Αυτές οι τρεις λέξεις είναι μια συνταγή. Είναι ένα φάρμακο.
Είναι ένας τρόπος ζωής. Είναι μια συνταγή για το άγχος της ζωής. Είναι ένα
φάρμακο για την δυστυχία και την κακομοιριά. Είναι ένας ουράνιος τρόπος ζωής.
Ας αρχίσουμε μεθοδικά.
Χαμογέλα παντού και πάντοτε. Πέταξε την δουλική μάσκα της
σοβαρότητάς σου και το ύφος το γεμάτο περίσκεψη στον σκουπιδοτενεκέ. Μάθε να
χαμογελάς μόνος σου. Χωρίς να συμβαίνει τίποτα το ιδιαίτερο, τίποτα το
ξεχωριστό.
Περπατάς στο δρόμο. Και γύρω έχει λεύκες και είναι χειμώνας.
Και τα φύλλα από τις λεύκες είναι κιτρινοκαφετιά. Μα είναι όνειρο. Έτσι που
πέφτουν κάτω από τον παγωμένο αγέρα. Χαμογέλα στις λεύκες. Μια μια. Σαν να
είναι άνθρωποι και τους καλημερίζεις.
Να και ένας σκύλος. Ο καημενούλης κρυώνει. Εσύ δεν κρυώνεις.
Χαμογέλασε στον σκύλο. Μίλησε του. Πέσ' του. «Φιλαράκο τί δύσκολη που είναι η
ζωή.. .» Βέβαια, τί μπορείς να κάνεις για το σκύλο;
Παρακάτω συναντάς, αυτόν που κάθε πρωί συναντούσες. Και
είναι βιαστικός. Τού χαμογελάς και ας βλέπεις μόνο τη ράχη του. Τί σημασία έχει
και τρέχει. Είναι λίγο αστειούτσικος.
Α….. Να που θυμήθηκες κάτι. Εκείνη η ιστορία που άκουσες στο
κήρυγμα. Τί όμορφη; Λοιπόν υπάρχουν κάτι ιστορίες, που είναι αληθινά
μαργαριτάρια. Μα πόσοι μπορούν να τις απολαύσουν σαν και σένα;
Μα ναι. Η γυναίκα σου. Δεν σου μίλησε καλά χθες βράδυ.
Χαμογέλα. Η καημενούλα. Τα νεύρα της είναι πειραγμένα. Δεν ξέρει να χαμογελάει.
Χαμογέλα και σύ για κείνη. Πού ξέρεις; Μπορεί να την επηρεάσεις και να
χαμογελάσει και αυτή;
Το τραίνο έρχεται. Είκοσι χρόνια το τραίνο έρχεται. Ζήτω το
τραίνο. Χαμογέλα στο τραίνο. Πόσοι επιβάτες; Και κάθε επιβάτης μια έκπληξη.
Δεν βρήκα θέση. Καμιά. Χαμογέλα, θα ταξιδέψουμε όρθιοι. Μα
που θα στρέψουμε τα μάτια μας; Μα σε κείνο το μωρό. Γαλάζια μάτια. Ξανθά μαλλάκια.
Τρία μόνο δοντάκια. Όνειρο. Ζήτω οι λεύκες. Ζήτω τα τραίνα. Ζήτω τα μωρά. Ζήτω
το χαμόγελο.
Όχι φίλε. Δεν θα μου πάρεις το χαμόγελο. Βρίσε με. Φτύσε με,
Μούτζωσέ με. Το χαμόγελο που μου χαρίζει ο Κύριος δεν θα μου το πάρεις.
Όλη τη μέρα. Και όταν πονά ο κάλος στο παπούτσι. Και όταν
αναγκάζομαι να ζητώ δανεικά. Και όταν η γυναίκα μου γκρινιάζει. Θα χαμογελώ.
Γιατί όχι; Δικαίωμά μου.
