.jpg)
Οι λέξεις του τίτλου προέρχονται από το ευαγγέλιο του Λουκά ιγ:5, όπου λέει: "Ουχί, σας λέγω, αλλ' εάν δεν μετανοήτε, πάντες ομοίως θέλετε απολεσθή.".
Είναι ξεκάθαρο λοιπόν, ότι η τραγική εναλλακτική λύση της μετάνοιας είναι η αιώνια κόλαση.
Λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός αυτό, είναι εξαιρετικά σημαντικό, όλοι να γνωρίζουν τι είναι η μετάνοια και πώς μπορεί να μετανιώσει κανείς!
Μετάνοια είναι κάτι περισσότερο από αναμόρφωση.
Αλλαγή ή αναμόρφωση σημαίνει «βελτίωση του χαρακτήρα ώστε να συμπεριφέρεται καλύτερα, εγκαταλείποντας λάθη και ελαττώματα».
Κάποιος που πραγματικά θέλει ν’ αλλάξει, από τη στιγμή εκείνη ζει μια καλύτερη ζωή. Και ασφαλώς αυτό είναι επιθυμητό.
Ωστόσο, η αναμόρφωση υστερεί σε κάτι ζωτικής σημασίας: δεν κάνει τίποτα σχετικά με το παρελθόν. Αφήνει γραμμένες στα βιβλία του Θεού, όλες τις αμαρτίες που έχει διαπράξει κάποιος. Κατά συνέπεια, ο αμαρτωλός εξακολουθεί να βρίσκεται υπό καταδίκη.
Ας υποθέσουμε ότι ένας εγκληματίας που έχει διαπράξει πολλά και διάφορα αδικήματα ενάντια στο νόμο, αποφασίζει ν’ αλλάξει ζωή.
Από τη στιγμή εκείνη, λογίζεται νομοταγής πολίτης. Αυτό θα ήταν αξιέπαινο, αλλά δεν τον απαλλάσσει από την ενοχή των εγκλημάτων του παρελθόντος. Εάν συλληφθεί ή αν παραδοθεί, θα κληθεί να πληρώσει για τα εγκλήματα του παρελθόντος, εκτός εάν του δοθεί χάρη.
Το ίδιο ισχύει για τον αμαρτωλό σε σχέση με τις αμαρτίες του παρελθόντος.
Τι είναι η μετάνοια;
Μετάνοια είναι, πρώτα από όλα, η απομάκρυνση από κάθε αμαρτία. Και έτσι ό, τι αφορά αυτή την πρώτη πτυχή, μοιάζει πολύ με την αναμόρφωση. Όμως η μετάνοια περιλαμβάνει και τη στροφή προς το Θεό, πίστη στην προσευχή, για συγχώρεση και καθαρισμό από όλες τις αμαρτίες. Αυτή η προσευχή δεν είναι αναγκαστικά φωνητική, αλλά συνήθως είναι. Ο μετανοημένος ομολογεί στο Θεό ότι είναι αμαρτωλός και ζητά συγχώρεση. Αν υπακούει το ευαγγέλιο, θα πρέπει ν’ αναπαυθεί με βεβαιότητα ότι ο Θεός θα τον συγχωρέσει γιατί υπόσχεται στο λόγο Του, «Εάν ομολογώμεν τας αμαρτίας ημών, είναι πιστός και δίκαιος, ώστε να συγχωρήση εις ημάς τας αμαρτίας και καθαρίση ημάς από πάσης αδικίας» (Α΄Ιωάν.α:9).
Η βάση της μετάνοιας
Πως έρχεται γνήσια μετάνοια; Ο απόστολος Παύλος μας εξηγεί: «Διότι η κατά Θεόν λύπη γεννά μετάνοιαν προς σωτηρίαν αμεταμέλητον» (Β΄Κορ.ζ:10).
Πριν κάποιος μετανοήσει, θα πρέπει να λυπηθεί για τις αμαρτίες του, και πρέπει να είναι κατά Θεόν λύπη.
Το να λυπηθεί έτσι απλά, επειδή οι αμαρτίες του έχουν δημιουργήσει προβλήματα, δεν είναι αρκετό.
Πρέπει να λυπηθεί επειδή έχει παραβιάσει τις εντολές του Θεού και έχει απορρίψει το ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού.
Η κατά Θεό λύπη είναι η μόνη κινητήρια δύναμη για την πραγματική μετάνοια.
Μετάνοια και βάπτισμα του Αγίου Πνεύματος
Δεν μπορεί κάποιος να λάβει το Άγιο Πνεύμα πριν μετανοήσει. Ο Ιησούς είπε ότι ο «κόσμος» δεν μπορεί να έχει αυτή την εμπειρία (Ιωάν.ιδ:17). Εννοώντας ότι όσοι δεν είναι πρόθυμοι να παρατήσουν τις σαρκικότητες αυτού του κόσμου με τη μετάνοια, δεν μπορούν να πάρουν το δώρο του Αγίου Πνεύματος.
Ο Πέτρος το έκανε ακόμα πιο καθαρό στις Πράξ.β:38: «Μετανοήσατε, και ας βαπτισθή έκαστος υμών εις το όνομα του Ιησού Χριστού εις άφεσιν αμαρτιών, και θέλετε λάβει την δωρεάν του Αγίου Πνεύματος».
Δεν ήταν τυχαίο ότι ανέφερε πρώτα τη μετάνοια. Στις άγιες διατάξεις του Θεού, η μετάνοια προηγείται του βαπτίσματος στο νερό και το Άγιο Πνεύμα.
Οι απαιτήσεις για να πάρει κάποιος το Άγιο Πνεύμα είναι μετάνοια και πίστη. Σε πολλές περιπτώσεις, αυτοί που περιμένουν αυτή την πνευματική εμπειρία χωρίς να την παίρνουν, είναι γιατί δεν έχουν μετανοήσει.
Εφόσον αυτό είναι αλήθεια, δεν έχει νόημα να δοξάζει κανείς το Θεό με την προσδοκία να πάρει το Άγιο Πνεύμα. Θα πρέπει πρώτα να μετανοήσει και να ζητήσει τη συγχώρεση του Θεού.
Καθώς τα βάρη του αίρονται εξαιτίας της ομολογίας των αμαρτιών του και καθώς αισθάνεται την αγάπη και το έλεος του Θεού, θ’ αρχίσει με φυσικότητα να λατρεύει το Θεό. Και ο Θεός θα εκχύσει το Πνεύμα Του πάνω στη μετανοημένη, γεμάτη πίστη ψυχή που Τον λατρεύει!
Ο χρόνος για μετάνοια είναι περιορισμένος.
Ο χρόνος που μπορεί να μετανοήσει κανείς είναι εξαιρετικά περιορισμένος και διαρκεί όσο η επίγεια ζωή του καθένα. Μετά το θάνατο δεν υπάρχει τόπος και χρόνος για μετάνοια.
Δεδομένου ότι με τη φυσιολογική πορεία των πραγμάτων, κανείς δεν μπορεί να ξέρει πόσο θα ζήσει, είναι πράγματι επικίνδυνο να χρονοτριβεί. Ο λόγος του Θεού μας λέει: «Και καθώς είναι αποφασισμένον εις τους ανθρώπους άπαξ να αποθάνωσι, μετά δε τούτο είναι κρίσις» (Εβρ.θ:27).
Ο χρόνος της μετάνοιας περιορίζεται ακόμη περισσότερο από τη διάρκεια που θα χρειαστεί κανείς να πειστεί και να επιστρέψει στο Θεό. Η συνεχόμενη άρνηση μετάνοιας ενώ το πνεύμα του Θεού καλεί κάποιον, σκληραίνει την καρδιά. Ο Παύλος μίλησε για ανθρώπους «αναισθητούντες» (Εφες.δ:19). Τέτοιοι άνθρωποι δεν αισθάνονται πλέον το Πνεύμα του Θεού να τους οδηγεί. Έχουν χάσει κάθε επιθυμία για μετάνοια.
Ο απόστολος Παύλος έκανε την εξής ερώτηση: «Η καταφρονείς τον πλούτον της χρηστότητος αυτού και της υπομονής και της μακροθυμίας, αγνοών ότι η χρηστότης του Θεού σε φέρει εις μετάνοιαν;» (Ρωμβ:4).
Συλλογίσου την καλοσύνη του Θεού προς εσένα και σίγουρα η καρδιά σου θα γύρει στο να μετανοήσει.
«Δεν βραδύνει ο Κύριος την υπόσχεσιν αυτού, ως τινές λογίζονται τούτο βραδύτητα, αλλά μακροθυμεί εις ημάς, μη θέλων να απολεσθώσι τινές, αλλά πάντες να έλθωσιν εις μετάνοιαν» (Β΄Πέτρ.γ:9).
Ο Θεός δεν θέλει να χαθεί κανείς, αλλά πάντες να έλθωσιν εις μετάνοιαν.
