί τον λαόν σου – σε ποιον μιλάει ο Κύριος; - ποιος είναι αυτός ο λαός στον οποίο
αναφέρεται; Μιλάει στο Δανιήλ που ήταν Εβραίος. Εβδομήκοντα εβδομάδες διωρίσθησαν επί τον λαόν
σου – τους Εβραίους. Αυτό δεν έχει
να κάνει με την εκκλησία των εθνικών, τη νύμφη του Χριστού. Η εκκλησία δεν θα περάσει μέσα από τη Μεγάλη
θλίψη!
Υπάρχουν έξι
πράγματα που περιγράφονται συγκεκριμένα από το Θεό στο εδάφιο 24 που σκοπεύει
να κάνει στο Ισραήλ εξαιτίας του ότι απέτυχαν να τον υπηρετήσουν όπως έπρεπε:
1 - να
συντελεσθή η παράβασις
2 - να
τελειώσωσιν αι αμαρτίαι
3 - να γείνη
εξιλέωσις περί της ανομίας
4 - να
εισαχθή δικαιοσύνη αιώνιος
5 - να σφραγισθή
όρασις και προφητεία
6 - να χρισθή
ο Άγιος των αγίων
Εδώ, όταν
χρησιμοποιείται η λέξη Θλίψη, σαφώς αναφέρεται στη Μεγάλη Θλίψη, στην ημέρα του
Κυρίου, ή στη μεγάλη ημέρα του Κυρίου όπως αναφέρεται στη Γραφή. Σίγουρα δεν
αναφέρεται στις καθημερινές θλίψεις και δοκιμασίες.
Υπάρχουν «Παραδοσιακές
αλήθειες» στη Βίβλο. Το γεγονός ότι ο Θεός είναι εις, είναι μια παραδοσιακή
αλήθεια, το έλεος του Θεού είναι μια παραδοσιακή αλήθεια, η αγάπη του Θεού
είναι μια παραδοσιακή αλήθεια, κτλ. Το γεγονός ότι η εκκλησία
δεν θα περάσει μέσα από τη Μεγάλη θλίψη, είναι άλλη μία παραδοσιακή αλήθεια.
Υπάρχουν οι
άγιοι της Παλαιάς Διαθήκης, οι άγιοι της Καινής Διαθήκης και οι άγιοι της
θλίψης. Μπορούμε να γυρίσουμε πίσω, να ξανακοιτάξουμε τους αγίους της Π.Δ. και
να καταλάβουμε ποιοι ήταν και τι τους έδινε το δικαίωμα να ονομάζονται άγιοι.
Τους αγίους της Κ.Δ. τους βλέπουμε αφού ζούμε στην Καινή Διαθήκη. Δεν ξέρουμε
όλες τις λεπτομέρειες για τους αγίους της θλίψης, παρά μόνο ότι σίγουρα θα υπάρξουν
κατά τη διάρκεια των πιο φρικιαστικών χρόνων στην προφητεία της Γραφής.
Είναι εξαιρετικά
σημαντικό να καταλάβουμε ότι οι προφήτες της Π.Δ. δεν είδαν την περίοδο της
εκκλησίας. Ο Αβραάμ έψαχνε μια πόλη της
οποίας τεχνίτης και δημιουργός ήταν Θεός – εμείς τη βρήκαμε! Ο Ησαΐας είχε τη μέγιστη αποκάλυψη απ’ όλους
τους προφήτες σχετικά με το ότι ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ είναι ο Μεσσίας, αλλά
δεν είχε αποκάλυψη για την εποχή της εκκλησίας.
Οι Εβραίοι
προφήτες είδαν την ημέρα του Κυρίου ή τη Μεγάλη Θλίψη, όπως αναφέρεται στον Ιωήλ β:1: «Σαλπίσατε σάλπιγγα εν Σιών, και αλαλάξατε εν τω όρει τω αγίω μου· ας
τρομάξωσι πάντες οι κατοικούντες την γήν· διότι έρχεται η ημέρα του Κυρίου,
διότι είναι εγγύς» και Ιωήλ β:11: «Και ο Κύριος θέλει εκπέμψει την φωνήν αυτού έμπροσθεν του στρατεύματος
αυτού· διότι το στρατόπεδον αυτού είναι μέγα σφόδρα, διότι ο εκτελών τον λόγον
αυτού είναι ισχυρός, διότι η ημέρα του Κυρίου είναι μεγάλη και τρομερά
σφόδρα και τις δύναται να υποφέρη αυτήν;».
Ο Θεός
αναφέρεται κατηγορηματικά σε μια συγκεκριμένη ημέρα ή σε συγκεκριμένο χρονικό
διάστημα, όπως βλέπουμε πάλι στο:
Αποκ.ις:14 «διότι
είναι πνεύματα δαιμόνων εκτελούντα σημεία, τα οποία εκπορεύονται προς τους
βασιλείς της γης και της οικουμένης όλης, διά να συνάξωσιν αυτούς εις τον
πόλεμον της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του παντοκράτορος»
Ζαχ.ιδ:1 «Ιδού, η
ημέρα του Κυρίου έρχεται και το λάφυρόν σου θέλει διαμερισθή εν τω μέσω σου».
Ζαχ.ιδ:2 «Και θέλω
συνάξει πάντα τα έθνη κατά της Ιερουσαλήμ εις μάχην· και θέλει αλωθή η πόλις
και αι οικίαι θέλουσι λεηλατηθή και αι γυναίκες θέλουσι βιασθή, και το ήμισυ
της πόλεως θέλει εξέλθει εις αιχμαλωσίαν, το δε υπόλοιπον του λαού δεν θέλει
εξολοθρευθή εκ της πόλεως».
Αποκ.ζ:14 «Και είπα
προς αυτόν· Κύριε, συ εξεύρεις. Και είπε προς εμέ· Ούτοι είναι οι ερχόμενοι εκ της
θλίψεως της μεγάλης, και έπλυναν τας στολάς αυτών και ελεύκαναν αυτάς εν τω
αίματι του Αρνίου».
Η δυσαρέσκεια
του Θεού εκχύθηκε άμεσα πάνω στους Εβραίους και το έθνος τους με τις φωνές των
προφητών της Παλαιάς Διαθήκης, επειδή απέτυχαν να Τον υπηρετήσουν και η τιμωρία
ήταν μεγάλη.
Ας διαβάσουμε
πάλι το Δαν.θ:24: «Εβδομήκοντα εβδομάδες διωρίσθησαν επί τον
λαόν σου και επί την πόλιν την αγίαν σου, διά να συντελεσθή η παράβασις και να
τελειώσωσιν αι αμαρτίαι, και να γείνη εξιλέωσις περί της ανομίας και να εισαχθή
δικαιοσύνη αιώνιος και να σφραγισθή όρασις και προφητεία και να χρισθή ο Άγιος
των αγίων».
Σημειώστε εδώ
ότι ο Θεός λέει, «Εβδομήκοντα εβδομάδες
διωρίσθησαν επί ΤΟΝ ΛΑΟΝ ΣΟΥ». Και χωρίς αμφιβολία αναφέρεται κατευθείαν στο λαό του Δανιήλ, τους Εβραίους. Αυτή η επίσημη
αναγγελία κρίσης και μελλοντικών γεγονότων δεν έχει να κάνει τίποτα με την
εκκλησία της Καινής Διαθήκης. Αναφέρεται αποκλειστικά στο Εβραϊκό έθνος.
Ο Θεός ήξερε
βάσει της πρόγνωσής Του ότι οι Εβραίοι τελικά δεν θα Τον υπηρετούσαν. Ήξερε ότι
θα έπρεπε να τους κρατήσει στην άκρη για κάποιο χρονικό διάστημα και να καλέσει
λαό του ονόματός Του από τα έθνη που καθόταν στο σκοτάδι αλλά θα έβλεπαν «μέγα
φως». Με άλλα λόγια, τα έθνη θα ακούσουν και θα πιστέψουν…
Ακόμα πιο αναλυτικά
Όταν η Βαβυλώνα
επικράτησε, κατέκτησε και αιχμαλώτισε το Ισραήλ το 606 π.Χ. Το έθνος του Ισραήλ
έπαψε να είναι μια παγκόσμια αυτοκρατορία και «Οι καιροί των εθνών» ξεκίνησαν
με το Ισραήλ να είναι εβδομήντα χρόνια αιχμάλωτο στη Βαβυλώνα.
Δαν.θ:25 Γνώρισον λοιπόν και κατάλαβε ότι από της εξελεύσεως της προσταγής του
να ανοικοδομηθή η Ιερουσαλήμ έως του Χριστού του ηγουμένου θέλουσιν είσθαι
εβδομάδες επτά και εβδομάδες εξήκοντα δύο· θέλει οικοδομηθή πάλιν η πλατεία
και το τείχος, μάλιστα εν καιροίς στενοχωρίας.
Ξέρουμε από την
ιστορία ότι πήρε 49 χρόνια στο Νεεμία για την ανοικοδόμηση και την ολοκλήρωση
του έργου της αποκατάστασης της Ιερουσαλήμ. Όταν η Βίβλος αναφέρει επτά
εβδομάδες, στη συνέχεια διαιρώντας 49 χρόνια με τις επτά εβδομάδες, μπορούμε να
μάθουμε πόσο διαρκεί μια εβδομάδα. Μια εβδομάδα ισοδυναμεί με 7 χρόνια. Με αυτό
κατά νου, τώρα μπορούμε να καθορίσουμε πόσος καιρός πέρασε από της εξελεύσεως της προσταγής του να ανοικοδομηθή η Ιερουσαλήμ έως
του Χριστού του ηγουμένου.
Έχουμε επτά
εβδομάδες, και εξήντα δύο εβδομάδες ή 69 εβδομάδες μέχρι την αποκοπή του Μεσσία
(θ:26). 69 εβδομάδες x 7 χρόνια ισοδυναμούν με 483 χρόνια μέχρι εκείνη την
ημέρα.
Αλλά πού είναι
τα τελευταία επτά χρόνια της εβδομηκοστής εβδομάδας; Είναι η περίοδος της Μεγάλης
Θλίψης που θα διαρκέσει εφτά χρόνια. Είναι η τελική κρίση του Θεού κατά του
οίκου Ισραήλ επειδή απέτυχαν να Τον υπηρετήσουν.
Στριμωγμένη μεταξύ
της 69ης και της 70ης εβδομάδας είναι η περίοδος της
εκκλησίας από την οποία ο Θεός θα πάρει λαό για χάρη τού ονόματός Του ... Σ’
αυτό το σημείο υπάρχει κάτι ένδοξο!
Ο Ιησούς «εκκόπη» το 33 μ.Χ.
Μια πιο βαθιά
γνώση εδώ είναι ότι κάθε Εβραίος που κρατά τις Γραφές σαν άγιες και αληθινές, είναι
υποχρεωμένος να δει ότι δεν μπορεί να «κοπεί» ο Μεσσίας, αν πρώτα δεν έρθει! Και
πράγματι ήρθε... Ο Ιησούς Χριστός από τη Ναζαρέτ ήρθε σε αυτή ακριβώς τη χρονική
στιγμή της ιστορίας, όπως όλοι οι προφήτες προείπαν. Ο ίδιος είπε στους δικούς
Του, ότι έπρεπε να «κοπεί» - αυτό συνέβη το 33 μ.Χ.
Και μετά τας εξήκοντα
δύο εβδομάδας θέλει εκκοπή ο Χριστός, πλην ουχί δι' εαυτόν· και ο λαός του
ηγουμένου, όστις θέλει ελθεί, θέλει αφανίσει την πόλιν και το αγιαστήριον· και
το τέλος αυτής θέλει ελθεί μετά κατακλυσμού, και έως του τέλους του πολέμου
είναι διωρισμένοι αφανισμοί (Δαν.θ:26)
Από καταθλίψεως και
κρίσεως ανηρπάχθη· την δε γενεάν αυτού τις θέλει διηγηθή; διότι εσηκώθη από της
γης των ζώντων· διά τας παραβάσεις του λαού μου ετραυματίσθη (Ησ.νγ:8).
Οι προφήτες είχαν
προφητέψει αυτό το γεγονός! Ο Ιησούς δεν ήρθε για να εγκαθιδρύσει ένα επίγειο βασίλειο,
ήρθε για να εγκαθιδρύσει ένα πνευματικό Βασίλειο, και το Εβραϊκό έθνος έχασε
την ευκαιρία! Ζητούσαν κάποιον να διώξει τους Ρωμαίους. Αν ο Ιησούς είχε διώξει
τους Ρωμαίους, είναι σίγουρο ότι θα Τον ζητωκραύγαζαν σαν τον Μεσσία. Σήμερα επαναλαμβάνουν το ίδιο - ψάχνουν για
μια πολιτική προσωπικότητα που θα διώξει τους Άραβες και Παλαιστίνιους...
Ο άνθρωπος που θα
εμφανιστεί στο προσκήνιο «εν τω ονόματι
εαυτού» και επιτρέψει αυτή την πολιτική ρύθμιση, δίνοντάς τους το ναό και τα
δικαιώματα επ’ αυτού, θα τον ζητωκραυγάσουν και θα τον αναγνωρίσουν σαν το
Μεσσία. Το σκηνικό, όπως μπορούμε να δούμε, έχει στηθεί και δυστυχώς το Ισραήλ
θα πέσει στα χέρια του Αντίχριστου...
Αυτή η χρονική περίοδος είναι γνωστή στο Ισραήλ σαν «Θλίψη του Ιακώβ». Μακάρι ο οίκος Ισραήλ, να αναγνώριζε στο
πρόσωπο του Ιησού Χριστού από τη Ναζαρέτ, την πληρότητα των Μεσσιανικών ελπίδων
και ονείρων τους.
Η Βίβλος
διδάσκει ότι ο Αντίχριστος θα είναι η πιο δυνατή φυσιογνωμία στον κόσμο, στην πραγματικότητα θα είναι τόσο
ισχυρός, που όποιος δεν πάρει τον αριθμό του στο χέρι ή στο μέτωπο, δεν θα μπορεί
ούτε να αγοράσει ούτε θα πουλήσει. Θα ελέγξει κυριολεκτικά όλο τον κόσμο και
αυτό το σύστημα και αυτό το πνεύμα είναι ζωντανό στη γη τώρα!!!
Ωστόσο, η ίδια Βίβλος
που διδάσκει ο Αντίχριστος θα είναι ο πιο ισχυρός άνθρωπος στη γη, διδάσκει
επίσης ότι «μεγαλήτερος είναι εκείνος
όστις είναι εν υμίν παρά όστις είναι εν τω κόσμω» (Α’ Ιωάν.δ:4). Εδώ είναι η
σοφία, δεν μπορείς να έχεις δύο «ΜΕΓΑΛΟΥΣ» ταυτόχρονα. Ένας από αυτούς πρέπει να φύγει, έτσι είναι
γραμμένο:
διότι το μυστήριον της ανομίας ήδη ενεργείται,
μόνον έως να εκβληθή εκ μέσου ο κωλύων τώρα· και τότε θέλει αποκαλυφθή ο
άνομος, τον οποίον ο Κύριος θέλει απολέσει με το πνεύμα του στόματος αυτού και
θέλει εξαφανίσει με την επιφάνειαν της παρουσίας αυτού (Β’ Θεσ.β:7-8)
Εδώ μπορούμε να
δούμε ξεκάθαρα ότι «κάποιος» εμποδίζει. Και θα συνεχίζει να εμποδίζει μέχρι η
εκκλησία «εκβληθή εκ μέσου» και στη
συνέχεια πρέπει να αποκαλυφθεί ο άνομος (Αντίχριστος)!
Ο Αντίχριστος
δεν μπορεί να εμφανιστεί στην παγκόσμια σκηνή, για όσο διάστημα η εκκλησία
είναι εδώ, επειδή η εκκλησία είναι μεγαλύτερη σε κάθε περίπτωση, από τις δυνάμεις
του Αντίχριστου. Είναι εξωβιβλικό να πιστεύει κανείς οτιδήποτε άλλο.
Αν η εκκλησία έπρεπε
να περάσει μέσα από τη Μεγάλη Θλίψη, δεν νομίζετε ότι ο Θεός θα είχε δώσει
κάποιες οδηγίες στην Καινή Διαθήκη στην εκκλησία πώς να προετοιμαστεί, πώς να
περάσει την περίοδο της επταετίας; Δεν υπάρχει ούτε μια λέξη τέτοιας οδηγίας
γιατί: Η εκκλησία δεν θα περάσει μέσα από τη Μεγάλη θλίψη!
Ο Θεός έδωσε 21
βιβλία, τις Επιστολές, στην εκκλησία, διδάσκοντας πώς να ζήσει, πώς να
προετοιμαστεί αγρυπνώντας για τον ερχομό Του... αλλά ούτε μία οδηγία για το πώς
να περάσει τη Μεγάλη Θλίψη επειδή: η εκκλησία θα δεν περάσει μέσα από την ώρα
του πειρασμού.
Σκιές της
Παλαιάς Διαθήκης για την Αρπαγή πριν τη Μεγ. Θλίψη
Ο Νώε και η
οικογένειά του ήταν μέσα στην κιβωτό, πριν έρθει η κρίση της οργής του Θεού.
Ο Λώτ απομακρύνθηκε
από τα Σόδομα και μετά έπεσε η φωτιά από τον ουρανό…
Ο Ιωσήφ παντρεύτηκε
μια εθνική, την Ασενέθ και την έσωσε από τα 7 χρόνια της πείνας…
Η Ραχάβ σώθηκε
από την καταστροφή της πόλης…
Ο Μωυσής και οι
υιοί Ισραήλ υπέφεραν διώξεις, αλλά πριν ο Θεός καταστρέψει την Αίγυπτο στην
Ερυθρά θάλασσα, οι Ισραηλίτες ήταν ασφαλείς από την άλλη πλευρά...
Ο διωγμός της
εκκλησίας ξεκίνησε το 33 μ.Χ., συνεχίζεται μέχρι σήμερα και προέρχεται από τους
συνανθρώπους μας. Αλλά η οργή του Θεού δεν προορίζεται για τη νύφη Του, την Eκκλησία Του... είναι
αποταμιευμένη αποκλειστικά για τους μη
γνωρίζοντας Θεόν και εις τους μη υπακούοντας εις το ευαγγέλιον του Κυρίου ημών
Ιησού Χριστού.
Μπορεί να είναι
ενδιαφέρον να γνωρίζετε, ότι περισσότεροι Χριστιανοί μαρτύρησαν τον τελευταίο
αιώνα, παρά απ’ όλους τους άλλους αιώνες μαζί, από το 33 μ.Χ. τότε που γεννήθηκε
η εκκλησία... όλα αυτά όμως προήλθαν από συνανθρώπους μας, δεν ήταν η οργή του
Θεού πάνω στη γη...
Ένα από τα πιο
ισχυρά Βιβλικά επιχειρήματα που δείχνουν ότι η Αρπαγή της εκκλησίας θα συμβεί
πριν από τη Μεγάλη Θλίψη είναι οι επτά ετήσιες γιορτές του Κυρίου. Αυτές οι
γιορτές τηρήθηκαν από τα τέκνα Ισραήλ χρόνο με το χρόνο σε όλες τους τις γενιές. Η ετήσια τήρηση των επτά γιορτών από τους
Εβραίους, ήταν μια «πρόβα», τύποι και σκιές αυτών που πρόκειται να έρθουν. Το
βιβλίο του Λευιτικού περιγράφει αυτές τις γιορτές και τους νόμους της τήρησής
τους που τους περιβάλλαν. Σας παρακαλώ, μελετήστε από το Λευιτικό 23 κεφάλαιο.
Οι γιορτές γιορταζόταν
κάθε χρόνο με ακριβή σειρά και σε καθορισμένες ημερομηνίες, ΧΩΡΙΣ ΕΞΑΙΡΕΣΗ! Οι Νόμοι του Θεού, όπως δόθηκαν στους
Ισραηλίτες, έπρεπε να εκτελούνται ακριβώς όπως τους είχε περιγράψει. ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΑΝ ΕΞΑΙΡΕΣΕΙΣ στις απαιτήσεις, ούτε στις
ημερομηνίες, ούτε στη σειρά των ημερομηνιών.
Οι Εβραίοι τηρούσαν αυτές τις
γιορτές ετησίως από γενιά σε γενιά. Μια προσεκτική εξέταση του παρακάτω
διαγράμματος, οδηγεί σ’ ένα πειστικό συμπέρασμα σχετικά με την Αρπαγή της
εκκλησίας σε σχέση με την περίοδο της Θλίψης.
Η εκκλησία δεν θα περάσει μέσα από τη Μεγάλη Θλίψη.
Οι 7 ετήσιες γιορτές που
αποδεικνύουν ότι η Αρπαγή θα συμβεί πριν από τη Μεγάλη Θλίψη:
1
|
2
|
3
|
4
|
5
|
6
|
7
|
|
ΠΑΛΙΑ
ΔΙΑΘΗΚΗ
|
14 Απριλίου
|
15 Απριλίου
|
16 Απριλίου
|
6 Ιουνίου
|
1 Οκτωβρίου
|
10 Οκτωβρίου
|
15 Οκτωβρίου
|
Λευιτ.κγ:5
|
Λευιτ.κγ:6
|
Λευιτ.κγ:10
|
Λευιτ.κγ:15
|
Λευιτ.κγ:23-25
|
Λευιτ.κγ:27
|
Λευιτ.κγ:34
|
|
Πάσχα
|
Των αζύμων
|
Των απαρχών
|
Πεντηκοστή
|
Των σαλπίγγων
|
Ημέρα εξιλασμού
|
Σκηνοπηγία
|
|
Έσφαξαν το αρνί
|
Αγνότητα (αλήθεια) – όχι επίδειξη
|
Απαρχές του θερισμού
|
Πρώιμη συγκομιδή
|
Αρχή Εβραϊκού πολ/κού ημερολογίου
|
Επίσημη περίοδος πένθους
|
Ιωβηλαίο έτος
|
|
ΚΑΙΝΗ
ΔΙΑΘΗΚΗ
|
Σταύρωση
|
Ταφή
|
Ανάσταση
|
Γέννηση της εκκλησίας
|
Αρπαγή της εκκλησίας
|
Μεγάλη θλίψη
|
Χιλιετηρίδα
|
Ο Ιησούς σταυρώθηκε
|
Ο Ιησούς τοποθετήθηκε σ’ ένα δανικό τάφο
|
Ιησούς: πρωτότοκος από τους νεκρούς
|
3000 ψυχές σώθηκαν την ημέρα της Πεντηκοστής
|
Ξεκινά η περίοδος της διακυβέρνησης και της βασιλείας
|
Καιρός δοκιμασίας για όσους μείνουν
|
Χίλια ειρηνικά χρόνια
|
Οι επτά ετήσιες
γιορτές του Κυρίου γιορταζόταν σαν τύποι και σκιές ολόκληρης της οικονομίας της
Εκκλησίας. Ξαναλέω, ήταν μια πρόβα αυτών που επρόκειτο να έρθουν!
Σημειώστε ότι η
γιορτή των Σαλπίγγων (τύπος της αρπαγής) γιορταζόταν την 1η Οκτωβρίου. Η Ημέρα του Εξιλασμού (τύπος της Μεγάλης
Θλίψης) γιορταζόταν εννέα μέρες αργότερα στις 10 Οκτωβρίου. Η γιορτή των Σαλπίγγων δεν γιορτάστηκε ποτέ στο
μέσο της Ημέρας του Εξιλασμού, τύπου της περιόδου της Μεγ. Θλίψης. Ούτε γιορτάστηκε
ποτέ στο «τέλος» της Ημέρας του Εξιλασμού. Η εκκλησία δεν θα μπει μέσα στη Μεγάλη
Θλίψη.
Οι «ζώντες και απομένοντες»
Για όσους
κρατάνε τη θέση ότι η Αρπαγή θα λάβει χώρα στο τέλος της περιόδου της
Επταετίας, υπάρχει ένα εδάφιο της Αγίας Γραφής που καταστρέφει εντελώς αυτή την
έννοια:
επειδή αυτός ο Κύριος θέλει καταβή απ' ουρανού με
κέλευσμα, με φωνήν αρχαγγέλου και με σάλπιγγα Θεού, και οι αποθανόντες εν
Χριστώ θέλουσιν αναστηθή πρώτον, (Α’ Θεσ.δ:16)
έπειτα ημείς οι ζώντες όσοι απομένομεν θέλομεν
αρπαχθή μετ' αυτών εν νεφέλαις εις απάντησιν του Κυρίου εις τον αέρα, και ούτω
θέλομεν είσθαι πάντοτε μετά του Κυρίου. (Α’ Θεσ.δ:17)
Λαμβάνοντας
υπόψη τις λεπτομερείς οράσεις μέσα στο βιβλίο της Αποκάλυψης αλλά και αλλού μέσα
στο λόγο του Θεού σχετικά με τον Αντίχριστο και τη βασιλεία του, δεν θα υπάρχει
κανείς ζωντανός άγιος στο τέλος της περιόδου της Επταετίας. Θα τους έχει σκοτώσει όλους ο Αντίχριστος
αφού θα αρνηθούν να λάβουν το χάραγμα στο χέρι ή στο μέτωπό τους. Αν το πάρουν, είναι καταδικασμένοι για την
κόλαση. Δεν υπάρχει καμία εξαίρεση σ’ αυτό!!! Η αρπαγή προφανώς δεν θα γίνει στο
τέλος της Μεγάλης Θλίψης, γιατί απλά δεν θα υπάρχουν οι «ζώντες και απομένοντες» (Α’ Θες.δ:17)!!! Η εκκλησία δεν θα περάσει
μέσα από τη Μεγάλη Θλίψη.
Ούτε μπορεί η Αρπαγή
της Εκκλησίας να πραγματοποιηθεί στα μέσα της περιόδου της Επταετίας, για τους
τόσο ζωντανά σαφείς λόγους των επτά ετήσιων γιορτών του Κυρίου που είδαμε παραπάνω...
Η μαρτυρία του
Θεού και του λόγου Του, ότι η Αρπαγή θα γίνει πριν τη Μεγάλη Θλίψη:
Επειδή εφύλαξας τον λόγον της υπομονής μου, και
εγώ θέλω σε φυλάξει εκ της ώρας του πειρασμού, ήτις μέλλει να έλθη επί της
οικουμένης όλης, διά να δοκιμάση τους κατοικούντας επί της γης. (Αποκ.γ:10)
Αγρυπνείτε λοιπόν δεόμενοι εν παντί καιρώ, διά να
καταξιωθήτε να εκφύγητε πάντα ταύτα τα μέλλοντα να γείνωσι και να σταθήτε
έμπροσθεν του Υιού του ανθρώπου. (Λουκ.κα:36) (ο Ιησούς ποτέ δεν
θα μας έδινε μια ψεύτικη ελπίδα, να προσευχόμαστε για κάτι που δεν θα συμβεί)!
και να προσμένητε τον Υιόν αυτού εκ των ουρανών,
τον οποίον ανέστησεν εκ νεκρών, τον Ιησούν, όστις ελευθερόνει ημάς από της
μελλούσης οργής. (Α’ Θεσ.α:10)
διότι ο Θεός δεν προσδιώρισεν ημάς εις οργήν,
αλλ' εις απόλαυσιν σωτηρίας διά του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, (Α’ Θεσ.ε:9)
Πολλώ μάλλον λοιπόν αφού εδικαιώθημεν τώρα διά
του αίματος αυτού, θέλομεν σωθή από της οργής δι' αυτού. (Ρωμ.ε:9). Η εκκλησία δεν θα
περάσει μέσα από τη Μεγάλη Θλίψη.
Όμορφες
προφητικές εικόνες που επιβεβαιώνουν αυτό το γεγονός:
Ο Ησαΐας μας
δίνει μια πιο σαφή εικόνα της Αρπαγής της εκκλησίας και σκιές μιας προ-επταετίας
Αρπαγής!
Οι νεκροί σου θέλουσι ζήσει, μετά του νεκρού
σώματός μου θέλουσιν αναστηθή· εξεγέρθητε και ψάλλετε, σεις οι κατοικούντες εν
τω χώματι· διότι η δρόσος σου είναι ως η δρόσος των χόρτων, και η γη θέλει
εκρίψει τους νεκρούς. (Ησ.κς:19)
Ελθέ, λαέ μου, είσελθε εις τα ταμείά σου και
κλείσον τας θύρας σου οπίσω σου· κρύφθητι διά ολίγον καιρόν, εωσού παρέλθη η
οργή. (Ησ.κς:20). «Ελθέ, λαέ
μου»" είναι μια πρόσκληση από το Κύριο να έρθουμε απ’ όπου είμαστε, εκεί
που είναι Αυτός.
Διότι, ιδού, ο Κύριος εξέρχεται από του τόπου
αυτού διά να παιδεύση τους κατοίκους της γης ένεκεν της ανομίας αυτών· η δε γη
θέλει ανακαλύψει τα αίματα αυτής και δεν θέλει σκεπάσει πλέον τους
πεφονευμένους αυτής. (Ησ.κς:21). Η εκκλησία πρέπει να κρυφθή διά ολίγον καιρόν, εωσού παρέλθη η
οργή γιατί ο Κύριος εξέρχεται από του
τόπου αυτού διά να παιδεύση τους κατοίκους της γης ένεκεν της ανομίας αυτών». Αυτή δεν είναι η εκκλησία αλλά οι κάτοικοι της
γης εξαιτίας της ανομίας τους.
ΣΤΕΦΑΝΟΙ
·
Γίνου πιστός μέχρι θανάτου, και θέλω σοι
δώσει τον στέφανον της ζωής. (Αποκ.β:10)
·
Ιδού, έρχομαι ταχέως· κράτει εκείνο το οποίον έχεις, διά να μη λάβη
μηδείς τον στέφανόν σου. (Αποκ.γ:11)
·
… και είχον επί τας κεφαλάς αυτών στεφάνους χρυσούς. (Αποκ.δ:4)
·
…θέλετε λάβει τον αμαράντινον στέφανον της δόξης. (Α’ Πέτρ.ε:4)
·
Εάν δε και αγωνίζηταί τις, δεν στεφανούται, εάν νομίμως δεν αγωνισθή. (Β’ Τιμ.β:5)
·
…του λοιπού
μένει εις εμέ ο της δικαιοσύνης στέφανος, (Β’ Τιμ.δ:8)
·
…ο στέφανος
της καυχήσεως; …(Α’ Θεσ.β:19)
·
…φθαρτόν
στέφανον (Α’ Κορ.θ:25)
Οι στέφανοι
αναφέρονται μόνο σε σχέση με τους αγίους, τους λυτρωμένους αγίους στις παραπάνω
Γραφές - μόνο στους αγίους του Θεού υπόσχονται στεφάνια, όχι σε αγγέλους ή
οτιδήποτε άλλο...
Ως εκ τούτου,
μπορούμε τώρα να δούμε ότι η εκκλησία έχει ήδη αρπαχτεί στον ουρανό, πριν από το
έκτο κεφάλαιο της Αποκάλυψης - πριν ανοίξουν οι σφραγίδες.
Το άνοιγμα των
σφραγίδων στην αρχή του 6ου κεφαλαίου μας εισαγάγει στην περίοδο της
Επταετίας! Η εκκλησία δεν θα περάσει μέσα σ’ αυτή την περίοδο.
Η Βίβλος λέει
ότι θέλει φανή εκ δευτέρου χωρίς αμαρτίας
εις τους προσμένοντας αυτόν διά σωτηρίαν. Αν ψάχνετε πότε θα αρχίσει η
Μεγάλη Θλίψη και πότε θα αποκαλυφθεί ο Αντίχριστος, απλά ψάχνετε λάθος! Η
εκκλησία δεν θα περάσει μέσα από τη Μεγάλη Θλίψη.
Υπάρχει κάτι
«άδικο» σ’ αυτό τον τρόπο σκέψης, ότι τάχα ο Χριστός δεν θα έρθει πριν
αποκαλυφθεί ο Αντίχριστος, και ξεκινήσει η περίοδος της επταετούς Μεγάλης
Θλίψης, - δηλαδή μπορούμε να τρώμε, να πίνουμε, να παντρευόμαστε – και να
σοβαρευτούμε μόνο όταν ο Αντίχριστος έρθει στο προσκήνιο και αναλάβει...;
Αυτό το σκεπτικό
είναι σε αντίθεση με τη διδασκαλία του Ιησού ότι δεν γνωρίζουμε την ώρα, ότι μπορεί
να έρθει ανά πάσα στιγμή, γι’ αυτό πρέπει να αγρυπνούμε και να προσευχόμαστε.
Η εκκλησία είναι
η Νύφη του Χριστού. Υπέφερε γι’ Αυτόν από τους ανθρώπους για σχεδόν 2000
χρόνια. Αν εκτός από αυτό, πρέπει να περάσει και τη Μεγάλη Θλίψη, δεν θα έχει
απλά υποφέρει γι’ Αυτόν, αλλά θα έχει ξυλοκοπηθεί από το Νυμφίο. Ο Ιησούς δεν θα
βασανίσει τη Νύφη Του. Δεν θα ζητήσει κάτι περισσότερο από υπακοή στο λόγο Του.
Αν μας ζητά στο τέλος αυτής της οικονομίας να περάσουμε αυτή τη δοκιμασία, τότε
ολόκληρη η εκκλησία θα πρέπει να αναστηθεί για να περάσει την περίοδο της Επταετίας
προκειμένου Αυτός να είναι σωστός και δίκαιος σε όλους τους αγίους της Καινής
Διαθήκης.
Γιατί οι άγιοι
των έσχατων καιρών πρέπει να υπομείνουν τη Μεγάλη Θλίψη, (την οργή του Θεού)
ενώ όλοι εκείνοι που κοιμούνται στους τάφους, που πέθαναν πριν από μας, να
ξεφύγουν από μια τέτοια τρομακτική δοκιμασία;
Η απάντηση είναι
απλή: η Νύφη δεν θα περάσει μέσα από τη Μεγάλη Θλίψη!
