Αποκατάσταση

Θέλω να κάνω δημόσια μια διόρθωση, όσο αφορά στην ερμηνεία των εδαφίων Β’ Θες.β:1-8, που όμως δεν διαφοροποιεί καθόλου την ουσία του θέματος:

Είχα πει και γράψει ότι:

Η «παρουσία του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού» και «η εις αυτόν επισύναξις ημών», είναι δύο τελείως διαφορετικά γεγονότα με χρονική διαφορά 7 ετών. Όταν η εκκλησία αρπαχτεί, θα πάει να συναντήσει τον Ιησού στον αέρα (Α’ Θες.δ:17). Ο Ιησούς δεν θα είναι ορατός από τους ανθρώπους, άρα δεν μιλάμε για «παρουσία», αφού δεν θα παρουσιαστεί! Αντίθετα, όταν θα έρθει στη Δεύτερη Έλευση, τότε, η Γραφή μας λέει ότι «θέλει ιδεί αυτόν πας οφθαλμός και εκείνοι οίτινες εξεκέντησαν αυτόν, και θέλουσι θρηνήσει επ' αυτόν πάσαι αι φυλαί της γης. Ναι, αμήν» (Αποκ.α:7).

Άρα, έχουμε ένα γεγονός «την επισύναξη ημών» που είναι η Αρπαγή και ένα δεύτερο γεγονός «την παρουσία του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού» που είναι η Δεύτερη Έλευση.

Διορθώνω:

Όταν λέει ότι δεν θέλει ελθεί η ημέρα εκείνη, εάν δεν έλθη πρώτον η αποστασία και αποκαλυφθή ο άνθρωπος της αμαρτίας, ο υιός της απωλείας, ο αντικείμενος και υπεραιρόμενος εναντίον εις πάντα λεγόμενον Θεόν ή σέβασμα, ώστε να καθήση εις τον ναόν του Θεού ως Θεός, αποδεικνύων εαυτόν ότι είναι Θεός, προφανώς αναφερόμενος στην άποψη των Θεσσαλονικέων ότι τάχα επλησίασεν ημέρα του Κυρίου, δεν αναφέρεται στη μέρα της Αρπαγής, αλλά σε μια πολύ μεγαλύτερη χρονική περίοδο που θα δούμε αμέσως τώρα. 

Αρχικά να πούμε ότι το κριτικό κείμενο UBS δεν λέει «ημέρα του Χριστού» αλλά «ημέρα του Κυρίου» και αρκεί να πάμε στο λόγο του Θεού για να δούμε που αναφέρεται η «ημέρα του Κυρίου».

Στην Β' Θεσ.β:1-2 διαβάζουμε: "Ἐρωτῶμεν δὲ ὑμᾶς, ἀδελφοί, ὑπὲρ τῆς παρουσίας τοῦ κυρίου [ἡμῶν] Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ ἡμῶν ἐπισυναγωγῆς ἐπ' αὐτόν. εἰς τὸ μὴ ταχέως σαλευθῆναι ὑμᾶς ἀπὸ τοῦ νοὸς μηδὲ θροεῖσθαι, μήτε διὰ πνεύματος μήτε διὰ λόγου μήτε δι' ἐπιστολῆς ὡς δι' ἡμῶν, ὡς ὅτι ἐνέστηκεν ἡ ἡμέρα τοῦ κυρίου"



Η λέξη "ενέστηκεν" προέρχεται από το ρήμα "ενίστημι", που σύμφωνα με το λεξικό του Σταματάκου σημαίνει:

Άρχομαι, κάμνω αρχήν εις τι, αρχίζω τι. 

Άρα, το "ὅτι ἐνέστηκεν ἡ ἡμέρα τοῦ κυρίου", σημαίνει: "ότι άρχισε η ημέρα του Κυρίου". Ότι δηλαδή η Αρπαγή έγινε και ξεκινάνε τώρα τα γεγονότα της Μ. Θλίψης και μετά.

Αποκ.α:10 ἐγενόμην ἐν πνεύματι ἐν τῇ κυριακῇ ἡμέρᾳ καὶ ἤκουσα ὀπίσω μου φωνὴν μεγάλην ὡς σάλπιγγος.

Υπάρχουν παράλληλες εμπειρίες με του Ιωάννη όσο αφορά στην Αποκάλυψη του Ιησού, αλλά πουθενά μέσα στο λόγο του Θεού δεν βλέπουμε όραση με τέτοιο μεγαλείο, δόξα και τόση λεπτομέρεια, όσο εδώ στην Αποκάλυψη.

Ούτε ο Μωυσής, ούτε ο Παύλος ούτε άλλος προφήτης της Παλαιάς ή της Καινής Διαθήκης είχε τέτοια εμπειρία όπως ο Ιωάννης, γιατί ο Ιωάννης «εγένετο εν πνεύματι εν τη κυριακή ημέρα».

τη κυριακή ημέρα

Ο Ιωάννης μεταφέρθηκε δια του Πνεύματος μέσα στο χρόνο και βρέθηκε στην «Ημέρα του Κυρίου». Αυτό είναι το χρονικό στοιχείο που μας δίνεται για την προφητική αποκάλυψη του Ιησού στο λαό Του. Η κυριακή ημέρα είναι η «Ημέρα του Κυρίου» για την οποία ο λόγος του Θεού μας λέει τόσα πολλά και φανερώνει την ημέρα που ο Θεός αρχίζει να ενεργεί στους τελευταίους καιρούς. Η χρονική περίοδος αμέσως μετά την Αρπαγή της εκκλησίας μέχρι την ημέρα της κρίσης του Λευκού Θρόνου, είναι η ημέρα του Κυρίου η μεγάλη και επιφανής.

Η κυριακή ημέρα δεν αναφέρεται στην πρώτη της εβδομάδας, ούτε στο Σάββατο.

Η  Κυριακή ημέρα είναι η ίδια με την ημέρα του Κυρίου. Αν το καταλάβουμε αυτό, τότε ανοίγεται πραγματικά η Γραφή μπροστά μας από την Παλαιά μέχρι την Καινή Διαθήκη. Είναι η ημέρα που ο Θεός θα ενεργήσει θαυμαστά πάνω στη γη.

Η φράση, ακριβώς, «η ημέρα του Κυρίου» εμφανίζεται 24 φορές  στην Παλιά Διαθήκη και 4 φορές στην Καινή Διαθήκη.

Παλιά Διαθήκη

Ησαΐας β:12, ιγ:6, ιγ:9, λδ:8

Ιερεμίας μς:10

Θρήνοι β:22

Ιεζεκιήλ ιγ:5, λ:3

Ιωήλ α:15, β:1,β:11,β:31, γ:14

Αμώς ε:18, ε:20

Αβδιού α:15

Σοφονίας α:7, α:8, α:14, α:18, β:2, β:3

Ζαχαρίας ιδ:1

Μαλαχίας δ:5

Καινή Διαθήκη

Πράξεις β:20 (αναφερόμενο στο Ιωήλ β:28-32)

Α’ Θεσσαλονικείς ε:2

Β’ Θεσσαλονικείς β:2

Β’ Πέτρου γ:10

Η ακριβής φράση «ημέρα του Χριστού» εμφανίζεται 2 φορές μόνο στην Καινή Διαθήκη. Υπάρχουν και άλλες αναφορές στο ίδιο γεγονός, σε άλλες περικοπές στην Καινή Διαθήκη. Παρατηρήστε πως η έκφραση «ημέρα του Χριστού» βρίσκεται μόνο σε επιστολές του Παύλου.

Φιλιππησίους α:10, β:16

Α’ Κορινθίους α:8

Φιλιππησίους α:6

Α’ Κορινθίους ε:5

Β’ Κορινθίους α:14

 

Υπάρχουν περισσότερες αναφορές στην «ημέρα του ΚΥΡΙΟΥ» στην Παλιά Διαθήκη απλά δεν διατυπώνεται ακριβώς με αυτό τον τρόπο (Ησαΐας ξα:1-3).

Σε άλλα μέρη του λόγου του Θεού, ονομάζεται «εν εκείνη τη ημέρα» ή ακόμη:

· η ημέρα η μεγάλη

· η ημέρα

· η ημέρα του Κυρίου η μεγάλη και επιφανής

· η ημέρα του θυμού του Θεού

· η ημέρα της οργής του Θεού

Μ’ αυτούς λοιπόν τους τρόπους εκφράζεται η ημέρα του Κυρίου.

Στην Καινή Διαθήκη η ημέρα του Κυρίου αναφέρεται στις Πράξ.β:20  Α’ Θεσ.ε:2  Β’ Θεσ.β:2  Β’ Πέτρ.γ:10

Επίσης αναφέρεται σαν ημέρα του Κυρίου Ιησού ή Κυρίου Ιησού Χριστού στην Α’ Κορ.α:5 ε:5  Β’ Κορ.α:14.

Σαν ημέρα του Χριστού Φιλιπ.α:6,10  β:16 

Άλλοι παράλληλοι όροι της Καινής Διαθήκης:

· Η μεγάλη ημέρα της οργής Αυτού

· Η ημέρα της κρίσεως

· Η ημέρα της οργής και της αποκαλύψεως της δίκαιης κρίσης του Θεού

· Η κρίση της μεγάλης ημέρας

· Η ημέρα η μεγάλη του Θεού του Παντοκράτορος

· Η ημέρα του Θεού

· Η ημέρα της επισκέψεως

· Εκείνη η ημέρα

· Η ημέρα

Αν πάρουμε το περιεχόμενο όλων αυτών των εδαφίων που μιλάνε για την ημέρα του Κυρίου θα δούμε ότι παραλληλίζονται απόλυτα με τα γεγονότα της Αποκάλυψης που αναφέρονται στις τελευταίες ημέρες.

Ο Θεός έδωσε στον άνθρωπο τις μέρες του - 6.000 χρόνια από Αδάμ - και μέσα σ’ αυτό το διάστημα ο άνθρωπος έκανε ό,τι ήθελε. Αναπτύχθηκε πολιτιστικά, τεχνολογικά, πνευματικά (καλώς ή κακώς) αλλά ξέχασε το Θεό, ύψωσε τον εαυτό του πάνω απ’ Αυτόν και δεν κάνει τίποτε άλλο από το να προσκυνά και να λατρεύει το ΕΓΩ του, τα πάθη και τις αδυναμίες του.

Όταν όμως αρχίσει η 7^η μέρα, δηλαδή η 7^η χιλιετηρίδα, και μάλιστα λίγο πριν αρχίσει, ο Θεός θα κινηθεί θαυμαστά, αρχίζοντας από την εκκλησία Του και τελειώνοντας στην κρίση του Λευκού Θρόνου. Κατά την αντίληψη των Εβραίων, η μέρα αρχίζει από την εσπέρα, έτσι λοιπόν απ’ το τέλος της 6^ης χιλιετηρίδας η οποία ήταν πραγματικά «η ημέρα» του ανθρώπου από πάσης απόψεως και ολόκληρη η 7^η, θα είναι ο καιρός του Θεού.

Ο άνθρωπος είχε τη μέρα του, τώρα όμως είναι η σειρά του Θεού και ΟΥΑΙ !!! στους απειθείς και σκολιούς.

Βλέπουμε όμως σε άλλα εδάφια του λόγου του Θεού να αναφέρεται η 7^η μέρα, σαν ημέρα αναπαύσεως του Κυρίου (Γεν.β:1-3). Αυτή η ημέρα της ανάπαυσης έμεινε ανεκπλήρωτη γιατί ο Θεός από τότε που έκανε τον άνθρωπο δεν αναπαύτηκε εξαιτίας της αμαρτίας. Θα εκπληρωθεί όμως η ημέρα αυτή της ανάπαυσης, την 7^η χιλιετηρίδα, που αρχίζει μετά τη δεύτερη έλευση του Χριστού στη γη. Κι έτσι το Σάββατο (ανάπαυση) του Θεού θα εκπληρωθεί την ημέρα του Θεού, την ημέρα του Κυρίου.

Ο λαός του Θεού πιστεύει ότι όταν σαν σώμα Χριστού φτάσει το μέτρο της ηλικίας του πληρώματός Του, μοιάσει δηλαδή με τον Νέο Αδάμ που είναι και το πρότυπο της πνευματικής δημιουργίας, θα εγκαταλείψει τη γη (αρπαγή) και από χώμα θα γίνει ο τέλειος Αδάμ, η κορωνίδα όλης της δημιουργίας του Θεού και θα απολαύσει τον παράδεισο του Ιησού στα επουράνια.

Β’ Πέτρ.γ:8 Ο Πέτρος εξηγεί τη σχέση μεταξύ μιας φυσικής ημέρας της δημιουργίας και 1.000 ετών, σαν ημέρα της πνευματικής δημιουργίας.

Αυτός ο πνευματικός Αδάμ στην Αποκάλυψη εικονίζεται με τον Υιό Άρσεν στο ιβ:5 ο οποίος σχηματίζεται και τελειοποιείται την 6^η μέρα.

Ο Παύλος λοιπόν, όταν έγραφε στους Θεσσαλονικείς για την ημέρα του Κυρίου, αναφερόταν σε όλα τα γεγονότα: τη Μ. Θλίψη, τη Χιλιετηρίδα, την κρίση του Λευκού Θρόνου.

Τους γράφει λοιπόν για την Αρπαγή, να μην σαλευτούν απ’ αυτά που ξέρουν. Κι επειδή νόμιζαν ότι τάχα πλησίασε η ημέρα του Κυρίου (όλα αυτά τα γεγονότα που είδαμε), τους υπενθυμίζει ότι υπάρχει κάποια σειρά γράφοντας ότι δεν θα έρθει η ημέρα του Κυρίου, εάν δεν έλθη πρώτον η αποστασία και αποκαλυφθή ο άνθρωπος της αμαρτίας, ο υιός της απωλείας, ο αντικείμενος και υπεραιρόμενος εναντίον εις πάντα λεγόμενον Θεόν ή σέβασμα, ώστε να καθήση εις τον ναόν του Θεού ως Θεός, αποδεικνύων εαυτόν ότι είναι Θεός.

Συνεχίζοντας, τους λέει τι είναι αυτό που τον εμποδίζει να αποκαλυφθεί στον καιρό του. Μόλις φύγει το εμπόδιο, ο αντίχριστος θα αποκαλυφθεί!

Ο Θεός είχε πει στο Δανιήλ, ότι τον καιρό της θλίψης οποία ποτέ δεν έγεινεν αφού υπήρξεν έθνος, μέχρις εκείνου του καιρού, ο λαός του, δηλαδή οι Εβραίοι που θα βρεθούν γραμμένοι στο βιβλίο, θα σωθούν. Η υπόσχεση είναι για Εβραίους, όχι για Εθνικούς!!

Δανιήλ ιβ:1

Και εν τω καιρώ εκείνω θέλει εγερθή Μιχαήλ, ο άρχων ο μέγας, ο ιστάμενος υπέρ των υιών του λαού σου· και θέλει είσθαι καιρός θλίψεως, οποία ποτέ δεν έγεινεν αφού υπήρξεν έθνος, μέχρις εκείνου του καιρού· και εν τω καιρώ εκείνω θέλει διασωθή ο λαός σου, πας όστις ευρεθή γεγραμμένος εν τω βιβλίω.