ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ

Αποκ.ε:2 «και είδον άγγελον ισχυρόν κηρύσσοντα εν φωνή μεγάλη, Τις είναι άξιος ανοίξαι το βιβλίον και λύσαι τας σφραγίδας αυτού;»

Α.  «άγγελον ισχυρόν»

Το «ισχυρός» εδώ μπορεί να φανερώνει άγγελο υψηλού αξιώματος, έναν άγγελο ο οποίος να έχει σαν αποστολή, να κηρύξει αυτό το μήνυμα.

Β.  «Τις άξιος ανοίξαι το βιβλίον και λύσαι τας σφραγίδας αυτού;»

Με άλλα λόγια : «Ποιος έχει τον απαιτούμενο πνευματικό πλούτο ώστε να αγοράσει την κληρονομιά που υποθηκεύτηκε; Ποιος είναι τόσο πλούσιος ώστε να κάνει κάτι τέτοιο;»

Όχι μόνο αυτό, αλλά να είναι στενός συγγενής και να ανήκει στην ίδια οικογένεια με τον άνθρωπο, ώστε σύμφωνα με τον νόμο του συγγενή, η κληρονομιά να μείνει πάλι στην οικογένεια του ανθρώπινου γένους. Ποιος έχει αυτό το δικαίωμα να κάνει κάτι τέτοιο;

Κανένας από εμάς, κανένας από το ανθρώπινο γένος δεν είναι άξιος ν’ ανοίξει το βιβλίο αυτό. Μάλιστα αντί να κάνουμε το χρέος λιγότερο, με τις αμαρτίες μας το κάναμε ακόμη πιο βαρύ και ασήκωτο. Κανένας δεν μπόρεσε ν’ αποκτήσει τον απαιτούμενο πνευματικό πλούτο ώστε να είναι άξιος να εξαγοράσει πάλι την κληρονομιά. Ο καθένας μέσα στην ιδιωτική του ζωή αύξησε το χρέος της αμαρτίας με τη συνεχή ανυπακοή και απείθεια στο πρόσωπο του Κυρίου.

Διαβάζουμε στη Ρωμ.γ:23-24 «επειδή πάντες ήμαρτον και υστερούνται της δόξης του Θεού. Δικαιούνται δε δωρεάν με την χάριν αυτού, δια της απολυτρώσεως της εν Χριστώ Ιησού».

Να λοιπόν η απάντηση μέσα από το λόγο του Θεού. Ο άνθρωπος στερείται αυτή τη δόξα, την έχασε λόγω της αμαρτίας και τη δικαιούται μόνο με την απολύτρωση που χαρίζει ο Ιησούς Χριστός.

Αποκ.ε:3-4 «και ουδείς εδύνατο εν τω ουρανώ ουδέ επί της γής ουδέ υποκάτω της γής ανοίξαι το βιβλίον ούτε βλέπειν αυτό, και έκλαιον πολύ ότι ουδείς άξιος ευρέθη ανοίξαι το βιβλίον ούτε βλέπειν αυτό»

Α.  «ουδείς εδύνατο»

Στο εδ.3 λέει ότι κανείς δεν μπορούσε ούτε στον ουρανό ούτε στη γη ούτε κάτω από τη γη, το 4^ο εδ. λέει ότι κανείς δεν ήταν άξιος ώστε ν’ ανοίξει το βιβλίο με τις 7 σφραγίδες.

Κανείς στον ουρανό, ούτε ο Ηλίας ή ο Ενώχ οι οποίοι αρπάχθηκαν στην παρουσία του Θεού δεν βρέθηκαν ικανοί ν’ ανοίξουν το βιβλίο. Κανείς πάνω στη γη, κανένας άνθρωπος όσο άγιος και θεοφοβούμενος να ήταν, δεν βρέθηκε άξιος και ικανός ν’ ανοίξει το βιβλίο αυτό, ούτε ακόμη οι άγιοι άγγελοι του Θεού. Κανένας δεν βρέθηκε άξιος, η ανθρώπινη φυλή αποδεικνύεται ανάξια ν’ ανταποκριθεί και να πληρώσει τους όρους που ο ίδιος ο Θεός απαιτεί για να ανοιχτεί το βιβλίο αυτό του χρέους του ανθρώπινου γένους.

Κανείς δεν έζησε τέλεια ώστε να ευαρεστήσει το Θεό. Όλο το ανθρώπινο γένος με τις δικές του προσπάθειες, τις φιλοσοφίες του, τα προγράμματά του, τις επιδιώξεις του, τις προσπάθειές του να μορφωθεί με δικές του μεθόδους, βρίσκεται αυτή τη στιγμή στην όραση του Ιωάννη, σε έλλειψη και πλήρη ανικανότητα να φτάσει αυτό που ο Θεός ζητά ώστε να ανοιχτεί το σφραγισμένο βιβλίο.

Ιεζ.κβ:30: «Και εζήτησα μεταξύ αυτών άνδρα, όστις να ανεγείρη το περίφραγμα, και να σταθή εν τη χαλάστρα ενώπιόν μου υπέρ της γής, δια να μη εξολοθρεύσω αυτήν και δεν εύρηκα».

Ησαία νγ:6 «Πάντες ημείς επλανήθημεν ως πρόβατα, εστράφημεν έκαστος εις την οδόν αυτού, και ο Κύριος έθεσεν επ’ αυτόν την ανομίαν πάντων ημών».

Αυτά τα τόσο συγκλονιστικά γεγονότα προξενούν μια βαθιά λύπη στην καρδιά του Ιωάννη γιατί βλέπει την κατάντια του ανθρωπίνου γένους μπροστά σ’ αυτό που ο Θεός δίκαια απαιτεί. Η απάντηση όμως έρχεται γρήγορα.

Αποκ.ε:5 «Και εις εκ των πρεσβυτέρων λέγοι μοι, μη κλαίε, ιδού ενίκησεν ο Λέων εκ της φυλής Ιούδα, η ρίζα Δαβίδ, ανοίξαι το βιβλίον και τας επτά σφραγίδας αυτού».

Α. Ένας από τους 24 πρεσβυτέρους λέει στον Ιωάννη «μη κλαίε». Το Πνεύμα του Θεού σκόπιμα άφησε τον Ιωάννη να νιώσει για μια στιγμή την τραγικότητα της κατάστασης που τον οδήγησε στο κλάμα και στη λύπη. Όμως τώρα γίνεται η αποκάλυψη του προσώπου που μέχρι αυτή τη στιγμή στην επιμέρους αυτή όραση που βλέπει ο Ιωάννης ήταν αποσιωπημένο.

Β.  «Ο Λέων εκ της φυλής του Ιούδα»

Την παράλληλη γραφή όσον αφορά την αλήθεια για το ότι ο Κύριος Ιησούς αναφέρεται ως ο Λέων του Ιούδα τη βρίσκουμε στην Γεν.μθ:9-10 «σκύμνος λέοντος είναι ο Ιούδας, εκ του θηρεύματος υιέ μου ανέβης, αναπεσών εκοιμήθη ως λέων, και ως σκύμνος λέοντος, τις θέλει εγείρει αυτόν; δεν θέλει εκλείψει το σκήπτρον εκ του Ιούδα, ουδέ νομοθέτης εκ μέσου των ποδών αυτού, εωσού έλθη ο Σηλώ, και εις αυτόν θέλει είσθαι η υπακοή των λαών». Ο Σηλώ δεν είναι άλλος από τον Ιησού Χριστό.

Γ.  «η ρίζα Δαβίδ»

Η ρίζα Δαβίδ αναφέρεται στη θεότητα του Ιησού, στην πηγή από την οποία βγήκε ο Δαβίδ. Πάνω στην ίδια αλήθεια μίλησε ο Κύριος στους Φαρισαίους και τους είπε ότι ο Μεσσίας είναι Κύριος του Δαβίδ και ταυτόχρονα γιος του. Λουκ.κ:41. Στη συνέχεια ρώτησε τους Φαρισαίους πώς αυτό είναι δυνατόν και δεν μπορούσαν να απαντήσουν. Φυσικά η απάντηση βρίσκεται στο ότι ο Ιησούς είναι ο Θεός που εφανερώθη εν σαρκί. (Α’ Τιμ.η:16)

Δ.  «ιδού ενίκησεν....ανοίξαι το βιβλίον και τας ετπά σφραγίδας αυτού».

Ο Λέων από τη φυλή του Ιούδα, η ρίζα του Δαβίδ νίκησε. Στο άνοιγμα λοιπόν αυτού του βιβλίου ήταν απαραίτητη μια νίκη. Ο Ιησούς νίκησε ώστε να ανοίξει το σφραγισμένο βιβλίο.

Ο Ιησούς είναι Αυτός που επαναφέρει στον άνθρωπο το δέντρο της ζωής, ώστε να μπορούμε να γευτούμε τον καρπό του που είναι η αιώνια ζωή. Στη Γεν.γ:24 βλέπουμε ότι ο δρόμος για το δέντρο της ζωής είχε φραχτεί από τη φλογερή περιστρεφόμενη ρομφαία που κρατούσαν τα χερουβείμ. Εδώ αντιπροσωπεύουν αγγέλους, οι οποίοι με τη σειρά τους αντιπροσωπεύουν τους αγίους του Θεού, σαν οικονόμους της θείας χάρης και φρουρούς της αλήθειας του Ευαγγελίου.

Ο δρόμος λοιπόν για το δέντρο της ζωής είχε κλείσει εξαιτίας της αμαρτίας και της παρακοής του ανθρώπου, με αποτέλεσμα να μην μπορούμε να γευτούμε τον καρπό του σαν μέρος της κληρονομιάς μας. Ο Ιησούς όμως ήρθε κι εκπλήρωσε το νόμο του στενού συγγενή που βλέπουμε στην Παλαιά Διαθήκη, πλήρωσε το χρέος μας και μας έδωσε πίσω την κληρονομιά μας.

Έτσι ο μόνος άξιος ν’ ανοίξει το βιβλίο της κληρονομιάς του ανθρώπινου γένους είναι ο Ιησούς. Αυτός είναι ο έσχατος Αδάμ, ο Πρωτότοκος από τους νεκρούς, η αρχή της κτίσεως του Θεού. Αυτός είναι ο κληρονόμος του Θεού, επομένως κληρονόμος των πάντων. Και εμείς σαν τέκνα υπακοής του Θεού πιστά, αγορασμένοι με το τίμιο αίμα της ακριβής θυσίας του Κυρίου, είμαστε συγκληρονόμοι Του, μέτοχοι της θείας φύσης και της αιώνιας ζωής.