Η πρώτη μεγάλη δοκιμασία για τον Ιωσήφ ήταν το μίσος και η προδοσία απ’ τα ίδια του τ’ αδέλφια. Ωστόσο, αυτό ήταν μόνο η αρχή. Δουλεία και φυλάκιση τον περίμεναν στην Αίγυπτο. Πέρασε κάθε είδους δοκιμασία κι όμως η διαγωγή του κι η ζωή του στην Αίγυπτο ήταν άμεμπτη. Είχε κάθε λόγο να γεμίσει με πικρίες. Πρέπει να γεύθηκε τη μοναξιά, τη νοσταλγία του τόπου του, στεναχώρια, αποθάρρυνση κι όμως μέσα σ’ όλα αυτά δεν άφησε τις πεποιθήσεις του.
Όταν διαβάζουμε αυτό το τόσο ενδιαφέρον μέρος του βιβλίου του Θεού, ανακαλύπτουμε μια αλυσίδα αξιοπρόσεκτων γεγονότων, που οδηγούνται απ’ το χέρι του Θεού, για ένα μεγάλο σκοπό, την εξύψωση του ανθρώπου που ήταν στο λάκκο, αλλά και την εκπλήρωση κάποιων άλλων υποδεέστερων σκοπών (Λουκ.β:35). Ψαλμ.ρε:16-22.
Είναι καλό να παρατηρήσουμε ότι ο κυριότερος σκοπός όλων αυτών των γεγονότων ήταν η εξύψωση εκείνου που οι άνθρωποι είχαν απορρίψει, αλλά κι η συναίσθηση της αμαρτίας απ’ το μέρος τους. Και τα δύο εκπληρώθηκαν κατά θαυμαστό τρόπο. Οι πιο ασήμαντες περιστάσεις, αλλά και οι πιο σημαντικές χρησίμευσαν για να εκπληρωθούν τα σχέδια του Θεού. Σ’ αυτό το κεφάλαιο ο Σατανάς χρησιμοποιεί τη γυναίκα του Πετεφρή για να φυλακίσει τον Ιωσήφ και στο κεφ.μ χρησιμοποιεί την αμέλεια και την αχαριστία του οινοχόου για να παρατείνει τη φυλάκισή του. Μάταια όμως, γιατί ο Θεός βρισκόταν πίσω απ’ όλα αυτά κατευθύνοντας με το χέρι Του τα ελατήρια όλων αυτών των περιστάσεων και την κατάλληλη στιγμή, κάνει να φανερωθεί ο άνθρωπος της βουλής Του και τον βάζει σε ευρυχωρία.
Πόσο ευτυχισμένοι πρέπει να είμαστε όταν ξέρουμε ότι ο Πατέρας μας που διαθέτει την υπέρτατη εξουσία, διοικεί αγγέλους, ανθρώπους και δαίμονες και χρησιμοποιεί κατά το θέλημά Του τα πάντα σαν όργανά για την εκπλήρωση των βουλών Του!
Ο Θεός επισκέπτεται το σπίτι ενός ειδωλολάτρη άρχοντα, το σπίτι ενός ειδωλολάτρη βασιλιά και μάλιστα έρχεται στον ύπνο του για να του δείξει όνειρα που θα συμβάλλουν στην εκπλήρωση των σχεδίων Του. Δεν είναι μόνο τα άτομα ή οι περιστάσεις που ο Θεός χρησιμοποιεί, αλλά και ολόκληρη η Αίγυπτος και οι γύρω χώρες καλούνται να παίξουν το ρόλο τους. Με λίγα λόγια, όλη η γη προετοιμάστηκε απ’ το χέρι του Θεού για να είναι το θέατρο της φανέρωσης της δόξας και του μεγαλείου «του εκλεκτού μεταξύ των αδελφών αυτού» (Δευτ.λγ:16). Αυτές είναι οι μέθοδοι και οι δρόμοι του Θεού, κι είναι μια ευλογημένη και τονωτική εξάσκηση για το παιδί του Θεού, να παρακολουθεί πώς εργάζεται ο Πατέρας του.
Κλείνοντας την παρένθεση απ’ τη ζωή του Ιούδα, στο πρώτο εδάφιο του κεφαλαίου που εξετάζουμε επαναλαμβάνει το λζ:36 για να καταλάβουμε ότι συνεχίζεται η αφήγηση.
Γέν.λθ:2
Και ήτο ο Κύριος μετά του Ιωσήφ... Το Πνεύμα το Άγιο χρησιμοποιεί το όνομα Γιάχβε, που είναι το όνομα της διαθήκης, για να δείξει ότι είναι Θεός που κρατάει τη διαθήκη με τα παιδιά Του και γι’ αυτό ήταν μαζί με τον Ιωσήφ. Ήταν μαζί του στο λάκκο, είναι μαζί του και στην Αίγυπτο. Ο Κύριος είναι πάντα εκεί, όσο εμείς Τον εκζητούμε και δεν Τον αφήνουμε.
Γέν.λθ:3-5
Αν και τώρα ο Ιωσήφ είναι σκλάβος στην Αίγυπτο, ο Θεός ευλογεί όλο το σπίτι του Πετεφρή εξαιτίας του. Ο,τι έκανε ο Ιωσήφ, ο Θεός το ευλογούσε, το παρατήρησε ο Πετεφρής και γι’ αυτό τον έκανε επιστάτη στην περιουσία του. Την ίδια καρδιά που ο Θεός είχε για τον Ιωσήφ, έχει και για μας. Θέλει ότι κάνουμε να μπορεί να το ευοδώνει, υλικό ή πνευματικό. Κάθε Χριστιανός πρέπει να είναι σαν τον Ιωσήφ όταν δουλεύει κάπου. Δεν πρέπει ποτέ να γίνεται κακό παράδειγμα, αντίθετα πρέπει να είναι ευσυνείδητος και να δουλεύει ως εις τον Κύριο. Τότε ο Θεός μπορεί να ευοδώνει ό,τι κάνουμε. Πρέπει να έχουμε το σωστό πνεύμα και να μην παρασυρόμαστε απ’ το φρόνημα του κόσμου. Ο Ιωσήφ βρήκε χάρη γιατί υπηρετούσε όπως κι ο Χριστός και γι’ αυτό ο Θεός τον ύψωσε στην ώρα Του (Ματθ.κε:21). Στη βασιλεία του Θεού, όποιος θέλει να υψωθεί πρέπει πρώτα να γίνει δούλος (Ιωαν.η:29). Ο Πετεφρής θα δοκίμασε τον Ιωσήφ πριν του εμπιστευθεί την περιουσία του και θα τον βρήκε πιστό κατά πάντα. Τύπος του Χριστού που ο Πατέρας του εμπιστεύθηκε τα πάντα. Πρέπει να έχουμε αυτή την πιστότητα σε κάθε διακονία του έργου του Θεού, αλλά κι εκτός αυτού.
Ο Θεός και σήμερα ευλογεί ένα σπίτι απίστων, εξαιτίας των προσευχών ενός μέλους που αγαπά τον Κύριο (Α’ Κορ.ζ:14).
Στο σπίτι του Πετεφρή, ο Ιωσήφ είναι τύπος του Χριστού και με δύο άλλους τρόπους: (1) Αντιστάθηκε στον πειρασμό. Εδ.7-9 με Λουκ.δ:2-13 & Εβρ.δ:15. (2) Υποφέρει άδικα. Α’ Πετρ.β:22, Ματθ.κζ:15-23.
Γέν.λθ:6
Το μόνο που κράτησε ο Πετεφρής για τον εαυτό του ήταν το φαγητό που έτρωγε, ενώ όλα τ’ άλλα τα είχε εμπιστευθεί στον Ιωσήφ. Ήταν βδέλυγμα για τους Αιγυπτίους να φάνε ένα φαγητό φτιαγμένο από Εβραίο (Γεν.μγ:32 & μς:31-34) γιατί οι αγελάδες ήταν ιερές γι’ αυτούς.
Γέν.λθ:7-9
Στο προηγούμενο εδάφιο διαβάσαμε ότι ο Ιωσήφ ήταν «ευειδής και ωραίος την όψιν», κι έχει να κάνει αυτό! Η γυναίκα του Πετεφρή τον επιθύμησε και προσπάθησε να τον αποπλανήσει. Να, μια εύκολη αμαρτία. Και τί θα έχανε ο Ιωσήφ;
Άλλωστε οι καταστάσεις.... Όμως η αγάπη του Ιωσήφ για τον Κύριο ήταν μεγαλύτερη απ’ τον πειρασμό. Ο Ιωσήφ δεν είχε το νου του κόσμου γιατί ο Θεός είχε πάρει το σαρκικό φρόνημα και του είχε δώσει ένα έξοχο πνεύμα. Για τον Ιωσήφ, ο Θεός ήταν μεγαλύτερη αξία απ’ τα πάθη και τις αδυναμίες. Χωρίς αμφιβολία ο Ιωσήφ πειράχτηκε, αλλά δεν ενέδωσε στον πειρασμό στο παραμικρό. Νικούσε τον πειρασμό, όπως ο Χριστός. Η επιμονή του να κρατήσει την ηθική καθαρότητα που του άρμοζε πρέπει να μας μιλήσει σήμερα για το πόσο δυνατό χαρακτήρα πρέπει να έχουμε απέναντι στην αμαρτία και πόσο πρέπει να μένουμε και να υπερασπιζόμαστε τις πεποιθήσεις μας. Ο Ιωσήφ στάθηκε σ’ αυτή τη θέση γιατί πίστευε ότι κάθε αμαρτία είναι ανταρσία κατά του Θεού. Το μυστικό της νίκης του βρίσκεται στην ερώτηση που έκανε στη γυναίκα του Πετεφρή: «πώς να πράξω τούτο το μέγα κακόν και να αμαρτήσω εναντίον του Θεού;» Κι όταν αυτή η αμαρτωλή γυναίκα επέμεινε, πάλι βρίσκουμε το μυστικό της νίκης του Ιωσήφ - έφυγε! Προτρεπόμαστε να «φεύγουμε την πορνείαν». Υπάρχουν φορές, που δεν είναι ώρα για προσευχή γιατί είναι κάτι που έπρεπε να είχε ήδη γίνει. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις, υπάρχει μόνο ένα πράγμα που μπορείς να κάνεις για να σώσεις τη ζωή σου: Τρέχα να φύγεις!
Ο Ιωσήφ κράτησε αυτή τη στάση για δύο λόγους: α) Ο φόβος του Θεού που υπήρχε μέσα του και η αγάπη για το πρόσωπό Του και β) Η ευγνωμοσύνη που αισθανόταν για την εμπιστοσύνη που του είχε δείξει ο Πετεφρής.
Γέν.λθ:10
Καθημερινός, συνεχής πειρασμός. Πολλές φορές ο διάβολος δουλεύει έτσι για να μας κουράσει να μας κάνει ν’ αποκάμουμε, να χάσουμε την αφιέρωση και τον αγιασμό μας και να μας πιάσει στον ύπνο.
Γέν.λθ:11,12
Μάλλον που όλα ήταν προσχεδιασμένα απ’ τη γυναίκα του Πετεφρή, όμως ο Ιωσήφ ξέφυγε απ’ τον πειρασμό (Α’ Κορ.ς:18 Β’ Τιμ.β:22).
Γέν.λθ:13-18
Τώρα ο εγωισμός και η υπερηφάνεια της γυναίκας του Πετεφρή έχουν πληγωθεί, η επιθυμία της δεν εκπληρώθηκε και γι’ αυτό προσπαθεί να εκδικηθεί.
Το να υπακούμε το Θεό μέσα σ’ ένα κόσμο που είναι γεμάτος αμαρτία, κοστίζει ή μπορεί να φέρει κακουχίες στη ζωή μας. Ματθ.κς:59.
Γέν.λθ:19-23
Αν ο Πετεφρής πίστευε πραγματικά τα λόγια της γυναίκας του, τί θα τον εμπόδιζε να σκοτώσει ένα Εβραίο δούλο; Όμως επειδή ήξερε τη γυναίκα του, ήξερε και τον Ιωσήφ, τον έκλεισε στη φυλακή, άδικα πάλι. Το ίδιο έκανε και ο Πιλάτος. Ενώ δεν έβρισκε τίποτα κακό στον Ιησού, τον έδωσε να σταυρωθεί αν και είχε προειδοποιηθεί απ’ τη γυναίκα του. Ο Πιλάτος ενήργησε κάτω απ’ την πίεση των κατηγόρων του, ο Πετεφρής κάτω απ’ την πίεση της γυναίκας του. Και οι δύο ήταν σε εξουσία ώστε να είχαν διαφορετικό τέλος κι οι δύο υποθέσεις.
Ο Ιωσήφ ήταν δεμένος με σίδερα μέσα στη φυλακή (Ψαλμ.ρε:17-20). Ο Ιησούς κατέβηκε στη Σιόλ, στα πνεύματα τα εν τη φυλακή. Όπως δέθηκαν τα πόδια του Ιωσήφ, έτσι «εκεντήθη η πτέρνα» του Ιησού. Ο Ιωσήφ υπέφερε, αλλά το αποτέλεσμα ήταν ευλογία (Ψαλμ.ρε:19-24).
Ο λόγος του Κυρίου θα δοκιμάσει τον καθένα μας, όπως η φωτιά δοκιμάζει το χρυσάφι. Όμως πρέπει να κάνουμε κάθε μας θλίψη, μια πρόκληση για διέγερση πίστης γιατί ένα μέρος του σχεδίου του Θεού για μας περιέχει θλίψεις. Μπορούμε ν’ αφήνουμε τις θλίψεις να εργάζονται υπομονή κι η υπομονή ας έχει τέλειο έργο.
Μετά από μια άδικη κατηγορία, ο Ιωσήφ βρίσκεται στη φυλακή όπου κρατούνται «οι δέσμιοι του βασιλέως». Όμως κι εδώ βρίσκει χάρη στα μάτια του αρχιδεσμοφύλακα. Είναι προφανές ότι ο Θεός επέτρεψε να συμβούν όλα αυτά για κάποιο συγκεκριμένο σκοπό. Ο Ιωσήφ πουλήθηκε σκλάβος στην Αίγυπτο, αλλά ο Κύριος ήταν μαζί του (λθ:2). Τον έκλεισαν στη φυλακή, αλλά ο Κύριος ήταν με τον Ιωσήφ (εδ.21). Αυτό θα πρέπει να μας δώσει κουράγιο, γιατί δεν έχει σημασία ποια είναι η δοκιμασία, ο Θεός ποτέ δεν θα εγκαταλείψει αυτούς που Τον εμπιστεύονται (Ματθ.κη:20). Όχι μετά τη θλίψη, αλλά μέσα στη θλίψη ο Θεός μας δίνει χάρη και μας χρησιμοποιεί (Λουκ.κγ:47). Ο Θεός έκανε να βρει χάρη ο Χριστός στα μάτια του στρατιώτη που εκτελούσε τις διαταγές του Πιλάτου και άφησε το Σίμωνα τον Κανανίτη να σηκώσει το σταυρό. Όπως ο Ιησούς προέκοπτε σε χάρη, έτσι κι ο Ιωσήφ (Λουκ.β:52).
Αν και δεν το καταλάβαιναν, οι εχθροί του Ιωσήφ απλά τον βοηθούσαν να φτάσει στον τελικό προορισμό του, το παλάτι του βασιλιά. Ο Θεός μπορεί να κάνει τους εχθρούς μας να μας συνοδεύουν μέχρι το σημείο που Αυτός θα μας χρησιμοποιήσει καλλίτερα. Αν ξεχωριστούμε ολοκληρωτικά και αφεθούμε στα χέρια του Θεού, πιστεύοντας ότι Αυτός εργάζεται τα πάντα για το καλό μας, τί είναι αυτό που μπορεί να μας κάνει δυστυχισμένους;
Στο σπίτι του πατέρα του, ο Ιωσήφ ήταν ο πρώτος γιος. Στο σπίτι του Πετεφρή, ο πρώτος δούλος και τώρα στη φυλακή ο καλλίτερος κρατούμενος. Δεν θα καθόταν δίχως να κάνει τίποτα εκεί, αλλά θα προσευχόταν και θα μιλούσε στους συγκρατούμενούς του. Το ίδιο κι ο Κύριος κήρυξε στα πνεύματα τα εν τη φυλακή (Α’ Πετρ.γ:19-20). Πρώτα πρέπει να κατεβούμε, για να ανεβούμε (Εφεσ.δ:8-10 Ησ.μβ:6-7 ξα:1).
Ο Ιωσήφ είχε εξουσία και δύναμη ακόμα και μέσα στη θλίψη. Δεν πρέπει να γεμίζουμε αρνητικά τους γύρω μας επειδή εμείς περνάμε μια θλίψη.
Αυτό που ήταν υπέροχο στον Ιωσήφ, ήταν το πνεύμα της υπηρεσίας που είχε μέσα του. Ο Θεός έκανε τα πάντα να ευοδώνονται στα χέρια του. Πρέπει όμως να κάνουμε κάτι για να το ευοδώσει ο Θεός. Αν όλη τη μέρα κάθομαι σε μια καρέκλα, ο Θεός δεν θα την ευοδώσει να γίνει πολυθρόνα!
Ο Θεός θέλει πίστη για να τη χρησιμοποιήσει για τη δόξα Του. Καθώς προχωράμε με πίστη, ο Θεός μας στηρίζει με δύναμη, καθώς πεθαίνουμε ως προς τον κόσμο, Αυτός φέρνει ζωή.
