Α. ΘΕΜΑ
Η Ρουθ είναι ένα φωτεινό σημείο στη διάρκεια της βασιλείας των κριτών. Είναι μια από τις ομορφότερες ιστορίες της Βίβλου και φανερώνει την πιστότητα και την ομορφιά του χαρακτήρα κάποιων ανθρώπων. Το βιβλίο αυτό θεωρείται ένα λογοτεχνικό διαμάντι.
Η ιστορία της Ρουθ έχει διπλό ενδιαφέρον γιατί η ηρωίδα είναι μια εθνική. Η τελευταία λέξη του βιβλίου, Δαβίδ, αποκαλύπτει τη βασική αξία του: Μας πηγαίνει πίσω στον απόγονο του Δαβίδ, τον πρόγονο του Μεσσία. Η γενεαλογία στο τελευταίο κεφάλαιο είναι το αποκορύφωμα του βιβλίου.
Το βιβλίο αυτό ξεχωρίζει επίσης γιατί είναι ένα από τα δύο βιβλία της Βίβλου που έχει σαν τίτλο το όνομα μιας γυναίκας. Η Ρουθ μια εθνική παντρεύτηκε μέσα σε μια Εβραϊκή οικογένεια κι έτσι μπήκε μέσα στη γενεαλογία του Δαβίδ. Μέσα από κει έχουν ευλογηθεί όλοι οι εθνικοί. Το άλλο βιβλίο είναι η Εσθήρ, μέσα από το γάμο της μ’ έναν εθνικό μονάρχη, η Εσθήρ, μια Ιουδαία, έσωσε κι απελευθέρωσε το έθνος της.
Β. ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ
Η Εβραϊκή παράδοση αποδίδει τη συγγραφή του βιβλίου της Ρουθ στον προφήτη Σαμουήλ.
Γ. ΧΡΟΝΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ
Το βιβλίο αυτό καλύπτει μια περίοδο 10 περίπου χρόνων. Είναι πολύ πιθανόν να διαδραματίστηκε στη διάρκεια που Κριτής του Ισραήλ ήταν ο Γεδεών.
Δ. ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
1. Η παραμονή στο Μωάβ (α:1-5)
Εξαιτίας της πείνας στον Ισραήλ ο Ελιμέλεχ, η γυναίκα του Ναομί και οι δύο γιοι του μετακινήθηκαν στο Μωάβ σε μια χώρα που κατοικούσαν ειδωλολάτρες. Μετά από κάποιο διάστημα οι γιοι παντρεύτηκαν Μωαβίτισες τη Ρουθ και την Ορφά. Δυστυχώς ο Ελιμέλεχ και οι γιοι του πέθαναν στη γη Μωάβ αφήνοντας 3 χείρες.
2. Η θλιβερή επιστροφή στην πατρίδα (α:6-22)
Όταν η Ναομί άκουσε ότι υπήρχε πάλι ψωμί στον Ισραήλ αποφάσισε να γυρίσει πίσω. Οι νύφες της την ακολούθησαν. Ωστόσο η Ναομί τις συμβούλεψε να επιστρέψουν στη χώρα τους. Η Ορφά το έκανε αλλά η Ρουθ διάλεξε ν’ ακολουθήσει την πεθερά της. Τα λόγια της αγάπης και της αφοσίωσης που είπε έχουν πραγματικά εμπνεύσει πολλούς:
«Μη με ανάγκαζε να σε αφήσω, δια να αναχωρήσω απ’ όπισθέν σου, διότι όπου αν συ υπάγης, και εγώ θέλω υπάγει, και όπου αν συ παραμείνης, και εγώ θέλω παραμείνει, ο λαός σου, λαός μου, και ο Θεός σου, Θεός μου, όπου αν αποθάνης, θέλω αποθάνει, και εκεί θέλω ταφή, ούτω να κάμη ο Κύριος εις εμέ, και ούτω να προσθέση, εάν άλλο τι παρά τον θάνατον χωρίση εμέ από σου». Ρουθ α:16,17
3. Η Ρουθ εργάζεται στους αγρούς του Βοόζ (κεφ. β΄)
Η Ναομί και η Ρουθ επέστρεψαν στη γη Ισραήλ. Για να ζήσουν, η Ρουθ πήγε να δουλέψει στους αγρούς σαν μια φτωχή ή μια ξένη. Στο Λευιτ.ιθ:9-10 ο Θεός είχε διατάξει τον Ισραήλ ν’ αφήνει τα σταχυολογήματα για τους φτωχούς. Η Ρουθ συμπτωματικά βρέθηκε στον αγρό του Βοόζ ο οποίος ήταν συγγενής της Ναομί. Ο Βοόζ είχε ακούσει για την καλοσύνη της Ρουθ προς τη Ναομί και είχε δώσει εντολή να της φερθούν με ιδιαίτερο τρόπο. Ο Θεός αντάμειψε τη Ρουθ για τη θυσία που είχε κάνει και την αγάπη που έδειχνε στην πεθερά της.
4. Ο γάμος της με τον Βοόζ (γ:1-δ:12)
Ο νόμος όριζε ότι ο στενότερος συγγενής θα μπορούσε να πάρει την περιουσία του φτωχού. Η Ρουθ αναγνώρισε την υπευθυνότητα του Βοόζ και το δικαίωμά του σαν στενό συγγενή. Ωστόσο υπήρχε κάποιος άλλος συγγενής που ήταν πιο κοντινός ανάμεσα στη Ρουθ και τον Βοόζ. Αυτός αρνήθηκε το δικαίωμα αυτό κι έτσι ο Βοόζ παντρεύτηκε τη Ρουθ. Ο κοντινότερος αυτός συγγενής που είναι κι ο λυτρωτής είναι ένας τύπος του Ιησού Χριστού.
5. Η γέννηση του γιου της (δ:13-16)
Η Ρουθ κι ο Βοόζ ονόμασαν το γιο τους Ωβήδ. Αυτός ήταν ο πατέρας του Ιεσσαί ο οποίος γέννησε το Δαβίδ.
6. Η γενεαλογία του Δαβίδ (δ:18-22)
Το βιβλίο της Ρουθ κλείνει με την γενεαλογία του Δαβίδ. Αυτή η γενεαλογία έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον γιατί μας φανερώνει την καταγωγή του Δαβίδ και του Μεσσία.
