Χαλάρωση

Όταν μιλάμε για «χαλάρωση της χριστιανικής ζωής» αναφερόμαστε σε παράγοντες που οδηγούν σε μείωση ή παρακμή της προσήλωσης στη χριστιανική πίστη και πρακτική:

    ·        προσωπικά προβλήματα

    ·        απογοήτευση

    ·        ταλαιπωρία

    ·        διάφορες προκλήσεις της ζωής.

Προσπαθείς να ζήσεις μια ζωή πιστής, εν μέσω κοσμικών πειρασμών, καταστάσεων μέσα στην εκκλησία, ή ανάμεσα στους αδελφούς, διαφωνίες, ακόμα οι ευρύτερες πολιτισμικές και κοινωνικές τάσεις κτλ.

 

Προσωπική Ταλαιπωρία: Δυσκολίες όπως οι διαφωνίες, οι απογοητεύσεις ή οι φυσικές καταστροφές μπορούν να επηρεάσουν αρνητικά την πίστη, προκαλώντας αμφιβολίες και αμφισβήτηση.

Κοσμικές Επιθυμίες: Η γοητεία των κοσμικών επιθυμιών μπορεί να οδηγήσει τα άτομα μακριά από μια ευσεβή χριστιανική ζωή, καθώς οδηγεί τη ζωή σύμφωνα με τη σάρκα και όχι σύμφωνα με το Πνεύμα.

Απογοήτευση: Το χάσμα μεταξύ των υποσχέσεων της πίστης και της εκπλήρωσής τους στην πράξη, καθώς και η εστίαση στο τελετουργικό αντί στην αληθινή μαθητεία, μπορούν να οδηγήσουν σε απογοήτευση και απομάκρυνση από την εκκλησία.

Μείωση της Προσήλωσης: Μελέτες δείχνουν μείωση του ποσοστού των Χριστιανών σε πολλές περιοχές.

Αντιχριστιανικό Συναίσθημα: Η προκατάληψη, το μίσος και οι διακρίσεις κατά των Χριστιανών και των χριστιανικών πρακτικών μπορούν να συμβάλουν σε μια μειωμένη παρουσία και πρακτική της πίστης.

Μια ατελείωτη επίθεση: Η πνευματική μάχη ενάντια στον Διάβολο και τις δυνάμεις του είναι συνεχόμενη, απαιτώντας από τους πιστούς να είναι ενεργητικοί, μετανοημένοι και ένθερμοι στην πίστη τους.

Το κάλεσμα για ολοκληρωτική παράδοση: Το κάλεσμα να ακολουθήσουν τον Ιησού περιλαμβάνει τη θυσία προσωπικών επιθυμιών και δεσμεύσεων για το ευαγγέλιο, κάτι που μπορεί να είναι δύσκολο αλλά απαραίτητο μέρος της χριστιανικής ζωής.

 

Γιατί τόσοι πολλοί Χριστιανοί σήμερα ζουν σαν νικημένοι;

 

Έχετε αναρωτηθεί ποτέ γιατί τόσοι πολλοί Χριστιανοί σήμερα ζουν δέσμιοι του φόβου, του θυμού, της αμφιβολίας και της συνηθισμένης αμαρτίας;

Ή ίσως έχετε περάσει και εσείς οι ίδιοι αυτούς τους αγώνες και έχετε αναρωτηθεί γιατί οι ένδοξες υποσχέσεις της Αγίας Γραφής δεν φαίνονται πραγματικές και απτές στην καθημερινή σας ζωή.

Ο βασικός λόγος για τον οποίο τόσοι πολλοί Χριστιανοί δεν βαδίζουν στη δύναμη και τον θρίαμβο του Ευαγγελίου, έχει να κάνει με το γεγονός ότι ο λόγος του Θεού σήμερα είναι περικομμένος.

Υπάρχουν συγκεκριμένα εδάφια του λόγου του Θεού που μιλάνε για πολύ συγκεκριμένα πράγματα, αλλά δεν τους δίνουμε σημασία, τα προσπερνάμε…

Αν πάρεις ένα πουλί και του κόψεις τα φτερά, δεν μπορεί να πετάξει. Δεν σημαίνει ότι δεν μπορούσε να πετάξει, απλώς δεν μπορεί να πετάξει με κομμένα φτερά.

Και όταν έχεις το λόγο του Θεού με κομμένα φτερά, θα διαπιστώσεις ότι δεν είναι σε θέση να λειτουργήσει όπως προορίζεται ένα πουλί ή όπως δημιουργήθηκε από τον Θεό να λειτουργεί.

Μπορεί να διαβάζουμε την Αγία Γραφή, να παρακολουθούμε τη ζωή του αποστόλου Παύλου και να λέμε «Αμήν»!

Αλλά γιατί δεν μπορούμε να κάνουμε αυτό που έκανε ο Παύλος;

Συχνά, αυτό συμβαίνει επειδή έχουμε πάρει κάποιες πτυχές του λόγου του Θεού και έχουμε αφήσει κάποιες άλλες στο τραπέζι.

Δεν είναι απλά μια νοητική συγκατάθεση να πούμε, «Ναι, ο Ιησούς πέθανε για μένα».

Πρέπει να θέσουμε το σημαντικό ερώτημα που ακολουθεί: Τι σημαίνει αυτό για μένα;

Α΄Κορ.ς:20 Διότι ηγοράσθητε διά τιμής· δοξάσατε λοιπόν τον Θεόν διά του σώματός σας και διά του πνεύματός σας, τα οποία είναι του Θεού.

Αφού, αγόρασε το σώμα σας με το αίμα Του. Δώστε το σε Αυτόν.

Είναι η λογική πράξη αναγνώρισης και ευγνωμοσύνης.

Απλά δώστε Του αυτό που δικαιωματικά Του ανήκει και αφήστε το Άγιο Πνεύμα να κινηθεί και να αναλάβει.

·        Όταν ο Ιησούς Χριστός κινείται και αναλαμβάνει μια ζωή, αυτά τα χέρια δεν είναι πλέον τα δικά μου χέρια, είναι τα χέρια Του.

·        Αυτά τα μάτια δεν είναι πλέον τα δικά μου μάτια, είναι τα μάτια Του.

·        Αυτό το μυαλό είναι τώρα το μυαλό του Χριστού.

·        Το στόμα μου είναι τώρα το στόμα Του για να λέει ό,τι θέλει να ειπωθεί.

Ίσως είναι λίγο τρομακτικό για κάποιους. Έτσι, αν θέλουμε να διατηρήσουμε τον έλεγχο της ζωής μας, είναι σαν να λέμε: «Ιησού, εσύ μείνε εκεί τώρα, εγώ θα μείνω εδώ. Αλλά σε εκτιμώ και σε αγαπώ».

Αν το κάνετε αυτό, θα διαπιστώσετε ότι ζείτε μια ζωή με κομμένα φτερά.

Δεν είναι όπως το σχεδίασε ο Θεός και σαν αποτέλεσμα, δεν πρόκειται να πετάξετε.

Είστε σαν εκείνη τη στρουθοκάμηλο που τρέχει στο έδαφος προσπαθώντας να πετάξει, αλλά δεν μπορεί να σηκωθεί.

Μπορεί να βλέπετε τον αετό στον αέρα και να διαβάσετε γι' αυτόν στις Γραφές, αλλά ο Θεός πρέπει να έχει τον έλεγχο της ζωής σας αν θέλετε να πετάξετε.

Ησ.μ:31 αλλ' οι προσμένοντες τον Κύριον θέλουσιν ανανεώσει την δύναμιν αυτών· θέλουσιν αναβή με πτέρυγας ως αετοί· θέλουσι τρέξει και δεν θέλουσιν αποκάμει· θέλουσι περιπατήσει και δεν θέλουσιν ατονήσει.

Θα έλεγα λοιπόν, ότι ακριβώς αυτό, είναι ο λόγος που υπάρχει μια λανθάνουσα αδυναμία στο Σώμα του Χριστού σήμερα.

Ιερ.μη:10 Επικατάρατος ο ποιών το έργον του Κυρίου αμελώς· και επικατάρατος ο αποσύρων την μάχαιραν αυτού από αίματος.

Πότε λοιπόν μπορούμε να τα παρατήσουμε;

Υπάρχει κάποιο σημείο στη χριστιανική ζωή που μπορούμε να σηκώσουμε το πόδι μας από το πετάλι, να βάλουμε τη ζωή μας σε ουδέτερη κατάσταση και έτσι να περάσουμε ευτυχισμένα στον παράδεισο;

Άλλωστε, αυτό δεν συμβουλεύει ο κόσμος; Αποσυρθείτε. Χαλαρώστε. Διασκεδάστε. Αφεθείτε σε όποιες απολαύσεις σας αρνήθηκαν στα προηγούμενα χρόνια. Είστε συνταξιούχοι, οπότε χαλαρώστε. Το τέλος είναι ορατό.

Η κλήση για υπακοή, καρποφορία, αγιότητα, μαρτυρία, μάθηση, καθοδήγηση, προσευχή και λατρεία είναι δια βίου.

Τελειώνει μόνο όταν τελειώνει η ζωή. Το σώμα μπορεί να υποφέρει σε διάφορους βαθμούς, να υπάρχει προοδευτική επιδείνωση, είτε σαν κάποιας μορφής άνοια είτε σε οργανική ασθένεια. Η ενέργεια μειώνεται. Οι πόνοι αυξάνονται. Το μυαλό είναι λιγότερο συγκεντρωμένο.

Αλλά η κλήση της Αγίας Γραφής είναι να ζούμε όσο το δυνατόν πληρέστερα για τη δόξα του Θεού μέχρι την τελευταία μας πνοή.

 

Ψαλμ.οα:5 Διότι συ είσαι η ελπίς μου, Κύριε Θεέ· το θάρρος μου εκ νεότητός μου.

9 Μη με απορρίψης εν καιρώ γήρατος· όταν εκλείπη η δύναμίς μου, μη με εγκαταλίπης.

14 Εγώ δε πάντοτε θέλω ελπίζει, και θέλω προσθέτει επί πάντας τους επαίνους σου.

15 Το στόμα μου θέλει κηρύττει την δικαιοσύνην σου και την σωτηρίαν σου όλην την ημέραν· διότι δεν δύναμαι να απαριθμήσω αυτάς.

16 Θέλω περιπατεί εν τη δυνάμει Κυρίου του Θεού· θέλω μνημονεύει την δικαιοσύνην σου, σου μόνου.

17 Θεέ, συ με εδίδαξας εκ νεότητός μου· και μέχρι του νυν εκήρυττον τα θαυμάσιά σου.

18 Μη με εγκαταλίπης μηδέ μέχρι του γήρατος και πολιάς, Θεέ, εωσού κηρύξω τον βραχίονά σου εις ταύτην την γενεάν, την δύναμίν σου εις πάντας τους μεταγενεστέρους.

19 Διότι η δικαιοσύνη σου, Θεέ, είναι υπερυψωμένη· διότι έκαμες μεγαλεία Θεέ, τις όμοιός σου,

20 όστις έδειξας εις εμέ θλίψεις πολλάς και ταλαιπωρίας, και πάλιν με ανεζωοποίησας και εκ των αβύσσων της γης πάλιν ανήγαγές με;

21 Ηύξησας το μεγαλείον μου και επιστρέψας με παρηγόρησας.

22 Και εγώ, Θεέ μου, θέλω δοξολογεί εν τω οργάνω του ψαλτηρίου σε και την αλήθειάν σου· εις σε θέλω ψαλμωδεί εν κιθάρα, Άγιε του Ισραήλ.

23 Θέλουσιν αγάλλεσθαι τα χείλη μου, όταν εις σε ψαλμωδώ· και η ψυχή μου, την οποίαν ελύτρωσας.

24 Έτι δε η γλώσσα μου όλην την ημέραν θέλει μελετά την δικαιοσύνην σου· διότι ενετράπησαν, διότι κατησχύνθησαν, οι ζητούντες το κακόν μου.

Σε τι καλούμαστε σε αυτόν τον ψαλμό; Ποια είναι η βιβλική προσδοκία για όλο τον λαό του Θεού στα τελευταία του χρόνια, μετά από μια ζωή αφοσιωμένης υπηρεσίας και αγάπης και επιδίωξης αυτής της αγιότητας χωρίς την οποία κανείς άνθρωπος δεν θα δει τον Θεό;

Ο ισχυρισμός είναι ότι «στο βαθμό που το επιτρέπει η σωματική μας υγεία, θα πρέπει να στοχεύουμε να βρεθούμε να τρέχουμε τον τελευταίο γύρο της χριστιανικής μας ζωής, όπως θα λέγαμε, με το ζόρι, αλλά ο τελευταίος γύρος, θα πρέπει να είναι πράγματι ένα σπριντ».

Το επείγον σε αυτό το κάλεσμα οφείλεται εν μέρει στην ατελείωτη επίθεση του εχθρού μας, του Διαβόλου.

Πολλοί λανθασμένα και επικίνδυνα πιστεύουν ότι όσο μεγαλώνουμε  τόσο λιγότερη προσοχή θα μας δώσει ο Σατανάς, στρέφοντας τις ύπουλες προσπάθειές του στους νέους και άπειρους. Όχι.

Ο πόλεμος του Σατανά εναντίον του καθενός μας θα τελειώσει μόνο με το τέλος αυτής της παρούσας ζωής.

Και η στρατηγική του σε αυτή τη σύγκρουση είναι να μας πείσει ότι καθώς μεγαλώνουμε, «ο εξωτερικός ημών άνθρωπος φθείρηται» (Β΄ Κορ.δ:16) και θα πρέπει να αναγνωρίσουμε ταπεινά ότι η ζωή «φθίνει» και το ίδιο πρέπει να κάνουμε κι εμείς.

Κάνοντάς μας να σκεφτόμαστε έτσι, ο Σατανάς υπονομεύει, μειώνει και αποδυναμώνει την μαθητεία μας, μειώνοντάς μας από εργάτες στη βασιλεία του Χριστού, σε θεατές.

Δυστυχώς, πολύ συχνά, οι τοπικές εκκλησίες συμβάλλουν σε αυτή τη νοοτροπία και συμπεριφέρονται σαν τα πνευματικά χαρίσματα και οι δεξιότητες διακονίας να μαραίνονται με την ηλικία. Αλλά δεν μαραίνονται. Αυτό που συμβαίνει, μάλλον, είναι ότι ατροφούν με την αχρησία.

Έτσι, είτε είστε νέοι στην ηλικία και καινούργιοι στη χριστιανική πίστη είτε αρκετά μεγάλοι και πλησιάζετε στο τέλος του γήινου ταξιδιού σας, η κλήση προς όλους όσους γνωρίζουν τον Χριστό, σε κάθε ηλικία, είναι η ίδια: εμπλακείτε ενεργά, τρέχετε, λαχανιάστε, μη σταματάτε.

Μετανοήστε οπωσδήποτε, πιστέψτε με πάθος, λατρέψτε με θέρμη και αναζητήστε με ζήλο τον Θεό και την αγιότητά Του.