Υπάρχει πραγματική συγχώρηση;
Δεν θέλω να κλείσουμε, όμως, διδάσκοντας πάνω στο θέμα αυτό, μόνο το τι είναι αμαρτία. Πρέπει κλείνοντας να θυμηθούμε τη στάση του Χριστού σ' αυτούς που έχουν αμαρτήσει και έχουν κατεβάσει το σεξ σε μια πρόσκαιρη απόλαυση.
Σ’ αυτούς δεν λέει ο Χριστός, 'Πάει τώρα η ζωή σου, καταστράφηκε.' Στο κεφάλαιο η του Ιωάννη, έφεραν στο Χριστό μια γυναίκα που την έπιασαν την ώρα της μοιχείας. Θυμάστε ποια ήταν η στάση του Χριστού; Διαβάζουμε στον Ιωάν.η:11, "Ουδέ εγώ σε καταδικάζω, ύπαγε, και εις το εξής μη αμάρτανε." Ο Χριστός μας προσκαλεί και μας λέει, "Έλα ακολούθησέ με, θα σε αλλάξω. Μην αμαρτάνεις πια."
Mπορεί να μας συγχωρέσει και να μας κάνει νέα κτίσματα. Η αμαρτία σκλαβώνει. Ο Χριστός είναι Αυτός που ελευθερώνει. Αν έχεις αμαρτήσει, έλα σ’ Αυτόν και θα σε συγχωρέσει, αν με μετάνοια του ζητήσεις να σε αλλάξει.
Διαβάζουμε επίσης στην Α΄ Κορ.ς:9-11, "Ή δεν εξεύρετε ότι οι άδικοι δεν θέλουσι κληρονομήσει την βασιλείαν του Θεού; Μη πλανάσθε, ούτοι πόρνοι, ούτε ειδωλολάτραι, ούτε μοιχοί, ούτε μαλακοί, ούτε αρσενοκοίται, ούτε κλέπται, ούτε πλεονέκται, ούτε μέθυσοι, ούτε λοίδοροι, ούτε άρπαγες, δεν θέλουσι κληρονομήσει την βασιλείαν του Θεού. Και τοιούτοι υπήρχετε τινές, αλλά απελούσθητε, αλλά ηγιάσθητε, αλλ' εδικαιώθητε, διά του ονόματος του Κυρίου Ιησού, και δια του Πνεύματος του Θεού ημών."
Ο Χριστός μας πλένει, μας αγιάζει και μας δικαιώνει. Μας προσφέρει μια καινούρια αρχή. Μια ζωή που θα είναι αντάξια της δικής Του πρόσκλησης. Μια ζωή ελεύθερη από την κατάρα και τη δύναμη της αμαρτίας.
Έξοδος κβ:16-17 Δευτερονόμιο κβ:28-29
Ο φόβος μου είναι μήπως ο τρόπος που εκφράστηκα έδωσε την εντύπωση πως υποτίμησα τη σοβαρότητα της αμαρτίας του προγαμιαίου σεξ.
Αυτό που δεν θέλω να εννοηθεί είναι το εξής: Αφού ο Χριστός συγχωρεί, δεν πειράζει μπορούμε να αμαρτήσουμε. Αφού συγχώρεσε την μοιχαλίδα που την έπιασαν και την πήγαν μπροστά Του για να τη λιθοβολήσουν, άρα και εγώ μπορώ να το κάνω και μετά να ζητήσω συγνώμη.
Αν σκεφτούμε έτσι, όχι μόνο γι’ αυτή την αμαρτία, αλλά για κάθε αμαρτία, αυτό δείχνει απλά πως δεν είμαστε του Χριστού. Αποδεικνύει πως το Άγιο Πνεύμα δεν μας έχει αλλάξει.
Διαβάζουμε στην Ρωμ.ς:1-2, "Τι λοιπόν θέλομεν ειπεί; θέλομεν επιμένει εν τη αμαρτία, δια να περισσεύση η χάρις; Μη γένοιτο, ημείς οίτινες απεθάνομεν κατά την αμαρτίαν, πως θέλομεν ζήσει πλέον εν αυτή;"
Το να είμαι "του Χριστού" σημαίνει πολύ απλά πως κι εγώ έχω πεθάνει μαζί Του ως προς την αμαρτία. Σημαίνει πως τώρα ζω τη νέα αναστημένη ζωή. Δεν μπορώ να πω με καθαρή συνείδηση, θα κάνω την αμαρτία και μετά θα ζητήσω συγνώμη. Αυτό είναι κατάχρηση της χάρης!
Η δεύτερη παρανόηση που φοβάμαι ότι μπορεί να υπάρξει είναι να σκεφτεί κάποιος πως, "Μπορείς να κάνεις ό,τι θέλεις με τον άντρα με τη γυναίκα που θέλεις, φτάνει στο τέλος να τον αγαπάς, ή να την αγαπάς και να παντρευτείτε. Αν γίνει αυτό και τα πράγματα έχουν τέτοιο καλό τέλος, τότε δεν πειράζει, προχωρήστε."
Αυτό που προσπάθησα να εξηγήσω είναι το εξής: Η σεξουαλική ένωση, είναι (1) η επικύρωση και (2) η ανανέωση της διαθήκης του γάμου που έχει γίνει μπροστά στο Θεό και τους ανθρώπους. Είναι αμαρτία να αλλάζουμε τη σειρά. Δεν παύει να είναι αμαρτία ακόμη και αν τελικά καταλήξει η σχέση σε γάμο. Είναι πάντοτε αμαρτία να αλλάζεις τη σειρά στην οποία ο Θεός έχει βάλει τα πράγματα να γίνονται. Και στις δύο ιστορίες (Β΄ Σαμουήλ ιγ και Γένεση λδ), η αλλαγή της σειράς έφερε πόνο στη ζωή όχι μόνο των δύο ανθρώπων, αλλά και στη ζωή πολλών άλλων, ιδιαίτερα των οικογενειών τους.
Ακόμη και αν γίνει όμως η αμαρτία αυτή, πάντα υπάρχει συγχώρεση, φτάνει να υπάρξει πραγματική μετάνοια. Με τον όρο πραγματική μετάνοια εννοώ το εξής. Πρέπει να πας και να ζητήσεις συγνώμη από το Θεό. Και ναι, ο Θεός συγχωρεί γιατί έχει υποσχεθεί πως θα το κάνει, αν ομολογούμε τις αμαρτίες μας (Α΄ Ιωάν.α:9). Η μετάνοια όμως ολοκληρώνεται όταν με τη ζωή μας δείξουμε πως αλλάξαμε.
Ακόμη και αν υπάρχει αγάπη, ακόμη κι αν είσαι διατεθειμένος να προχωρήσεις, πάλι πρέπει να υπάρξει μετάνοια, δεν σταματάει να είναι αμαρτία.
Η πίεση για συμμόρφωση με τον κόσμο
Ξέρω πως όλα αυτά μπορεί να ακούγονται εξωπραγματικά για την εποχή μας, γιατί ο κόσμος μας βομβαρδίζει με τόσα μηνύματα απ' έξω που πολλές φορές και εμείς αμφιβάλουμε για το αν οι επιλογές μας είναι σωστές. Πολλές φορές αναρωτιόμαστε αν το να μείνω αγνός και καθαρός μέχρι να παντρευτώ έχει νόημα, αν αξίζει, αν το κάνει κανένας σήμερα!
«Κοσμικότητα είναι οτιδήποτε κάνει ή δέχεται μια κοινωνία ανθρώπων έτσι ώστε η αμαρτία να φαίνεται λογική και η δικαιοσύνη του Θεού παράξενη».
Μπορεί η αγνότητα και η καθαρότητα πριν το γάμο, όπως η δικαιοσύνη του Θεού ζητάει, να φαίνεται περίεργη, παράξενη σαν από άλλο κόσμο, αλλά κι ο Χριστός ήταν διαφορετικός, πήγε κόντρα στο ρεύμα. Αφού Εκείνος μας ζητάει να ακολουθήσουμε τα ίχνη Του, Εκείνος μας δίνει και τη δύναμη να υπακούσουμε. Θυμηθείτε το εδάφιο από την Α΄ Θεσσαλονικείς ε:24, "πιστός είναι εκείνος όστις σας καλεί, όστις και θέλει εκτελέσει."
Θέλω λοιπόν να αποκτήσουμε πάλι όραση και ενθουσιασμό για το ιδανικό του Θεού, για το νόμο του Θεού, γιατί πολύ απλά είναι για το καλό μας, για τη δική μας ευλογία. Αναφερθήκαμε στα λόγια του Χριστού στον Ιωάννη ι:10, "εγώ ήλθον διά να έχωσι ζωήν, και να έχωσιν αυτήν εν αφθονία"!!
Χρειαζόμαστε την ενθάρρυνση ανθρώπων που ζουν και έχουν ζήσει το νόμο του Θεού στη ζωή τους ως τώρα και να αφήσουμε αυτούς να μας μιλήσουν και να μας πουν για τις ευλογίες που είδαν στη ζωή τους. Με αυτό τον τρόπο θα μας εμπνεύσουν για το γεγονός πως η ζωή του Χριστού είναι καλύτερη, είναι πιο όμορφη, και αυτοί που υπακούν τελικά είναι οι κερδισμένοι στη ζωή αφού αποφάσισαν να εμπιστευθούν τη σοφία του Θεού στη σχέση τους, και όχι τη σοφία του κόσμου.
Ο νόμος του Θεού, είναι καλός. Διαβάστε από τον Ψαλμό ιθ:7-11, "Ο νόμος του Κυρίου είναι άμωμος, επιστρέφων ψυχήν, η μαρτυρία του Κυρίου πιστή, σοφίζουσα τον απλούν...αι κρίσεις του Κυρίου αληθιναί, δίκαιαι εν ταυτώ, πλέον επιθυμηταί παρά το χρυσίον, μάλιστα παρά πλήθος καθαρού χρυσίου, και γλυκύτεραι υπέρ το μέλι και τους σταλαγμούς της κηρήθρας. Ο δούλος σου μάλιστα νουθετείται δι' αυτών, εις την τήρησιν αυτών η ανταμοιβή είναι μεγάλη."
Και αν δεν είμαστε "έτοιμοι";
Θέλω να τώρα να προσπαθήσω να απαντήσω σε ένα συνηθισμένο ερώτημα που δεν είναι ασήμαντο. Είναι ένας τίμιος προβληματισμός νέων ανθρώπων που είναι ερωτευμένοι, αγαπούν ο ένας τον άλλον και σκέφτονται να παντρευτούν.
Ο προβληματισμός ξεκινάει από την εξής συλλογιστική. "Αυτή τη στιγμή δεν μπορούμε να παντρευτούμε. Δεν έχουμε την οικονομική δυνατότητα. Θα το κάνουμε όμως αμέσως μόλις μπορέσουμε. Γιατί είναι αμαρτία τώρα να ολοκληρώσουμε τις σχέσεις μας;"
Η απάντηση έχει δύο σκέλη. Πρώτον, τι εννοείς όταν λες "δεν έχουμε την οικονομική δυνατότητα." Δεν έχετε αρκετά λεφτά; Το θίγω αυτό γιατί συνήθως αυτή η ερώτηση έρχεται από υποψήφια ζευγάρια που έχουν τελειώσει τις σπουδές τους (τουλάχιστον ο ένας) και δουλεύουν και οι δύο (ή τουλάχιστον ο ένας), αλλά για κάποιο λόγο δεν είναι έτοιμοι.
Ξέρετε κάτι; Δυσκολεύομαι να κατανοήσω το πρόβλημα! Πόσα λεφτά πρέπει να έχεις για να είσαι έτοιμος; Πρέπει να έχει ο καθένας δικό του αυτοκίνητο, και σπίτι ή διαμέρισμα με τρία δωμάτια; Δεν μπορούμε να ζήσουμε πιο απλά, ή μήπως αν ζήσουμε πιο απλά θα απογοητεύσουμε τους γνωστούς, τους συγγενείς και τις οικογένειες μας;
Έχουμε φτάσει στο σημείο σαν κοινωνία, δυστυχώς και σαν "πιστοί," να έχουμε απαιτήσεις για ένα επίπεδο ζωής που μας αναγκάζει να ζούμε για να δουλεύουμε και λίγοι νέοι ή νέες στα 21, 22 ή 23 έχουν τη δυνατότητα να ανταποκριθούν σε αυτό το επίπεδο. Κατά συνέπεια αφού κάποιος δεν πληροί αυτές τις προϋποθέσεις, "δεν είναι έτοιμος." Αφού δεν έχει όλα τα λεφτά να κάνει ένα "καθώς πρέπει" γάμο δεν μπορεί και να παντρευτεί.
Που είναι αυτά γραμμένα στο λόγο του Θεού αδελφοί μου; Ξεχάσαμε τι σημαίνει να ζούμε απλά χωρίς να ξοδεύουμε χιλιάδες για τα σπίτια μας, τα έπιπλά μας, για τη ζωή μας εν γένει; Για να ξεκινήσετε οι νέοι, δεν χρειάζεται να έχετε κρεβατοκάμαρα των 3000 €. Στο κάτω-κάτω η αυτάρκεια είναι αρετή. Γράφει ο απόστολος Παύλος στην Α΄ Τιμόθεο ς:6-8, "Μέγας δε πλουτισμός η ευσέβεια μετά αυταρκείας. Διότι δεν εφέραμεν ουδέν εις τον κόσμον, φανερόν ότι ουδέ δυνάμεθα να εκφέρωμεν τι. Έχοντες δε διατροφάς και σκεπάσματα, ας αρκώμεθα εις ταύτα." Άλλο το τι χρειάζομαι και άλλο το τι θέλω να έχω.
Όντως είναι δύσκολο να μείνει κάποιος καθαρός πριν τον γάμο. Και εμείς οι μεγάλοι, όμως, οι γονείς τους, οι συγγενείς τους, τους εξωθούμε έμμεσα στην αμαρτία με τις κοινωνικές μας απαιτήσεις.
Το πρώτο σκέλος της απάντησης είναι πως βάζω ένα μεγάλο ερωτηματικό για το τι σημαίνει δεν έχω την οικονομική δυνατότητα. Άλλο οι ανθρώπινες προσδοκίες που έχουμε, και άλλο αντικειμενικά κάποιος να μην μπορεί. Στην Α΄ Κορινθίους ζ:7-9, μιλώντας για μια άλλη περίπτωση, λέει ο λόγος του Θεού στο εδάφιο 9, "Αλλ' εάν δεν εγκρατεύωνται, ας νυμφευθώσι, διότι καλήτερον είναι να νυμφευθώσι παρά να εξάπτωνται." Το κριτικό κείμενο γράφει, "κρείττον γαρ έστιν γαμήσαι ή πυρούσθαι." Καλύτερα, δηλαδή, να παντρεύονται παρά να καίγονται! Βλέπετε, δεν υποτιμά ο λόγος του Θεού τη δύναμη της ορμής, τη δύναμη και την επιρροή της σάρκας. Ξέρει πως είναι σαν τη φωτιά που καίει. Αντίθετα, επειδή την υπολογίζει, το θέλημα του Θεού είναι να παντρευτείς διαλέγοντας να ζεις απλά. Είναι καλύτερη η λιτότητα από την αμαρτία που προκαλείται επειδή θέλουμε να συμμορφωθούμε με τις κοινωνικές απαιτήσεις.
Ας περάσουμε τώρα στο δεύτερο σκέλος της απάντησης και να πάρουμε την περίπτωση που κάποιος πράγματι δεν μπορεί να προχωρήσει σε γάμο, αλλά σε κάποιο εύλογο χρονικό διάστημα θα μπορεί. Τι γίνεται σε αυτή την περίπτωση; Δεν υπάρχει εξαίρεση αδελφοί! Ο Θεός μας καλεί σε υπακοή. Και μάλιστα μας ενθαρρύνει να μην μας αγχώνει το γεγονός ό,τι μπορεί να περάσει καιρός μέχρι το γάμο.
Στην επί του Όρους Ομιλία (Ματθαίος ς:34), ο Χριστός είπε: "Μη μεριμνήσετε λοιπόν περι της αύριον, διότι η αύριον θέλει μεριμνήσει τα εαυτής. Αρκετόν είναι εις την ημέραν το κακόν αυτής." Ο λόγος του Θεού μας καλεί να υπακούμε σήμερα, και να εμπιστευόμαστε το αύριο στα δικά Του χέρια. Μπορείς σήμερα να μείνεις καθαρός; Μπορείς να αντέξεις μια μέρα; Υπάκουσε σήμερα, και το 'αύριο' άστο σε Κείνον. Ο Θεός θα έχει ανανεωμένο έλεος και άφθονη χάρη έτοιμα για σένα.
Επίσης το γεγονός ότι τώρα η οικονομική σου κατάσταση δείχνει πως πράγματι δεν μπορείς να προχωρήσεις σε γάμο, αυτό σημαίνει ότι τώρα δεν μπορείς να αναλάβεις την ευθύνη και την υποχρέωση να φερθείς στον άλλον σαν κομμάτι από τη σάρκα σου και κόκαλο από τα κόκαλα σου. Αφού λοιπόν, δεν μπορείς να αναλάβεις αυτή την υποχρέωση τώρα, αυτό σημαίνει πως και οι χαρές αυτής της σχέσης πρέπει να περιμένουν. Δεν μπορείς να έχεις το ένα χωρίς το άλλο. Αν δεν είσαι σε θέση πράγματι να φροντίσεις τον άλλο άνθρωπο δίνοντας και τη ζωή σου, δεν μπορείς να ζητάς τα προνόμια χωρίς τις υποχρεώσεις. Το σεξ έρχεται αφού δώσεις την υπόσχεση πως η ζωή μου από εδώ και πέρα είναι δική σου.
Ακούμε τη μία ιστορία μετά την άλλη για νέους ανθρώπους που πληγώθηκαν και πλήγωσαν και άλλους μαζί τους, επειδή πίστεψαν πως "αν έχουμε αγάπη μεταξύ μας, και αν είμαστε ειλικρινείς, αυτό φτάνει." Παιδιά που γεννήθηκαν από τέτοιες ενώσεις έχουν μείνει χωρίς οικογένειες. Κορίτσια που κλαίνε και λένε με παράπονο, 'μου ορκιζόταν πως με αγαπάει, και τώρα με άφησε και πήγε με άλλη.' Ακούγοντας τέτοιες ιστορίες, τη μία μετά την άλλη, πραγματικά πιστεύω πως ο νόμος του Θεού δεν σκλαβώνει, αλλά ελευθερώνει (Ιάκ.α:25).
Ένας εγγονός μιλούσε με τον παππού του και με αρκετό θράσος τον ρώτησε: "Παππού, η δική σου γενιά δεν είχε καμιά από αυτές τις αρρώστιες που κυκλοφορούν σήμερα. Τι φορούσατε για να έχετε ασφαλές σεξ;" Και ο παππούς του απάντησε, "Το μόνο που φορούσαμε ήταν το δαχτυλίδι του γάμου!!"
Το δεύτερο σκέλος της απάντησης στον προβληματισμό των νέων, είναι πως ο Θεός υπόσχεται δύναμη για την κάθε μέρα. Δεν υπάρχει εύκολη απάντηση. Ο λόγος του Θεού υπόσχεται πως δεν θα υπάρξει πειρασμός μεγαλύτερος από τη δύναμή μας (Α΄ Κορ.ι:13), υπόσχεται να μας δίνει πάντα τη δύναμη να θριαμβεύουμε (Β΄ Κορ.β:14), υπόσχεται πως όποιος γεννήθηκε από το Θεό νικά τον κόσμο (Α΄ Ιωάν.ε:4). Για όλους αυτούς τους λόγους, οι εντολές του Θεού δεν είναι βαριές (Α΄ Ιωάν.ε:3). Ο νόμος του Θεού φέρνει ευλογία και ελευθερία. Μπορείς με τη χάρη που δίνει ο Χριστός και με τη δύναμη Του να υπακούς! Αν λοιπόν, δεν μπορείς να προχωρήσεις σε γάμο τώρα, η λύση είναι να εμπιστευθείς στη δύναμη του Θεού και να υπακούσεις την κάθε μέρα ξεχωριστά!
Γιατί τόσο λίγη διδασκαλία στην Αγία Γραφή σχετικά με το προγαμιαίο σεξ;
Θέλω τώρα να στραφούμε σε ένα άλλο ερώτημα σχετικό με το θέμα που μας απασχολεί. Η ερώτηση είναι γιατί να υπάρχει τόσο λίγα εδάφια μέσα στην Αγία Γραφή για το προγαμιαίο σεξ. Θα πρέπει να παραδεχτούμε πως η Γραφή δεν είναι γεμάτη με τέτοιες ιστορίες. Γιατί άραγε; Μήπως ο Θεός είναι αδιάφορος και δεν Τον νοιάζει; Ή μήπως οι άνθρωποι τότε ήταν διαφορετικοί και δεν είχαν τις ανάγκες και τους πειρασμούς που αντιμετωπίζουμε εμείς σήμερα;
Ο Θεός έχει γνώμη, δεν είναι αδιάφορος. Η γνώμη Του είναι πως το σώμα μας δεν είναι δικό μας. Ανήκει στο Χριστό. Ό,τι και να κάνω με το σώμα μου, αναμιγνύω το Χριστό. Και αν κάνω ό,τι θέλω με το σώμα μου, παραβαίνοντας το νόμο του Θεού, αποδεικνύω πως δεν ανήκω στο Χριστό. Αγοραστήκαμε με αίμα και πρέπει να τον δοξάζουμε και με το πνεύμα μας, και με το σώμα μας (Α΄ Κορ.ς:19-20).
Η απάντηση στο ερώτημα γιατί να υπάρχουν τόσο λίγες ιστορίες και παραδείγματα μέσα στην Αγία Γραφή σχετικές με το προγαμιαίο σεξ, είναι πως εξαιτίας της κοινωνίας και κουλτούρας εκείνης της εποχής, δεν υπήρχαν τόσες ευκαιρίες όπως υπάρχουν σήμερα, ώστε δύο νέοι άνθρωποι να βρεθούν και να κοιμηθούν μαζί.
Ξέρουμε για παράδειγμα από τους Ρωμαϊκούς νόμους πως η μικρότερη ηλικία γάμου για τα κορίτσια ήταν τα 12 τους χρόνια. Από 12 χρονών και μετά μπορούσαν να παντρευτούν. Για τα αγόρια ήταν 14 χρονών. Στον Ιουδαϊσμό, αιώνες αργότερα, διαβάζουμε στο Ταλμούδ πως οι ηλικίες γάμου παρέμειναν ίδιες. Η ηλικία, βέβαια, των 12 για τα κορίτσια και των 14 για τα αγόρια ήταν η μικρότερη δυνατή, όχι ο μέσος όρος.
Για το μέσο όρο όμως, έχουμε πολλά παραδείγματα, πολλά πιστοποιητικά και κείμενα γάμων από όλες τις εποχές. Οι γυναίκες παντρεύονταν γύρω στα 16 ή 17 τους. Αυτά τα έγγραφα που έχουμε στην κατοχή μας καλύπτουν, όπως είπα, όλο το φάσμα της ιστορίας. Από το 3000 π.Χ. μέχρι την Καινή Διαθήκη. Σε όλες τις εποχές οι μέση ηλικία γάμου ήταν αυτή που αναφέρθηκε.
Υπήρχαν διαφορές βέβαια για τους άνδρες και τις γυναίκες. Υπάρχουν πιστοποιητικά γάμων στα οποία οι άντρες ήταν και 10 χρόνια πιο μεγάλοι από τις συζύγους τους. Δηλαδή οι άντρες βρίσκονταν στο ξεκίνημα της δεκαετίας των 20. Σε έγγραφα από τη Νεο-βαβυλωνιακή περίοδο, δηλαδή από το 700 ως το 300 π.Χ. οι κοπέλες παντρεύονταν από τα 14 και όχι μετά τα 20. Οι άντρες καθυστερούσαν συχνά επειδή περίμεναν οι δικοί τους πατεράδες να πεθάνουν, ώστε να ξεκινήσουν το γάμο τους με τη βοήθεια της κληρονομιάς που έπαιρναν.
Στην Αρχαία Ελλάδα, η ηλικία για τις κοπέλες ήταν η ίδια, 14 με 20 χρονών, ενώ οι άντρες το καθυστερούσαν επειδή έπρεπε να υπηρετήσουν στο στρατό. Όμως, στην πορεία της ιστορίας αυτά είναι οι εξαιρέσεις. Η συντριπτική πλειοψηφία των γάμων γίνονταν ενώ και οι δύο, και το αγόρι και το κορίτσι ήταν στη εφηβεία τους.
Να λοιπόν γιατί η Γραφή ασχολείται περισσότερο με τη μοιχεία παρά με το σεξ πριν το γάμο. Παρόλα αυτά ο λόγος του Θεού δεν μας αφήνει στο σκοτάδι. Υπάρχει ένας αριθμός περικοπών μέσα στην Αγία Γραφή που μας διδάσκουν ξεκάθαρα στο θέμα αυτό, πέρα από τις δύο ιστορίες που μελετήσαμε.
Έξοδος κβ:16-17
Η πρώτη περικοπή βρίσκεται στην Έξοδο κβ:16-17, "Και εάν τις απατήση παρθένον, μη ηρραβωνισμένη, και κοιμηθή μετ' αυτής, θέλει εξάπαντος προικίσει αυτήν με προίκα, δια γυναίκα εις εαυτόν. Εάν όμως ο πατήρ αυτής δεν στέργη να δώση αυτήν εις αυτόν, αργύριον θέλει πληρώσει κατά την προίκα των παρθένων." Αν κάποιος, λοιπόν, θέλει μια κοπέλα που δεν είναι αρραβωνιασμένη, και καταφέρει να την αποπλανήσει και την κάνει να κοιμηθεί μαζί του, τότε αυτός θα καταβάλει τη γαμήλια δωρεά και θα την πάρει σύζυγό του. Αν όμως ο πατέρας της αρνείται να του την δώσει, τότε ο δράστης θα καταβάλει το ποσόν που δίνεται ως γαμήλια δωρεά σε παρθένο.
Ο νόμος αυτός είναι "περιστασιακός"
Αυτός ο νόμος είναι "περιστασιακός" νόμος. Δηλαδή αφορά σε περιπτώσεις που αρχίζουν με "εάν". Εάν συμβεί κάτι σαν και αυτό που περιγράφτηκε, τότε... Δεν είναι νόμος σαν αυτόν του εδαφίου 18, "Μάγισσαν δεν θέλεις αφήσει να ζει" δηλαδή, χωρίς δυνατότητα παραλλαγών.
Αυτό σημαίνει πως ο αναγνώστης θα πρέπει να βρει την "αρχή" που διέπει το νόμο αυτό. Δηλαδή σε κάθε περίπτωση που θα βρεθεί μπροστά μας δεν θα επαναλαμβάνονται όλες οι λεπτομέρειες, όπως διατυπώθηκαν στα εδάφια 16-17. Υπάρχει όμως κάποια "αρχή" που θα πρέπει να ακολουθηθεί σε παρόμοιες περιπτώσεις. Για παράδειγμα, έστω ότι βρίσκεται κάποιος και αποπλανά μια κοπέλα που είναι ορφανή από πατέρα. Δεν σημαίνει αυτό πως έχει τότε το δικαίωμα να κάνει ό,τι θέλει. Πάλι θα πρέπει να την προικίσει και να την παντρευτεί.
Ή για παράδειγμα διαβάστε το νόμο στο κγ:4-5, "Εάν απαντήσεις τον βουν του εχθρού σου ή τον όνον αυτού πλανώμενον, θέλεις εξάπαντος επιστρέψει αυτόν προς αυτόν. Εάν ίδης τον όνον του μισούντος σε πεπτωκότα υπό το φορτίον αυτού, και ήθελες αποφύγει να βοηθήσης αυτόν, εξάπαντος θέλει συμβοηθήσει αυτόν." Και ο νόμος αυτός είναι περιστασιακός. Δηλαδή, το βόδι που θα βρεις, πρέπει να το επιστρέψεις ακόμη και αν αυτός που το έχασε δεν είναι εχθρός αλλά φίλος! Ή στη σημερινή κοινωνία, αν βρεις το αυτοκίνητο του εχθρού σου, πρέπει να το επιστρέψεις. Δεν μπορείς να πεις, "Α, ο νόμος μιλάει για το βόδι και το γαϊδούρι, δεν λέει τίποτα για αυτοκίνητο!" Αυτοί οι νόμοι, λοιπόν, είναι περιστασιακοί. Μας κάνουν να σκεφτούμε πια είναι η "αρχή" πάνω στην οποία στηρίζονται.
ΣΥΕΧΙΖΕΤΑΙ
