Αλήθειες, και η μόνη αλήθεια

Σία Αναγνωστοπούλου:

Μια κοινωνία που εκπαιδεύει τα παιδιά της να "σκοτώνουν" (με ή χωρίς εισαγωγικά) όποιον θεωρούν αδύναμο, διαφορετικό ή ξένο, να πουλάνε τσαμπουκά και νταηλίκι σε όποιον δεν μπορεί ή δεν θέλει να ζει αμυνόμενος γι αυτό που είναι, να θεωρούν ότι η ζωή είναι φτιαγμένη μόνο για όσους κρατάνε τον "κανόνα" στα χέρια τους, αυτή η κοινωνία δεν έχει ούτε παρόν ούτε μέλλον. Ο Γιακουμάκης ας γίνει επιτέλους ο καθρέφτης για να δούμε το τρομακτικό πρόσωπο του φασισμού της καθημερινότητας στον οποίο δεν δίνουμε τη σημασία που χρειάζεται. Ένας φασισμός που ξεκινάει από τη λεκτική βία για να φτάσει στην ακραία σωματική. Ας μην παριστάνουμε τους ανήξερους.

Μαρίνα Δελάκη:

Αυτός ο Βαγγέλης κάτι ήθελε να πει…

Μια ολόκληρη κοινωνία, που όφειλε σήμερα να βυθιστεί στη σιωπή για να συνδιαλλαγεί με τα στοιχειώδη ανθρώπινα αντανακλαστικά που της απέμειναν, παραδίδει εισαγγελικά παραγγέλματα στον εαυτό της.

Μια ολόκληρη κοινωνία σε πανικό καταθέτει στο Χρηματιστήριο Αξιών των social media, χωρίς αιδώ, το περίσσευμα της υποκρισίας που διαθέτει. Επιδιδόμενη σε ατέρμονες ηθικολογίες, με συναισθητικές εξάρσεις και μανιφέστα της σύγχυσης, έντρομη μην κληθεί σε αναγνώριση του θύτη στον καθρέφτη της, στη γεμάτη αναίδεια ψυχής της.

Μια ολόκληρη κοινωνία, που όφειλε σήμερα να βυθιστεί στη σιωπή για να συνδιαλλαγεί με τα στοιχειώδη ανθρώπινα αντανακλαστικά που της απέμειναν, παραδίδει εισαγγελικά παραγγέλματα στον εαυτό της, φροντίζοντας, ανεπιτυχώς, να αποφύγει να αναμετρηθεί με τον ιερέα, τον χωροφύλακα, τον επαρχιώτη, τον ομοφοβικό, τον δήμιο, τον νόθο επαναστάτη που εκτρέφει μέσα της.

Στοχοποιεί κι απαιτεί τη σύλληψη, εδώ και τώρα, των 2, 3, 40, 50,100 (όσοι κι αν είναι αυτοί, αρκεί να είναι μετρήσιμοι και με ονοματεπώνυμο) ενόχων για να αποφύγει την ηθική αυτουργία. Για να προλάβει να εκλείψει ο χρόνος και να μην αναγνωρίσει τη δική του οικογένεια, την «αγία ελληνική οικογένεια», εκτροφείο ψυχοπαθολογιών, που απορρίπτει με ενοχές -για να είμαστε και ακριβοδίκαιοι- τα δικά της παιδιά.

Τα παιδιά, που είναι διαφορετικά, είναι περισσότερο μελαψά, λιγότερο ψηλά, περισσότερο παχουλά, λιγότερο άνδρες, λιγότερο γυναίκες, φτωχά, αποτυχημένα, τα «…λιγότερο ή περισσότερο» παιδιά της. Όχι λιγότερο, όχι περισσότερο, «κανονικά». Υποταγή στην «κανονικότητα», που δεν ανατρέπει, δεν προκαλεί ρήξεις, δεν αμφισβητεί το κυρίαρχο, το κοινώς αποδεκτό αενάως διαπλεκόμενο σύστημα.

«Κανονικά» ώστε να μπορούν υποκρινόμενα να πείθουν και να διαιωνίζουν το μοντέλο. Δεν αρκεί να υποκρίνεσαι, πρέπει και να πείθεις. «Κανονικά», αρκεί να μη βρίσκονται στο ίδιο τραπέζι με τους πανταχόθεν ανατρεπτικά «επικίνδυνους» διαφορετικούς. Για να αισθάνονται τη δέουσα αμηχανία, φόβο, οργή, όταν συναλλάσσονται με τον διαφορετικό «Άλλο». Αυτόν που θα κατασπαράξουν, άλλοτε ήπια, με χιούμορ και «καθωσπρεπισμό» κι άλλοτε βίαια με θόρυβο και κρότο, για να τρομάξουν κι οι ίδιοι και να το βάλουν για μία ακόμη φορά στα πόδια.

Ένας κόσμος που σήμερα είναι «Όλοι Βαγγέληδες», αύριο θα προσμετρά τα «like» του ναρκισσισμού του με ευαρέσκεια (τραγική ειρωνεία, ένδειξη αποδοχής!) που για μία ακόμη φορά απόφυγε αυτό το υποκριτικό βλέμμα στον καθρέφτη του. Αυτό το βλέμμα που κανένας εισαγγελέας δεν θα εκδώσει ένταλμα σύλληψης.

Ας τελειώνουμε με την υποκρισία, τους θρήνους και τις φτηνές ιαχές θριάμβου του ετεροπροσδιορισμού. Και τώρα σιωπή… Αυτός ο Βαγγέλης κάτι ήθελε να πει…

Ο λόγος του Θεού! (η μόνη αλήθεια)

Γίνωσκε δε τούτο, ότι εν ταις εσχάταις ημέραις θέλουσιν ελθεί καιροί κακοί· διότι θέλουσιν είσθαι οι άνθρωποι φίλαυτοι, φιλάργυροι, αλαζόνες, υπερήφανοι, βλάσφημοι, απειθείς εις τους γονείς, αχάριστοι, ανόσιοι, άσπλαγχνοι, αδιάλλακτοι, συκοφάνται, ακρατείς, ανήμεροι, αφιλάγαθοι, προδόται, προπετείς, τετυφωμένοι, φιλήδονοι μάλλον παρά φιλόθεοι, έχοντες μεν μορφήν ευσεβείας, ηρνημένοι δε την δύναμιν αυτής. Και τούτους φεύγε  (Β’ Τιμ.γ:1-5)

Και λέγει προς εμέ· Μη σφραγίσης τους λόγους της προφητείας του βιβλίου τούτου· διότι ο καιρός είναι εγγύς. Όστις αδικεί ας αδικήση έτι, και όστις είναι μεμολυσμένος ας μολυνθή έτι, και ο δίκαιος ας γείνη έτι δίκαιος, και ο άγιος ας γείνη έτι άγιος. Και ιδού, έρχομαι ταχέως, και ο μισθός μου είναι μετ' εμού, διά να αποδώσω εις έκαστον ως θέλει είσθαι το έργον αυτού. (Αποκ.κβ:10-12).

Το βιβλίο των Κριτών είναι μια φοβερή περίοδος στην ιστορία του Ισραήλ. Εκείνο τον καιρό «Έκαστος έπραττε το αρεστόν εις τους οφθαλμούς αυτού» (κα:25), όπως και σήμερα, αλλά υπήρχαν κάποιες αξιοσημείωτες εξαιρέσεις ανθρώπων που πραγματικά εκζητούσαν τον Κύριο και είδαν πράγματα μεγάλα και δυνατά.

Δεν έχει σημασία πόσο σάπια μπορεί να είναι η κοινωνία, υπάρχει πάντα η δύναμη του ζωντανού Θεού, το μεγαλείο του Θεού που μπορεί να αλλάξει τη ζωή και τις συνθήκες του καθένα.

Όλοι όσοι ασχολούνται συστηματικά με τη μελέτη των ιδιόμορφων ημερών του τέλους, πιστεύω πως θα συμφωνήσουν ότι η ερμηνεία των μηνυμάτων και των γεγονότων αυτής της ξεχωριστής περιόδου δεν είναι ούτε εύκολη, ούτε απλή υπόθεση. Υπάρχουν κίνδυνοι πολ­λοί και πρέπει να προσέχει κανείς σοβαρά, όταν προσεγγίζει αυτή την περιοχή. Οι γνώσεις μας είναι λίγες, οι εξελίξεις ταχύτατες, απρόβλεπτες, εκπληκτικές και ο Κύριος μας καλεί να περπατή­σουμε «δια της πίστεως και όχι δια της όψεως».

Υπάρχει ένα σημείο που μάλλον πρέπει να το θεωρήσουμε πρωταρ­χικό και θεμελιακό. Πολλοί άνθρωποι κοιτάζουν γύρω τους, βλέπουν τους ανθρώπους, τα γεγονότα, τις εξελίξεις και προσπαθούν να ερμηνεύσουν, να βγάλουν συμπεράσματα, να τραβήξουν γραμμές για τα επόμενα βήματα, με βάση τα όσα οι ίδιοι αντιλαμβάνονται και εντοπίζουν γύρω τους. Εδώ υπάρχει μια επικίνδυνη παγίδα. Εάν αρκεστεί κάποιος σε αυτά που βλέπει, ακούει ή ελέγχει με τις φυσι­κές αισθήσεις του, είναι βέβαιο πως δεν μπορεί να αντιληφθεί το τι συμβαίνει στην πραγματικότητα. Αυτό συμβαίνει γιατί πίσω από τα γεγονότα, καλά κρυμμένος είναι ο «σατανικός νους», που καταστρώνει σχέδια, δίνει εντολές, επηρεάζει τα όργανά του και προσπαθεί να κατευθύνει τις εξελίξεις.

Ο νους πίσω από τα γεγονότα είναι ο διάβολος. Το γνωρίζουμε ότι θα παίξει - όπως και το κάνει ήδη - αποφασιστικό ρόλο στα γεγονό­τα των τελευταίων ημερών.

Από τα κύρια γνωρίσματα του σατανά - αλλά και προσφιλή του όπλα - είναι να δουλεύει υπόγεια, να μη φαίνεται, χρησιμοποιώντας την παραποίηση και τη διαστρέβλωση. Μένει κρυμ­μένος κι έτσι επί του ασφαλούς κατευθύνει τις επιχειρήσεις του στον κόσμο μας με τα εκτελεστικά του όργανα, τα δαιμο­νικά πνεύματα, αλλά και κάποιοι άνθρωποι που τον πιστεύουν, τον εμπιστεύονται, τον αναγνωρίζουν και εκτελούν τις εντολές του, τις πιο πολλές φορές ασυνείδητα. Δεν είναι άνθρωποι που παίρνουν τις αποφάσεις ούτε άνθρωποι κάνουν τις κινήσεις στη σκακιέρα των εξελίξεων. Είναι πίσω απ' αυτά όλα ο σατανικός νους, που καταστρώνει σχέδια γεμάτα ψέμα και καταστροφή εναντίον του Θεού και εναντίον του ανθρώπου. Θέλει να δει και τους δύο να καταστρέφονται, να μολύνονται, να νικιούνται, να γκρεμίζονται, και το προσπαθεί με κάθε μέσο.

Ας μη στεκόμαστε σε πρόσωπα. Ας μη βλέπουμε επιφανειακά τα γεγονότα, επιπόλαια. Δεν είναι απλά, δεν είναι από αυτά που μάθαμε να γνωρίζουμε και να ελέγχουμε. Είναι αρχές άλλης τάξης, άλλης φύσης νόμοι αυτοί που ισχύουν. Ο λόγος του Θεού μιλάει με ιδιαίτερη γλώσσα και ιδιαίτερο τρόπο για το σατανά και τις δυνάμεις του:­

·«τον άρχοντα της εξουσίας του αέρος»

·«του πνεύματος το οποίον ενεργεί την σήμερον εις τους υιούς της απειθείας»

·«τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου»

·«τα πνεύματα της πονηρίας εν τοις επουρανίοις»                 

(Εφεσ.β:2,  ς:12)

Άλλοτε περίτεχνα καλυμμένος σαν άγγελος φωτός, άλλοτε απειλητικός και μοχθηρός, ο ίδιος ο σατανάς διαμέ­σου των εκλεκτών και πιστών του οργάνων στην πολιτική, στις επι­χειρήσεις, στην οικονομία, στα θρησκευτικά και εκκλησιαστικά πράγματα καταστρώνει σχέδια και κατευθύνει ενέργειες προς την ολοκληρωτική καταστροφή του κόσμου μας.

Ναι, υπάρχουν πολλά και επίλεκτα όργανά του σε όλους τους τομείς, σε όλα τα επίπεδα, που τα χειρίζεται ο ίδιος με εμπνεύσεις και οδηγίες του μέσα στη σκέψη τους, με σκοπό να πετύχει τα σχέδιά του. Αρκετές φορές αυτά τα όργανά του δεν έχουν συνείδη­ση του τι κάνουν, γιατί επιλέγουν αυτούς τους συγκεκριμένους δρόμους. Είναι απλά πειθαρχημένα όργανά που, ενώ δεν γνω­ρίζουν το πλήρες σχέδιο του σατανά, εκτελούν, «παράγουν» θα λέγαμε το δικό τους κομμάτι και το συνεισφέρουν στο οργανωμένο σχέδιο εξαπάτησης και καταστροφής του­ κόσμου της αγάπης και της σοφίας του Θεού.

Είτε ενσυνείδητα, είτε ασυνείδητα, τα όργανα του σατανά έχουν την απόλυτη ευθύνη τους, διότι η καρδιά τους έχει επιλέξει και έχει αρνηθεί το Θεό και τα δώρα Του, έχει σκληρυνθεί, έχει απομακρυνθεί από τη χάρη Του και κατέληξαν να είναι εύχρηστα όργανα του σατανά για την πραγμάτωση των σχεδίων του στην ιστορία του κόσμου μας.

Είπαμε ότι η προσέγγιση στην περιοχή των εσχατολογικών εξελίξε­ων χρειάζεται προσοχή και πρέπει να γίνεται με φως και αποκάλυψη Θεού, διότι η «περιοχή φυλάσσεται καλά» από το σατανά και τα πονηρά πνεύματά του, ώστε να πλανά και να εξαπατά ακόμα και σοβαρούς μελετητές, που σκύβουν με ειλικρίνεια να διερευνήσουν αυτή την περίοδο που διερχόμαστε.

Πολλοί είναι εκείνοι που έχουν στραμμένη την προσοχή τους στους πολιτικούς και την πολιτική γενικότερα, γιατί είναι άνθρωποι που κρατούν στα χέρια τους τις εξελίξεις, που αποφασίζουν, που επηρε­άζουν, που προσανατολίζουν τα γεγονότα του κόσμου μας. Έτσι τουλάχιστον πιστεύουν. Βλέπουν σ' αυτούς και προσδοκούν κάποι­ες κινήσεις τους προς τη σωστή κατεύθυνση, με προεκτάσεις και επιπτώσεις στα οικονομικά, τα κοινωνικά, τα θρησκευτικά πράγμα­τα. Νομίζουν πως αυτοί είναι που αποφασίζουν και τραβούν γραμ­μές. Όταν έρχεται η ώρα να ψηφίσουν, να επιλέξουν «δημοκρα­τικά» σύμφωνα με το Σύνταγμα και τους νόμους, πάλι σε μια χού­φτα πρόσωπα κοιτάζουν, σ' αυτούς που φαίνονται, που κινούνται, που υπόσχονται και δημιουργούν εντυπώσεις.

Εδώ ακριβώς βρίσκεται το μεγάλο λάθος, και ο μεγάλος κίνδυνος, γιατί πίσω από αυτά τα πρόσωπα, που λέγονται πρόεδροι, αντιπρό­εδροι, γραμματείς, υπουργοί, επίτροποι κλπ, βρίσκονται άλλα πρό­σωπα, εντελώς άγνωστα στον κόσμο, με μεγάλη δύναμη και ισχύ, κυρίως οικονομική, αλλά όχι μόνο. Αυτά τα πρόσωπα δεν έχουν όνειρο να αναμειχθούν στην πολιτική ούτε και ενδιαφέρονται. Αφήνουν να φαίνονται και να ακούγονται στον κόσμο άλλοι, που ενδιαφέρονται και τους αρέσει. Όμως αυτοί είναι που «κατασκευά­ζουν!» τις εξελίξεις πίσω από τη βιτρίνα, που έχει στηθεί για τους αδαείς, τους λαϊκούς και απλούς ανθρώπους, που δεν μπορούν να προχωρήσουν πιο βαθιά.

Ποιος κυβερνά την κάθε χώρα; Ποιος αποφασίζει και καταστρώνει σχέδια για το μέλλον και τον προσανατολισμό των εξελίξεων; Οπωσδήποτε όχι αυτοί που νομίζουμε, αυτοί που φαίνονται στην πρώτη ματιά, ούτε τα ονόματα που ακούμε ή διαβάζουμε στις εφη­μερίδες. Υπάρχουν πίσω απ' αυτούς ισχυρές δυνάμεις, ισχυρότατες προσωπικότητες, ισχυρότατες πιέσεις, ισχυρότατα συμφέροντα, που καθορίζουν την πορεία των πραγμάτων. Εμείς νομίζουμε ότι το υψηλότερο όνειρο ενός ανθρώπου προικισμένου και πετυχημένου είναι να μπει στην πολιτική και να ακουστεί, να καταξιωθεί, να ανα­γνωρισθεί με την προσφορά του. Μεγάλο λάθος. Υπάρχει ακόμα πιο υψηλός στόχος από αυτόν και πίσω απ' αυτόν. Είναι η ομάδα χάρα­ξης των εξελίξεων, που μένει καλά κρυμμένη, γιατί έτσι πρέπει να γίνεται, αλλά περνάει τα μηνύματά της και τα επιβάλλει χωρίς δυσκολίες και ουσιαστικά εμπόδια.

Οι άνθρωποι αυτοί, που δρουν μόνο παρασκηνιακά αλλά πολύ απο­τελεσματικά, χρησιμοποιούν τους πολιτικούς και άλλους επώνυ­μους, οι οποίοι εμφανίζονται και ακούγονται για την πραγματοποίη­ση των σχεδίων τους. Όταν χρειάζεται να «πέσουν κεφάλια», δεν θα πέσουν τα δικά τους, αλλά αυτών που φαίνονται και ακούγονται, ενώ εκείνοι θα συνεχίζουν παρασκηνιακά ανενόχλητοι το έργο τους. Εσύ βλέπεις αυτό που φαίνεται σε πρώτο πλάνο και μένεις σ' αυτό. Αυτό συζητάς, αυτό πιστεύεις, σ' αυτό επενδύεις ελπίδες και προσ­δοκίες. Μεγάλο λάθος. Υπάρχει νους πίσω από αυτό που βλέπεις, σχέδιο επιτελικό, υπάρχει πλάνο. Υπάρχει κάποιος που κινεί αυτές τις κούκλες που εσύ βλέπεις, κάποιος που βάζει λόγια στο στόμα τους και έργα στα χέρια τους, κάποιος που κατευθύνει τα πράγμα­τα, και αυτός είναι «0 άρχοντας του κόσμου τούτου» ο σατανάς. Δε φαίνεται, γιατί είναι καλά κρυμμένος μέσα στα διανοήματα και τις ενέργειες των ανθρώπων. Εκμεταλλεύεται τις αγάπες τους, τις φιλοδοξίες τους, την αλαζονεία τους, τις επιθυμίες τους, την ειδω­λολατρία τους, τα πάθη τους και τρυπώνει μέσα στη σκέψη τους και στην καρδιά τους, γίνεται κύριός τους και αυτοί γίνονται όργανά του πιστά, εκτελεστές των σχεδίων του.

Το τραγικό είναι ότι ο διάβολος είναι οργανωμένος επιτελικά στο κέντρο μιας ολόκληρης σατανικής επιχείρησης. Αυτός επηρεάζει λίγους, δικούς του, πιστούς του «υπηκόους». Αυτοί αναλαμβάνουν να επηρεάσουν τους επόμενους με τα μέσα και τα όπλα που πάλι ο διάβολος έχει βάλει στη διάθεσή τους, όπως είναι η φήμη τους, το μεγάλο τους όνομα, τα πολλά χρήματά τους, η προσωπικότητά τους, που κάπως ακτινοβολεί και πείθει. Μετά έρχεται η σειρά των πιο έξω και βέβαια ακολουθούν τα πρόβατα, ο λαός, ο όχλος. Τυφλωμένοι και αποκοιμισμένοι, όπως είναι, εύκολα πείθονται, εύκο­λα κατευθύνονται, εύκολα ξεγελιούνται στο δρόμο προς το σφα­γείο. Ο κόσμος που αρέσει, τα είδωλα που βολεύουν, ο καταναλωτισμός που αφιονίζει, δεν είναι παρά λίγες χεριές άχυρο στο δρόμο προς το σφαγείο.

Και πίσω απ' όλα αυτά είναι ο διάβολος, ο σατανάς, ο αρχιμάστο­ρας της παράστασης, που οδηγεί τις εξελίξεις στον αφανισμό του ανθρώπου, στον εκφυλισμό και τον εξευτελισμό του. Δεν είναι τα πρόσωπα που βλέπουμε, δεν είναι τα ονόματα που ακούμε, δεν είναι τα λόγια που λένε, αλλά είναι ο διάβολος που υπηρετούν, είναι ο σατανάς που δε φαίνεται, αλλά διοικεί με τα πιστά σ' αυτόν όργα­νά του, κι αυτά καλά κρυμμένα μέσα σε συμβούλια και οργανι­σμούς, ομάδες και υποομάδες, που σπρώχνουν τον κόσμο μας στην απώλεια. Αυτό ας καταλάβουμε, για να αντιληφθούμε πού πάει ο κόσμος μας, γιατί πάει έτσι όπως βλέπουμε και τελικά ποιος τον πάει σ' αυτόν τον γκρεμό της αιώνιας απώλειας.

Δεν θα αργήσουν όλα αυτά τα προσχήματα να πέσουν, να υποχω­ρήσουν, και να αποκαλυφθεί «Ο άνθρωπος της αμαρτίας, ο υιός της απωλείας, ο αντικείμενος και υπεραιρόμενος εναντίον εις πάντα λεγόμενον Θεόν ή σέβασμα... αποδεικνύων εαυτόν ότι είναι Θεός» (Β' Θες.β:3-5), χαρισματικός και προικισμένος από τον ίδιο το διάβολο, για να βυθίσει στο πένθος όλη την ανθρωπότητα. Εκεί πηγαίνουμε. Αυτές είναι οι εξελίξεις. Αυτά ετοιμάζονται και γίνονται στις μέρες μας, άσχετα αν τα αντιλαμβανόμαστε ή όχι και μάλλον δεν τα αντιλαμβανόμα­στε, γιατί υπάρχει σχέδιο οργανωμένο, που εξυπηρετεί ακριβώς αυτή την επιδίωξη, να κρατά τους ανθρώπους στις μέριμνες, ζαλισμένους και κουρασμένους, να κρατά ζωντανές τις επιθυμίες τους και τα πάθη τους ξαναμμένα, να τους κρατά τυφλωμένους και αποκοιμισμένους, ώστε να τους σκοτώσει αιώνια στην απώλεια, μακριά από το Θεό της Αλήθειας και της Ζωής.