Μία από τις μεγαλύτερες παραχαράξεις της Ευρωπαϊκής ιστορίας είναι η εισαγωγή και υιοθέτηση του όρου "Βυζαντινή αυτοκρατορία" και "Βυζάντιο".
Αν και επινοήθηκε γιά πρώτη φορά το 1557 από το Γερμανό ιστορικό Hieronymus Wolf η χρήση του συγκεκριμμένου όρου γενικεύθηκε πολύ αργότερα στις αρχές του 19ου αιωνα μετά την ίδρυση του Ελληνικού κράτους με σκοπό να εμπεδωθή ο δήθεν ελληνικός χαρακτήρας της Ανατολικής Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.
Σε όλα ανεξαιρέτως τα ιστορικά κείμενα του μεσαίωνα η αυτοκρατορία χαρακτηρίζεται ως Ρωμαϊκή και ποτέ Βυζαντινή ούτε βέβαια Ελληνική. Οι κάτοικοι του πολυεθνικού Ρωμαϊκού κράτους ποτέ δεν θα μπορούσαν να φαντασθούν πως κάποιοι στο μέλλον θα τους άλλαζαν το όνομα. Ονομάζοντο Ρωμαίοι, ονομασία που διατηρήθηκε αναλλοίωτη επί έντεκα (11) ολόκληρους αιώνες από την σύσταση της Ανατολικής Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας το 323 μΧ μέχρι την οριστική της κατάλυσή από τους Οθωμανούς τον Μάϊο του 1453.
Σε όλα κείμενα των χρονογράφων το Ρωμαϊκό κράτος αποκαλείται Ρωμανία, Ρωμαίων βασιλεία, Ρωμαίων Ηγεμονία, ή Ρωμαίων αυτοκρατορία, ενώ ο αρχηγός του κράτους τιτλοφορείται επίσημα Βασιλεύς Ρωμαίων ή αυτοκράτωρ Ρωμαίων. Ο επίπλαστος όρος Βυζαντινή αυτοκρατορία και Βυζάντιο δεν υπάρχει σε καμμία απολύτως ιστορική πηγή.
Η ενδυμασία και το κάλυμμα του "Βυζαντινού" αυτοκράτορα είναι καθαρά δυτική και όχι ελληνική. Κατάλοιπα του όρου Ρωμαίος είναι οι νεοελληνικές εκφράσεις Ρωμιός, Ρωμιοσύνη, Ρωμαίϊκο κ.α.
Το νεοελληνικό κατεστημένο έχει παραχαράξει ακόμα και το όνομα της πρωτεύουσας της ανατολικής Ρώμης την οποία αποκαλεί Κωνσταντινούπολη, ενώ το ιστορικό της όνομα είναι Nova Roma (Νέα Ρώμη).
Το Βυζάντιο ήταν μία μικρή αποικία των Ιλλυρικής καταγωγής Λελέγων από τα Μέγαρα που κτίσθηκε στον Βόσπορο το 670 πΧ από τον βασιλέα Βύζαντα. Σύμβολο της πόλης ήταν η ημισέληνος στην οποία προστέθηκε αργότερα ένα αστέρι.
Το 340 πΧ πολιορκήθηκε από τον βασιλέα της Μακεδονίας Φίλιππο. Το 196 πΧ κυριεύθηκε από τους Ρωμαίους και μετονομάσθηκε Augusta Antonina. Το 330 μΧ μετονομάσθηκε Nova Roma και ανακηρύχθηκε πρωτεύουσα της Ανατολικής Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Ο όρος Κωνσταντίνου-πολις χρησιμοποιήθηκε ελάχιστα στα 1100 χρόνια της ιστορικής ύπαρξης του λεγόμενου Βυζαντίου.
Σέ όλα τα ιστορικά κείμενα της εποχής κατονομάζεται ως Nova Roma, Βασιλεύουσα, Πόλη ή απλά...Βυζάντιο (μόνο η πόλη). Από το 1453 μέχρι σήμερα ονομάζεται Istambul.
Ακόμα και ο τελευταίος αυτοκράτορας του "Βυζαντίου" Κωνσταντίνος ΙΑ΄ Ντράγκατς (Παλαιολόγος) αυτοπροσδιοριζόταν ως Αυτοκράτωρ Ρωμαίων και όχι Ελλήνων.
Η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία δεν απέκτησε ποτέ ελληνικό εθνικό χαρακτήρα. Υπηρξε ένα πολυεθνικό συνοθύλευμα δεκάδων λαών στο οποίο ομιλούντο ελεύθερα πολλές γλώσσες μεταξύ των οποίων η Λατινική, η Αρμενική, η Εβραϊκή και η παρεφθαρμένη δημώδης Ελληνική του μεσαίωνα η οποία τους τελευταίους αιώνες χρησιμοποιήθηκε στις κρατικές υπηρεσίες εμπλουτισμένη με πολλές λατινικές λέξεις σε μικτό ελληνολατινικό αλφάβητο. Η λέξη Ελληνας εθεωρείτο ύβρις.
