Φανερώσεις του Θεού στην Παλαιά
Διαθήκη
Οι φανερώσεις είναι αναγκαίες
Ιωάν.α:18 Ουδείς είδε ποτέ τον θεόν ο Μονογενής Υιός ο
ών εις τον κόλπον του Πατρός, Εκείνος εφανέρωσεν Αυτόν.
Ο Θεός είναι αόρατος. Είναι Πνεύμα, που είναι πανταχού παρόν..
Ακόμα, η Γραφή μας λέει ότι, όστις
μόνος έχει την αθανασίαν, κατοικών φως απρόσιτον, τον οποίον ουδείς των
ανθρώπων είδεν, ουδέ δύναται να ίδη (Α' Τιμ.ς:16).
Είναι αδύνατο στον άνθρωπο να δει το Θεό όπως πραγματικά είναι.
Κανείς ποτέ δεν τον είδε, και αυτό συμπεριλαμβάνει τον Αβραάμ, Ιακώβ, Μωυσή και
όλους τους άλλους βιβλικούς χαρακτήρες.
Όλες οι σχέσεις του Θεού προς τον άνθρωπο, στη φυσική σφαίρα,
γίνονται πάντα με φανερώσεις ή εμφανίσεις. Η φανέρωση είναι κάτι που μπορεί να
γίνει αντιληπτό από τις ανθρώπινες αισθήσεις. Ο Θεός αποκαλύπτει τον εαυτό Του
ή κάνει τον εαυτό Του γνωστό στον άνθρωπο με τρόπους που ο άνθρωπος μπορεί να
τον συλλάβει με τις αισθήσεις του.
Συνεχώς, δια μέσου των αιώνων, ο Θεός φανερώνει τον εαυτόν Του
στον άνθρωπο, σαν μία συνεχιζόμενη αποκάλυψη. Έτσι όταν οι Γραφές λένε ότι ο
Ιακώβ είδε το Θεό, αυτό θέλει να πει ότι ο Θεός φανέρωσε τον εαυτόν Του στον
Ιακώβ με κάποιο ορατό τρόπο. Επειδή λοιπόν ο Θεός είναι αόρατος, οι φανερώσεις
είναι αναγκαίες, εφόσον θέλει να αποκαλυφθεί στον άνθρωπο στη φυσική σφαίρα.
Πρόσκαιρες φανερώσεις στην Παλαιά Διαθήκη
Όλες οι φανερώσεις του Θεού στην Παλαιά Διαθήκη ήταν πρόσκαιρες.
Παραθέτουμε μία λίστα επτά (7) παραδειγμάτων:
1. Γέν.ιη:1 Ο ΓΙΑΧΟΥΕ φανερώθηκε στον Αβραάμ με δύο αγγέλους.
α. Γέν.ιθ:2 Λέει ότι ήταν άγγελοι.
β. Γέν.ιη:2,16,22, ιθ:5 Εφαίνετο να ήταν "άνδρες"
γ. Γέν.ιη:8, ιθ:2 Είχαν σχήμα ανθρώπινο.
Επειδή ορισμένοι χρησιμοποιούν τα εδάφια αυτά να στηρίξουν την
Τριάδα αναφέρουμε τα εξής:
Το κείμενο μας λέει καθαρότατα στο Γέν.ιθ:1 ότι οι δύο που
ακλουθούσαν τον Κύριο ήταν άγγελοι. Δεν βλέπουμε όμως να λέγεται το ίδιο για
τον Κύριο, παρόλο που ο ίδιος είχε (ίσως) την ίδια φανέρωση με τους δύο
αγγέλους. Ενώ οι δύο άγγελοι προχώρησαν, ο Κύριος έμεινε με τον Αβραάμ (ιη:22)
και μιλούσε μαζί Του. Στο ιη:33 λέει: «και
ανεχώρησεν ο Κύριος αφού έπαυσε να λαλεί προς τον Αβραάμ και ο Αβραάμ
υπέστρεψεν εις τον τόπον αυτού». Στο ιθ:1, βλέπουμε μόνο τους δύο αγγέλους,
όχι όμως τον τρίτο, γιατί Αυτός ήταν η φανέρωση του ΓΙΑΧΟΥΕ.
2. Γέν.λβ:24-30 Ο Ιακώβ πάλεψε με το Θεό.
α. Ενίσχυσας μετά του Θεού.
Αυτό δείχνει ότι ήταν Θεός.
β. Ωσηέ.ιβ:2-4 Τον ονομάζει άγγελο.
γ. Άξιο προσοχής είναι ότι στον Ωσηέ ιβ:3 λέει: ενίσχυσε προς τον θεόν, ενώ στο παρακάτω
εδάφ.(4) λέει: Ναι ενίσχυσε μετά του
αγγέλου και υπερίσχυσεν.
3. Γέν.λε:9-15 Ο Θεός φανερώθηκε στον Ιακώβ.
Βλέπουμε ότι λέει «πάλιν»,
και αυτό αναφέρεται στην προηγούμενη φανέρωση(Γέν.λβ:24-30).
4. Έξοδ.γ:1-6 Ο Θεός φανερώθηκε στο Μωυσή στην καιόμενη βάτο.
α. Εδ.2 λέει: Εφάνη δε εις
αυτόν άγγελος του ΓΙΑΧΟΥΕ.
β. Εδ.4 λέει Και εφώνησεν ο
Θεός προς αυτόν εκ μέσου της βάτου.
γ. Εδ.6 δείχνει καθαρότατα ότι ήταν ο ίδιος ο ΓΙΑΧΟΥΕ
5. Έξοδ.ιγ:11-23 Ο ΓΙΑΧΟΥΕ φανέρωσε τον εαυτόν Του σε στήλη
νεφέλης και σε στήλη πυρός.
6. Κριτ.ιγ:11-23 Ο Θεός φανερώθηκε στο Μανωέ και στη γυναίκα του
α. Εδ.6,8,10,11 Φανερώθηκε σαν «άνθρωπος Θεού».
β. Εδ.3,13,15-18,20,21 Φανερώθηκε σαν «άγγελος του ΓΙΑΧΟΥΕ»
γ. Εδ.6,9 Φανερώθηκε σαν «άγγελος του Θεού».
δ. Εδ.22 Εφανερώθη ο Θεός.
7. Δαν.γ:25-28 Φανέρωση του Θεού στην κάμινο του πυρός.
α. Εδ.25 Είναι στην Αραμαϊκή και διαβάζεται «Μπάρ Ελοχίμ» που
σημαίνει «υιός των θεών», πράγμα που είναι καθαρά ειδωλολατρικής αντίληψης
β. Το περιεχόμενο δείχνει ότι ήταν φανέρωση του Θεού.
Στο εδ.28 λέει καθαρά ότι ήταν άγγελος του Θεού. Το εδ.29
παράλληλα δείχνει ότι ο Θεός τους έσωσε.
