Ο Χριστός πέθανε για να μπορεί ο άνθρωπος να ζήσει αιώνια με το Θεό. Αν υπήρχε δεύτερη ελπίδα, τότε τα πράγματα δεν θα ήταν και τόσο σοβαρά, όπως μας τα λέει ο λόγος του Θεού.
Επειδή όμως δεν υπάρχει δεύτερη ελπίδα, επειδή τα πράγματα είναι σοβαρά και διακυβεύεται η αιωνιότητα κάθε ψυχής με το αν δεχθεί ή όχι αυτή τη θυσία - και το δικαίωμα να διαλέξεις δίνεται μια φορά όσο ο άνθρωπος ζει –γι’ αυτό πέθανε ο Χριστός. Διαλέγουμε μια φορά, και από κει και πέρα είναι η αιωνιότητα κοντά ή μακριά από το Θεό!! !
Σήμερα πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι ο άνθρωπος δεν μπορεί να κάνει τίποτα γιατί ο Θεός έχει χωρίσει τους ανθρώπους σε σκεύη τιμής και σε σκεύη ατιμίας, ότι δηλαδή ο άνθρωπος είναι προορισμένος να είναι αυτό που είναι. Έτσι, ο Θεός καλεί αυτούς που έχει προγνωρίσει και αυτούς που δεν τους έχει προγνωρίσει δεν τους καλεί.
Αυτό είναι μεγάλο λάθος. Ο Θεός βεβαίως προγνωρίζει και προορίζει βάσει της πρόγνωσης. Ο Θεός προγνώρισε την εκκλησία Του. Ο Θεός καλεί κάποιον επειδή γνωρίζει τις αποφάσεις του βάσει της πρόγνωσής Του όταν ακούσει το λόγο Του. Όμως, ο Θεός δεν καλεί μόνο τους δικούς Του, αλλά όλους.
Λένε λοιπόν ορισμένοι ότι ο Φαραώ δεν μπορούσε να κάνει τίποτε άλλο απ’ αυτό που έκανε γιατί ήταν ένα αγγείο για καταστροφή, ενώ ο Μωυσής ήταν αγγείο για καλή χρήση. Ο Θεός τα έκανε αυτά, δεν μπορούσε ο Φαραώ ή ο Μωυσής να κάνει κάτι άλλο. Και ο Φαραώ και ο Μωυσής έκανε το θέλημα του Θεού.
Βλέπουμε τι διδάσκει ο Σατανάς το άνθρωπο: ότι το να σκοτώνει ο Φαραώ τα παιδιά των Ισραηλιτών, ήταν θέλημα Θεού ή το να σκοτώσει ο Ηρώδης τα μωρά της Βηθλεέμ, ήταν κι αυτό θέλημα Θεού!
Όμως δεν ήταν θέλημα Θεού! Ο άνθρωπος έχει τόση ελευθερία να κάνει ότι θέλει αλλά κάποια στιγμή θα πρέπει να αποδώσει λόγο για τις πράξεις του.
Ο λόγος του Θεού μας λέει ότι οι άδικοι θα βασανίζονται αιωνίως μέσα στη λίμνη του πυρός. Όμως αν ο Φαραώ έκανε το θέλημα του Θεού, και δεν μπορούσε να κάνει διαφορετικά σαν σκεύος οργής, και ο Μωυσής έκανε το θέλημα του Θεού σαν σκεύος για καλή χρήση, γιατί ο ένας να βασανίζεται αιώνια και ο άλλος να απολαμβάνει την παρουσία του Θεού;
Αυτό κάνει το Θεό άδικο.
Ο Θεός, είναι Θεός ελευθερίας! Δεν έφτιαξε 'ρομποτάκια' προγραμματισμένα. Δεν έφτιαξε ο Θεός καλούς και κακούς. Ο άνθρωπος δεν γεννιέται κακός, αλλά μάλλον καλός, αγνός. Ένα μωρό όταν γεννιέται, είναι μια ψυχή που είναι έτοιμη να δεχτεί επιρροές και να γεμίσει ανάλογα. (Βέβαια έχει τη ροπή για την αμαρτία ή ακόμη έχει να κάνει και η κληρονομικότητα.
Ο Κύριος είπε, «όποιος πιστεύσει έχει ζωή αιώνιο». Ο Κύριος ήρθε και καλεί το καθένα, ο Θεός είναι για όλο το κόσμο. Όμως, λέει ότι όποιος θελήσει θα σωθεί. Ο Χριστός γεννήθηκε για να σωθεί όλος ο κόσμος.
Παρόλα αυτά πολλοί λένε ότι ο Θεός για ορισμένους δεν ενδιαφέρεται καθόλου γιατί ξέρει ότι δεν είναι δικοί Του, αλλά καλεί αυτούς που ξέρει ότι είναι δικοί Του.
Θα δούμε όμως μέσα από το λόγο του Θεού πόσο λάθος είναι αυτό το διανόημα. Υπάρχουν πολλοί - μάλιστα άνθρωποι που μελετούν το λόγο του Θεού - που πιστεύουν λάθος πράγματα σχετικά μ’ αυτή την αλήθεια.
Οι Αντβεντιστές πιστεύουν στον Καλβινισμό, που λέει ότι ο Θεός έχει προορίσει ορισμένους ενώ άλλους τους έχει απορρίψει. Ο Ιωάννης Καλβίνος ήταν ο πρώτος που υποστήριξε αυτή τη θεωρία του «απόλυτου προορισμού» μελετώντας τα γραπτά του Αυγουστίνου γύρω στον 16ο αιώνα.
Ο άνθρωπος δηλαδή είναι ένα άβουλο όν που δεν μπορεί να αντιταχθεί στην μοίρα του, κάτι σαν το «Κισμέτ» που έχουν οι Οθωμανοί.
Καμιά «μοίρα» δεν έχει να κάνει με τα σπλάχνα του Θεού, γιατί όλα αυτά είναι βδελύγματα από τη μυθολογία, πράγματα του Σατανά και είναι λάθος.
Ο λόγος του Θεού δεν διδάσκει τέτοιο πράγμα. Ο άνθρωπος μόνος του διαλέγει το δρόμο του. Έχουμε την ελευθερία να εκλέγουμε, και αυτό το βλέπουμε κάθε μέρα στη ζωή μας. Μπορείς να διαλέξεις να πας ή να μην πας στην εκκλησία, να πας ή να μην πας στη δουλειά σου, μπορείς να διαλέξεις τη μάρκα του αυτοκινήτου σου, έχεις ελευθερία. Μπορεί να έχεις σκοπό να επισπευτείς κάποιον, αλλά κάποιο ξαφνικό γεγονός σε κάνει και αλλάζεις γνώμη ή το αναβάλεις.
Αρά, για οτιδήποτε μπορώ να εκφράσω την προσωπική μου γνώμη, που δεν είναι τίποτε άλλο από την έκφραση του ελεύθερου θέλω μου. Δεν ακολουθώ μια διατεταγμένη εντολή για τα προσωπικά μου θέματα, αλλά κάνω αυτό που μου αρέσει. Και αυτό βέβαια ισχύει και για τις σχέσεις μου με το Θεό.
Η ελευθερία αυτή μεταφέρεται σε όλους τους τομείς της ζωής μας, και ιδιαίτερα στις σχέσεις μας με το Θεό.
"Εισέλθετε διά της στενής πύλης· διότι πλατεία είναι η πύλη και ευρύχωρος η οδός η φέρουσα εις την απώλειαν, και πολλοί είναι οι εισερχόμενοι δι' αυτής.Επειδή στενή είναι η πύλη και τεθλιμμένη η οδός η φέρουσα εις την ζωήν, και ολίγοι είναι οι ευρίσκοντες αυτήν" (Ματθ.ζ:13-14)
Όταν σταθούμε στο σημείο της εκλογής όσο αφορά στο δρόμο που θα ακολουθήσουμε, αυτός που διαλέγει είναι ο άνθρωπος και όχι ο Θεός.
Αυτό που ο Θεός λέει είναι: Ρωμ.η:28-30 «Εξεύρομεν δε ότι πάντα συνεργούσι προς το αγαθόν εις τους αγαπώντας τον Θεόν, εις τους κεκλημένους κατά τον προορισμόν αυτού· διότι όσους προεγνώρισε, τούτους και προώρισε συμμόρφους της εικόνος του Υιού αυτού, διά να ήναι αυτός πρωτότοκος μεταξύ πολλών αδελφών· όσους δε προώρισε, τούτους και εκάλεσε, και όσους εκάλεσε, τούτους και εδικαίωσε, και όσους εδικαίωσε, τούτους και εδόξασε».
Αυτό που ο Θεός προγνώρισε είναι το ποιοί θα μπουν μέσα στη στενή πύλη, την τεθλιμμένη οδό, οπότε γι’ αυτούς είναι προορισμένο το τι θα γίνει γιατί το λέει. Ο Θεός προείδε αυτούς που θα ακολουθήσουν τον Ιησού Χριστό, τη στενή πύλη, τον ανηφορικό αυτό δρόμο που οδηγεί όμως στον ουρανό. Ο προορισμός λοιπόν είναι βάσει της πρόγνωσης του Θεού των αποφάσεων που ελεύθερα ο άνθρωπος θα πάρει στη ζωή του. Και ο προορισμός αυτών που παίρνουν την απόφαση να μπουν στο στενό δρόμο, είναι να γίνουν κατά την εικόνα και την ομοίωση του Ιησού Χριστού, που είναι η εικόνα του αόρατου Θεού (Κολ.α:15) κι έτσι γίνονται καθ’ ομοίωση του Θεού (Γέν.α:26)
Ο Θεός καλεί όλο το κόσμο να ακολουθήσει αυτή την οδό (Ματθ.ζ:13) γιατί θέλει να σωθούν όλοι οι άνθρωποι (Α' Τιμ.β:3,4 Ιάκ.α:13) και να μην πάνε στον τόπο που είναι ετοιμασμένος για το διάβολο και δαιμόνιά του.
Όλοι οι άνθρωποι αμαρτάνουν (Ρωμ.γ:10-12) κι εμείς αμαρτήσαμε στο παρελθόν, και δυστυχώς ακόμη και τώρα, παρόλο που έχουμε σωθεί, είμαστε υποκείμενοι στην αμαρτία (Ιάκ.γ:1-13).
Λέει ο λόγος του Θεού ότι «ο δίκαιος πίπτει επτάκις και σηκόνεται αλλ'οι ασεβείς θέλουσι πέσει εις όλεθρον» (Παρ.κδ:16)
Δεν ζούμε μέσα στην αμαρτία, αλλά «αν τις αμαρτήσει έχομεν παράκλητον πρός το Πατέρα, το Ιησούν Χριστόν το δίκαιον» (Α΄Ιωάν.β:1).
Οι αμαρτίες αυτές δεν είναι προορισμένες να γίνουν, αλλά γίνονται από εμάς τους ίδιους. Και τι πρέπει να κάνουμε αφού πέσουμε για να τακτοποιηθούμε με το Θεό; Πρέπει μέσα από το θέλω μας να βγει μετάνοια! Δεν μπορεί ο Θεός να μετανοήσει για μάς! Αν ήμασταν απόλυτα προορισμένοι ο Θεός δεν θα είχε την απαίτηση της μετάνοιας. Γιατί να στείλει τον Ιωάννη τον πρόδρομο να φωνάζει στον κόσμο να μετανοήσει επειδή έφτασε η βασιλεία των ουρανών;
Ο Θεός έχει την απαίτηση να μετανοούμε και να ομολογούμε τις αμαρτίες μας και πρέπει να το κάνουμε, ιδιαίτερα πριν το δείπνο του Κυρίου, για να μην δίνουμε τόπο στο διάβολο (Ματθ.γ:1-6).
Ψαλμ.ξς:18-20 «Εάν εθεώρουν αδικίαν εν τη καρδία μου, ο Κύριος δεν ήθελεν ακούσει· αλλ' ο Θεός βεβαίως εισήκουσεν· επρόσεξεν εις την φωνήν της προσευχής μου. Ευλογητός ο Θεός, όστις δεν απεμάκρυνε την προσευχήν μου και το έλεος αυτού απ' εμού».
Όταν ο Θεός βλέπει αδικία μέσα στην καρδιά μας δεν ακούει την προσευχή μας, που σημαίνει ότι ο Θεός περιμένει να ξεκινήσει μετάνοια από το ελεύθερο θέλω μας.
Θα δούμε το ρήμα «θέλω» πόσο συχνά επαναλαμβάνεται μέσα στο λόγο του Θεού.
Το «θέλω» μας έχει να κάνει με τις αποφάσεις που παίρνουμε για οτιδήποτε κάνουμε. Εκφράζει την επιθυμία της ψυχής μας και πρέπει να κάνω κάτι για να αντιδράσω σ’ αυτή την επιθυμία είτε καλή είναι είτε κακή.
Βέβαια, η εκπλήρωση της κάθε επιθυμίας έχει ορισμένα αποτελέσματα που φέρνουν την ευθύνη της πράξης μας.
Γαλ.ς:7 «Μη πλανάσθε ο Θεός δεν εμπαίζεται, επειδή ότι αν σπείρει ο άνθρωπος, τούτο και θέλει θερίσει».
Αυτό το εδάφιο μιλάει πολύ καθαρά για τα αποτελέσματα των πράξεων του ελεύθερου θέλω μας.
Ματθ.ζ:16 «Από των καρπών αυτών θέλετε γνωρίσει αυτούς μήποτε συνάγουσιν από ακανθών σταφύλια ή από τριβόλων σύκα;»
Ότι σπείρουμε εν γνώσει μας, αυτό θα θερίσουμε. Να μην περιμένουμε μια ζωή να σπέρνουμε τριβόλους και άκανθες και στο τέλος να θερίσουμε στάχυα με στάρι! Το ίδιο ισχύει με τη συμπεριφορά μας απέναντι στο Θεό! Με την ελευθερία του θέλω μας κάνουμε ότι κάνουμε, αλλά όμως πρέπει να ξέρουμε ότι έχουμε ευθύνη γιατί θα κριθούμε σύμφωνα με τα πεπραγμένα μας.
Όταν ο Δαβίδ επιθύμησε την Βηρσαβεέ και έσπειρε στη σάρκα, αυτό δεν έμεινε απαρατήρητο από το Θεό, θέρισε φθορά γιατί έχασε αυτό το παιδί που ήταν να γεννήσει η Βήρσαβεέ καθώς και άλλα δεινά.
Είναι στην διάθεσή μας να κάνουμε πράγματα που ευαρεστούν το Θεό, ή να κάνουμε πράγματα που λυπούν το Θεό. Όμως ο Θεός, ζυγίζει καθημερινά αυτές τις αποφάσεις του ελεύθερου θέλω μας και περιμένει τους ανάλογους καρπούς που θα αποτελέσουν το στοιχείο της δικαίωσης ή της απόρριψης μας (Αποκ.κα:7).
Όταν παίρνουμε την απόφαση να ζήσουμε άγιοι κοντά στο Θεό σ’ όλη μας τη ζωή, κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, όταν κάνουμε αυτό το πρώτο βήμα που γίνεται με την ελεύθερη θέλησή μας, τότε ο Θεός είναι εκεί να μας βοηθήσει να κάνουμε τα υπόλοιπα μέχρι τέλους.
Η αμαρτία είναι μια πράξη παρακοής του θέλω μας. Ακόμα και το να βαπτιστεί κάποιος με το Άγιο Πνεύμα, είναι μια ενέργεια του θέλω μας. Το θέλουμε, ταπεινώνουμε τον εαυτό μας, ανοιγόμαστε στο Θεό, κι έρχεται ο Θεός και μας βαπτίζει.
Ιάκ.α:13-14 «Μηδείς πειραζόμενος ας λέγη ότι από του Θεού πειράζομαι· διότι ο Θεός είναι απείραστος κακών και αυτός ουδένα πειράζει. Πειράζεται δε έκαστος υπό της ιδίας αυτού επιθυμίας, παρασυρόμενος και δελεαζόμενος».
Το θέλω μας είναι που κεντρίζει ο διάβολος, και από εμάς είναι που ξεκινάει η αμαρτία. Δεν μπορούμε να λέμε σαν την Εύα ότι δεν φταίμε επειδή μας απάτησε ο όφις!
Έχουμε ευθύνη για ότι κάνουμε και για ότι λέμε!
Ματθ.ις:24 «Τότε ο Ιησούς είπε πρός τους μαθητάς αυτού, Εάν τις θέλει να έλθει οπίσω μου, ας απαρνηθεί εαυτόν».
Αυτό που βλέπουμε είναι ότι ο Χριστός ξεκινά το κάλεσμά Του με το υποθετικό σύνδεσμο «εάν». Μετά το αόριστο «τις» που σημαίνει ότι είναι για οποιονδήποτε, δεν υπάρχουν όρια ή ταξικές διαφορές, καλεί όλους τους ανθρώπους, «θέλει» που σημαίνει ότι η απόφαση είναι στον άνθρωπο, γιατί ο Θεός θέλει αλλά δεν παραβιάζει το δικό μας θέλω. Από εμάς εξαρτάται, αρκεί να σηκώσουμε το φορτίο της απόφασής μας.
Συνεχίζοντας ο Κύριος στο 25 εδάφιο λέει: «Διότι όστις θέλει να σώση την ζωήν αυτού, θέλει απολέσει αυτήν· και όστις απολέση την ζωήν αυτού ένεκεν εμού, θέλει ευρεί αυτήν» που σημαίνει ότι όλα εξαρτώνται από εμάς. Έχουμε εκτιμήσει σωστά την αξία της ψυχής μας; Καταλαβαίνουμε ότι ό,τι κάνουμε το κάνουμε για να σώσουμε πρώτα την ψυχή μας; Πηγαίνουμε στην εκκλησία επειδή είναι η πρώτη ανάγκη μας και όχι όταν όλα τα άλλα είναι εντάξει (σπίτι, δουλειά, συγγενείς, διασκέδαση κτλ)
Ματθ..ιθ:13,14 Ο Ιησούς δεν καταφρόνησε ούτε τα μικρά παιδιά!
Ματθ.ιθ:17 «Ο δε είπε προς αυτόν· Τι με λέγεις αγαθόν; ουδείς αγαθός ειμή εις, ο Θεός. Αλλ' εάν θέλης να εισέλθης εις την ζωήν, φύλαξον τας εντολάς».
εδ.21 «Είπε προς αυτόν ο Ιησούς· Εάν θέλης να ήσαι τέλειος, ύπαγε, πώλησον τα υπάρχοντά σου και δος εις πτωχούς, και θέλεις έχει θησαυρόν εν ουρανώ, και ελθέ, ακολούθει μοι».
Γιατί ο Χριστός δεν του είπε να φυλάξει την πρώτη εντολή; Επειδή το πρόβλημα αυτού του ανθρώπου ήταν ακριβώς εκεί (εδ.22). Ενώ ήθελε να ακολουθήσει, τα κτήματά του πήραν τη θέση του θεού. Εδώ αυτός ο νέος έκανε μια απόφαση ελεύθερα, μεταξύ υλικών και πνευματικών αγαθών, διαλέγοντας τα πρώτα.
Η ζωή μας με το Κύριο είναι γεμάτη αποφάσεις που πρέπει να παίρνουμε! Και ο Θεός δεν μας τα βάζει όλα μπροστά μας ώστε να πάρουμε απ’ την αρχή όλες τις αποφάσεις, αλλά πρώτα πρέπει ν’ αποφασίσουμε για τα «χοντρά» πράγματα.
Όταν οι Ισραηλίτες μπήκαν στη γη Χαναάν, οι πρώτοι που έπεσαν ήταν οι γίγαντες, τα μεγάλα αμαρτήματα. Έτσι και ο άνθρωπος πρέπει να πάρει στην αρχή αποφάσεις για τις πιο χοντρές αμαρτίες του, να φύγουν, και μετά ο Κύριος σε οδηγεί να πάρεις κι άλλες αποφάσεις, (ν’ αρνηθείς το εαυτό σου τελείως, τη σάρκα) και συνεχίζει μέχρι να μας τελειοποιήσει αφού αυτός είναι ο μόνος τρόπος. Καθώς ο Θεός μας φέρνει συνέχεια μπροστά σε εκλογές που πρέπει να κάνουμε και διαλέγοντας κάθε φορά το αγαθό, τελειοποιούμαστε.
Δεν βλέπουμε το Ιησού να έχει την ίδια απαίτηση από άλλους πλούσιους ανθρώπους (Νικόδημος, Ιωσήφ από Αρυμαθαία).
Ο Θεός καλεί όλους ανεξαιρέτως τους ανθρώπους να μετανοήσουν χωρίς καμία διάκριση. Έχει δώσει στον άνθρωπο την ελευθερία της εκλογής: Να διαλέξει που θέλει να πάει, με το Θεό ή με το διάβολο. Άλλη λύση δεν υπάρχει!
Ο Θεός δεν πιέζει κανένα, αλλά ούτε και στρέφει το μήνυμα της σωτηρίας σε «ορισμένους» που είναι προορισμένοι για να σωθούν.
Ο Θεός είχε βάλει μέσα στον παράδεισο το «δένδρο της ζωής» από το οποίο ο Αδάμ και η Εύα μπορούσαν να τρώνε και να ζουν αιώνια.
Αυτό ήταν ένα φυσικό δένδρο, για φυσική ζωή, που τώρα έχει καταστραφεί.
Όμως ο Θεός που θέλει να ζούμε αιώνια μας έδωσε ένα άλλο δένδρο της ζωής, τον Κύριο Ιησού Χριστό που είναι ο λόγος του Θεού. Και αυτό το λόγο Τον έχουμε σήμερα στα χέρια μας και όποιος τον φάει θα ζήσει στον αιώνα.
Κι αυτό κάνουμε κάθε μέρα, τρώμε το λόγο. Ο κόσμος δεν καταλαβαίνει γιατί πρέπει κάθε τόσο να μαζευόμαστε και ν’ ακούμε το λόγο του Θεού, αλλά εμείς τρεφόμαστε με αιώνια ζωή κάθε φορά μέχρι την επόμενη φορά!!!
Κι έτσι μέρα με τη μέρα ζούμε αιώνια. Κι έτσι αν σε βρει θάνατος, ή αν ο Κύριος ευδοκήσει να σε πάρει, ΕΙΣΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ!!!
Ο Χριστός δεν είπε στον πλούσιο νέο ότι άδικα του ζητά να τον ακολουθήσει γιατί ξέρει ότι δεν πρόκειται ν’ αφήσει τα πλούτη του, αλλά του είπε τι να κάνει κι εκείνος πήρε τελικά την απόφαση.
Κάποιος άλλος όμως πλούσιος που μας αναφέρει ο λόγος του Θεού, έκανε μια άλλη εκλογή. Μια εκλογή επίσης ελεύθερη, αλλά αντίθετη απ’ αυτή του νέου. Αυτός είναι ο Ζακχαίος (Λουκ.ιθ:1-10) που ήταν αρχιτελώνης, ίσως κάποιος μεγάλος φοροεισπράκτορας, πλούσιος από τις παρανομίες που είχε κάνει και τις κλεψιές.
Όμως, εζήτησε μέσα από την καρδιά του να γνωρίσει το Χριστό και τελείως αβίαστα και ελεύθερα είπε: «Ιδού, τα ημίση των υπαρχόντων μου, Κύριε, δίδω εις τους πτωχούς, και εάν εσυκοφάντησά τινά εις τι, αποδίδω τετραπλούν» (εδ.ιθ:8).
Δεν τον ανάγκασε ο Χριστός να πει αυτά που είπε! Ο Θεός πάντοτε περιμένει ΕΜΕΙΣ να πούμε: Ναι, θέλω! Ο διάβολος βέβαια πιέζει να πούμε όχι.
Ματθ.κα:28-31 «Αλλά τι σας φαίνεται; Άνθρωπος τις είχε δύο υιούς, και ελθών προς τον πρώτον είπε· Τέκνον, ύπαγε σήμερον εργάζου εν τω αμπελώνι μου. Ο δε αποκριθείς είπε· Δεν θέλω· ύστερον όμως μετανοήσας υπήγε. Και ελθών προς τον δεύτερον είπεν ωσαύτως. Και εκείνος αποκριθείς είπεν· Εγώ υπάγω, κύριε· και δεν υπήγε. Τις εκ των δύο έκαμε το θέλημα του πατρός;».
Ο πρώτος έκανε το θέλημα του πατέρα του. Είπε ότι δεν πάει, αλλά ελέγχθηκε άλλαξε γνώμη και πήγε. Αυτό είναι που μετράει ο Θεός!!!
Βλέπουμε την ελευθερία της βούλησης στον άνθρωπο, μπορεί να πάρει μια επιπόλαιη απόφαση κάποια στιγμή, αλλά μπορεί να τη διορθώσει και να κάνει αυτό που βλέπει ότι είναι καλό γι’ αυτόν. Αυτό το ξέρει ο Θεός αλλά και ο διάβολος ότι από εμάς εξαρτάται να πούμε ΝΑΙ ή ΟΧΙ.
Ο Θεός απλώς δημιουργεί τις προϋποθέσεις δείχνοντάς μας την αγάπη Του, τη χάρη Του, το έλεός Του, αλλά εμείς είναι που πρέπει να πούμε ΝΑΙ,ΚΥΡΙΕ ΕΡΧΟΜΑΙ!!
Λουκ.ι:25-28 Και ιδού, νομικός τις εσηκώθη πειράζων αυτόν και λέγων· Διδάσκαλε, τι πράξας θέλω κληρονομήσει ζωήν αιώνιον; Ο δε είπε προς αυτόν· Εν τω νόμω τι είναι γεγραμμένον; πως αναγινώσκεις; Ο δε αποκριθείς είπε· Θέλεις αγαπά Κύριον τον Θεόν σου εξ όλης της καρδίας σου και εξ όλης της ψυχής σου και εξ όλης της δυνάμεώς σου και εξ όλης της διανοίας σου, και τον πλησίον σου ως σεαυτόν. Είπε δε προς αυτόν· Ορθώς απεκρίθης· τούτο κάμνε και θέλεις ζήσει.
Κάνε το και θα ζήσεις!!! Είναι τόσο απλό, όμως ποιός θα το κάνει;;;
Λουκ.ιγ:34 «Ιερουσαλήμ, Ιερουσαλήμ, η φονεύουσα τους προφήτας και λιθοβολούσα τους απεσταλμένους προς αυτήν, ποσάκις ηθέλησα να συνάξω τα τέκνα σου καθ' ον τρόπον η όρνις τα ορνίθια εαυτής υπό τας πτέρυγας, και δεν ηθελήσατε».
Λίγο πριν σταυρωθεί ο Χριστός, καθισμένος ίσως σε κάποιο λόφο έξω από την Ιερουσαλήμ και κοιτάζοντας προς την πόλη της μιλάει (προσωποποίηση).
Δεν θέλησαν! Ο Θεός ήθελε να τους συνάξει γιατί ήταν παιδιά Του, αλλά αυτοί δεν θέλησαν. Το ίδιο συμβαίνει σήμερα και κάθε με τους ανθρώπους.
Ο άνθρωπος είναι ελεύθερος να θελήσει ή να μην θελήσει! Μπορούμε να πούμε εδώ ότι οι Ιουδαίοι δεν ήταν προορισμένοι να είναι λαός του Θεού και γι’ αυτό δεν θέλησαν; Αυτοί ήταν που είχαν τις διαθήκες, τους προφήτες ήταν το φυσικό σπέρμα του Αβραάμ, αν αυτοί δεν ήταν καλεσμένοι, τότε ποιοί ήταν; Άρα ο Θεός δεν προορίζει προς σωτηρία άλλους και προς καταστροφή άλλους, αλλά ο άνθρωπος μόνος του παίρνει τη θέση του απέναντι στο Θεό.
Λουκ.ιδ:15-20 «Ακούσας δε ταύτα εις των συγκαθημένων, είπε προς αυτόν· Μακάριος όστις φάγη άρτον εν τη βασιλεία του Θεού. Ο δε είπε προς αυτόν· Άνθρωπος τις έκαμε δείπνον μέγα και εκάλεσε πολλούς· και απέστειλε τον δούλον αυτού τη ώρα του δείπνου διά να είπη προς τους κεκλημένους· Έρχεσθε, επειδή πάντα είναι ήδη έτοιμα. Και ήρχισαν πάντες με μίαν γνώμην να παραιτώνται. Ο πρώτος είπε προς αυτόν· Αγρόν ηγόρασα, και έχω ανάγκην να εξέλθω και να ίδω αυτόν· παρακαλώ σε, έχε με παρητημένον. Και άλλος είπεν· Ηγόρασα πέντε ζεύγη βοών, και υπάγω να δοκιμάσω αυτά· παρακαλώ σε, έχε με παρητημένον. και άλλος είπε· Γυναίκα ενυμφεύθην, και διά τούτο δεν δύναμαι να έλθω».
Εδώ έγινε η κλήση! Έστειλε προσκλήσεις για δείπνο ο Θεός! Και το κάνει ακόμη και σήμερα με τους δούλους Του, όλους εμάς που στέλνει να μιλήσουμε το λόγο Του, αλλά οι άνθρωποι βρίσκονται συνέχεια πολυάσχολοι.
Βλέπουμε πάλι εδώ την ελεύθερη εκλογή! ΔΕΝ ΘΕΛΗΣΑΝ!!!
Κανείς δεν θα πάει στην λίμνη του πυρός, αν δεν θέλει. Βέβαια όλοι λένε ότι αγαπάνε το Θεό με το στόμα, όμως η καρδιά τους τι λέει;
Αν πραγματικά η καρδιά του ανθρώπου επιθυμεί το Θεό, ο Θεός είναι εκεί, δίπλα.
Μετά ο Θεός στέλνει τους δούλους Του μέσα στα σοκάκια για να καλέσουν όλους τους πτωχούς και χωλούς και βεβλαμένους, γιατί αυτούς που είχε καλέσει ΔΕΝ ΘΕΛΗΣΑΝ. Αν ο Θεός ήξερε ότι αυτοί είναι προορισμένοι για καταστροφή γιατί να τους καλέσει;
Ιωάν.ε:39 «Ερευνάτε τας γραφάς, διότι σεις νομίζετε ότι εν αυταίς έχετε ζωήν αιώνιον· και εκείναι είναι αι μαρτυρούσαι περί εμού»·
Ερευνούσαν τις γραφές οι Γραμματείς, οι Φαρισαίοι και οι Σαδδουκαίοι, και γι' αυτό όταν ήρθαν οι μάγοι και ρωτούσαν για το Βασιλιά που γεννήθηκε, ο Ηρώδης που το έμαθε κάλεσε αυτούς να τους ρωτήσει γιατί ήταν αυτοί που ήξεραν όλο το νόμο. Και του απάντησαν ότι γεννιέται στην Βηθλεέμ, το ήξεραν, αλλά όταν ο Μεσσίας ήλθε μπροστά τους ΔΕΝ ΘΕΛΗΣΑΝ να Τον δεχθούν, γιατί δεν τους βόλευε.
Γι’ αυτό ο Χριστός είπε: «Εγώ ήλθον εν τω ονόματι του Πατρός μου, και δεν με δέχεσθε εάν άλλος έλθη εν τω ονόματι εαυτού, εκείνον θέλετε δεχθή» (Ιωάν.ε:43) και εννοούσε τον Αντίχριστο, γιατί αυτός θα τους υποσχεθεί ότι θα τους κάνει κοσμοκράτορες-και ήδη το έχει κάνει-θα τους υποσχεθεί ότι θα τους δώσει χρήματα και δύναμη πολύ.
Ιωάν.ζ:16-17 «Απεκρίθη προς αυτούς ο Ιησούς και είπεν· Η ιδική μου διδαχή δεν είναι εμού, αλλά του πέμψαντός με. Εάν τις θέλη να κάμη το θέλημα αυτού, θέλει γνωρίσει περί της διδαχής, αν ήναι εκ του Θεού ή αν εγώ λαλώ απ' εμαυτού».
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
