Μάθημα 10
Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΣΑΟΥΛ
Α. Η ΕΚΛΟΓΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ
Ο λαός είχε ζητήσει βασιλιά, έτσι ώστε να είναι κι αυτοί σαν τ’ άλλα έθνη που βρίσκονταν τριγύρω τους. Ο Θεός τους έδωσε έναν άνδρα σύμφωνα με τη δική τους επιλογή. Ο άνθρωπος που ο Θεός διάλεξε γι’ αυτούς ήταν ο Σαούλ, γιος του Κις, από τη φυλή Βενιαμίν. Ο Βενιαμίν ήταν μια από τις μικρότερες φυλές, που βρισκόταν ανάμεσα σε δύο από τις μεγαλύτερες φυλές, του Ιούδα και του Ευφραίμ. Διαλέγοντας έναν άνδρα απ’ το Βενιαμίν, θα εμπόδιζε το ξέσπασμα ζήλιας από την μεριά των δύο μεγάλων φυλών.
Ο Σαούλ ήταν ψηλός, με εντυπωσιακή εμφάνιση. Δεν υπήρχε ανάμεσα στο λαό «άνθρωπος ωραιότερος αυτού» (Α’ Σαμ.θ:2). Ήταν ακόμα ταπεινός και δειλός όταν ήταν νέος.
Ο πατέρας του τον έστειλε μαζί μ’ έναν υπηρέτη να ψάξουν για κάποιους χαμένους όνους. Όταν έφτασε στη Ραμά για να ζητήσει συμβουλή απ’ τον προφήτη Σαμουήλ, του ειπώθηκε ότι τα ζώα είχαν βρεθεί, και μετά, το εκπληκτικό μήνυμα ότι θα γινόταν ο πρώτος βασιλιάς του Ισραήλ. Ο Σαούλ καλέστηκε σε μια γιορτή, της οποίας ένα ιδιαίτερο τμήμα είχε ετοιμαστεί γι’ αυτόν. Νωρίς την άλλη μέρα ο Σαμουήλ πήγε στην άκρη της πόλης με τον Σαούλ κι εκεί τον έχρισε και τον ανακήρυξε αρχηγό της κληρονομιάς του Θεού (Α’ Σαμ.ι:1).
Ο Σαμουήλ έδωσε στον Σαούλ τρία σημεία που θα συναντούσε καθώς θα ταξίδευε. Πρώτα, θα συναντούσε δύο άνδρες που θα του έλεγαν ότι οι χαμένοι όνοι είχαν βρεθεί. Δεύτερον, θα συναντούσε τρεις άνδρες που θα είχαν κατσίκες, ψωμί και κρασί, και θα του έδιναν δύο καρβέλια ψωμί. Τρίτον, θα συναντούσε επίσης μια ομάδα προφητών. Θα έπρεπε να ενωθεί μ’ αυτή την ομάδα και το Πνεύμα του Κυρίου θα ερχόταν επάνω του. Θα προφήτευε και θα γινόταν ένας νέος άνθρωπος.
Ο Σαμουήλ συγκάλεσε αντιπρόσωπους από τις φυλές να τον συναντήσουν στη Μισπά. Ξεκίνησε μια διαδικασία για να επιλέξει φυλές και οικογένειες μέχρι που έφτασε στη φυλή Βενιαμίν, στην οικογένεια του Σαούλ και τελικά στον ίδιο το Σαούλ. Όταν οι άνθρωποι άρχισαν να ψάχνουν για να τον δουν, αυτός κρυβόταν πίσω από τις άμαξες και τις αποσκευές. Καλέστηκε να έρθει κοντά και μόλις ο λαός είδε το βασιλικό του παράστημα, τον δέχτηκαν με φωνές επιδοκιμασίας. Εδώ είναι που ο λαός έκραξε, ¨Ζήτω ο βασιλεύς¨ (Α’ Σαμ.ι:24).
Β. ΕΝΑ ΞΕΚΙΝΗΜΑ ΠΟΥ ΥΠΟΣΧΟΤΑΝ ΠΟΛΛΑ
Γρήγορα ήρθε μια ευκαιρία, που θα καθιέρωνε το Σαούλ σαν βασιλιά. Οι Αμμωνίτες, που είχαν νικηθεί απ’ τον Ιεφθάε, περίπου πριν 40 χρόνια, επιτέθηκαν στην πόλη της Ιαβείς-γαλαάδ κατά μήκος του Ιορδάνη. Οι άνθρωποι της πόλης έστειλαν για βοήθεια και το αίτημά τους τράβηξε την προσοχή του Σαούλ. Έσφαξε ένα ζεύγος βοδιών κι έστειλε κομμάτια σ’ όλες τις φυλές. 330.000 άνδρες ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμά του. Από αυτή την ομάδα, ο Σαούλ επέλεξε τρία οπλισμένα τάγματα τα οποία οδήγησε ενάντια στους Αμμωνίτες, κερδίζοντας έτσι μια θριαμβευτική νίκη. Οι Ισραηλίτες τώρα τον δέχτηκαν ολοκληρωτικά σαν βασιλιά. Η επίσημη τελετή της στέψης έγινε στα Γάλγαλα με τον Σαμουήλ να διευθύνει την όλη διαδικασία. Ο Σαούλ στέφθηκε σαν ο πρώτος βασιλιάς μέσα σε μια ατμόσφαιρα προσφορών, θυσιών και αγαλλίασης του λαού.
Ο Σαούλ ξεκίνησε τη βασιλεία του μ’ ένα τρόπο που υποσχόταν πολλά. Η διακυβέρνηση του ήταν απλή και δεν απαιτούσε πολλά απ’ το λαό. Εγκαθίδρυσε την πρωτεύουσα του στην Γαβαά, την πόλη που γεννήθηκε. Η Βίβλος αναφέρει το όνομα ενός στρατηγού, του Αβνάρ, αρχηγού του στρατού, που ήταν ξάδελφος του Σαούλ.
Γ. Η ΠΡΩΤΗ ΑΠΟΡΡΙΨΗ
Α’ Σαμ.ιγ:1-14
Οι Φιλισταίοι συγκέντρωσαν μια πολύ μεγάλη δύναμη 30.000 αμαξών, 6.000 ιππέων, και πολλών πεζικάριων, και κατασκήνωσαν στη Μισπά, μόνο 6.5 χλμ. νοτιοανατολικά της Γαβαά. Αυτό το γεγονός γέμισε με φόβο τους Ισραηλίτες. Ο Σαούλ γρήγορα συγκέντρωσε μία δύναμη στα Γάλγαλα για ν’ αντιμετωπίσει τον εχθρό και περίμενε το Σαμουήλ να έρθει για να προσφέρει θυσία σύμφωνα με την υποχρέωσή του. Αφού περίμενε 7 ημέρες, ο ανυπόμονος Σαούλ συγκάλεσε το ιερατείο και πρόσφερε ολοκαύτωμα ο ίδιος. Ο Σαούλ ήταν ένοχος ενώπιον του Θεού γιατί έκανε κάτι που δεν ήταν δική του δουλειά, μπήκε στα ιερατικά καθήκοντα. Μέσω του Σαμουήλ, ο Θεός διακήρυξε ότι εξαιτίας αυτής της ενέργειας, η βασιλεία θα μεταβιβαζόταν σε άλλον. Από τότε, άρχισε να συμβαίνει μια σημαντική αλλαγή στο χαρακτήρα του βασιλιά Σαούλ.
Δ. Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΑΠΟΡΡΙΨΗ
Α’ Σαμ.ιε
Η δεύτερη απόρριψη ήρθε σαν αποτέλεσμα της μάχης του Σαούλ με τους Αμαληκίτες. Για κάποια χρόνια ο Σαούλ είχε επιτυχίες και νικούσε τους εχθρούς που κατέθλιβαν τον Ισραήλ. Μετά ήρθε η μάχη με τους Αμαληκίτες όπου ο Σαούλ αποδείχθηκε ανυπάκουος κι έχασε το βασίλειο.
Ο Αμαλήκ ήταν εγγονός του Ησαύ. Αυτός και οι απόγονοί του ήταν πάντα σε έχθρα με το λαό του Κυρίου. Καθώς ο Ισραήλ ταξίδευε μέσα στην έρημο, οι Αμαληκίτες επιτέθηκαν από πίσω και κατατρόπωσαν τους εξασθενημένους Ισραηλίτες. Εξαιτίας αυτού, ο Κύριος έδωσε διαταγή ότι μετά, αφού ο λαός θα τακτοποιούταν στη γη Χαναάν, θα εξόντωναν τους Αμαληκίτες. Τώρα ήταν η στιγμή για να εκτελεστεί αυτή η εντολή.
Ο Σαμουήλ έδωσε στο Σαούλ συγκεκριμένες οδηγίες σχετικά με τη μάχη. Έπρεπε να σκοτώσει όλους τους ανθρώπους και να καταστρέψει τα υπάρχοντά τους. Παρ’ όλα αυτά, στάθηκε ανυπάκουος και δεν σκότωσε το βασιλιά Αγάγ, ούτε μερικά από τα πιο καλά του πρόβατα και βόδια. Εξήγησε στο Σαμουήλ ότι τα ζώα ήταν για θυσία. Ο Σαμουήλ τον επίπληξε και είπε ότι ο Θεός θέλει την υπακοή καλύτερα από τη θυσία. Ο Σαμουήλ μετά σκότωσε τον Αγάγ με τα ίδια του τα χέρια. Η μη ολοκληρωμένη υπακοή του Σαούλ ήταν ένας τύπος μιας ανεξέλεγκτης σάρκας. Μη ολοκληρωμένη υπακοή είναι ανυπακοή.
Ε. ΚΑΤΕΙΛΗΜΜΕΝΟΣ ΑΠΌ ΕΝΑ ΑΚΑΘΑΡΤΟ ΠΝΕΥΜΑ
Ο Σαούλ άφησε την ανυπακοή να κυβερνήσει μέσα στην καρδιά του μέχρι που ένα ακάθαρτο πνεύμα τελικά πήρε τόπο μέσα του. Όταν ο άνθρωπος απομακρύνεται κατά ένα βήμα απ’ το Θεό, πολύ γρήγορα θα πάει απ’ το κακό στο χειρότερο. Με το Σαούλ, το πρώτο βήμα ήταν η υπερηφάνεια, η οποία οδήγησε στην έπαρση και μετά ήρθε ή πράξη της ανυπακοής. Τώρα, πήρε τόπο στη ζωή του μεγάλη ζήλια για το Δαβίδ κι άρχισε να τον ψάχνει για να τον σκοτώσει.
Μ’ αυτή τη ζήλια, ήρθε ένα ακάθαρτο πνεύμα και τον κατέλαβε. Το Πνεύμα του Κυρίου τον εγκατέλειψε και ήρθε περίοδος μεγάλης κατάθλιψης στη ζωή του. Αυτοί οι περίοδοι της καταπίεσης μπορεί να ήταν λόγω της γνώσης που είχε ότι ο Κύριος τον είχε απορρίψει.
Ζ. ΜΙΑ ΦΡΙΚΑΛΕΑ ΠΡΑΞΗ
Μια από τις πιο ωμές πράξεις που ο βασιλιάς Σαούλ έκανε, ήταν το να σφάξει 85 από τους ιερείς του Κυρίου και να καταστρέψει την πόλη Νώβ. Το έκανε εξαιτίας της ζήλιας και του θυμού του ενάντια στο Δαβίδ. Ο Αχιμέλεχ, ο αρχιερέας, είχε δώσει στο Δαβίδ μερικούς απ’ τους άρτους της προθέσεως και το σπαθί του Γολιάθ. Αυτή η πληροφορία είχε φτάσει στ’ αφτιά του Σαούλ απ’ τον Δωήκ τον Ιδουμαίο (Α’ Σαμ.κα, κβ:9,22). Ο Σαούλ αντέδρασε με μια πράξη παράφορης ζήλιας. Αυτή ήταν η πιο φρικιαστική πράξη όλης του της ζωής.
Η. Η ΜΑΓΙΣΣΑ ΤΟΥ ΕΝ - ΔΩΡ
Η τελική μάχη με τους Φιλισταίους έγεινε στο όρος Γελβουέ. Οι Φιλισταίοι κατασκήνωσαν στη Σουνήμ κοντά σ’ αυτό το όρος. Ο Σαούλ κινήθηκε να τους συναντήσει, αλλά όταν είδε το στρατόπεδο του εχθρού φοβήθηκε πάρα πολύ. Ζήτησε απ’ το Θεό να μάθει το αποτέλεσμα αυτής της μάχης. Παρ’ όλα αυτά, η απάντηση δεν ήρθε ούτε με κάποιο όνειρο, ούτε από τα Ουρίμ, ούτε από κάποιο προφήτη (Α’ Σαμ.κη:6). Μέσα στην απόγνωσή του επισκέφτηκε μία μάγισσα που κατοικούσε στη γη Εν - δώρ.
Ο Σαούλ δεν προσευχήθηκε πρώτα. Στο τέλος δεν μπορούσε κιόλας. Αυτός πρώτος απέρριψε το Θεό και μετά ο Θεός τον απέρριψε. Δεν μπορούσε ν’ ακούσει τη φωνή του Θεού. Το μέλλον και η δύναμη των εχθρών τον φόβιζε. Το άτομο που έχει απομακρυνθεί τόσο πολύ από το Θεό ώστε να μην ακούει τη φωνή Του, θα κάνει οτιδήποτε και θα πάει οπουδήποτε προκειμένου να πάρει την απάντησή που ζητάει.
Ο Θεός επέτρεψε να παρουσιαστεί ο Σαμουήλ και να προφέρει την τελική κρίση του Σαούλ. Τα λόγια του Σαούλ στο Σαμουήλ ήταν, «Ο Θεός απεμακρύνθη απ’ εμού, και δεν μοι αποκρίνεται πλέον, ούτε δια προφητών ούτε δι’ ενυπνίων, δια τούτο σε εκκάλεσα δια να φανερώσεις εις εμέ τι να κάμω». Ποια ήταν η απάντηση του Σαμουήλ; Ήταν κρίση εξαιτίας της αμαρτίας. Πρόφερε την κρίση του Θεού.
Θ. ΕΝΑΣ ΤΡΑΓΙΚΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ
Ο Σαούλ ξεκίνησε τη διακυβέρνησή του με πολλές υποσχέσεις, αλλά τα τέλη του δεν μπορούσαν να είναι πιο τραγικά. Οι Ισραηλίτες νικήθηκαν οικτρά από τους Φιλισταίους στο όρος Γελβουέ και ο Σαούλ μαζί με τους τρεις γιους του πέθαναν.
Ο Σαούλ λαβώθηκε και μετά επιχείρησε ν’ αυτοκτονήσει πέφτοντας πάνω στο ίδιο του το ξίφος. Καθώς ήταν ξαπλωμένος κάτω ζώντας αγωνιώδεις στιγμές, ένας νεαρός Αμαληκίτης ήρθε και τον αποτέλειωσε και πήρε το διάδημα και το βραχιόλι του. Θα πρέπει να σημειωθεί, ότι αυτός ο νέος ήταν ένας απ’ τους Αμαληκίτες που είχε σώσει ο Σαούλ στην πράξη της ανυπακοής του, που τώρα γίνεται αιτία να χάσει το στέμμα του.
Η ιστορία του Σαούλ δεν πρέπει να τελειώσει χωρίς ν’ αναφερθεί η αντίδραση του βασιλιά Δαβίδ απέναντι σ’ αυτό τον Αμαληκίτη. Έστω κι αν ο Σαούλ εκζητούσε να σκοτώσει το Δαβίδ για πολλά χρόνια και απέτυχε μπροστά στο Θεό μ’ αυτό τον αξιολύπητο τρόπο κι απορρίφθηκε απ’ Αυτόν, ο Δαβίδ εκδικήθηκε το θάνατο του Σαούλ. Είπε στον Αμαληκίτη, «Πως δεν φοβήθηκες να επιβάλης την χείρα σου δια να θανατώσης τον κεχρισμένον του Κυρίου;» (Β’ Σαμ.α:14). Μετά κάλεσε ένα νέο να σκοτώσει τον Αμαληκίτη. Αυτό θα πρέπει να μας κάνει πολύ προσεκτικούς σήμερα να μην εγγίζουμε τους κεχρισμένους του Κυρίου. 
