ΕΠΙΣΚΟΠΗΣΗ ΤΗΣ ΒΙΒΛΟΥ

Α. Η επισκόπηση της Βίβλου προσφέρει μία πανοραμική άποψη της Γραφής

Ο μέσος Χριστιανός μπερδεύεται συνήθως όταν πρωταρχίζει να διαβάζει τη Γραφή. Τις περισσότερες φορές ξεκινάει να διαβάζει από κάποιο σημείο στην Καινή Διαθήκη και συνηθίζει να ξαναγυρνάει συχνά εκεί, γιατί το περιεχόμενο της Παλαιάς Διαθήκης, σε πολλές περιπτώσεις, φαίνεται μπερδεμένο. Δεν βλέπει τη Βίβλο σαν μία ενότητα, ένα σύνολο, αλλά βλέπει “κομμάτια και κομματάκια”, τα οποία δεν έχουν καμία ουσιαστική σχέση μεταξύ τους.  Αυτή όμως δεν είναι η εικόνα που ο Θεός θέλει να έχει ο άνθρωπος. Αντίθετα, θέλει ο άνθρωπος να δει ολόκληρο το σχέδιό Του για το ανθρώπινο γένος, όπως αυτό εκτίθεται και φανερώνεται σε όλη τη Γραφή.

Κ α λ η μ έ ρ α

Ας μην αποθαρρυνόμαστε

Στις μέρες αυτές, πραγματικά συμβαίνουν πολλά παράδοξα πράγματα μεταξύ των πιστών. Είμαι σίγουρος ότι όλοι μας αντιλαμβανόμαστε τις δύσκολες μέρες μέσα στις οποίες ζούμε, και πραγματικά, εγώ λυπάμαι για πολλά που ακούω και βλέπω. Δεν θέλω να το κρύψω ότι μέσα στην καρδιά μου υπάρχει λύπη και πολλές φορές απογοήτευση, και είμαι σίγουρος ότι έτσι είναι και μέσα στις δικές σας καρδιές.

Κ α λ η μ έ ρ α

ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ

Δεν υπάρχει κάτι μαγικό στα εδάφια του λόγου του Θεού. Αλλά υπάρχει δύναμη σ’ αυτά, ακριβώς επειδή είναι ο λόγος του Θεού.

Δεν είναι πάντα εύκολο, αλλά συχνά πρέπει να κάνουμε επιλογές:

– Επιλέγοντας να μην επιτρέψω στον φόβο και το άγχος να ελέγχουν τη ζωή μου.

– Επιλέγοντας να φυλάω την καρδιά μου.

– Επιλέγοντας να επικεντρώνω το μυαλό μου σε ό,τι είναι αλήθεια κατά τη διάρκεια αβέβαιων καταστάσεων.

Μπορεί ακόμα να αισθανόμαστε φοβισμένοι, αλλά μπορούμε να πιστεύουμε ότι ο Θεός είναι μαζί μας. Μπορεί να μην έχουμε τον έλεγχο, αλλά μπορούμε να εμπιστευτούμε Αυτόν που ελέγχει τα πάντα. Μπορεί να μην ξέρουμε το μέλλον, αλλά ξέρουμε τον Θεό που το ξέρει.

Κ α λ η μ έ ρ α

Εν Χριστώ!

Οριστικά πλέον, η σωτηρία εξαρτάται από το αν είναι κάποιος «εν Χριστώ».

Ο Παύλος γράφει σ’ αυτούς που είναι «εν Χριστώ».

Η σωτηρία βρίσκεται μόνο «εν Χριστώ».

Γαλ.γ:27 επειδή όσοι εβαπτίσθητε εις Χριστόν, Χριστόν ενεδύθητε.

Αυτό σημαίνει ότι αυτός που έχει ενδυθεί τον Χριστό, είναι «εν Χριστώ»! Άρα, μόνο όσοι έχουν βαπτιστεί σωστά – εις Χριστόν – και όχι εις Πατέραν Υιόν και Άγιον Πνεύμα, είναι εν Χριστώ.

Κ α λ η μ έ ρ α

Ματθ.κδ:29 Ήλιος, φεγγάρι, αστέρια

Ματθ.κδ:29 Ευθύς δε μετά την θλίψιν των ημερών εκείνων ο ήλιος θέλει σκοτισθή και η σελήνη δεν θέλει δώσει το φέγγος αυτής, και οι αστέρες θέλουσι πέσει από του ουρανού και αι δυνάμεις των ουρανών θέλουσι σαλευθή.

Μία από τις αρχικές ερωτήσεις που οι μαθητές έκαναν στον Ιησού στην αρχή αυτής της ομιλίας ήταν «τι το σημείον της παρουσίας σου». Ο Κύριος απαντάει στην ερώτηση στο κδ:23. Έχοντας μιλήσει για τον ερχομό Του στο Ματθ.κδ:27, ο Ιησούς βασίζεται τώρα στο προηγούμενο σημείο Του ότι δεν θα έρθει κρυφά, αλλά η επιστροφή Του θα είναι ένα σαφές, δημόσιο γεγονός που θα γίνει ξαφνικά. Ακριβώς αυτή η ένδοξη εμφάνιση περιγράφεται στο Ματθ.κδ:29-30.

Κ α λ η μ έ ρ α

Ο ΘΑΝΑΤΟΣ

Α.  ΟΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ

Ο φυσικός θάνατος είναι ο αποχωρισμός της ψυχής και του πνεύματος από το σώμα. Φέρνει τον άνθρωπο στην αιωνιότητα και τον αόρατο κόσμο.

Β.  ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΣ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ

Η Βίβλος αναφέρεται στον θάνατο με τους παρακάτω όρους:

1. Ύπνος - Δευτ.λα:16, Ιωάν.ια:11, Α’ Κορ.ιε:6, Α’ Κορ.ιε:51, Α’ Θεσ.δ:13-14

2.   Επίγειος οικία που χαλάει - Β’ Κορ.ε:1

3.   Απόθεση του σκηνώματος - Β’ Πέτρ.α:14

4.   Ο Θεός ζητά την ψυχή - Λουκ.ιβ:20

Κ α λ η μ έ ρ α

Σαν χριστιανοί....

Υπάρχουν βλέπετε πολλοί τομείς της ζωής μας όπου ο καθένας από έλλειψη σοβαρής καθοδήγησης ενεργεί και σκέπτεται ευκαιριακά, αυτοσχεδιάζοντας σχεδόν σύμφωνα με τις εντυπώσεις της στιγμής και  - το χειρότερο - ανεξάρτητα από τη χριστιανική του πίστη και από εκείνα που του υπαγορεύει ο λόγος του Θεού.

Κι αυτό γίνεται για θέματα σημαντικά όπως είναι π.χ. το θέαμα ή η μουσική  ή η τέχνη γενικά, η οικονομία, τα ανθρώπινα δικαιώματα κι ακόμη γενικότερα ο πολιτισμός, όπου ακούγονται του κόσμου οι ανεύθυνες κουβέντες και γράφονται του κόσμου οι προχειρότητες, ή τα κοινωνικά και πολιτικά προβλήματα του καιρού μας όπου τις πιο πολλές φορές διαμορφώνουμε τη γνώμη μας αποκλειστικά από αυτά που γράφουν και λένε οι δημοσιογράφοι, μια ομάδα με μεγάλη κοινωνική δύναμη και επιρροή που σε ένα μεγάλο όμως ποσοστό είναι εντελώς ακατάλληλη να καθοδηγήσει σωστά και υπεύθυνα τις μάζες, προπάντων στη δική μας τη χώρα.

Κ α λ η μ έ ρ α

Ο Ιησούς σαν «σημείον αντιλεγόμενον».

Όταν κάποτε ο Ιησούς αναρωτήθηκε μπροστά στους μαθητές Του, λέγοντας «Πλην ο Υιός του ανθρώπου, όταν έλθη, άρα γε θέλει ευρεί την πίστιν επί της γης;» (Λουκ.ιη:8), ασφαλώς γνώριζε καλά ότι ο ίδιος ήταν, είναι και θα είναι «σημείον αντιλεγόμενον» (Λουκ.β:34), δηλαδή σημείο αντιλογίας, διαφωνίας και κρίσης μεταξύ των ανθρώπων, αφού πάνω στον Ιησού Χριστό - σαν άξονα, κέντρο και βάση της ιστορίας - και στο τι Εκείνος εκφράζει και εκπροσωπεί, στέκεται διαχρονικά όλη η ανθρωπότητα, αντλώντας νόημα και σκοπό από αυτό ακριβώς το ερώτημα.

Καλημέρα

Μπορώ να αντισταθώ στους πειρασμούς;

Μη πλανάσθε, αδελφοί μου αγαπητοι (Ιάκ.α:16). Η φράση αυτή είναι η κατακλείδα μιας παραγράφου που απαντάει στο ερώτημα «γιατί αμαρτάνουμε;» ή όταν αμαρτάνουμε ποιος φταίει;

 

Είναι πολύ βολικό να πιστεύουμε πως πάντα φταίει κάποιος άλλος για τις επιλογές μας. Και αυτός ο κάποιος συχνά καταλήγει να είναι ο Θεός. Αφού ο Θεός τα ξέρει όλα, αφού Εκείνος τα κατευθύνει όλα, τότε ποιος φταίει που εγώ γεννήθηκα με αδύναμο χαρακτήρα; Τι να κάνουμε; Ποιος φταίει που βρέθηκα σε ένα δύσκολο σταυροδρόμι και δεν ήξερα τι να κάνω; Ο Θεός φταίει.

 

Μηδείς πειραζόμενος ας λέγη ότι από του Θεού πειράζομαι· διότι ο Θεός είναι απείραστος κακών και αυτός ουδένα πειράζει. Πειράζεται δε έκαστος υπό της ιδίας αυτού επιθυμίας, παρασυρόμενος και δελεαζόμενος. Έπειτα η επιθυμία αφού συλλάβη, γεννά την αμαρτίαν, η δε αμαρτία εκτελεσθείσα γεννά τον θάνατον. Μη πλανάσθε, αδελφοί μου αγαπητοί. (Ιάκ.α:13-16).

Κ α λ η μ έ ρ α

Μπορεί ο εργάτης του Θεού να παίρνει οικονομική υποστήριξη;

Είναι βιβλικό για τους ποιμένες, δασκάλους, και συγγραφείς χριστιανικών βιβλίων να κερδίζουν χρήματα από αυτό που κάνουν;

Η Αγία Γραφή διδάσκει δύο αρχές σχετικά με το οικονομικό κέρδος από την διδασκαλία του λόγου του Θεού. Πρώτον, η Γραφή λέει ότι είναι λάθος για έναν δάσκαλο ή ποιμένα να «καπηλεύεται» τον λόγο του Θεού:

Β’ Κορ.β:17 Διότι ημείς καθώς οι πολλοί δεν καπηλεύομεν τον λόγον του Θεού, αλλ' ως από ειλικρινείας, αλλ' ως από Θεού κατενώπιον του Θεού λαλούμεν εν Χριστώ.

Κ α λ η μ έ ρ α

Ποια στάση πρέπει να κρατήσει ένας χριστιανός κατά τη διάρκεια παγκόσμιων καταστροφών, π.χ. Κορωνοϊός (2020);

Θέλω να αναφερθώ εν συντομία στη συνεχιζόμενη «κρίση υγείας», τον Κορωνοϊό. Γιατί το αναφέρω αυτό; Συνήθως δεν μιλάω για τα τρέχοντα γεγονότα. Στην πραγματικότητα, είναι πολιτική μου ποτέ να μην σχολιάζω τα τρέχοντα γεγονότα, την πολιτική ή τον πολιτισμό, όταν διδάσκω την Βίβλο. Και να γιατί... επειδή η γνώμη μου είναι απολύτως άχρηστη. Όλοι έχουν μια γνώμη για τα δρόμενα.

Καλημέρα

«Επληγώθην...»

Σαν σκοπός και σαν αποστολή, το άρθρο τούτο στέλνεται να πει κάτι σε κάποιους. Κάτι που να 'ναι σοβαρό, ίσως το πιο σοβαρό που θα μπορούσε να συμβαίνει και να ιστορείται, κάτι από κείνα που δύσκολα λέγονται, μα που όμως πρέπει να λεχθεί. Και να λεχθεί σε ποιους; Όχι στο πολύ κοινό αλλά στους λίγους, όχι στους ανθρώπους του κόσμου αλλά σε κείνους που ομολογούν πως είναι του Χριστού. Να ειπωθεί σ' αυτούς κάτι, που αν το παράβλεψαν να το τσεκάρουν, αν θελητά το παραγνώρισαν, να του δώσουν τη σημασία που χρειάζεται. Είναι κείνο που συνέβηκε στην Κεφαλή απ' τις ενέργειες του Σώματος, εκείνο που υπέστη ο Κύριος απ' την Εκκλησία Του. Το διαβάζω, όπως το λέει ακριβώς ο λόγος του Θεού, στο Ζαχ.ιγ:6. Μιλάει ο ίδιος ο Κύριος και λέει: 

Καλημέρα

Σωτηρία

Το Φιλιπ.β:12-13 φαίνεται να είναι μια αντίφαση:

«Ώστε, αγαπητοί μου, καθώς πάντοτε υπηκούσατε, ουχί ως εν τη παρουσία μου μόνον, αλλά τώρα πολύ περισσότερον εν τη απουσία μου, μετά φόβου και τρόμου εργάζεσθε την εαυτών σωτηρίαν· διότι ο Θεός είναι ο ενεργών εν υμίν και το θέλειν και το ενεργείν κατά την ευδοκίαν αυτού».

Ποιος κάνει τη δουλειά – εγώ ή ο Θεός;

Συχνά αποκαλούμε τη σχέση μας με τον Ιησού ένα «περπάτημα», αλλά, κατά κάποιο τρόπο, είναι μια βόλτα στην κυλιόμενη σκάλα του Θεού, επειδή Αυτός είναι που μας αλλάζει, μας μετακινεί μπροστά και προς τα πάνω.

Λοιπόν, ποια είναι η «δουλειά» μας και γιατί περιγράφεται τόσο σοβαρά (μετά φόβου και τρόμου);

Καλημέρα