Α. ΤΟ ΦΩΣ ΣΤΗ ΣΚΗΝΗ
ΤΟΥ ΜΑΡΤΥΡΙΟΥ
Αφού
περνούσε το χάλκινο θυσιαστήριο και το χάλκινο νιπτήρα, ο ιερέας μπορούσε τώρα
να εισέλθει στα Άγια. Δεν υπήρχε δάπεδο στη Σκηνή του Μαρτυρίου. Από το ταβάνι
κρεμόταν ένα όμορφο λινό κάλυμμα, το οποίο αποτελούσαν δέκα κουρτίνες
διακοσμημένες με φιγούρες των χερουβίμ. Πάνω από αυτές υπήρχε ένα κάλυμμα από
έντεκα κουρτίνες, το οποίο ήταν φτιαγμένο από τρίχωμα κατσίκας. Πάνω από αυτό
υπήρχε ένα κάλυμμα από δέρμα κριαριού που ήταν βαμμένο κόκκινο.
Το εξωτερικό κάλυμμα ήταν από
δέρματα ασβών τα οποία παρείχαν προστασία από τις καιρικές μεταβολές και
συγχρόνως έκρυβαν από την κοινή θεά όλη αυτή την εσωτερική ομορφιά. Καθώς
εισερχόμαστε στα Άγια, συναντάμε τρία αντικείμενα: Στα δεξιά, στη νότια πλευρά,
βρίσκεται η χρυσή λυχνία. Απέναντι, είναι η Τράπεζα της Προθέσεως και ακριβώς
μπροστά στο καταπέτασμα είναι το Θυσιαστήριο του θυμιάματος. Το φως από τη
χρυσή λυχνία δεν ήταν ένα φυσικό φως που ανήκε στη γη, δεν ήταν το φως της
ημέρας ή του ήλιου. Ήταν το μόνο φως που φώτιζε μέσα στη Σκηνή του μαρτυρίου. Ο
Ιησούς Χριστός είναι το θαυμαστό μας φως. Χωρίς Αυτόν οι ζωές μας είναι στο
σκοτάδι. Διάβ: Ιωάν.η:12. Αυτός μόνο μπορεί να ρίξει φως στις οδούς μας.
Β. ΤΟ ΦΩΣ ΓΙΑ ΝΑ
ΕΚΤΕΛΕΙΣ ΤΑ ΚΑΘΗΚΟΝΤΑ
Με
το φως της χρυσής λυχνίας, ο ιερέας μπορούσε να δει για να φάει τον άρτο της
προθέσεως και να προσφέρει θυμίαμα. Χωρίς το φως της θαυμαστής αποκάλυψης δεν
μπορούμε να δούμε τη δόξα του Θεού και τους τρόπους Του. Το φυσικό φως του
ανθρώπου το οποίο τον οδηγεί μέσα στη φυσική ζωή του και του δείχνει τι πρέπει
να κάνει και πως να το κάνει, δεν μπορεί να ρίξει φως όσο αφορά την ψυχή. Κι αν
ήταν έτσι η κατάσταση, πολλοί από τους σπουδαίους ανθρώπους του κόσμου θα
μπορούσαν να ήταν ηγέτες για τον σκοπό του Χριστού αντί να είναι αθεϊστές.
Ο άνθρωπος που θα ακούσει τη φωνή
του Θεού και θα Τον υπακούσει, θα περπατάει στο φως και θα εννοεί τους τρόπους
Του. Διάβασε: Β’ Κορ.δ:6 και Εφεσ.γ:5
Γ. ΜΕ ΤΟ ΦΩΣ ΝΑ
ΚΑΙΕΙ ΣΥΝΕΧΟΜΕΝΑ
Αυτό
το φως ποτέ δεν έπρεπε να σβήσει. Μας έχει δοθεί η ευθύνη να είμαστε φως σ’
αυτό το σκοτεινό, διαβολικό κόσμο. Τα φώτα μας είναι να υψώνουμε το Θεό και να
εκθειάζουμε τις αρετές Του. Αφού γεμίσαμε με το Πνεύμα Του Θεού, σημαίνει ότι
είμαστε χρεώστες σ’ Αυτόν, καθώς και στη χαμένη ανθρωπότητα, για να τους δείξουμε
τον Ιησού Χριστό που πήρε την αμαρτία του κόσμου. Διάβ: Ματθ.ε:16 και Α’
Πέτρ.γ:15
