Προσωπική Πειθαρχία και Κίνητρα
Οι λέξεις μαθητής και πειθαρχία
διαφέρουν κάπως στο νόημά τους, αλλά προέρχονται από την ίδια ρίζα. Ο Ιησούς
έθεσε κάποιους αυστηρούς κανόνες για εκείνους που θα γίνονταν ακόλουθοι Του:
«Εάν τις έρχηται προς με, και δεν μισή τον
πατέρα αυτού, και την μητέρα, και την γυναίκα, και τα τέκνα, και τους αδελφούς,
και τας αδελφάς, έτι δε και την εαυτού ζωήν, δεν δύναται να ήναι μαθητής μου.
Και όστις δεν βαστάζει τον σταυρόν αυτού, και έρχεται οπίσω μου, δεν δύναται να
ήναι μαθητής μου» (Λουκ.ιδ:26-27).
Συνόψισε το ζήτημα στο Λουκά ιδ:33: «Ούτω λοιπόν πας όστις εξ υμών δεν απαρνείται
πάντα τα εαυτού υπάρχοντα, δεν δύναται να ήναι μαθητής μου».
Ένας εργάτης οφείλει να μην
υποδουλώνεται από τις επιθυμίες των άλλων ή από τις δικές του κοσμικές
επιθυμίες. Πρέπει καθαρά να αποχωριστεί από όλες τις περιπλοκές ενάντια στο
θέλημα του Θεού και να παραχωρηθεί τέλεια στον Θεό. Εάν οι συνθήκες φαίνονται
σκληρές, και αυστηρές, ας θυμηθούμε τι εξαρτάται από αυτές. Ο χαρακτήρας και το
πεπρωμένο βασίζονται πάνω στην προθυμία ενός εργάτη να πειθαρχήσει τον εαυτό
του με τον τρόπο που υπέδειξε ο Ιησούς.
Ένας εργάτης δεν πρέπει να επιτρέπει
σε τίποτα να μπαίνει ανάμεσα στο Θεό και τον ίδιο, έτσι ώστε να μπορεί να
γνωρίζει και να κάνει το θέλημά Του. Τέτοια στάση δεν αποστερεί την απόλαυση
άλλων πραγμάτων, μάλλον, προσθέτει μεγαλύτερη απόλαυση. Η αυταπάρνηση του
εαυτού μας είναι η υψηλότερη ανάπτυξη του αυτού μας.
Η δουλειά του να είσαι εργάτης στις
μέρες μας είναι απλά σχεδόν η σκληρότερη δουλειά που κάποιος έχει κληθεί να
κάνει. Καμία ευθύνη φαίνεται να μην είναι πιο απαιτητική.
