Ιωαν.α:12-13 «Όσοι δε εδέχθησαν αυτόν, εις αυτούς έδωκεν εξουσίαν να γείνωσι
τέκνα Θεού, εις τους πιστεύοντας εις το όνομα αυτού· οίτινες ουχί εξ αιμάτων
ουδέ εκ θελήματος σαρκός ουδέ εκ θελήματος ανδρός, αλλ' εκ Θεού εγεννήθησαν.
Ανάμεσα στ’ άλλα πράγματα που πρέπει να προσέξουμε σ’ αυτά τα εδάφια,
είναι και το γεγονός ότι δεν είμαστε παιδιά του Θεού εκ φύσεως. Θα δούμε ότι
κάθε εδάφιο μέσα στην Καινή Διαθήκη που έχει να κάνει μ’ αυτό το θέμα φανερώνει
την ίδια αλήθεια. Στα παραπάνω εδάφια βλέπουμε ότι ο Ιησούς δίνει μόνο στους
πιστούς τη δύναμη να γίνουν παιδιά του Θεού.
Η ίδια σκέψη βρίσκεται και στο εδάφιο 13. Εδώ έχουμε μια πολύ
καθαρή δήλωση ότι δεν έχει το δικαίωμα να ονομάζεται παιδί του Θεού ο καθένας
που έχει γεννηθεί σαρκικά, αλλά μόνο αυτοί που έχουν γεννηθεί απ’ το Θεό. Η
διδασκαλία που θέλουμε να καταρρίψουμε είναι αυτή που λέει ότι ο Θεός είναι ο
Πατέρας όλων των ανθρώπων κι ότι είμαστε όλοι παιδιά του Θεού εκ φύσεως. Όμως,
αν είμαστε όλοι κληρονόμοι του Θεού εκ φύσεως, τότε δεν χρειαζόμαστε τη Βίβλο
να μας πει πώς θα γίνουμε παιδιά του Θεού!
Υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα στους ανθρώπους του κόσμου (αυτούς
που έχουν γεννηθεί σαρκικά) και τ’ αληθινά παιδιά του Θεού. Στην πραγματικότητα
ο κόσμος δεν τα γνωρίζει (Α’ Ιωαν.γ:1). Βλέπουμε εδώ ότι τα παιδιά του Θεού δεν
γνωρίζονται από τον κόσμο, που σημαίνει ότι ο κόσμος που δεν μας ξέρει δεν
είναι παιδιά του Θεού. Ο ίδιος κόσμος δεν γνώρισε τον πρώτο Γιο του Θεού
(Ιωαν.α:10).
Το Α’ Ιωαν.γ:2 καταρρίπτει τη διδασκαλία του ότι είμαστε όλοι παιδιά
του Θεού, αλλά και τη θεωρία που λέει ότι θα γίνουμε παιδιά του Θεού όταν ο
Ιησούς έλθει ξανά, γιατί λέει ότι τώρα είμαστε παιδιά του Θεού.
Σε κάποια στιγμή, ο Ιησούς ήταν ο μοναδικός Γιος του Θεού. Ο Θεός
έδωσε αυτό το Γιο Του να πεθάνει στο σταυρό, έτσι ώστε δια του θανάτου του και
της ανάστασής του να κερδίσει πολλούς γιους. Ο Θεός φυτεύει ένα σπόρο, το Γιο
Του, και απολαμβάνει ολόκληρη σοδειά από γιους. Αν αυτός ο σπόρος δεν είχε
φυτευτεί, κανείς δεν θα μπορούσε να σωθεί (Ιωαν.ιβ:24).
Ο άνθρωπος που έχει γεννηθεί απ’ το Πνεύμα του Θεού, αυτός είναι
γιος του Θεού και για να γίνει κάποιος γιος του Θεού, πρέπει να έχει καθαριστεί
με το αίμα του Ιησού Χριστού. Ο Ιησούς λοιπόν έπρεπε να πεθάνει, ν’ αναστηθεί
απ’ τους νεκρούς και ν’ αναληφθεί στους ουρανούς σαν ο Μέγας Αρχιερέας μας, για
να εμφανιστεί μπροστά στο Θεό για μας (Εβρ.θ:24).
Εβρ.θ:7
«εις δε την δευτέραν άπαξ του ενιαυτού εισέρχεται μόνος ο αρχιερεύς, ουχί
χωρίς αίματος, το οποίον προσφέρει υπέρ εαυτού και των εξ αγνοίας αμαρτημάτων
του λαού»
Όπως ο αρχιερέας έπαιρνε το αίμα
του ζώου και το προσέφερε περί αμαρτίας, ο Ιησούς σαν ο Μέγας Αρχιερέας μας,
εισήλθε στον ουρανό με το δικό Του αίμα (Εβρ.θ:11-12). Αφού ο Ιησούς εισήλθε
στον ουρανό, το επόμενο βήμα ήταν η Πεντηκοστή. Το έργο του Ιησού σαν Μέγας
Αρχιερέας στο να μας κάνει γιους δεν είναι εκπληρωμένο μέχρι να λάβουμε αυτό
που Αυτός έστειλε μέσα από τα Άγια των Αγίων.
Ακριβώς σ’ αυτό αναφερόταν ο Ιησούς όταν έλεγε τα λόγια «συμφέρει εις εσάς να απέλθω (στα Άγια
των Αγίων) εγώ διότι εάν δεν απέλθω, ο
Παράκλητος δεν θέλει ελθεί προς εσάς» (Ιωαν.ις:7). Έπρεπε να πάει στον ουρανό,
μέσα στα αληθινά Άγια για να εκπληρώσει την Αρχιερατική διακονία Του και μας
λέει ότι αυτό έπρεπε να γίνει για να μπορέσει να έλθει ο Παράκλητος.
Πώς λοιπόν μπορούμε να λέμε ότι είμαστε τ’ αληθινά παιδιά του
Θεού, όταν ο σκοπός για τον οποίο ο Ιησούς εισήλθε στα Άγια δεν έχει ακόμα εκπληρωθεί
στη ζωή μας;
Τώρα, αν κάποιος είναι παιδί του Θεού, αυτό σημαίνει ότι είναι και
κληρονόμος και συγκληρονόμος του πρώτου Γιου του Θεού, του Ιησού Χριστού
(Ρωμ.η:17). Στο εδάφιο 14 του ίδιου κεφαλαίου διαβάζουμε ότι αυτοί που διοικούνται
απ’ το Πνεύμα του Θεού, αυτοί είναι γιοι του Θεού. Αυτό ξεκαθαρίζει το θέμα,
ότι για να είναι κάποιος παιδί του Θεού, πρέπει να διοικείται απ’ το Πνεύμα του
Θεού και μια απ’ τις ειδικές υποσχέσεις του Θεού σ’ αυτούς που βαπτίζονται με
Πνεύμα Άγιο, είναι ότι θα τους οδηγήσει σε όλη την αλήθεια (Ιωαν.ις:13). Για
άλλη μια φορά αποδεικνύεται ότι δεν είναι όλοι οι άνθρωποι παιδιά του Θεού.
Φιλιπ.β:15
«διά
να γίνησθε άμεμπτοι και ακέραιοι, τέκνα Θεού αμώμητα εν μέσω γενεάς σκολιάς και
διεστραμμένης, μεταξύ των οποίων λάμπετε ως φωστήρες εν τω κόσμω»
Τα παιδιά του Θεού είναι τώρα πάνω στον κόσμο και λάμπουν
σαν φώτα σε σκοτεινό μέρος.
Το Πνεύμα του Γιου του Θεού ερχόμενο μέσα στις καρδιές μας, και
κράζοντας Αβά, ο Πατήρ, δηλώνει την υιοθεσία μας.
Γαλ.δ:4-6
«ότε όμως ήλθε το πλήρωμα
του χρόνου, εξαπέστειλεν ο Θεός τον Υιόν αυτού, όστις εγεννήθη εκ γυναικός και
υπετάγη εις τον νόμον, διά να εξαγοράση τους υπό νόμον, διά να λάβωμεν την υιοθεσίαν.
Και επειδή είσθε υιοί, εξαπέστειλεν ο Θεός το Πνεύμα του Υιού αυτού εις τας καρδίας
σας, το οποίον κράζει· Αββά, ο Πατήρ»
Τα παιδιά του Θεού δεν είναι θνητογενή, γεννημένα από θνητό
άνθρωπο, αλλά όταν το Πνεύμα έρχεται μέσα μας, ο Κύριος μιλάει για τον Εαυτό
Του. Αυτό εννοούσε ο Ιησούς όταν έλεγε τα λόγια στο Ιωαν.ιε:26.
Ρωμ.η:15-17
«Διότι δεν ελάβετε πνεύμα
δουλείας, διά να φοβήσθε πάλιν, αλλ' ελάβετε πνεύμα υιοθεσίας, διά του οποίου
κράζομεν· Αββά, ο Πατήρ. Αυτό το Πνεύμα συμμαρτυρεί με το πνεύμα ημών ότι είμεθα
τέκνα Θεού. Εάν δε τέκνα και κληρονόμοι, κληρονόμοι μεν Θεού, συγκληρονόμοι δε
Χριστού, εάν συμπάσχωμεν, διά να γείνωμεν και συμμέτοχοι της δόξης αυτού»
Επειδή είμαστε γιοι, γι’ αυτό είμαστε και κληρονόμοι της δόξας που
πρόκειται ν’ αποκαλυφθεί.
Η «φανέρωση των υιών του
Θεού» αναφέρεται απ’ τον Παύλο στη Ρωμ.η:19. Μερικοί δάσκαλοι, βγάζοντας
αυτό το εδάφιο έξω απ’ τα συμφραζόμενα, προσπαθούν ν’ αποδείξουν ότι οι γιοι
του Θεού θα φανερωθούν τώρα, και κάποιοι πάνε ακόμα πιο μακριά λέγοντας ότι αν
είμαστε γιοι του Θεού θα πρέπει να έχουμε τα λυτρωμένα σώματά μας εδώ στη γη.
Όμως φαίνεται ότι δεν έχουν προσέξει το εδάφιο στην Φιλιπ.γ:20-21:
«Διότι το πολίτευμα ημών
είναι εν ουρανοίς, οπόθεν και προσμένομεν Σωτήρα τον Κύριον Ιησούν Χριστόν, όστις
θέλει μετασχηματίσει το σώμα της ταπεινώσεως ημών, ώστε να γείνη σύμμορφον με
το σώμα της δόξης αυτού κατά την ενέργειαν, διά της οποίας δύναται και να υποτάξη
τα πάντα εις εαυτόν».
Ακόμα έχουμε σώματα ταπείνωσης, μέχρι να έρθει ο Ιησούς και τα μετασχηματίσει.
Α’ Κορ.ιε:51-53
«Ιδού, μυστήριον λέγω προς εσάς· πάντες μεν δεν θέλομεν κοιμηθή, πάντες
όμως θέλομεν μεταμορφωθή, εν μιά στιγμή, εν ριπή οφθαλμού, εν τη εσχάτη σάλπιγγι·
διότι θέλει σαλπίσει, και οι νεκροί θέλουσιν αναστηθή άφθαρτοι, και ημείς
θέλομεν μεταμορφωθή. Διότι πρέπει το φθαρτόν τούτο να ενδυθή αφθαρσίαν, και το
θνητόν τούτο να ενδυθή αθανασίαν».
