Θέλω να αναφερθώ εν συντομία στη συνεχιζόμενη «κρίση υγείας»,
τον Κορωνοϊό. Γιατί το αναφέρω αυτό; Συνήθως δεν μιλάω για τα τρέχοντα
γεγονότα. Στην πραγματικότητα, είναι πολιτική μου ποτέ να μην σχολιάζω τα
τρέχοντα γεγονότα, την πολιτική ή τον πολιτισμό, όταν διδάσκω την Βίβλο. Και να
γιατί... επειδή η γνώμη μου είναι απολύτως άχρηστη. Όλοι έχουν μια γνώμη για τα
δρόμενα.
Αν ήσουν στην εκκλησία την επομένη του τσουνάμι του 2012,
δεν μίλησα γι’ αυτό. Την επομένη της χρηματοπιστωτικής κρίσης του 2008. Δεν μίλησα
γι’ αυτό. Γιατί; Γιατί όλα αυτά έρχονται και παρέρχονται. Και επειδή κάτι άλλο
θα συμβεί τον άλλο μήνα - καταστροφή, τραγωδία, κάτι. Ο κόσμος είναι γεμάτος με
αυτά, πάντα ήταν. Αλλά αυτά δεν είναι αιώνια.
Δεν είμαστε εδώ για να μιλάμε γι’ αυτά. Έτσι, η άποψή μου
ήταν πάντα ότι αν κάτι βγαίνει από το στόμα μου, αξίζει τον κόπο - μόνο επειδή το
λέει η Αγία Γραφή. Στις περισσότερες περιπτώσεις, τα πράγματα που συμβαίνουν χρόνο
με τον χρόνο, μέρα με την μέρα, δεν έχουν να κάνουν με την Βίβλο. Δεν σου λένε
τίποτα για τον Ιησού. Είναι απλά η πραγματικότητα ενός αμαρτωλού κόσμου.
Η ιδέα ότι θα μπορούσε να υπάρξει μια ασθένεια που «τρέχει»
σ’ όλη την Γη και επηρεάζει εκατομμύρια ανθρώπους δεν είναι ιδιαίτερα μοναδική.
Ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος σκότωσε 40 εκατομμύρια ανθρώπους. Ο Δεύτερος
Παγκόσμιος Πόλεμος σκότωσε 75 εκατομμύρια ανθρώπους. Η ισπανική γρίπη το 1918
σκότωσε 50 εκατομμύρια ανθρώπους. Η Μαύρη Πανούκλα κράτησε 20 χρόνια και
σκότωσε 200 εκατομμύρια ανθρώπους. Η μισή Ευρώπη πέθανε από αυτήν. Και αν
κοιτάξεις στην πρόσφατη ιστορία μας, τα τελευταία 150 χρόνια, έχουν υπάρξει
πάνω από μισή ντουζίνα γεγονότα γρίπης, καθένα από τα οποία σκότωσε πολλά εκατομμύρια
ανθρώπους. Τι θέλω να πω; Ότι δεν είναι τίποτα ιδιαίτερα νέο ή εκπληκτικό ή
διαφορετικό το ξέσπασμα μιας ασθένειας στον κόσμο μας.
Η Βίβλος ξεκαθαρίζει ότι αυτό πρέπει να είναι ο κανόνας.
Όταν ο Αδάμ αμάρτησε, ο Κύριος του είπε ότι θα φέρει στον κόσμο καταστροφικές
συνέπειες, συμπεριλαμβανομένης της συνεχούς επιδείνωσης του ανθρώπινου σώματος
και μια συνεχή επιδείνωση του κόσμου μας μέχρις ότου ο Θεός τον αντικαταστήσει
με έναν νέο. Και τα τελευταία 6.000 χρόνια της ανθρώπινης ιστορίας αποδεικνύουν
ότι συμβαίνει ακριβώς αυτό.
Είναι σημαντικό, ότι ο Χριστιανός δεν είναι απρόσβλητος από
αυτά τα πράγματα. Η πίστη σου δεν σε κάνει άτρωτο. Δεν θα ξεφύγεις από την
τραγωδία απλά και μόνο επειδή θα πας στον ουρανό μόλις τελειώσει. Τώρα, αυτό
μπορεί να μην ακούγεται καθησυχαστικό, αλλά το θέμα είναι ότι, αν είσαι χριστιανός και ανησυχείς για τον
θάνατο, λόγω των γεγονότων που λένε τα ΜΜΕ, ανησυχείς για λάθος πράγματα.
Επιτρέψτε μου να διευκρινίσω κάθε μυστήριο σχετικά με αυτό
... Θα πεθάνεις. Ίσως να είναι ο κορωνοϊός, ίσως να πνιγείς από ένα κουκούτσι, ίσως
να σε χτυπήσει ένα λεωφορείο.
Δεν προσπαθώ να το ελαφρύνω. Ξέρω ότι ο θάνατος, όταν
συμβαίνει στη ζωή μας, όπως κι αν συμβεί, είναι δύσκολος. Αυτό που προσπαθώ να
πω είναι ότι σαν Χριστιανοί, ξέρουμε ότι ο θάνατός μας θα οδηγήσει σε κάτι
καλύτερο, απείρως καλύτερο. Αυτός ο κόσμος είναι τόσο κακός. Η επόμενη ζωή
είναι αυτό που περιμένουμε.
Έτσι, μέσα σε ένα πανικοβλημένο κόσμο, εμείς που πρέπει να
εστιάζουμε; Να, τι προτείνω: να έχεις μια μαρτυρία που τιμάει τον Χριστό. Μην
ανησυχείς για τον θάνατο, να ανησυχείς για το πώς ζεις.
Όπως λέει ο Παύλος:
Φιλ.α:20,21 κατά την σταθεράν προσδοκίαν και
ελπίδα μου ότι δεν θέλω αισχυνθή εις ουδέν, αλλά μετά πάσης παρρησίας ως
πάντοτε και τώρα θέλει μεγαλυνθή ο Χριστός εν τω σώματί μου είτε διά ζωής είτε διά θανάτου. Διότι εις εμέ το ζην
είναι ο Χριστός και το αποθανείν κέρδος.
Ο Παύλος βρισκόταν στην φυλακή, διαλογιζόμενος τον θάνατό
του, όταν έγραψε αυτά τα λόγια. Λέει ότι θέλω να μεγαλύνω τον Χριστό με το σώμα
μου, είτε διά ζωής είτε διά θανάτου. Με άλλα λόγια, όσο ζούσε, η ζωή του ήταν
για τον Χριστό. Ήθελε να δοξάσει τον Χριστό. Και μετά συνεχίζει λέγοντας, αλλά
ο θάνατος, όταν πρόκειται για μένα, είναι κέρδος. Δηλαδή, θα φύγω από αυτή τη
ζωή και στην επόμενη θα λάβω το βραβείο για ό, τι έχω κάνει για τον Χριστό σε
αυτή την ζωή. Είναι μια διπλή νίκη: η ζωή έφερε δόξα στον Χριστό, ο θάνατος
έφερε ανταμοιβή στον Παύλο. Να η χριστιανική σου προοπτική.
Δεν ξέρουμε τον αντίκτυπο που θα έχει αυτός ο ιός, αλλά μην
ξεχνάτε ότι ο κόσμος είναι φοβισμένος επειδή δεν γνωρίζουν τον Κύριο. Και ο
φόβος του θανάτου είναι ένα εργαλείο που ο εχθρός χρησιμοποιεί για να
υποδουλώσει την ανθρωπότητα.
Σαν Χριστιανοί, δεν μπορούμε να υποκύψουμε στον ίδιο φόβο
γιατί όταν το κάνουμε αυτό, χάνουμε τη διάκριση που υποτίθεται ότι υπάρχει ανάμεσα
σ’ εμάς και αυτούς που δεν γνωρίζουν τον Ιησού.
Έτσι, όπως είπε ο Πέτρος, «αγιάσατε Κύριον τον Θεόν εν
ταις καρδίαις υμών, και εστέ πάντοτε έτοιμοι εις απολογίαν μετά πραότητος και
φόβου προς πάντα τον ζητούντα από σας λόγον περί της ελπίδος της εν υμίν» (Α’
Πέτρ.γ:15).
Όταν κάποιος σε κοιτάζει και ρωτάει, γιατί δεν
πανικοβάλλεσαι όπως όλοι οι άλλοι; Γιατί δεν ανησυχείς όπως όλοι οι άλλοι; Να,
η ευκαιρία!!!
Τώρα, υπό το πρίσμα αυτής της χριστιανικής νοοτροπίας, είναι
σωστό ή λάθος για έναν Χριστιανό να κάνει προετοιμασίες / να αποθηκεύει
πράγματα για τέτοιου είδους καταστροφές; Μπορούμε να αποθηκεύουμε τρόφιμα ή
φάρμακα κ.λπ., ή θα πρέπει απλά να εξαρτιόμαστε από τον Θεό και να μην ανησυχούμε
γι’ αυτά τα πράγματα, περιμένοντας από Αυτόν να προμηθεύσει τις εκάστοτε
ανάγκες; Λοιπόν, βιβλικά μιλώντας, η απάντηση είναι ναι. Γιατί και τα δύο είναι
βιβλικά σωστά. Το βλέπουμε αυτό στην ιστορία του Ιωσήφ.
Συνοψίζοντας την Γέν.λζ-μη: Έχουμε την ιστορία του Ιωσήφ, ο
οποίος πουλήθηκε στην Αίγυπτο από τους αδελφούς του. Μετά από ένα διάστημα
ανεβαίνει στη θέση του δεύτερου επικεφαλής της Αιγύπτου μετά τον Φαραώ. Ο Θεός
δίνει στον Φαραώ ένα όνειρο, το οποίο ο Ιωσήφ ερμηνεύει, και καταλαβαίνει ότι
πρέπει να είναι προετοιμασμένος για μια επερχόμενη παγκόσμια καταστροφή – έναν
λιμό. Για να προετοιμαστεί, ο Θεός λέει στον Ιωσήφ να αποθηκεύσει για επτά
χρόνια, πράγμα που κάνει ο Ιωσήφ, αποθηκεύει τρόφιμα για όλη την Αίγυπτο και
πέρα απ’ αυτήν. Εν τω μεταξύ, ο πατέρας του Ιωσήφ, ο Ιακώβ, ήταν πίσω στην
Χαναάν με την υπόλοιπη οικογένεια. Ο λιμός επηρεάζει και την Χαναάν, αλλά αυτοί
δεν αποθήκευσαν τροφές. Δεν κάνουν τίποτα για να προετοιμαστούν. Και τι κάνουν όταν
χτύπησε ο λιμός; Ο Ιακώβ δεν έχει τίποτα, έτσι πηγαίνει στην Αίγυπτο και εκεί βρίσκει
την ανάγκη του, από τις προμήθειες του Ιωσήφ. Ο Ιακώβ δεν ξέρει ότι ο γιος του
είναι εκεί, πηγαίνει λοιπόν σε ένα παραδοσιακά εχθρικό τόπο για τους Εβραίους
και την Χαναάν, αναζητώντας προμήθειες για τον καιρό του λιμού.
Μπορείς να είσαι ο Ιωσήφ, ή μπορείς να γίνεις ο Ιακώβ. Και
τα δύο είναι μια χαρά. Αν θέλεις να είσαι ο Ιωσήφ, και θέλεις να αποθηκεύσεις
προετοιμαζόμενος για την ερχόμενη καταστροφή, τότε κάντο. Αλλά εδώ είναι το
θέμα... Αν είναι να γίνεις σαν τον Ιωσήφ, πρέπει να είσαι προετοιμασμένος να
μοιραστείς αυτό που αποθηκεύεις με αυτούς που το χρειάζονται.
Από την άλλη πλευρά, μπορεί να σκέφτεσαι, δεν θέλω να
ασχοληθώ με αυτό το θέμα τώρα. Δεν είμαι τέτοιου είδους άνθρωπος. Τότε εντάξει.
Να είσαι ο Ιακώβ. Αλλά αν πρόκειται να το κάνεις αυτό, τότε πρέπει να είσαι
προετοιμασμένος να ζητήσεις βοήθεια όταν έρθει η ώρα, είτε από ξένους ή ίσως
ακόμα και από τους εχθρούς σου. Γιατί όταν έρθουν αυτές οι στιγμές, ο Θεός θα
ενώσει τους ανθρώπους ώστε το κακό να μετατραπεί σε κάτι καλό, όπως έκανε με
τον Ιακώβ και τον Ιωσήφ.
Και αν είσαι το είδος του ανθρώπου που αποθηκεύει από φόβο ή
εγωισμό, τότε όταν έρθει η ώρα να τα μοιραστείς και δεν το κάνεις, πας κόντρα στο
σχέδιο του Θεού, δίνοντάς σου το ένστικτο να αποθηκεύσεις σαν πρώτη
προτεραιότητα. Από την άλλη πλευρά, αν είσαι ο άνθρωπος που λέει, θα αφήσω τον
Θεό να το φροντίσει αυτό, δεν αισθάνομαι την ανάγκη να προετοιμαστώ, τότε θα
πρέπει να είναι έτοιμος, να είσαι ταπεινός ώστε να ζητήσεις βοήθεια. Δεν θα σου
πω τι να κάνεις, επαφίεται σ’ εσένα να καταλάβεις τι συνέπειες έχει η απόφασή
σου.
Εν τω μεταξύ, κράτα την μαρτυρία σου ψηλά. Βλέπε τις
ειδήσεις, αλλά μην φρικάρεις. Αυτό σου κλέβει την μαρτυρία σου.
