Χωρίζουμε τους ανθρώπους σε κατηγορίες και υποκατηγορίες μερικές φορές, ανάλογα με κάποια χαρακτηριστικά της ζωής. Το κάνουμε αυτό εντελώς φυσιολογικά, για να προσανατολιστούμε καλύτερα στη σχέση μας μαζί τους.
Ένα είναι το χαρακτηριστικό που πραγματικά διακρίνει τους ανθρώπους με σοβαρότητα, με αλήθεια και με ουσιαστικό νόημα.
Η σχέση τους με τον Ιησού Χριστό. Έχει βάθος, έχει αξία, έχει προεκτάσεις και συνέπειες αιώνιες. Κανένα άλλο στοιχείο και χαρακτηριστικό της ζωής μας δεν έχει τόση βαρύτητα και τόση επίδραση στην ύπαρξή μας ολόκληρη, όσο αυτό. Έχει σχέση ο άνθρωπος με τον Χριστό και ποια είναι αυτή; Αγκαλιάζει τη ζωή μας ολόκληρη, επηρεάζει βαθιά και ουσιαστικά τα πάντα στη ζωή μας, και ας μην το καταλαβαίνουμε, αυτή η σχέση μας με τον Ιησού Χριστό.
Νομίζουμε ότι ο Ιησούς Χριστός είναι για τη θρησκεία και τους θρησκευόμενους ανθρώπους μόνο. Μεγάλο λάθος.
Ο Ιησούς Χριστός είναι κάτι σαν το νερό και το οξυγόνο στο σώμα μας, κάτι σαν τον ήλιο και το αεράκι, που μας επηρεάζουν τη ζωή βαθιά και ουσιαστικά.
Κοιτάζοντας εντελώς απλά γύρω τριγύρω μας διακρίνουμε μια μεγάλη ποικιλία θέσεων και απόψεων για τη συμμετοχή του Ιησού Χριστού στη ζωή μας. Η τάση είναι πολύ καθαρή στις τελευταίες ημέρες που διανύουμε. "Όσο γίνεται λιγότερος Χριστός, μόνο όσος Χριστός χρειάζεται για να μη χάσουμε την αιώνια ζωή. Μόνο ο απαραίτητος Χριστός και ούτε γραμμάριο παραπάνω". Αυτό ισχύει στις μέρες μας. Έτσι πιστεύουν στις μέρες μας οι πιστοί ότι εξασφαλίζουν και τα δυο. Και την αιώνια ζωή, και τη μεγάλη τους αγάπη, που είναι ο κόσμος.
Συνήθως μιλάμε, κηρύττουμε, καλούμε τους ανθρώπους να έρθουν στον Ιησού Χριστό. Καλό και σωστό είναι αυτό. Δεν είναι όμως όλη η αλήθεια. Υπάρχει ένα ακόμα πολύ σοβαρό στοιχείο, που θα παίξει απόλυτα καθοριστικό ρόλο. Πόσο Χριστό θα θελήσουν να πάρουν στη ζωή τους, πόσο θα Του παραδοθούν να τους γεμίσει, να τους μεταμορφώσει, να τους ξαναχτίσει από την αρχή;
Στις μέρες μας οι πιστοί θέλουν να ακολουθήσουν τον Ιησού Χριστό από μακριά (Λουκάς κβ:54β).
Στις μέρες μας προσπαθούν να έχουν με τον Κύριο μια χαλαρή σχέση. Όχι φανατισμούς, απολυτότητες και άκρα, όπως τα αποκαλούν.
Στις μέρες μας θέλουν να κρατήσουν μόνο τον απόλυτα απαραίτητο Ιησού Χριστό και τίποτε άλλο. Τα υπόλοιπα διαθέσιμα της καρδιάς τους θέλουν να τα διαχειρίζονται όπως νομίζουν, όπως θέλουν οι ίδιοι, σύμφωνα με τις επιθυμίες τους.
Και δυστυχώς εδώ υπάρχει κάτι πολύ επικίνδυνο. Τελικά λειτουργούν όλα αυτά. Έχουν τόσο Χριστό όσο θέλουν, έχουν τόσο Χριστό όσο αποφάσισαν με την καρδιά τους.
"Έλα στο Χριστό, πίστεψε στο Χριστό, γίνε του Χριστού" είναι φράσεις που στις μέρες μας δε λένε πολλά. Οι άνθρωποι θέλουν να αποφασίσουν οι ίδιοι πόσο Χριστό θα πάρουν στη ζωή τους και πού θα Τον αφήσουν να εισχωρήσει για να δουλέψει την αλλαγή. Τελικά έχουμε τόσο Χριστό όσο θελήσαμε. Ούτε σταγόνα παραπάνω. Οι άνθρωποι στις μέρες μας έρχονται στο Χριστό έχοντας αποφασίσει πόσο Χριστό θα πάρουν και μέχρι πού θα Τον αφήσουν να προχωρήσει στη ζωή τους, στη μέρα τους, στην καρδιά τους.
Ιησούς Χριστός σημαίνει παράδοση, παραχώρηση ολοκληρωτική, συσταύρωση και συνανάσταση.
Ιησούς Χριστός σημαίνει Κύριος, απόλυτος άρχοντας της καρδιάς μας, της ζωής μας, της ύπαρξής μας ολόκληρης.
Το εδάφιο που εκφράζει αυτήν τη μεγάλη αλήθεια είναι το "αγαπήσεις Κύριον τον Θεόν σου εξ όλης της καρδίας σου, και εξ όλης της ψυχής σου, και εξ όλης της διανοίας σου, και εξ όλης της δυνάμεώς σου". (Μάρκ.ιβ:30)
Μόνο τότε ο Ιησούς είναι Σωτήρας, Λυτρωτής και Κύριος σε μια ζωή. Μόνο τότε λειτουργεί η σωτηρία Του και η αναγέννησή Του στη ζωή του ανθρώπου. Αν δεν δείξει ο άνθρωπος σημάδια τέτοια γνησιότητας και διάθεσης όπως αυτό το "εξ όλης", ο Ιησούς Χριστός δεν ευλογεί και δεν εμπιστεύεται τη σωτηρία Του, τις υποσχέσεις Του, την ευλογία Του.
Ο δρόμος απόκτησης και απόλαυσης του Ιησού Χριστού είναι ένας και καθαρός: "Εάν τις θέλη να έλθη οπίσω Μου, ας απαρνηθή εαυτόν, και ας σηκώση τον σταυρόν αυτού καθ' ημέραν, και ας Με ακολουθή". (Λουκάς θ΄ 23)
Λυπάμαι που πρέπει να το πω, αλλά μόνο τότε είναι γνήσιος Σωτήρας ο Ιησούς Χριστός και γνήσια η σωτηρία Του. Διαφορετικά δεν περπατάει τίποτα στη ζωή αυτού του ανθρώπου που θέλει τον Χριστό με ποσοστά, αναλογίες και ισορροπίες! Νομίζει ότι έχει σωτηρία, νομίζει ότι έχει Ουρανό, νομίζει ότι έχει αιώνια ζωή, αλλά δεν έχει.
Έχουμε τόσο Χριστό όσο θελήσαμε. Αλλά δεν αποφασίζουμε εμείς πόσο Χριστό θα πάρουμε και πόσο θα έχουμε. Εμείς αποφασίζουμε να παραδοθούμε, να απαρνηθούμε τον εαυτό μας, να πεθαίνουμε κάθε μέρα και να καλέσουμε τον Κύριο
"να κατοικήσει διά της πίστεως στις καρδιές μας". (Εφες.γ:17)
Μόνον τότε, μόνον έτσι, μόνον αυτό είναι μετάνοια, αναγέννηση, λυτρωμένη ζωή, αιώνια ζωή. Το άλλο, με τα ποσοστά, είναι πονηρή καρδιά, μοιρασμένη καρδιά, απιστία, και την κατάληξή της τη γνωρίζουμε όλοι. Ας διαβάσουμε για άλλη μια φορά για το θέμα αυτό τα εδάφια της Αγίας μας Γραφής: Εβρ.γ:12-19 Α΄ Κορ.ι:1-13
