ΕΞΟΔΟΣ - Μελέτη στη Σκηνή του Μαρτυρίου (15)

Η χρυσή λυχνία και η τράπεζα των άρτων της προθέσεως

Η λυχνία ήταν σφυρήλατη από καθαρό χρυσάφι. Είχε μια κεντρική ράβδο που στηριζόταν σε μια βάση, και έξι κλάδους, τρεις σε κάθε πλευρά. Στο τέλος κάθε κλάδου καθώς και στο τελείωμα της κεντρικής ράβδου υπήρχε ένα λουλούδι όπου βρισκόταν εφτά λύχνοι (Έξ.κε:31-37).

Η τράπεζα των άρτων ήταν κι αυτή ξύλινη, καλυμμένη με χρυσό. Δώδεκα άρτοι ήταν τοποθετημένοι πάνω σ’ αυτό το τραπέζι, όπου προσφερόταν λιβάνι. Οι άρτοι άλλαζαν κάθε Σάββατο και τους παλιούς τους έτρωγαν οι ιερείς (‘Εξ.κε:23-30 & Λευιτ.κδ:5-9).

Αναζητώντας την αλήθεια - 019

Α. ΤΟ ΦΩΣ ΣΤΗ ΣΚΗΝΗ ΤΟΥ ΜΑΡΤΥΡΙΟΥ

Αφού περνούσε το χάλκινο θυσιαστήριο και το χάλκινο νιπτήρα, ο ιερέας μπορούσε τώρα να εισέλθει στα Άγια. Δεν υπήρχε δάπεδο στη Σκηνή του Μαρτυρίου. Από το ταβάνι κρεμόταν ένα όμορφο λινό κάλυμμα, το οποίο αποτελούσαν δέκα κουρτίνες διακοσμημένες με φιγούρες των χερουβίμ. Πάνω από αυτές υπήρχε ένα κάλυμμα από έντεκα κουρτίνες, το οποίο ήταν φτιαγμένο από τρίχωμα κατσίκας. Πάνω από αυτό υπήρχε ένα κάλυμμα από δέρμα κριαριού που ήταν βαμμένο κόκκινο.

            

 Το εξωτερικό κάλυμμα ήταν από δέρματα ασβών τα οποία παρείχαν προστασία από τις καιρικές μεταβολές και συγχρόνως έκρυβαν από την κοινή θεά όλη αυτή την εσωτερική ομορφιά. Καθώς εισερχόμαστε στα Άγια, συναντάμε τρία αντικείμενα: Στα δεξιά, στη νότια πλευρά, βρίσκεται η χρυσή λυχνία. Απέναντι, είναι η Τράπεζα της Προθέσεως και ακριβώς μπροστά στο καταπέτασμα είναι το Θυσιαστήριο του θυμιάματος. Το φως από τη χρυσή λυχνία δεν ήταν ένα φυσικό φως που ανήκε στη γη, δεν ήταν το φως της ημέρας ή του ήλιου. Ήταν το μόνο φως που φώτιζε μέσα στη Σκηνή του μαρτυρίου. Ο Ιησούς Χριστός είναι το θαυμαστό μας φως. Χωρίς Αυτόν οι ζωές μας είναι στο σκοτάδι. Διάβ: Ιωάν.η:12. Αυτός μόνο μπορεί να ρίξει φως στις οδούς μας.