Και ότε ήλθον εις τον τόπον τον
ονομαζόμενον Κρανίον, εκεί εσταύρωσαν αυτόν και τους κακούργους, τον μεν εκ
δεξιών, τον δε εξ αριστερών. Λουκ. κγ:33
Έξω από τα τείχη της παλιάς Ιερουσαλήμ υπάρχει ένα ύψωμα που ονομάζεται
Γολγοθάς. Η ονομασία αυτή σημαίνει κρανίου τόπος. Όλοι οι ευαγγελιστές μας πληροφορούν
ότι εκεί οδήγησαν τον καταδικασμένο Ιησού και εκεί στο Γολγοθά, Τον σταύρωσαν.
Αυτός ο τόπος ήταν ο τόπος των εκτελέσεων και συχνά μπορούσε να δει
κανείς σκορπισμένα εδώ και εκεί τα κρανία των καταδίκων που είχαν εκτελεσθεί.
Το σχήμα του υψώματος όπου στήθηκε ο Σταυρός από μακριά φαίνεται σαν ένα
ανθρώπινο κρανίο με τις προεξοχές και τα βαθουλώματα. Και υπάρχει πραγματικά
έξω από την παλαιά πόλη της Ιερουσαλήμ ένας τέτοιος λόφος. Ο Ιωάννης προσθέτει
την πληροφορία ότι εκεί όπου σταυρώθηκε ο Κύριός μας υπήρχε κήπος. Φαίνεται ότι
στο χαμηλότερο σημείο το Γολγοθά υπήρχε ιδιωτικός κήπος και εκεί ήταν ο
πέτρινος τάφος του Ιωσήφ του από Αριμαθαίας που φιλοξένησε το νεκρό σώμα του
Ιησού. Εκεί λοιπόν έστησαν τον Σταυρό και κρέμασαν τον Διδάσκαλο.
Από την πανάρχαιη εποχή που χρησιμοποιήθηκε ο σταυρός ως μέσο εκτελέσεως
θανατικής ποινής, υπήρξε σύμβολο εξευτελισμού: Ήταν το χειρότερο όνειδος. Γι'
αυτό όταν ο προφήτης Ησαΐας αντικρίζει το Λυτρωτή επάνω στο ξύλο του σταυρού,
μας λέει ότι είναι απερριμμένος και κατάφρονεμένος. Η Παλαιά Διαθήκη λέει
"επικατάρατος πας ο κρεμάμενος επί ξύλου". Γι' αυτό και ο Παύλος μιλά
για "το σκάνδαλο του σταυρού". Παρουσίαζε με το κήρυγμά του τον σταυρωμένο
λυτρωτή και οι άνθρωποι σκανδαλιζόταν. Ήταν σκάνδαλο αυτό που ο Παύλος κήρυττε.
Τι είναι σκάνδαλο; Είναι κάτι επάνω στο οποίον σκοντάφτεις. Εμπόδιο που
δεν σε αφήνει να προχωρήσεις. Όταν λέμε για μια ορισμένη πράξη ή για έναν
άνθρωπο είναι σκάνδαλο, τι εννοούμε; Σκοντάφτουμε και δεν μπορούμε να το
ξεπεράσουμε. Γίνεται ο άνθρωπος σκάνδαλο και εμποδίζει κάποιον άλλο να έρθει
στο Χριστό. Όταν ο Πέτρος προσπάθησε να εμποδίσει το Χριστό από το δρόμο του
σταυρού, ο Κύριος του είπε: Σκάνδαλον μου είσαι! Ύπαγε οπίσω μου Σατανά...
Η ταπεινή μορφή με την οποία ο Χριστός παρουσιάστηκε στον κόσμο εμπόδιζε
τους αρχιερείς και Γραμματείς να αναγνωρίσουν στο πρόσωπό Του το Μεσσία. Ήταν
γι' αυτούς λίθος προσκόμματος και πέτρα σκανδάλου.
Το σκάνδαλο μεγάλωσε όταν παραδόθηκε στον επονείδιστο θάνατο του σταυρού.
Περίμεναν τον Μεσσία με εξωτερική επιβολή και δύναμη. Με θρόνο και σκήπτρο.
Εξακολουθεί ο Σταυρός να είναι σκάνδαλο για τον άνθρωπο με το κοσμικό
φρόνημα. Όπως στις ημέρες του Παύλου που ο σταυρός ήταν κάτι το αποκρουστικό,
κάτι που προκαλούσε την περιφρόνηση. Άσχετα αν έχει γίνει στολίδι και παράσημο
διακοσμητικό. Η έννοια του Σταυρού - γιατί τι σημαίνει στις σχέσεις του
ανθρώπου με το Θεό και στις σχέσεις του ανθρώπου με το συνάνθρωπό του; Εκεί
εξακολουθεί να είναι σκάνδαλο. Εκεί σκοντάφτουν οι άνθρωποι.
1) Σκοντάφτουν πρώτα γιατί ο σταυρός αποτελεί την καταδίκη τους.
Ποιος έστησε το Σταυρό; Ποιος οδήγησε τον Ναζωραίο Ιησού στο Γολγοθά; Οι
ενωμένες σκοτεινές δυνάμεις της ανθρώπινης κακίας και μοχθηρίας. Ο Ηρώδης και ο
Καϊάφας, ο Πιλάτος και ο Ιούδας, οι στρατιώτες που έμπηξαν τα καρφιά, το πλήθος
που φώναζε και ούρλιαζε κάτω από το Σταυρό, μας αντιπροσωπεύουν όλους. Το φως
του Σταυρού πέφτει επάνω στις σκοτεινές μορφές τους και τους καταδικάζει. Η
αισχύνη που τους βαρύνει μένει επάνω τους για πάντα...
Και εξακολουθεί να είναι μια καταδίκη για τον μάταιο άνθρωπο, τον
υπερήφανο, τον μοχθηρό, τον αμαρτωλό άνθρωπο. Ποιος είναι ο κατάδικος; Ο Ιησούς
ή ο άνθρωπος της αμαρτίας που έφερε τον Ιησού στο Γολγοθά;
Αυτός ο Σταυρός καταδικάζει την αποστατική συμπεριφορά μας τη ματαιότητα
και επίδειξη, την προδοσία και δειλία μας... Ο Σταυρός αποτελεί την καταδίκη
της αμαρτίας. Και για τον άνθρωπο που θέλει να μείνει μέσα στην αμαρτία του
είναι σκάνδαλο. Δεν θέλει να τον αντικρίσει. Δεν θέλει να παραδεχτεί την ενοχή
του.
2) Ο Σταυρός του Χριστού είναι σκάνδαλο γιατί προβάλλει ένα υπέρτατο
ιδανικό στη ζωή. Ένα ιδανικό που απαιτεί θυσία. Και αυτό δεν το δέχεται εύκολα
ο σαρκικός άνθρωπος. Του είναι εμπόδιο και σκάνδαλο. Ακολουθεί τα ωραία ιδανικά
όσο δεν του στοιχίζουν τίποτε. Τα πλήθη είναι έτοιμα να δουν θαύματα και ν'
ακούσουν όμορφα λόγια. Όταν όμως ο Διδάσκαλος θα τους πει για θυσίες, θα
γυρίσουν πίσω. Δεν ανέχονται το λόγο ότι για να σώσει κανείς τη ζωή του πρέπει
να τη χάσει. Δεν ανοίγουν τα μάτια τους να δουν ότι ο σπόρος για να καρπίσει
πρέπει πρώτα να πεθάνει! Ο Υιός του ανθρώπου όμως ήλθε για να δώσει τη ζωή Του
λύτρο αντί πολλών. Και για να αποκαλύψει ότι όποιος είναι διατεθειμένος να Τον
ακολουθήσει σ' αυτό το δρόμο, αυτός θα σωθεί...
Δεν είναι ένα δημαγωγικό ιδανικό που συναρπάζει τους ανθρώπους. Είναι
ένα ιδανικό για ηρωικές ψυχές.
Αυτό το ιδανικό το αποκρούει ο σαρκικός άνθρωπος. Αρνιούμαστε να εγκαταλείψουμε
αυτό που καταδικάζει ο σταυρός του Χριστού. Την αυταρέσκειά μας την άνεσή μας
χάριν των άλλων. Αρνιούμαστε να βαστάξουμε κάποιο βάρος παίρνοντάς το αυτό από αδύνατους
ώμους. Θέλουμε οι άλλοι να δείξουν κατανόηση και επιείκεια σ' εμάς. Να
συμμερισθούν το δικό μας πόνο και να τον κάμουν πόνο δικό τους. Αποκρούομε όμως
εμείς για τον εαυτό μας αυτό που απαιτούμε από τους άλλους. Δεν είμαστε διατεθειμένοι
να σηκώσουμε Σταυρό...
3) Περισσότερο όμως απ' όλα ο φυσικός άνθρωπος σκοντάφτει στο Σταυρό του
Χριστού γιατί προβάλλεται ως το μοναδικό μέσο σωτηρίας.
Δεν θέλω να ξέρω τίποτε άλλο ειμή
Ιησούν Χριστόν και τούτον Εσταυρωμένον. Εις τους Ιουδαίους σκάνδαλον εις τους έλληνας
μωρίαν εις αυτούς όμως τους προσκεκλημένους Χριστόν Θεού δύναμιν και Θεού
σοφίαν...
Γιατί αυτή η αποκλειστικότητα του Παύλου; Γιατί δεν υπάρχει άλλος τρόπος
να συμφιλιωθεί ο αμαρτωλός άνθρωπος του Θεού. Από τη θυσία του Χριστού επάνω
στο Σταυρό κηρύσσεται άφεση αμαρτιών. Εκείνο που ήταν αδύνατο στον άνθρωπο να
το πετύχει με τις δικές του δυνάμεις, τη δική του σοφία, τις δικές του
θρησκείες, το έκαμε με τη θυσία Του επάνω στο Σταυρό ο Ιησούς Χριστός.
Για τον άνθρωπο όμως που αυτοδικαιώνεται, τον άνθρωπο που νομίζει πως
μπορεί να εξαγοράσει τη σωτηρία του, ο σταυρός ως το μέσο σωτηρίας είναι
απαράδεκτος. Σαν παράδειγμα του πνεύματος της θυσίας και της παθητικής
αντιστάσεως τον δέχεται. Όχι όμως ως μέσο εξιλασμού. Το αίμα που εχύθη στο
Γολγοθά δεν το παραδέχεται ως εξιλαστήριο φάρμακο που μας καθαρίζει από κάθε
ανομία. Θέλει μόνος του να κάμει τον εξαγνισμό! Με δικά του έργα... Με δική του
σοφία να φτάσει τον ουρανό. Γι' αυτό αποκρούει τη γέφυρα που έστησε ο Χριστός
με τη θυσία της αγάπης Του.
Τι είναι αυτό που έκαμε και κάμνει η αμαρτία ώστε μονάχα με τον σταυρό
να θεραπεύεται;
Τα άμεσα αποτελέσματά της θα τα δούμε στον ίδιο τον άνθρωπο. Στη
συνείδησή του που είναι ταραγμένη. Στο όλο του το είναι που είναι διχασμένο. Ο
Αδάμ και η Εύα μετά την πτώση τους διαπίστωσαν ότι όλα άλλαξαν γύρω τους. Ο
φόβος που τους ήταν άγνωστος, το συναίσθημα της ενοχής, η ανάγκη να κρυφτούν
-αυτά ήταν μια νέα πραγματικότητα. Χάθηκε γι' αυτούς η ομορφιά του κήπου της
Εδέμ.. Μολύνθηκε η ζωή! Και το ίδιο νοιώθει ο άνθρωπος σήμερα. Ο κόσμος με όλες
του τις ομορφιές και απολαύσεις δεν τον αναπαύει πια. Όλη η κτίση συστενάζει
και συναγωνιά μαζί του.
Εκεί που εκτελέσθηκε ο Χριστός, στο λόφο του Γολγοθά, εκεί συντελέσθηκε
το θαύμα της σωτηρίας.
Και όταν με αυτό το φως αντικρίσουμε τον Εσταυρωμένο θα είμαστε έτοιμοι
να επαναλάβουμε με τον Παύλο:
Ας είναι για τους άλλους σκάνδαλο ή μωρία ή ανεξήγητο μυστήριο ο
σταυρός:
Όσο για μένα, σε τίποτε άλλο μη γένοιτο να καυχηθώ ειμή εις τον σταυρόν
του Κυρίου μας Ιησού Χριστού δια του οποίου ο κόσμος εσταυρώθη ως προς εμέ και
εγώ ως προς τον κόσμον...
Μετά του Χριστού συνεσταυρώθην δεν ζω πλέον εγώ, αλλ' ο Χριστός ζει μέσα
μου...
