Ματθ.κδ:22 Και αν δεν συνετέμνοντο αι ημέραι
εκείναι, δεν ήθελε σωθή ουδεμία σάρξ· διά τους εκλεκτούς όμως θέλουσι
συντμηθή αι ημέραι εκείναι.
Η ΣΥΝΤΜΗΣΗ ΤΩΝ ΗΜΕΡΩΝ
Ο Κύριος διδάσκει ότι η Μεγάλη Θλίψη θα πρέπει να διακοπεί σύντομα.
Η συντόμευση της Μεγάλης Θλίψης σε λιγότερο από 3 ½ χρόνια είναι μία από τις
σημαντικότερες αλήθειες που πρέπει να γίνουν κατανοητές, αν θέλουμε να
καταλάβουμε την χρονολογία των γεγονότων του τέλους.
Διδάσκει αυτό το κείμενο ότι ο Κύριος θα μειώσει τον αριθμό
των ημερών που προφήτευσαν αλλού από 1260 ημέρες (Αποκ.ια:3, ιβ:6); Η Μεγάλη
Θλίψη θα είναι μικρότερη από 1260 ημέρες; Με απλά λόγια, όχι! Τότε τι διδάσκει;
Πρώτα απ’ όλα, μόνο ο Μάρκος (Μάρκ.ιγ:20) έχει ένα παράλληλο
εδάφιο με τον Ματθαίο, ενώ ο Λουκάς όχι. Η παράλειψη από τον Λουκά αυτού του εδαφίου
οφείλεται ίσως στο γεγονός ότι η εστίασή του είναι στο 70 μ.Χ., έτσι αυτή η
δήλωση σχετικά με την μελλοντική Θλίψη δεν θα ήταν κατάλληλη. Ο Μάρκος μας λέει
ειδικά ότι είναι «ο Κύριος» που συντέμνει εκείνες τις ημέρες. Διαφορετικά, δεν
υπήρχε σημαντική διαφορά στα δύο εδάφια.
Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι και τα δύο ρήματα (στον Ματθαίο
και στον Μάρκο) είναι σε αόριστο χρόνο με ενδεικτική διάθεση για αύξηση
(παρατατικός;). Τα ρήματα σε αόριστο χρόνο δεν έχουν χρονική σημασία, εκτός αν
είναι στην ενδεικτική διάθεση για αύξηση (παρατατικό;). Αυτή η μορφή
χρησιμοποιείται για να εκφράσει το παρελθόν του χρόνου. Τι σημαίνει αυτό;
ΔΕΝ ΗΘΕΛΕ ΣΩΘΗ ΟΥΔΕΜΙΑ ΣΑΡΞ
Έχουμε ήδη δει στο παρελθόν ότι για τον Σατανά και τον
Αντίχριστο ο στόχος τους για αυτά τα γεγονότα είναι να καταστρέψουν τον εβραϊκό
λαό. Γιατί ο Διάβολος θέλει να το κάνει αυτό; Πιστεύει ότι αν μπορεί να
καταστρέψει τους Εβραίους, τότε θα μπορέσει να αποτρέψει τη Δεύτερη Έλευση,
δεδομένου ότι η επιστροφή του Χριστού είναι μια απάντηση στο αίτημα του μετανοημένου
εβραϊκού υπολείμματος για φυσική απελευθέρωση. Ο Σατανάς πιστεύει ότι αν μπορεί
να αποτρέψει ένα σημαντικό γεγονός στο προδιαγεγραμμένο σχέδιο του Θεού, τότε
θα έχει δυσφημίσει τον Θεό και θα έχει αποδείξει τη συκοφαντία του ότι ο Θεός
δεν είναι άξιος της υπερυψωμένης θέσης Του. Δεν μπορεί να το πετύχει όμως, επειδή
ο Θεός είναι πιστός να εκπληρώσει τον λόγο Του.
Τι σημαίνει λοιπόν η φράση «δεν ήθελε σωθή ουδεμία σάρξ»
υπό το φως του προφητικού κηρύγματος του Χριστού; Υπάρχουν δύο απόψεις που
νομίζω ότι είναι άξιες εξέτασης. Αναφέρεται στο εβραϊκό υπόλοιπο, το οποίο
προορίζεται για σωτηρία κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ή ο Χριστός έχει
κατά νου όλη την ανθρωπότητα; H
σωτηρία σε αυτό το πλαίσιο αναφέρεται στη σωματική λύτρωση και όχι στη σωτηρία
από τις αμαρτίες κάποιου (δικαίωση), επειδή ο κίνδυνος σε αυτό το πλαίσιο είναι
φυσικός, όχι πνευματικός.
Είχα την άποψη ότι το «ουδεμία σάρξ» αναφερόταν στο
Ισραήλ, αλλά αυτή η φράση μπορεί να αναφέρεται σε όλη την ανθρωπότητα. Γιατί; Κυρίως
λόγω των λεκτικών δεδομένων (δηλαδή, πώς χρησιμοποιείται μια λέξη ή φράση σε
άλλες περιπτώσεις).
«Πάσα σάρξ» σημαίνει κάθε άτομο, ο καθένας. «Ουδεμία σάρξ» σημαίνει
κανένα άτομο, κανένας: Ματθ.κδ:22 και Μάρκ.ιγ:20.
Έχει να κάνει με σημιτικό ιδίωμα (π.χ., Γέν.θ:11 «και
στήνω την διαθήκην μου προς εσάς· και δεν θέλει πλέον εξολοθρευθή πάσα σαρξ από
των υδάτων του κατακλυσμού», Ης.μ:5: «και η δόξα του Κυρίου θέλει
φανερωθή και πάσα σαρξ ομού θέλει ιδεί»). Η προειδοποίηση ότι η περίοδος
της Θλίψης θα είναι τόσο σοβαρή που αν δεν συνετέμνετο θα έσβηνε κάθε ανθρώπινη
ζωή, υποστηρίζει ότι η προφητεία δεν μιλάει μόνο για τον εβραϊκό πόλεμο ....
αλλά ότι η μοίρα ολόκληρης της ανθρωπότητας κρέμεται από μια κλωστή.
Φαίνεται ότι η προσπάθεια του Σατανά να καταστρέψει τους
Εβραίους θα είχε σαν αποτέλεσμα την ολοκληρωτική εξόντωση όλης της
ανθρωπότητας, αν δεν συνέβαινε η Δεύτερη Έλευση.
ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΕΚΛΕΚΤΟΙ;
Ο όρος «εκλεκτός» αναφέρεται τρεις φορές από τον Ιησού στην
επί του όρους ομιλία (Ματθ.κδ:22,24,31 και Μάρκ.ιγ:20,22,27). Πιστεύω ότι και
οι τρεις χρήσεις πρέπει να αναφέρονται στην ίδια οντότητα σε κάθε περίπτωση.
Αναφέρονται σαφώς, σε κάποια ομάδα πιστών κατά τη διάρκεια της θλίψης.
Δεδομένου ότι η εκκλησία έχει αρπαχτεί, δεν μπορεί να αναφέρεται σε αυτήν.
Έτσι, το «εκλεκτοί» αφορά σωσμένους Εβραίους και Εθνικούς, ή μόνο το εβραϊκό υπόλοιπο;
Πιστεύω ότι αυτός ο όρος αναφέρεται στο εβραϊκό απομεινάρι, κυρίως λόγω των
συμφραζόμενων παραγόντων.
Ενώ είναι αλήθεια ότι ο όρος «εκλεκτός» χρησιμοποιείται στις
επιστολές της Καινής Διαθήκης για τους πιστούς της οικονομίας της εκκλησίας (δηλαδή,
Εβραίοι και Εθνικοί – Ρωμ.η:33, Κολ.γ:12, Β’ Τίμ.β:10, Τίτος α:1), είναι επίσης
αλήθεια ότι ο όρος αυτός χρησιμοποιείται με διάφορους άλλους τρόπους. Για
παράδειγμα: Ρούφος, ένας εκλεκτός άνθρωπος (Ρωμ.ις:13) εκλεκτοί άγγελοι (Α ́
Τίμ.ε:21) εβραίοι πιστοί (Α ́ Πέτρ.α:1,2, β:9), ο Χριστός σαν λίθος ζων, εκλεκτός (Α ́
Πέτρ.β:4,6) μια εκλεκτή κυρία (Β’ Ιωάν.α:1), μια εκλεκτή αδελφή (Β’ Ιωάν.α:13).
Στην Παλαιά Διαθήκη ο όρος «εκλεκτός» χρησιμοποιείται στα παρακάτω εδάφια για
το Ισραήλ: Ησαΐας μβ:1, μγ:20, με:4, ξε:9, ξε:15, ξε:22, Ψαλμ.πθ:3, ρε:6, 43, ρς:5,
Α’ Χρον.ις:13. Η λεκτική μορφή «εκλέγω», χρησιμοποιείται δεκάδες φορές σε σχέση
με το Ισραήλ στην Παλαιά Διαθήκη (Δευτ.ζ:6). Ακόμα κι αν η πλειοψηφία των
βιβλικών περιστατικών αναφέρεται στο Ισραήλ, η χρήση πρέπει πάντα να
καθορίζεται από το πώς χρησιμοποιείται σε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο. Στο πλαίσιο
που εξετάζουμε, είναι πιο πιθανό να χρησιμοποιείται για το έθνος Ισραήλ. Ο
Δανιήλ προσδιορίζει αυτό τον καιρό «επί τον λαόν σου και επί την πόλιν την
αγίαν σου», υποδεικνύοντας ότι το Ισραήλ, όχι η εκκλησία ή η ανθρωπότητα
γενικότερα, θα είναι το κέντρο των δεινών της Θλίψης.
Έχουμε δει ότι ο όρος «εκλεκτός» έχει ένα αρκετά ευρύ φάσμα
χρήσης. Σε κάθε οικονομία, υπάρχουν αυτοί που απολαμβάνουν το έλεος και την
φροντίδα του Θεού. Αυτοί είναι «οι εκλεκτοί» αυτής της οικονομίας. Άρα, ο όρος
έχει τόσες ειδικές σημασίες, όσες είναι οι οικονομίες. Όμως, δεδομένου ότι το
επίκεντρο αυτού του αποσπάσματος είναι το Ισραήλ, αυτούς θα είχε κατά νου ο
Χριστός.
Τα στοιχεία αναμφισβήτητα εστιάζουν σε Εβραίους που έχουν
μετανοήσει στις έσχατες μέρες, δεν έχουν το φως και τα προνόμια της εκκλησίας,
αλλά έχουν εβραϊκές ελπίδες, εν αναμονή του Μεσσία. Ο όρος «εκλεκτός»
χρησιμοποιείται πιθανότατα επειδή ο Χριστός προσβλέπει στο εβραϊκό υπόλοιπο, αν
και δεν έχουν σωθεί ακόμα, εκλέγονται σε αυτό το πεπρωμένο -- οι εκλεκτοί.
Μαράν αθά!
