Αεροψεκασμοί - Chemtrails (άλλοτε και τώρα)

ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΙΑ..

Αγώνας Δρόμου

Γένεση κθ:31 - λ:24

Τι αξία έχει ένα όνομα; Τι σημασία μπορεί να έχει αν σε λένε Πέτρο ή  Φίλιππο, Ελένη ή Μαρία; Σήμερα καμία. Αποκτά κάποια σημασία μερικές φορές όταν επαναλαμβάνεται από γενιά σε γενιά μέσα στην οικογένεια. Αλλά το όνομα αυτό καθαυτό δεν σημαίνει τίποτα γι’ αυτόν που το έχει.

Εκείνη την εποχή, το όνομα που δινόταν δήλωνε κάτι για το παιδί που γεννιόταν. Το όνομα αναφερόταν σε κάποιο χαρακτηριστικό του χαρακτήρα του, ή σε κάποιο περιστατικό, κάποιο συμβάν που σχετιζόταν με την γέννα του.  Το όνομα Ισμαήλ, σημαίνει «ο Θεός ακούει». Το όνομα «Αδάμ» είναι παρμένο από την λέξη χώμα, «αδαμά».

Γι’ αυτό, ο κατάλογος των ονομάτων που δίνονται στα παιδιά του Ιακώβ από τη Λεία και τη Ραχήλ, αποκαλύπτει το πως σκέφτονταν αυτές οι γυναίκες. Αποκαλύπτει το τι συνέβαινε μέσα στην οικογένεια του Ιακώβ. Τα ονόματα των παιδιών είναι ένας καθρέφτης της πάλης που υπήρχε ανάμεσα στη Λεία και τη Ραχήλ. Μια πάλη που σκοπό είχε να κερδίσει την προσοχή την αγάπη την τρυφερότητα του άντρα τους, του Ιακώβ, μια πάλη μέσα στην οποία ο ίδιος ο Ιακώβ ήταν αιχμάλωτος. Όποια κέρδιζε αυτό τον αγώνα δρόμου, θα είχε το «γόητρο» της ευνοούμενης συζύγου. Θα ήταν η γυναίκα που την αγαπάει ο άνδρας της και η γυναίκα που του έδινε γιους, κληρονόμους. Η άλλη που δεν θα έκανε τα παιδιά θα στιγματίζονταν. Μια και στην τότε κοινωνία η αξία μιας γυναίκας μετρούνταν από τον αριθμό των γιων της.

Αφιέρωση Αλέξανδρου στον Κύριο

Τι «είναι» και τι «δεν είναι» τα παιδιά μας

 

Σήμερα είναι ιδιαίτερη μέρα. Ένα ζευγάρι θα αφιερώσει το παιδί του στο Θεό. Είναι μέρα ξεχωριστή επειδή αυτές οι ευκαιρίες μας θυμίζουν και μας διδάσκουν ότι ο Θεός εργάζεται με οικογένειες. Από την αρχή αυτό ήταν το θέλημά Του.

 

1.  Τα παιδιά μας δεν είναι ιδιοκτησία μας.

Η έννοια της ιδιοκτησίας είναι βαθειά ριζωμένη μέσα μας. Ιδιοκτησία είναι όλα εκείνα τα αντικείμενα που αποκτάμε με την εργασία μας, ή κληρονομικά. Μπορώ να έχω αυτοκίνητο, σπίτι, ρούχα, η γυναίκα μου κι εγώ.

Αυτό όμως, δεν ισχύει για τα παιδιά μας. Το κτητικό «μου» που βάζουμε στη φράση το παιδί «μου» είναι καταχρηστικό. Αυτό που μπορώ να πω για όλα τα αντικείμενα της ιδιοκτησίας μου, όπως «το πουλάω», το «αγοράζω», το «δανείζω», το «πετάω», δεν μπορώ να το πω για τα παιδιά μου.

Ούτε και η Πολιτεία δεν μου αναγνωρίζει τέτοιο δικαίωμα. Δεν μπορώ να κάνω ότι θέλω το παιδί μου. Δεν έχω το δικαίωμα να μην το στείλω σχολείο. Δεν μπορώ να το κακομεταχειριστώ. Δεν μπορώ να μην το ταΐσω. Δεν μπορώ να μην το προστατέψω.

Συνήθως σκεφτόμαστε. «Πόσα δεν κάνω για αυτά τα παιδιά; Τα ταΐζω, τα ντύνω, σκοτώνομαι για αυτά». Όλα αυτά είναι σωστά και πρέπει να τα κάνουμε. Δεν μας δίνουν όμως, δικαιώματα ιδιοκτησίας. 

Ψαλμ. 140:13

Oι δίκαιοι θέλουσι δοξολογεί το όνομά σου· οι ευθείς θέλουσι κατοικεί έμπροσθεν του προσώπου σου.

η Ευρωπαική ένωση σαν σχέδιο χιτλερικής έμπνευσης..

Παγκοσμιοποίηση και ευρωπαική ενοποίηση : οι πρώτοι διδάξαντες είναι οι ναζί σύμφωνα με τον Φοίβο Νάτση (απο το περιοδικό  Χρυσή Αυγή (Ιούλιος 82)

Σύζυγος: Ένας δοκιμαζόμενος ρόλος

Αναμφίβολα ο ρόλος της γυναίκας ως συζύγου αντιμετωπίζει σήμερα κρίση και η κρίση αυτή εκδηλώνεται συχνά σαν κρίση ταυτότητας. Άλλωστε, η μεγάλη αύξηση του ποσοστού των γάμων που διαλύονται είναι μια επιβεβαίωση της κρίσης που περνάει ο ρόλος του ή της συζύγου.

Τα αίτια είναι πολλά και ποικίλα. Σαν συχνότερα θα μπορούσαν να αναφερθούν η διάψευση προσδοκιών και η μη ικανοποίηση βασικών αναγκών της γυναίκας, κυρίως ψυχολογικών, όπως είναι η αγάπη, η εκτίμηση κλπ. Ακόμη, επανειλημμένες απογοητεύσεις, η αίσθηση ότι αδικείται, καταπιέζεται, δεν αναγνωρίζεται ή το χειρότερο υποτιμάται ο ρόλος και η προσφορά της ως συζύγου και άλλα πολλά.

Οδός Σταδίου. Και το στάδιο που είναι;

Και ποιος δεν γνωρίζει την οδό Σταδίου, στο κέντρο της Αθήνας. Ενώνει την Ομόνοια με το Σύνταγμα και σφύζει από ζωή όλες τις ώρες της ημέρας και της νύχτας. Την προτιμούν οι διαδηλωτές ή οι γιάπιδες (τράπεζες και ακτίνα του πάλαι ποτέ χρηματιστηρίου). Την προτιμούν οι βιβλιόφιλοι (στοά βιβλίου και επιλεγμένα βιβλιοπωλεία). Την προτιμούν όσοι τρελαίνονται για shopping therapy. Όλα μοιάζουν γνωστά και οικεία στην οδό Σταδίου.

Όταν η παρουσία του Θεού είναι ανάμεσά τους (και δεν θέλουνε να φύγει)

Ιστορία της Παλαιάς Διαθήκης

Η ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΒΑΒΥΛΩΝΑΣ

 

Α. Η ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΒΑΒΥΛΩΝΑΣ

Η θέση που η Βαβυλωνιακή Αυτοκρατορία είχε στην ιστορία του λαού του Θεού δεν μπορεί ποτέ να κατανοηθεί, χωρίς ν’ ανατρέξουμε στην αρχή της. Άρχισε με το Νεβρώδ και τον πύργο της Βαβέλ περίπου 100 χρόνια μετά τον κατακλυσμό και 326 χρόνια πριν την κλήση του Αβραάμ.

1. Νεμβρώδ

Η ιστορία του Νεμβρώδ βρίσκεται στη Γεν.ι:8-10. Ήταν εγγονός του Χαμ, πατέρας του ήταν ο Χους. Ο Νεμβρώδ είναι τύπος του Αντίχριστου. Η λέξη «Νεμβρώδ» σημαίνει «επαναστάτης». Αυτός είναι ένας τίτλος του Αντίχριστου όπως αναφέρεται στη Β’ Θεσ.β:8 «ο άνομος». Η ανταρσία του Νεμβρώδ ήταν να οδηγήσει μια κίνηση επανάστασης κατά του Θεού.

Τρεις φορές σ’ αυτό το εδάφιο κι επίσης στο Α’ Χρον.ι:10, αναφέρει ότι ο Νεμβρώδ ήταν ισχυρός. Στη Γεν.ι:9 περιγράφεται σαν «ισχυρός κυνηγός εναντίον του Κυρίου». Αυτό μας κάνει να συμπεράνουμε ότι προωθούσε τα δικά του σχέδια προκαλώντας τον Δημιουργό του.

Μπροστά

ΤΟ CODEX ALIMENTARIUS ΗΡΘΕ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ! ΜΗΝ ΑΓΟΡΑΖΕΤΕ ΠΑΤΑΤΕΣ ΑΠΟ ΤΑ S.MARKETS

Διαβάζετε  τα καρτελάκια! 

Μια φωτογραφία 1000 λέξεις..το Codex Alimentarius όπως διαβάζουμε στο makeleio.gr έκανε την εμφάνιση του και στην Ελλάδα...ετοιμαστείτε για ακραίες καταστάσεις στο προσεχές μέλλον!

Απαγορεύεται η φύτευση , εξαιτίας του ότι η "ράτσα" της πατάτας ανήκει μαζί με τα δικαιώματά της σε κάποια εταιρεία ή οποία απαγορεύει την αναπαραγωγή της, κάτι σαν ΑCTA διατροφική, το λεγόμενο "Codex Alimentarius",βάσει του οποίου απαγορεύεται μελλοντικά η αναπαραγωγή "τέτοιου τύπου" με κατοχυρωμένη πατέντα αγροτικών προϊόντων.

Το σχέδιο είναι ο έλεγχος των τροφίμων.Ηδη κυκλοφορούν υβρίδια που ανήκουν μόνο σε εταιρείες.Για παράδειγμα φανταστείτε να έχει κατοχυρώσει τις πατάτες Νάξου ολλανδική εταιρεία, οπότε για να σπείρει κάποιος πατάτες Νάξου να πρέπει να αγοράσει σπόρο από τους Ολλανδούς!

Φυλάξτε παλιούς σπόρους που ξαναφύονται και δεν ανήκουν σε εταιρείες,γιατί τα υβρίδια είναι μονοετή και μολύνουν το έδαφος.Είναι σημαντικό να ενισχυθούν όσοι κρατάνε παλιούς σπόρους και να προσπαθήσουμε κι οι ίδιοι να τους αναπαράγουμε.Ο έλεγχος της τροφής έχει σαν στόχο την εδραίωση της νέας τάξης.

(Σ.Σ. Να πληροφορήσουμε τους συντάκτες του πιο πάνω άρθρου ότι όσα αναφέρουν -η πατεντοποίηση-είναι η μαλακή αρχική εκδοχή του κώδικα τροφίμων και δεν γίνονται μόνο στις πατάτες αλλά σε πολλά προιόντα, και ήδη σε πολλή μεγάλη έκταση).

μη ταράττεσθε· διότι πρέπει να γείνωσι ταύτα, αλλά δεν είναι έτι το τέλος

.. βλέπεις ταύτας τας μεγάλας οικοδομάς; δεν θέλει αφεθή λίθος επί λίθον, όστις να μη κατακρημνισθή  (Μάρκ. 13:2)

(Παρ. 11:27-28)

Όστις προθυμείται εις το καλόν, θέλει απολαύσει χάριν· αλλ' όστις ζητεί το κακόν, θέλει επέλθει επ' αυτόν. Όστις ελπίζει επί τον πλούτον αυτού, ούτος θέλει πέσει· οι δε δίκαιοι ως βλαστός θέλουσιν ανθήσει.

Το πιο εντυπωσιακό θαύμα

Ιωνάς γ:1-10

Αν σε ρωτούσα «Ποιο είναι το θαύμα που σου έρχεται στο νου, όταν θυμάσαι τον Ιωνά;» η απάντηση είναι αυτόματη: «το ότι έμεινε στην κοιλιά ενός κήτους για τρεις μέρες».

Από μια πλευρά, η απάντηση είναι δικαιολογημένη. Η αλήθεια όμως, είναι πως το μεγαλύτερο θαύμα στο βιβλίο του προφήτη, βρίσκεται στο κεφ.γ.

Όσο καταπληκτικά κι αν είναι όσα έχουν συμβεί ως τώρα, το πιο εκπληκτικό είναι το αποτέλεσμα που είχε το κήρυγμα του Ιωνά. Όσο κι αν σκεφτόμαστε τι απίθανο πράγμα είναι να μείνει ο προφήτης τρεις μέρες μέσα σ' ένα ψάρι, πολύ πιο θαυμαστό είναι το ότι μια πόλη μετανόησε και σώθηκε. Η περίπτωση της Νινευή αποτελεί την πιο μαζική μεταστροφή στην ιστορία.

η σατανιστική ..συνιστώσα της ορθοδοξίας;

Δημοσίευμα από το περιοδικό "ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ" (της νεολαίας της Χρυσής Αυγής), 5 Ιουνίου 2000.

Στο άρθρο "Ο Λευκός Εωσφόρος του 21ου αιώνα", υμνείται, και δη σε επίπεδο λατρείας, ο Εωσφόρος, που οι δούλοι και οι υποταγμένοι τον λένε Διάβολο και Σατανά και αυτός γελά (...)

Δεν έχουμε βέβαια τίποτα εναντίον των θρησκευτικών πιστεύω των άλλων, γιατί αυτά, βάσει των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των θεμελιωδών ελευθεριών, πρέπει να εξασκούνται ελεύθερα. Φαίνεται όμως οτι εσχάτως(;) -για ορισμένους τουλάχιστον- τα πιστεύω αυτά έχουν "ταιριάξει" με τα ιδεώδη (του ήδη συγκριτιστικού χωνευτηρίου) της ελληνορθοδοξίας ..

Το παρελθόν

(Κολ. 1:19-20) Διότι εν αυτώ ηυδόκησεν ο Πατήρ να κατοικήση παν το πλήρωμα

και δι' αυτού να συνδιαλλάξη τα πάντα προς εαυτόν, ειρηνοποιήσας διά του αίματος του σταυρού αυτού, δι' αυτού, είτε τα επί της γης είτε τα εν τοις ουρανοίς.

Θέλεις να ξέρεις αν είσαι ευλογημένος;

Κοιτάζω γύρω μου και νιώθω πραγματικά ευτυχισμένος, γεμάτος, ικανοποιημένος με αυτό που είμαι, με όσα έχω. Είμαι ευτυχισμένος με τη γυναίκα που έχω, το σπίτι μου, τα παιδιά που μου χάρισε ο Κύριος, τη δουλειά μου, την εκκλησία που υπηρετώ, τη χώρα μου όπου γεννήθηκα και ανήκω. Οπωσδήποτε υπάρχουν ελλείψεις και ελαττώματα και όλοι έχουμε λάθη και αδύναμα σημεία. Αλλά αν με ρωτήσετε, θα σας πω ότι αισθάνομαι ευτυχισμένος με όλα αυτά που έχω στη ζωή μου, και μάλιστα έτσι ακριβώς όπως είναι.

 

 «Ευτυχία δεν είναι να έχεις ό,τι θέλεις, αλλά να θέλεις αυτά που έχεις!»

Η ιστορική εξέλιξη του Δόγματος της Αγίας Τριάδας -13

Αλλά τι γίνεται με τον «χριστιανό» αυτοκράτορα, ο οποίος συγκάλεσε τη σύνοδο της Νίκαιας και τελικά αποφάσισε ο ίδιος τους «κανόνες» της; Κάποιες εκκλησίες τον έχουν ονομάσει Άγιο Κωνσταντίνο. Ήταν πραγματικά τριαδικός χριστιανός;  Ήταν καθόλου χριστιανός;

Όπως είδαμε, Κωνσταντίνος, καθ 'όλη τη διάρκεια της βασιλείας του, ήταν μάλλον ειδωλολάτρης παρά χριστιανός και ποτέ δεν ζήτησε να βαφτιστεί σαν Χριστιανός μέχρι που πέθανε.

Προς το τέλος της ζωής του τάχθηκε υπέρ των αρειανιστών...και μάλιστα εξόρισε οχι μόνο τους μονοθειστές αλλά και πολλούς τριαδικούς επισκόπους. Κατά το έτος 337 αρρώστησε...βαφτίστηκε, και πέθανε μετά από βασιλεία 31 χρόνων-. Encyclopedia Americana, p. 555, v. 7, 1944.

Ευχαριστία

Το βιβλίο του Αμώς

Ο βρυχηθμός του λιονταριού

Όλα είναι ήσυχα στο βόρειο βασίλειο του Ισραήλ. Ο λαός κοιμάται ανέμελος τα βράδια. Έχουν διδαχθεί από μικροί ότι είναι ο λαός του Θεού και ότι ο Θεός είναι με το μέρος τους.

Ό,τι κι αν συμβεί στη ζωή, ο Θεός θα φροντίσει γι' αυτούς. Ακόμα κι αν έρθουν εχθροί να πολιορκήσουν τον τόπο και τις πόλεις τους, ο Γιάχβε θα πολεμήσει γι' αυτούς. Γιατί άλλωστε να ανησυχούν; Στα θρησκευτικά τους καθήκοντα είναι συνεπείς. Λατρεύουν το Θεό τακτικά στη Βαιθήλ και στα Γάλγαλα. Τηρούν το Σάββατο. Πιστεύουν ότι είναι επαρκώς ηθικοί. Τα αμαρτήματα τους δεν είναι σοβαρά και εν πάση περιπτώσει τακτοποιούνται μέσα από τις θυσίες. Όλα είναι καλά και ήσυχα. Απολαμβάνουν εξάλλου πρωτόγνωρη ευημερία, απόδειξη ότι ο Θεός τους ευλογεί.

Αγάπη

Έξοδος - γ (2)

·     Ο Χριστός, παίρνοντας την κατάρα της αμαρτίας μας, φόρεσε ακάνθινο στεφάνι.

·     Ο Ισραήλ ήταν μέσα στο καμίνι της θλίψης (Αίγυπτος), αλλά δεν καταναλώθηκε γιατί ο Θεός ήταν ανάμεσά τους (Δευτ.δ:20  Ησ.ξγ:9  Ψαλμ.μς:7).

·     Ο Θεός ήταν εν Χριστώ (βάτος) ο οποίος έγινε κατάρα (αγκάθια) για μας. Δοκιμάστηκε στο καμίνι των θλίψεων αλλά δεν κατακάηκε (Γαλ.γ:13  Ματθ.κζ:29).

·     Η εκκλησία (βάτος) περνά από φλογερές θλίψεις για να καθαριστεί, αλλά δεν κατακαίγεται.

·     Ο φυσικός Ισραήλ, σαν έθνος, έκανε αγκάθια, πέρασαν από φωτιά, αλλά δεν κατακάηκαν γιατί ο Θεός πάντοτε κρατούσε ένα μικρό υπόλοιπο.

Λουκ. 11: 39-40

Μπορούν οι γυναίκες να λειτουργούν σαν ποιμένες, δάσκαλοι, κήρυκες;

Τι λέει η Βίβλος για τις  γυναίκες στη διακονία;

Αυτό είναι ένα πολυσυζητημένο θέμα σήμερα, αν η γυναίκα μπορεί να εργαστεί σαν ποιμένας, δάσκαλος ή κήρυκας στην εκκλησία.

Είναι πολύ σημαντικό να μην δούμε αυτό το θέμα σαν μια αντιπαλότητα ανάμεσα σε άντρες και γυναίκες. Υπάρχουν γυναίκες που πιστεύουν ότι η γυναίκα δεν χρειάζεται να λειτουργεί σαν ποιμένας και ότι η Βίβλος βάζει ορισμένους περιορισμούς στη διακονία των γυναικών - και υπάρχουν άνδρες που πιστεύουν ότι η γυναίκα μπορεί να λειτουργεί σαν κήρυκας και ποιμένας και ότι δεν υπάρχουν καθόλου περιορισμοί για τις γυναίκες στη διακονία.

Το θέμα μας δεν είναι σοβινιστικό, διάκρισης ανάμεσα στα δύο φύλα. Το θέμα μας είναι η σωστή ερμηνεία της Αγίας Γραφής.

Η αμαρτία της ανοχής

«Διότι αφήνεις την γυναίκα Ιεζάβελ, ήτις λέγει εαυτήν προφήτιν» (Αποκ.β:20)

Όπως σε όλες τις επιστολές προς τις εκκλησίες στο βιβλίο της Αποκάλυψης του Ιωάννη, ο στόχος του Κυρίου, που είναι ο συντάκτης και αποστολέας της επιστολής, είναι η νίκη. «…Όστις νικά, στον νικώντα, αυτός που νικά…». Είναι όμως εξίσου γνωστό σε όλους μας ότι για να είναι μία νίκη πραγματική και έγκυρη, υπάρχουν όροι, προϋποθέσεις, πορεία συγκεκριμένη που πρέπει να ακολουθηθεί, κριτήρια. Δεν είναι όλα νίκη, δεν καταλήγουν όλοι οι δρόμοι σε νίκη, δεν αναγνωρίζονται, ούτε επιβραβεύονται όλες οι νίκες.

Όπως σε όλες τις επιστολές προς τις εκκλησίες της Αποκάλυψης, έτσι και στην πολύ ιδιαίτερη περίπτωση της εκκλησίας των Θυατείρων (β:18-29), αν και το μήνυμα που έχει να στείλει ο Κύριος είναι πολύ σημαντικό και για τότε και για σήμερα, ο σωστότερος τρόπος να αρχίσουμε τη μελέτη της είναι ο ίδιος ο Κύριος. Το πρόσωπό Του, τα γνωρίσματά Του, αυτά που θέλει, αυτά που λέει, αυτό που πραγματικά είναι ο Κύριος και της επιστολής, αλλά και της ζωής μας, της σωτηρίας μας, ο μόνος αληθινός Θεός. Ίσως το πιο αποφασιστικό στη ζωή τού κάθε ανθρώπου είναι να γνωρίσει την ουσία του Θεού, τα γνωρίσματα του χαρακτήρα Του, να αγαπήσει και να αποζητά με την καρδιά του την κυριότητά Του σε κάθε βήμα της ζωής του.  Υψηλότερο και ασφαλέστερο επίπεδο από αυτό δεν υπάρχει για τον άνθρωπο.

Το βιβλίο του Αβδιού

“έθνος Ανάδελφο”

ο Θεός κυρίαρχος της ανθρώπινης ιστορίας

1. Εισαγωγικά

Το βιβλίο του προφήτη Αβδιού είναι το μικρότερο της Π.Διαθήκης και συχνά συνδέεται με το λόγο του προφήτη Αμώς: «διά να κληρονομήσωσι το υπόλοιπον του Εδώμ και πάντα τα έθνη, επί τα οποία καλείται το όνομά μου, λέγει Κύριος, ο ποιών ταύτα» (Αμώς θ:12).

Στα 21 εδάφια της όρασης του Αβδιού εξιστορούνται συγκεκριμένα γεγονότα της ιστορίας του λαού του Θεού, το τελευταίο κεφάλαιο των «αδελφικών σχέσεων» μεταξύ του Ισραήλ/Ιακώβ και του Εδώμ/Ησαύ.

Το θέμα του ωστόσο κάθε άλλο παρά ασήμαντο και πεπερασμένο είναι καθώς μιλά και σήμερα για: Κρίση και Σωτηρία. Κρίση και Αποκατάσταση, με μέτρο τον ιστορικό ορίζοντα των σχεδίων του Θεού.

Η καρδία του μηνύματος του Αβδιού μοιάζει να συμπυκνώνεται στα λόγια «καθώς έκαμες θέλει γείνει εις σέ...» (εδ.15). Αυτός ο παροιμιακός σχεδόν λόγος αποτελεί και τη βάση κρίσης-δικαιοσύνης του Θεού.

Θέλησε να γίνει μοναχή και η ηγουμένη της πήρε 43.000 ευρώ

Όπως αναφέρει στη μηνυτήρια αναφορά της συνταξιούχος εκπαιδευτικός από την Θεσσαλονίκη πήγε να μονάσει στην μονή "..τιμίου σταυρού" στο Μεσημέρι της Έδεσσας και ενω ήταν "δόκιμη" η ηγουμένη της μονής της αφαίρεσε 43.000 ευρώ από τον τραπεζικό της λογαριασμό, τα οποία αυθαίρετα τα χρησιμοποίησε για...επέκταση του μοναστηριού.

Η ηγουμένη Ιερώνυμη της ζήτησε να εκταμιεύσει άμεσα όσα χρήματα είχε στην τράπεζα επειδή... επίκειται «πόλεμος» και κινδυνεύουν να χαθούν οι καταθέσεις. Για να γίνει μάλιστα πιο πειστική, χρησιμοποίησε και το όνομα του Εφραίμ της μονής Βατοπεδίου. Ετσι μαζί με την ηγουμένη επισκέφθηκαν την τράπεζα που διατηρούσε τον λογαριασμό της και εκταμίευσε το ποσό των 43.000 ευρώ, τις οικονομίες μιας ζωής, το οποίο και παρέδωσε στο μοναστήρι για..φύλαξη.

Παρ.ς:6-8

ΟΡΘΟΤΟΜΟΥΝΤΕΣ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ 47 - Οι αιώνιοι τρίβοι

Ο Θεός δεν έχει αφήσει τον άνθρωπο να εργάζεται τα τυχόν δικά του σχέδια με τους δικούς του τρόπους, αλλά απ' την αρχή έχει ένα ορισμένο σχέδιο για τη ζωή του. Για να αποφύγουμε κάθε παρερμηνεία του θέματος, δεν εννοούμε ότι ο Θεός έχει αφαιρέσει την πρωτοβουλία απ' τον άνθρωπο ν' αποφασίζει, ή ότι πιστεύουμε στο «γραμμένο», στο «κισμέτ» που λένε οι Τούρκοι. Αλλά όσο αφορά  στη σωτηρία του ανθρώπου, ο Θεός είναι Αυτός που ορίζει πώς μπορεί να σωθεί ο άνθρωπος.

Το βιβλίο του Αββακούμ

H τελική επικράτηση της δόξας του Θεού

Το βιβλίο του Αββακούμ αν και γράφτηκε στον έβδομο προ Χριστού αιώνα ασχολείται με ένα ερώτημα που μέχρι σήμερα συχνά μας απασχολεί και μας προβληματίζει. Γιατί να υπάρχει γύρω μας αδικία; Πώς θα μπορέσουμε να επιβιώσουμε σε έναν κόσμο φθοράς, ανομίας και αμαρτίας; Το ερώτημα αυτό διατυπώνεται μέσα από μία σειρά παραπόνων που εκφράζει ο Αββακούμ προς το Θεό.

Τα παράπονα του προφήτη

Με γλώσσα που θυμίζει έντονα διάφορους Ψαλμούς (π.χ. Ψαλμοί 6, 12, 28, 31, 55, 60, 85) και τους διαλόγους του Ιώβ (δες την ομοιότητα του Αββακ.α:2 με το Ιώβ ιθ:7) ο Αββακούμ διατυπώνει στο Θεό τα παράπονά του.

Διαβάζουμε έτσι στα εδ.α:2 - 4, «Έως πότε, Κύριε, θέλω κράζει, και δεν θέλεις εισακούει; θέλω βοά προς σε, Αδικία· και δεν θέλεις σώζει; Διά τι με κάμνεις να βλέπω ανομίαν και να θεωρώ ταλαιπωρίαν και αρπαγήν και αδικίαν έμπροσθέν μου; και υπάρχουσι διεγείροντες έριδα και φιλονεικίαν. Διά τούτο ο νόμος είναι αργός, και δεν εξέρχεται κρίσις τελεία· επειδή ο ασεβής καταδυναστεύει τον δίκαιον, διά τούτο εξέρχεταί κρίσις διεστραμμένη....».

Αυτό που γεννά τα παράπονα δεν είναι η αμφισβήτηση ή η απιστία. Είναι ερωτήματα που πηγάζουν από έναν άνθρωπο που αυτά τα οποία πίστευε και γνώριζε για το Θεό δεν συνάδουν με αυτά που βλέπει γύρω του. Την ίδια ένταση συχνά συναντούμε ως πλαίσιο και σε διάφορους Ψαλμούς που περιλαμβάνουν παράπονα προς το Θεό. Ο Ψαλμωδός ξεκινά από την πίστη του στην αγαθοσύνη, δύναμη και κυριαρχία του Θεού. Όταν όμως αυτά δεν τα βλέπει να εφαρμόζονται στο ζήτημα που τον απασχολεί τότε προβληματίζεται, αντιδρά, παραπονιέται. Το ίδιο συμβαίνει και με τα παράπονα του Αββακούμ. Ρωτά ο προφήτης δύο από τα πιο συχνά ερωτήματα που ρωτά και ο Ψαλμωδός, «γιατί» και «έως πότε». Ρωτά όμως ΤΟ ΘΕΟ επειδή πιστεύει σ' Αυτόν και επειδή προσπαθεί να καταλάβει το τι συμβαίνει.

Η αθέατη όψη της πείνας: Βία και τρομοκρατία

H ραγδαία φτωχοποίηση των σημερινών Ελλήνων, η βίαιη στέρηση αγαθών που για τους περισσότερους ήταν αυτονόητα κεκτημένα των τελευταίων δεκαετιών, είναι ένα βίωμα εντελώς νέο και άγνωστο τουλάχιστον για τις νεότερες γενιές.

Πολλοί μιλάνε για ομοιότητες της εποχής της γερμανικής κατοχής 1941-1944 με τη σημερινή ανθρωπιστική κρίση.

Μεγάλες περικοπές μισθών και συντάξεων με διευρυμένη ανεργία. Ένα μεγάλο τμήμα του πληθυσμού έχει οδηγηθεί στα όρια της εξαθλίωσης.Αυξάνονται μέρα με τη μέρα τα συσσίτια και οι άνθρωποι που απευθύνονται σε αυτά. Όλο και πιο συχνό είναι το φαινόμενο εξαθλιωμένων ανθρώπων να ψάχνουν στα σκουπίδια. Οι λαϊκές γεμίζουν από φτωχούς ανθρώπους οι οποίοι ψάχνουν τα απομεινάρια της λαϊκής.

Ιστορία της Παλαιάς Διαθήκης

H ΑΙΧΜΑΛΩΣΙΑ

Α. Η ΑΙΧΜΑΛΩΣΙΑ ΕΙΧΕ ΠΡΟΕΙΠΩΘΕΙ ΑΠ’ ΤΟΥΣ ΠΡΟΦΗΤΕΣ

1. Στον καιρό του Εζεκία.

Όταν ήρθε μία αντιπροσωπεία απ’ το βασιλιά της Βαβυλώνας, φέρνοντας ένα δώρο στον Εζεκία, αυτός στο ζήλο του να κάνει μια κοσμική συμμαχία, τους έδειξε όλους τους θησαυρούς του οίκου του. Ο προφήτης Ησαΐας τον επίπληξε και προφήτεψε:

Ιδού, έρχονται ημέραι, καθ’ ας πάν ό,τι είναι εν τω οίκω σου, και ό,τι οι πατέρες σου εναπεταμίευσαν μέχρι της ημέρας ταύτης, θέλει μετακομισθή εις την Βαβυλώνα δεν θέλει μείνει ουδέν, λέγει Κύριος. Και εκ των υιών σου οίτινες θέλουσιν εξέλθει από σου, τους οποίους θέλεις γεννήσει, θέλουσι λάβει και θέλουσι γείνει ευνούχοι εν τω παλατίω του βασιλέως της Βαβυλώνος. (Β’ Βασ.κ:17,18).

Πάνω από 1000 χρόνια πέρασαν πριν εκπληρωθεί αυτή η προφητεία. Αυτό μας δείχνει πώς η κρίση για δικές μας αμαρτίες μπορεί να πέσει πάνω στα παιδιά μας.

Σκέψεις...

Τράβα όσο θες...

Το βιβλίο του Nαούμ

Η Εκδίκηση της καλοσύνης

Το βιβλίο του προφήτη Ναούμ είναι δυστυχώς άγνωστο στους περισσότερους Χριστιανούς. Ποιος άλλωστε θα ήθελε να διαβάσει ένα βιβλίο που αυτοσυστήνεται με τη εισαγωγική φράση, "Η κατά της Νινευή προφητεία" (Ναούμ α:1^α).

Πώς μας αφορά ένα βιβλίο που θέμα του έχει την αναγγελία της κρίσης πάνω στην αρχαία πρωτεύουσα της Ασσυρίας, τη Νινευή;

Στην πραγματικότητα όμως το βιβλίο του Ναούμ, όπως και κάθε τμήμα της Αγίας Γραφής, αφορά πρώτιστα το Θεό, το χαρακτήρα Του, τις ενέργειες Του, τη φύση Του. Έτσι αν προσπεράσουμε το εισαγωγικό πρώτο εδάφιο διαβάζουμε στο α:2,

«Ζηλότυπος είναι ο Θεός, και εκδικείται ο Κύριος· ο Κύριος εκδικείται και οργίζεται· ο Κύριος θέλει εκδικηθή τους εναντίους αυτού, και φυλάττει οργήν κατά των εχθρών αυτού».

Χρήσιμα εργαλεία

Οκτώ μεγάλα αμαρτήματα

1. Η ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΟΥ ΙΟΥΔΑ

Προδότες υπήρξαν και υπάρχουν πολλοί στον κόσμο και την ιστορία όλων των λαών. Η περίπτωση όμως του Ιούδα ξεχωρίζει απ’ όλες. Ήταν άνθρωπος που ευεργετήθηκε από τον Κύριο, δέχτηκε τη μοναδική διδασκαλία Του και τη χάρη να κάνει θαύματα άνθρωπος με σημαντικές εμπειρίες κι όμως αποφάσισε να προδώσει τον Κύριό Του για χρήματα. Δεν τον ανάγκασε κανείς να το κάνει αντίθετα έκανε ένα είδος εμπορικής συμφωνίας. Ο Ματθαίος εξηγεί ότι «υπήγεν προς τους αρχιερείς και είπε· Τι θέλετε να μοι δώσητε, και εγώ θέλω σας παραδώσει αυτόν;» (κς:14-15) και εισέπραξε 30 αργύρια. Επιπλέον φρόντισε αυτή η προδοσία και παράδοση να γίνει με τρόπο μοναδικό, ώστε κι ο Κύριος ακόμη να απορήσει: «Ιούδα, με φίλημα παραδίδεις τον Υιόν του ανθρώπου;» (Λουκ.κβ:48). Μόνο ο Θεός ξέρει τι μπόρεσε ν’ αλλάξει στην καρδιά του Ιούδα, ώστε να κάνει ένα τέτοιοι αμάρτημα και με τέτοιο τρόπο, πάντως ο Λουκάς αποκαλύπτει ότι «Εισήλθε δε ο Σατανάς εις τον Ιούδαν» (κβ:3).

Για όλους αυτούς τους λόγους μέσα στον κόσμο μας η αμαρτία του Ιούδα είναι μοναδική.