Η ζωή του Χριστού στα 4 ευαγγέλια (38)

ΤΙ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕ Ο ΙΩΑΝΝΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΙΗΣΟΥ

1. Ότι είναι ο Αμνός του Θεού Ιωάν.α:29 και ως εκ τούτου η θυσία περί αμαρτίας

2. Θα βάπτιζε με Πνεύμα Άγιο. Όχι μόνο στο νερό Ματθ.γ:11

3. Ήταν ο Υιός του Θεού Ιωάν.α:34

4. Πληρώθηκε με το πλήρωμα του Θεού Ιωάν.γ:34

5. Ήταν ο μόνος δρόμος της σωτηρίας που ο Θεός προετοίμασε για τον άνθρωπο Ιωάν.γ:36 Πιθανόν εκείνος ο χρόνος να ήταν το έτος της αφέσεως.

6. Ιωάν.ι:40,41

ΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΙΩΑΝΝΗΣ

· Λουκ.γ:15 Όλοι διαλογίζονταν αν ήταν ο Χριστός ή όχι.

· Ιωάν.α:19-28 Δεν ήταν ο Ηλίας- αλλά….      

· Ματθ.ια:13-16 Ούτος είναι ο Ηλίας

Είχε προφητευτεί ο ερχομός του

Μαλαχ.γ:1 & δ:5,6 Ο άγγελος μου

Λουκ.α:17 εν πνεύματι και δυνάμει Ηλίου = το Άγιο Πνεύμα

Όμως αυτή η προφητεία δεν εκπληρώθηκε τέλεια έως Πράξ.γ:19-21 - αποκαταστήσει πάντα...

Ο Ιωάννης απλά έφερνε γνώση σωτηρίας κι όχι σωτηρία Λουκ.α:76

Ο Ιησούς το εξήγησε στο Ματθ.ιζ:1-13 στο όρος της μεταμόρφωσης.

εδ.10 «διατί λοιπόν».... ρώτησαν διότι ο Ιησούς καθαρά έδειξε τον Εαυτό Του ότι ήταν ο Μεσσίας - ενώ υποτίθεται ότι ο Ηλίας δεν είχε έρθει ακόμη (έτσι νόμιζαν).

Η απάντηση είναι ότι (ΗΛΙΑΣ = ο ΗΛ είναι ο ΓΙΑΧΒΕ) το πνεύμα του ΗΛ-ΓΙΑΧΒΕ ήταν μέσα στον Ιωάννη και μετά στο Χριστό ο οποίος θα αποκαταστήσει τα πάντα. Ιωάν.γ:30 Εγώ πρέπει να ελαττώνομαι.

ΤΟ ΒΑΠΤΙΣΜΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Ματθ.γ:13-17 Το ερώτημα είναι: Καλά, οι άλλοι άνθρωποι που άκουγαν το μήνυμα του Ιωάννη για μετάνοια και μετανοούσαν, ερχόταν στον Ιορδάνη για να βαπτιστούν κι έτσι ν’ αποδείξουν έμπρακτα τη μετάνοιά τους, για να δεχτούν το Μεσσία. Ο Χριστός όμως, από τι να μετανοήσει, από τι να καθαριστεί αφού ήταν ο καθαρός, ο άγιος.... Γιατί πήγε να βαπτιστεί από τον Ιωάννη που ο ίδιος ομολογούσε ότι δεν είναι άξιος να Του λύσει τα λουριά των υποδημάτων Του (Λουκ.γ:16) και όπως είπε και στον ίδιο τον Ιησού ότι αυτός έχει ανάγκη να βαπτιστεί υπ’ Αυτού (Ιωάν.γ:14).

Η απάντηση είναι στο εδ.15 που διαβάσαμε: ΓΙΑ ΝΑ ΕΚΠΛΗΡΩΣΟΜΕΝ ΠΑΣΑΝ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΝ.

1. Ο Χριστός περιετμήθη την 8^η μέρα και εκπλήρωσε όλες τις διατάξεις του Νόμου του Μωυσή γιατί ήταν άνδρας Ισραηλίτης κάτω από το Νόμο του Θεού κι έπρεπε να υποταχτεί και στο βάπτισμα του Ιωάννη γιατί ήταν διατεταγμένο και ορισμένο από το Θεό.

Κάποιος μπορούσε νομικά, ηθικά, θεωρητικά να ζήσει μια τέλεια ζωή κάτω από το Νόμο, αλλά επειδή κανένας άνθρωπος δεν μπορούσε εμπειρικά να το κατορθώσει, ο Νόμος δεν μπορούσε να τον κάνει δίκαιο παρά μόνο να τον καταδικάσει.

Ο Χριστός ήταν η εξαίρεση, έπρεπε να τηρήσει όλο το Νόμο για να μην μπορεί ο Νόμος να Τον καταδικάσει και το πέτυχε. Ο Νόμος τον δικαίωσε!

Τα διατάγματα του Θεού φανέρωναν την πίστη. Έτσι ο Χριστός απέδειξε την πίστη Του στο σχέδιο του Θεού, που ήταν η σωτηρία δια μέσου Αυτού!

Ο Χριστός περιτμήθηκε, βαπτίστηκε και τηρούσε τις εορτές, όχι γιατί χρειαζόταν καθαρισμό, αλλά μάλλον σαν άνθρωπος (και στη θέση του ανθρώπου) έγινε το παράδειγμα για όλους εμάς.

Όλα έδειχναν και στρεφόταν σ’ Αυτόν, κι Εκείνος τα εκπλήρωσε.

Το ότι τήρησε όλα αυτά τον έβαλε σε θέση κοινωνίας με τους αδελφούς κάτω από τη δικαιοδοσία του Θεού, δείχνοντας τέλεια την επιθυμία Του να τα εκπληρώσει. (Τα έκανε μόνος Του εμπειρικά) Παρ’ όλα αυτά ο άνθρωπος Χριστός είχε την ικανότητα της αύξησης. Ο Χριστός ήταν πάντα τέλειος ανάλογα με την ανάγκη. Αυξανόταν ανάλογα.

Σαν πνευματικός Αρχιερέας που ήταν ο Χριστός χρειάστηκε αυτόν τον πνευματικό καθαρισμό, πριν να αρχίσει τη μεσιτική διακονία (Λευιτ.η:6,ις). Βέβαια ο Χριστός δεν ήταν ανάγκη να θυσιάσει γιατί ο Ίδιος ήταν n θυσία, αλλά ήταν ανάγκη να περάσει απ’ όλα αυτά και να μείνει τέλειος.

Με το βάπτισμα του Ιωάννη οι Ισραηλίτες ξεχώριζαν τους εαυτούς τους για το Θεό, για τη δική Του χρήση, και το ίδιο έκανε ο Ιησούς. Αυτό είναι που κάνει και ο κάθε χριστιανός που αφού μετανοήσει, βαπτίζεται στο νερό και στο Πνεύμα, ξεχωρίζεται από τον κόσμο αν και ζει μέσα στον κόσμο και αφιερώνεται στο θέλημα του Θεού.

Το αποτέλεσμα ήταν το χρίσμα του Θεού γι’ αυτή την εθελούσια υπηρεσία. Αυτός υποτάχτηκε και ο Θεός Τον χρησιμοποίησε όπως συμβαίνει και κάθε φορά που ο Κύριος θέλει να χρησιμοποιήσει κάποιον για το έργο της διακονίας (Ιωάν.κ:21,22).

Η διαταγή του Θεού τότε ήταν να ετοιμαστεί ο λαός, και ο Χριστός υποτάχθηκε και γι’ αυτό έλαβε το χρίσμα του Θεού.

Με το βάπτισμα ο Χριστός μετείχε (παραβολικά) στο θάνατο και στην ανάστασή Του. Ο θάνατος του Χριστού «πλήρωσε πάσαν δικαιοσύνην» γι’ αυτό και Τον ανέστησε μετά ο Θεός και Τον συνεκάθισε εν τοις ουρανοίς (Εφεσ.α:20-23 & Εβρ.α:3).

Έξω από το θάνατο του Χριστού δεν υπάρχει δικαιοσύνη, ο Θεός δεν δέχεται καμία άλλη δικαιοσύνη. Έτσι παραβολικά ο Χριστός εκπλήρωσε τη δική μας δικαιοσύνη, το έκανε για μάς.

Αυτός είναι η δικαιοσύνη μας. Αν δεν βαπτιζόταν, τότε δεν θα ταπεινωνόταν στο θάνατο.