Η επέκταση των καλλιεργειών εις βάρος του υγρού στοιχείου στη λίμνη του Δύστου απειλεί να την εξαφανίσει. Αυτό κατέδειξαν οι καταμετρήσεις που πραγματοποίησαν τον Ιανουάριο εθελοντές της Ελληνικής Ορνιθολογικής Εταιρείας.
Τον Οκτώβριο του 2014, μια μεγάλη πυρκαγιά για άλλη μία φορά κατέκαψε πάνω από το 70% του καλαμώνα της λίμνης. Στη συνέχεια, όπως καταγγέλλουν οι επιστήμονες της περιβαλλοντικής οργάνωσης, περιοχές που άλλοτε καλύπτονταν από καλάμια και εφάπτονταν με καλλιέργειες οργώθηκαν και αποδόθηκαν στη γεωργία. Ετσι έχει πλέον μειωθεί σημαντικά ο διαθέσιμος χώρος για τα πτηνά που φωλιάζουν εκεί, όπως είναι ο σπάνιος και απειλούμενος ήταυρος (Botaurus stellaris).
Παρά την άμεση φυσική αναγέννηση, θα χρειαστεί αρκετό διάστημα ώστε τα καλάμια να αποκτήσουν το απαιτούμενο ύψος το οποίο θα προσφέρει την κατάλληλη κάλυψη ώστε τα πουλιά να ξαναφτιάξουν τις φωλιές τους.
Η λίμνη Δύστος έχει καταχωρισθεί (απόφαση του Συμβουλίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων) από το 1979 στον κατάλογο με τις Σημαντικές Περιοχές για τα Πουλιά και σήμερα ανήκει στο ευρωπαϊκό δίκτυο προστατευόμενων περιοχών Natura 2000 και αποτελεί Ζώνη Ειδικής Προστασίας (ΖΕΠ) για τη διατήρηση των πτηνών.
Ο υγρότοπος φιλοξενεί περισσότερα από 180 είδη πουλιών, καθώς και την πολύ σπάνια βίδρα (Lutra lutra). Αξιοσημείωτη, σύμφωνα με τους ειδικούς της Ορνιθολογικής, είναι και η παρουσία στη λίμνη του μοναδικού γνωστού ζευγαριού λευκών πελαργών (Ciconia ciconia) της Εύβοιας, καθώς και πλήθος αρπακτικών πουλιών (όπως η αετογερακίνα, ο φιδαετός και το κιρκινέζι).
Για τη λίμνη, αν και είχε προκηρυχθεί στο παρελθόν διαγωνισμός για Ειδική Περιβαλλοντική Μελέτη από την τότε Νομαρχία Εύβοιας, ποτέ δεν ολοκληρώθηκε, με αποτέλεσμα αυτή η πολύ σημαντική περιοχή για την Εύβοια να παραμένει "ξέφραγο αμπέλι" στις ορέξεις ορισμένων που επιζητούν την πλήρη αποξήρανσή της και την απόδοση της έκτασής της στην εντατική καλλιέργεια.
Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι οι παραδοσιακές ξηρικές καλλιέργειες, όπως το σιτάρι, που επικρατούσαν άλλοτε στην περιοχή έχουν δώσει τη θέση τους στις υδροβόρες καλλιέργειες της ντομάτας και του καρπουζιού, οι οποίες στερούν από τη λίμνη το πολύτιμο νερό και την έχουν μεταμορφώσει σε έναν απέραντο καλαμώνα με ελάχιστα ανοίγματα.
Τον Οκτώβριο του 2014, μια μεγάλη πυρκαγιά για άλλη μία φορά κατέκαψε πάνω από το 70% του καλαμώνα της λίμνης. Στη συνέχεια, όπως καταγγέλλουν οι επιστήμονες της περιβαλλοντικής οργάνωσης, περιοχές που άλλοτε καλύπτονταν από καλάμια και εφάπτονταν με καλλιέργειες οργώθηκαν και αποδόθηκαν στη γεωργία. Ετσι έχει πλέον μειωθεί σημαντικά ο διαθέσιμος χώρος για τα πτηνά που φωλιάζουν εκεί, όπως είναι ο σπάνιος και απειλούμενος ήταυρος (Botaurus stellaris).
Παρά την άμεση φυσική αναγέννηση, θα χρειαστεί αρκετό διάστημα ώστε τα καλάμια να αποκτήσουν το απαιτούμενο ύψος το οποίο θα προσφέρει την κατάλληλη κάλυψη ώστε τα πουλιά να ξαναφτιάξουν τις φωλιές τους.
Η λίμνη Δύστος έχει καταχωρισθεί (απόφαση του Συμβουλίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων) από το 1979 στον κατάλογο με τις Σημαντικές Περιοχές για τα Πουλιά και σήμερα ανήκει στο ευρωπαϊκό δίκτυο προστατευόμενων περιοχών Natura 2000 και αποτελεί Ζώνη Ειδικής Προστασίας (ΖΕΠ) για τη διατήρηση των πτηνών.
Ο υγρότοπος φιλοξενεί περισσότερα από 180 είδη πουλιών, καθώς και την πολύ σπάνια βίδρα (Lutra lutra). Αξιοσημείωτη, σύμφωνα με τους ειδικούς της Ορνιθολογικής, είναι και η παρουσία στη λίμνη του μοναδικού γνωστού ζευγαριού λευκών πελαργών (Ciconia ciconia) της Εύβοιας, καθώς και πλήθος αρπακτικών πουλιών (όπως η αετογερακίνα, ο φιδαετός και το κιρκινέζι).
Για τη λίμνη, αν και είχε προκηρυχθεί στο παρελθόν διαγωνισμός για Ειδική Περιβαλλοντική Μελέτη από την τότε Νομαρχία Εύβοιας, ποτέ δεν ολοκληρώθηκε, με αποτέλεσμα αυτή η πολύ σημαντική περιοχή για την Εύβοια να παραμένει "ξέφραγο αμπέλι" στις ορέξεις ορισμένων που επιζητούν την πλήρη αποξήρανσή της και την απόδοση της έκτασής της στην εντατική καλλιέργεια.
Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι οι παραδοσιακές ξηρικές καλλιέργειες, όπως το σιτάρι, που επικρατούσαν άλλοτε στην περιοχή έχουν δώσει τη θέση τους στις υδροβόρες καλλιέργειες της ντομάτας και του καρπουζιού, οι οποίες στερούν από τη λίμνη το πολύτιμο νερό και την έχουν μεταμορφώσει σε έναν απέραντο καλαμώνα με ελάχιστα ανοίγματα.
