Ψαλμ.μδ
Δεν υπάρχει αμφιβολία, ότι ο
Αβραάμ θα μιλούσε στα μικρά παιδιά για τον κατακλυσμό, το Νώε, την κιβωτό.
Οι αρχαίοι Ισραηλίτες θα μιλούσαν
στα παιδιά τους για την Ερυθρά θάλασσα, τις πληγές, το Φαραώ (Δευτ.ς:6).
Τι ωραία θα ήταν να άκουγαν και
σήμερα τέτοιες ιστορίες τα παιδιά.
Δεν υπάρχει τίποτα που να είναι
τόσο ενδιαφέρον, σαν εκείνο που είναι αλήθεια (η ανθρώπινη ιστορία είναι γεμάτη
ψέματα).
Φαίνεται ο ψαλτωδός είχε ακούσει
απ’ τον πατέρα του και είχε διδάξει τα παιδιά του.
Έτσι, η μία μετά την άλλη οι
γενιές δόξαζαν το Θεό, ενθυμούμενες τα μεγαλεία Του.
Ο Θεός δεν άφησε την εκκλησία Του
να προχωρεί πάντοτε σιγά – σιγά. Κατά καιρούς δίνει φοβερά χτυπήματα στους
εχθρούς Του (της) και διατάζει τα παιδιά Του να βαδίσουν και να τρέξουν.
·
- Ερυθρά θάλασσα
- Ωγ της Βασάν και Σηών ο Αμραίος (Δευτ.γ:1-7)
- Ο λαός της Χαναάν
- Ο Κισών παρέσυρε τον Ιαβείν (Κρ.δ)
- Ο Δαβίδ και οι Φιλισταίοι
- Ο Μαδιάμ ήρθε σε σύγχυση
- Οι Άραβες διασκορπίστηκαν από τον Ασά
- Ο Κύριος έστειλε αρρώστια στις στρατιές του Σεναχερείμ
Μη τα ξεχνάτε όλα αυτά, γιατί η
δεξιά του Κυρίου έκανε θαυμάσια!!!
Στην εποχή της Καινής Διαθήκης
έχουμε:
- Την Πεντηκοστή
- Ο ψαράς Πέτρος κηρύττει, μαζεύεται πλήθος ανθρώπων, το Άγιο Πνεύμα επέπεσε πάνω τους, 3.000 αισθάνθηκαν τον έλεγχο του Πνεύματος και μετανόησαν.
- Οι 12 απόστολοι και όχι μόνο, πάνε παντού, κηρύττουν το ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού και τα είδωλα πέφτουν.
- Μέσα σε 100 χρόνια από τη σταύρωση, το ευαγγέλιο έχει πάει παντού.
- Ειδωλολάτρες βαπτίζονται κατά χιλιάδες στα ποτάμια.
Η αρχική διάδοση του ευαγγελίου
είναι ένα θαύμα που δεν πρέπει να λησμονηθεί!!
Αργότερα ο Θεός έκανε θαυμάσια με
διάφορους ιεροκήρυκες.
ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΕΓΙΝΑΝ ΞΑΦΝΙΚΑ!
Μερικοί νομίζουν ότι τα πράγματα
πρέπει να προχωρούν βαθμιαία, όμως όλα τα έργα του Θεού έγιναν ξαφνικά.
Όταν ο Πέτρος κήρυξε, δεν πέρασε
πολύς καιρός για να πιστέψουν, οι 3.000 που βαπτίστηκαν την ίδια μέρα.
Στις μέρες του Λούθηρου, δεν
χρειάστηκαν πολλά χρόνια για να διαλυθεί το σκοτάδι του παπισμού.
Ο λαός ο περιπατών εν τω σκότει είδε φως μέγα· εις τους καθημένους εν
γη σκιάς θανάτου, φως έλαμψεν επ' αυτούς. (Ησ.θ:2).
Σε όλες τις αναζωπυρώσεις, το
έργο του Κυρίου έγινε ξαφνικά.
ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ Ο ΘΕΟΣ ΕΚΑΝΕ ΕΝΑ
ΜΕΓΑΛΟ ΕΡΓΟ, ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΣΕ ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΟΡΓΑΝΟ!
·
- Δαβίδ Γολιάθ και οι Φιλισταίοι
- Μια γυναίκα κι ο Σισάρα
- Ο ψαράς Πέτρος
- Ο καλόγερος Λούθηρος
Ο Θεός δεν εργάζεται με ιππικό ή με
τα άρματα του Φαραώ, αλλά με τη ράβδο του Μωυσή.
Δεν είναι στον ανεμοστρόβιλο και
την καταιγίδα, αλλά στη σιγανή φωνή.
Και εισήλθεν εκεί εις σπήλαιον και έκαμεν εκεί κατάλυμα· και ιδού, ήλθε
λόγος Κυρίου προς αυτόν και είπε προς αυτόν, Τι κάμνεις ενταύθα, Ηλία; Ο δε
είπεν, Εστάθην εις άκρον ζηλωτής υπέρ Κυρίου του Θεού των δυνάμεων· διότι οι
υιοί Ισραήλ εγκατέλιπον την διαθήκην σου, τα θυσιαστήριά σου κατέστρεψαν και
τους προφήτας σου εθανάτωσαν εν ρομφαία· και εναπελείφθην εγώ μόνος· και
ζητούσι την ζωήν μου, διά να αφαιρέσωσιν αυτήν. Και είπεν, Έξελθε και στάθητι
επί το όρος ενώπιον Κυρίου. Και ιδού, ο Κύριος διέβαινε, και άνεμος μέγας και
δυνατός έσχιζε τα όρη και συνέτριβε τους βράχους έμπροσθεν του Κυρίου· ο Κύριος
δεν ήτο εν τω ανέμω· και μετά τον άνεμον σεισμός· ο Κύριος δεν ήτο εν τω
σεισμώ· και μετά τον σεισμόν, πύρ· ο Κύριος δεν ήτο εν τω πυρί· και μετά το
πυρ, ήχος λεπτού αέρος. Και ως ήκουσεν ο Ηλίας, εσκέπασε το πρόσωπον αυτού με
την μηλωτήν αυτού και εξήλθε και εστάθη εις την είσοδον του σπηλαίου. Και ιδού,
φωνή προς αυτόν, λέγουσα, Τι κάμνεις ενταύθα, Ηλία; (Α’ Βασ.ιθ:9-13).
ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΟΛΗ Η ΔΟΞΑ ΚΑΙ Η
ΤΙΜΗ ΔΙΚΗ ΤΟΥ!
Δεν είναι αυτό ενθαρρυντικό για
μας;
Γιατί να μη χρησιμοποιηθούμε για
να κάνει ένα μεγάλο έργο ο Θεός;
Κάθε φορά που γινόταν κάτι
μεγάλο, υπήρχε ένας άντρας πίστης, αλλά και πολύ προσευχή.
Η πίστη του Ηλία σκότωσε τους
ιερείς του Βαάλ (Α’ Βας.ιη:40)
Ο Λούθηρος έκαψε τη βούλα του
Πάπα.
Είναι γεγονός, ότι ο Θεός μας είναι ακατανόητος. Δηλαδή,
είναι αδύνατο να Τον γνωρίσουμε, με την έννοια να ξέρουμε τις βουλές και τα
σχέδιά Του.
Το μόνο που έχουμε στη διάθεσή
μας είναι ο γραπτός αποκεκαλυμμένος λόγος Του, που μας επιτρέπει να δούμε τα
μεγαλεία Του. Αλλά μέσα απ’ όλα αυτά τα γεγονότα, ο Θεός δείχνει ότι ποτέ δεν θα
ανακαλύψουμε τα πάντα γι’ Αυτόν.
Το βιβλίο των Κριτών είναι μια
φοβερή περίοδος στην ιστορία του Ισραήλ. Εκείνο τον καιρό «Έκαστος έπραττε το αρεστόν εις τους οφθαλμούς αυτού» (κα:25), αλλά
υπήρχαν κάποιες αξιοσημείωτες εξαιρέσεις ανθρώπων που πραγματικά εκζητούσαν τον
Κύριο και είδαν πράγματα μεγάλα και δυνατά.
Δεν έχει σημασία πόσο σάπια μπορεί
να είναι η κοινωνία, υπάρχει πάντα η δύναμη του ζωντανού Θεού, το μεγαλείο του
Θεού που μπορεί να αλλάξει τη ζωή και τις συνθήκες του καθένα.
Οι γονείς του Σαμψών, του κριτή,
που χρησιμοποιήθηκε θαυμαστά από το Θεό, ήταν τέτοιοι άνθρωποι. Τι υπέροχη
ιστορία (Κριτ.ιγ): οι γονείς του Σαμψών, ο Μανωέ και η σύζυγός του, έζησαν
πολλά χρόνια άτεκνοι. Προσευχήθηκαν και ζήτησαν από το Θεό να τους δώσει ένα
παιδί.
Στα εδάφια 17,18 ο Μανωέ ρωτά το
όνομα του αγγέλου του Κυρίου και ο άγγελος απαντά «Διά τι ερωτάς περί του ονόματός μου; διότι είναι θαυμαστόν». Η
έννοια της Εβραϊκής λέξης που μεταφράζεται «θαυμαστόν»,
δεν είναι ακριβώς αυτή. Είναι «ακατανόητος, ακαταλαβίστικος, δυσνόητος».
«Μέγας ο Κύριος και αξιΰμνητος σφόδρα· και η μεγαλωσύνη αυτού
ανεξιχνίαστος» (Ψαλ.ρμε:3).
Κύριε, συ είσαι ο Θεός μου· θέλω σε υψόνει, θέλω υμνεί το όνομά σου·
διότι έκαμες θαυμάσια· αι απ' αρχής βουλαί σου είναι πίστις και αλήθεια. (Ησ.κε:1).
Δεν υπάρχει όμοιός σου, Κύριε· είσαι μέγας και μέγα το όνομά σου εν
δυνάμει. (Ιερ.ι:6)
Σού, Κύριε, είναι η μεγαλωσύνη και η δύναμις και η τιμή και η νίκη και
η δόξα· διότι σου είναι πάντα τα εν ουρανώ και τα επί γής· σου η βασιλεία,
Κύριε, και συ είσαι ο υψούμενος ως κεφαλή υπεράνω πάντων· (Α’ Χρον.κθ:11)
Αγάλλου και ευφραίνου, κάτοικε της Σιών· διότι ο Άγιος του Ισραήλ είναι
μέγας εν τω μέσω σου. (Ησ.ιβ:6)
