«Διότι ενέτεινα τόν Ιούδαν δι' εμαυτόν ως τόξον·
ισχυρώς ενέτεινα τόν Εφραίμ καί εξήγειρα τά τέκνα σου, Σιών, κατά τών τέκνων
σου, Ελλάς· καί σέ έκαμον ως ρομφαίαν μαχητού» (Ζαχ.θ:13).
Αυτή η προφητεία εκπληρώθηκε όταν «ο λαός όστις
γνωρίζει τόν Θεόν αυτού, ίσχυσε καί κατόρθωσε» (Δαν.ια:32), κατά του
Αντίοχου, που ήταν ένας απ’ τους βασιλιάδες που διαδέχτηκαν τον Μ. Αλέξανδρο.
Ο Μέγας Αλέξανδρος κατά την εισβολή του στην Παλαιστίνη
(332 π.Χ.) ερήμωσε τις πόλεις που αναφέρονται στα εδάφια 1-7 και μάλιστα με τη
σειρά που μνημονεύονται, αλλά δεν πείραξε την Ιερουσαλήμ (εδ.8). Τα εδάφια
13-17 φαίνεται να αναφέρονται στη συνέχεια του αγώνα του Ιούδα ενάντια στους
Έλληνες Πτολεμαίους και Σελευκίδες κατά την περίοδο των Μακκαβαίων.
Αυτός ο λαός, στα χέρια του Παντοδύναμου Θεού, ήταν σαν ρομφαίαν
μαχητού, που κανείς δεν μπορεί να σταθεί μπροστά της. Βέβαια, κάποιες
φορές, ασεβείς άνθρωποι ονομάζονται ρομφαία του Θεού (Ψαλμ.ιζ:13), αλλά και
καλοί άνθρωποι ονομάζονται έτσι, γιατί Αυτός χρησιμοποιεί τον καθένα όπως
θέλει.
