ΣΑΡΚΑ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑ

Ιακώβ και Ησαύ

                                                          

	ΙΑΚΩΒ & ΗΣΑΥ	ΣΑΡΚΙΚΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ	ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ
	Τα παιδιά πάλευαν μέσα στην Ρεβέκα. (κε:22)	Η σάρκα και το πνεύμα παλεύουν μέσα στον καθένα από εμάς.
	Ο Ησαύ βγήκε πρώτος αλλά ο Ιακώβ του άρπαξε την πτέρνα. (κε:25)	Όταν εμφανίζεται ο σαρκικός άνθρωπος, ο πνευματικός αγωνίζεται.
	Ο Ιακώβ ήταν ευθύς, ακέραιος άνθρωπος.			Ο πνευματικός άνθρωπος ζει για το Θεό.
	Ο Ισαάκ αγαπούσε τον Ησαύ. (κε:28)	Ο σαρκικός άνθρωπος εξωτερικά φαίνεται ότι υποτάσσεται καλύτερα στον Θεό, απ’ ότι ο πνευματικός. (το κυνήγι, πιο γοητευτικό από την γεωργία)
	Όταν πείνασε, ο Ησαύ ξέχασε τα πρωτοτόκια. (κε:32)	Ο σαρκικός άνθρωπος ζητά σαρκικές απολαύσεις και δεν ενδιαφέρεται για πνευματικά πράγματα.
	Ο Ιακώβ είπε: Πούλησέ μου τα πρωτοτόκια. (κε:33)			Ο πνευματικός άνθρωπος θα πάρει τις υποσχέσεις του Θεού με κάθε τρόπο.
	“Τι με ωφελούσι ταύτα τα πρωτοτόκια;” (κε:32)	Ο σαρκικός άνθρωπος δεν έχει όραση για την αξία των πνευματικών.
	Ο Ησαύ: αδιάφορος Ο Ιακώβ: ζηλωτής	Ο σαρκικός άνθρωπος αυτοδικαιομένος αδιαφορεί.		Ο πνευματικός άνθρωπος γνωρίζοντας ότι δεν έχει δική του δικαιοσύνη, αγωνίζεται να την κερδίσει.  Βιάζει την Βασιλεία.
	“Έφαγε και έπιε, και σηκωθείς ανεχώρησε” (κε:34)	Ο σαρκικός άνθρωπος περιφρονεί θέσεις όπως: “Υιός Θεού” για εφήμερα πράγματα.
	Ησαύ = βέβηλος (Εβρ.ιβ:16)	Ο σαρκικός άνθρωπος είναι σ’ όλο τον κόσμο ο ίδιος.		Ο πνευματικός άνθρωπος ζει για ουράνια αγαθά.
	Ο Ιακώβ κέρδισε την ευλογία, αν και ατελής.			Το ίδιο και ο πνευματικός άνθρωπος, αν και περπατάμε με ατέλειες.
	Ο Ησαύ έκλαυσε πικρά.  “Ευλόγησόν με και εμέ, πάτερ μου (κζ:38)	Η σάρκα δεν μετανοεί μπροστά στο Θεό, παρά μόνο κλαίει για τον πόνο που προξενούν τα έργα της.
	Ο Ησαύ “εξεζήτησε την μετάνοιαν μετά δακρύων” (Εβρ.ιβ:17)	Η σάρκα δεν ενδιαφέρεται για την πτώση, αλλά ότι θέλει είναι έξω από τον Νόμο του Θεού.
	Ο Ησαύ κατηγόρησε τον Ιακώβ ότι τον υπεσκέλισε (κζ:36)	Η σάρκα δεν βλέπει ότι αυτή είναι η αιτία των θλίψεών της.
	“Ιδού, κύριόν σου έκαμα αυτόν... και τι λοιπόν να κάνω εις σε τέκνον μου;” (κζ:37)	Η σάρκα δεν έχει θέση στο σχέδιο του Θεού.		Ο πνευματικός άνθρωπος έχει δικαιωματικά κυριαρχία πάνω στη σάρκα.
	Ο Ησαύ μίσησε τον Ιακώβ (κζ:41)	Η σάρκα μισεί το πνεύμα και τις πνευματικές ευλογίες.
	Αργότερα ο Ησαύ κατεδίωξε τον Ιακώβ.	Ακόμη και όταν το πνεύμα νικήσει, η σάρκα αγωνίζεται.
	Τελικά κληρονόμησε ο Ιακώβ.			Ο πνευματικός άνθρωπος θα κληρονομήσει τις υποσχέσεις του Θεού.
	Ο Ησαύ διέπετο από “την στιγμή” ο Ιακώβ από την επιθυμία για τα πρωτοτόκια.	Ο σαρκικός άνθρωπος οδηγείται από τα συναισθήματα.		Ο πνευματικός άνθρωπος κυβερνάται από την επιθυμία του προς τον Θεό και τις υποσχέσεις Του.