Σωτηρία

Το Φιλιπ.β:12-13 φαίνεται να είναι μια αντίφαση:

«Ώστε, αγαπητοί μου, καθώς πάντοτε υπηκούσατε, ουχί ως εν τη παρουσία μου μόνον, αλλά τώρα πολύ περισσότερον εν τη απουσία μου, μετά φόβου και τρόμου εργάζεσθε την εαυτών σωτηρίαν· διότι ο Θεός είναι ο ενεργών εν υμίν και το θέλειν και το ενεργείν κατά την ευδοκίαν αυτού».

Ποιος κάνει τη δουλειά – εγώ ή ο Θεός;

Συχνά αποκαλούμε τη σχέση μας με τον Ιησού ένα «περπάτημα», αλλά, κατά κάποιο τρόπο, είναι μια βόλτα στην κυλιόμενη σκάλα του Θεού, επειδή Αυτός είναι που μας αλλάζει, μας μετακινεί μπροστά και προς τα πάνω.

Λοιπόν, ποια είναι η «δουλειά» μας και γιατί περιγράφεται τόσο σοβαρά (μετά φόβου και τρόμου);

Ο Παύλος εξηγεί στην Ρωμ.ζ:7-25 ότι η σάρκα μας είναι πάντα σε πόλεμο με το πνεύμα μας. Και η αμαρτία και το πνεύμα του Θεού ζουν μέσα μας.

Μερικές φορές νομίζουμε λανθασμένα ότι μπορούμε να χαλαρώσουμε γιατί ο Θεός κάνει το έργο. Αλλά πρέπει να συνεργαστούμε ενεργά, βάζοντας τις καρδιές, τις ψυχές, το μυαλό και τη δύναμή μας σ’ αυτό το «ταξίδι» (Μάρκ.ιβ:30, Ρωμ.η:12-13).

Πρέπει να κρατήσουμε σταθερά τα πόδια μας στα σκαλιά, να πιάσουμε την κουπαστή, να κοιτάζουμε μπροστά, και να αρνηθούμε να φύγουμε στις εξόδους του πειρασμού (Παρ.δ:25-26).

1. Η μετάνοια διατάσσεται στη Γραφή και όχι μόνο για την σωτηρία:

Α’ Ιωάν.α:9 Εάν ομολογώμεν τας αμαρτίας ημών, είναι πιστός και δίκαιος, ώστε να συγχωρήση εις ημάς τας αμαρτίας και καθαρίση ημάς από πάσης αδικίας.

Ιακ.δ:7-10 Υποτάχθητε λοιπόν εις τον Θεόν. Αντιστάθητε εις τον διάβολον, και θέλει φύγει από σάς· πλησιάσατε εις τον Θεόν, και θέλει πλησιάσει εις εσάς. Καθαρίσατε τας χείρας σας, αμαρτωλοί, και αγνίσατε τας καρδίας, δίγνωμοι. Κακοπαθήσατε και πενθήσατε και κλαύσατε· ο γέλως σας ας μεταστραφή εις πένθος και η χαρά εις κατήφειαν. Ταπεινώθητε ενώπιον του Κυρίου, και θέλει σας υψώσει.

Ιακ.ε:16 Εξομολογείσθε εις αλλήλους τα πταίσματά σας και εύχεσθε υπέρ αλλήλων, διά να ιατρευθήτε· πολύ ισχύει η δέησις του δικαίου ενθέρμως γενομένη.

Αποκ.γ:3 Ενθυμού λοιπόν πως έλαβες και ήκουσας, και φύλαττε αυτά και μετανόησον. Εάν λοιπόν δεν αγρυπνήσης, θέλω ελθεί επί σε ως κλέπτης, και δεν θέλεις γνωρίσει ποίαν ώραν θέλω ελθεί επί σε.

2. Μπαίνουμε στον ουρανό με βάση τη δικαιοσύνη του Χριστού, αλλά εδώ στη γη, ο Παντογνώστης Θεός βλέπει τις αμαρτίες μας, μας επιπλήττει, μας καλεί να μετανοήσουμε, μας πειθαρχεί και μας καθοδηγεί:

Αποκ.γ:19 Εγώ όσους αγαπώ, ελέγχω και παιδεύω· γενού λοιπόν ζηλωτής και μετανόησον.

Εβρ.ιβ:6 Διότι όντινα αγαπά Κύριος παιδεύει και μαστιγόνει πάντα υιόν, τον οποίον παραδέχεται.

Σωτηρία σημαίνει διάσωση, αλλά και διατήρηση σε ασφάλεια.

Όταν ο Ιησούς με σώζει, δεν μου λέει, σ' έσωσα τώρα, αλλά αύριο δεν ξέρω τι μπορεί να γίνει. Όταν ο Θεός μας καλεί να σωθούμε, μας καλεί για να μας διατηρήσει μέσα σ' αυτή τη σωτηρία. Ας μη ξεχνάμε ποτέ τα λόγια του εδαφίου Αποκ.ιβ:10 όπου οι άγιοι, στον ουρανό πλέον, φωνάζουν «Τώρα έγεινεν η σωτηρία...».

Η σωτηρία λοιπόν ξεκινάει σε κάποια στιγμή του χρόνου, αλλά είναι μια διαδικασία. Έχει μια αρχή στο παρελθόν, εφαρμόζεται καθημερινά στο παρών και φαίνεται ότι ισχύει, αλλά ολοκληρώνεται στο μέλλον.

Η σωτηρία προϋποθέτει την ύπαρξη Σωτήρα, αλλά και την ανάγκη για σωτηρία. Σήμερα, ο Σωτήρας υπάρχει, αλλά δυστυχώς λίγοι άνθρωποι αισθάνονται την ανάγκη να σωθούν γιατί κανείς δεν τους έχει εξηγήσει τη σοβαρότητα του θέματος.

Πολλοί καλούν ανθρώπους για να επαναλάβουν μια προσευχή, δίχως οι ίδιοι να έχουν αισθανθεί την ανάγκη αυτής της προσευχής.

Μιλάνε στους ανθρώπους όχι για να σωθούν, αλλά για ν' αυξηθούν τα άτομα της εκκλησίας, για να πουν ότι είμαστε τόσοι, χωρίς να τους ενδιαφέρει αν αυτοί οι «τόσοι» είναι σωσμένοι ή όχι. Τι να την κάνεις μια εκκλησία που αποτελείται από 10 μπεκρήδες, 2 κλέφτες, 35 ψεύτες, 7 πόρνους και 12 φιλάργυρους;

Όλοι ξέρουμε ότι η σωτηρία είναι μόνο δια Ιησού Χριστού αφού «δεν υπάρχει δι' ουδενός άλλου η σωτηρία, διότι ούτε όνομα άλλο είναι υπό τον ουρανόν δεδομένον μεταξύ των ανθρώπων, δια του οποίου πρέπει να σωθώμεν» (Πράξ.δ:12), αλλά και δεν μπορείς να διατηρήσεις τη σωτηρία σου παρά μόνο δια Ιησού Χριστού, αν η ζωή σου δεν είναι ταυτισμένη μ' Αυτόν.

Εφεσ.α:13 εις τον οποίον και σεις ηλπίσατε, ακούσαντες τον λόγον της αληθείας, το ευαγγέλιον της σωτηρίας σας, εις τον οποίον και πιστεύσαντες εσφραγίσθητε με το Πνεύμα το Άγιον της επαγγελίας,

Σωθήκαμε με το ευαγγέλιο της σωτηρίας, το οποίο λέει κάποια πράγματα, όπως αυτό που αναφέρει αυτό το εδάφιο, ότι σφραγιστήκαμε με το Πνεύμα το Άγιο που είναι ο αρραβώνας της κληρονομιάς μας. Αυτό σημαίνει ότι αυτή η σφραγίδα είναι απαραίτητη για τη σωτηρία μου, για την απολύτρωσή μου, γιατί μόνο έτσι θα πάω στον ουρανό.

Το ξέρουμε, θα μου πεις. Ναι, αλλά κάποιοι άλλοι λένε ότι δεν είναι απαραίτητο! Και το φωνάζουν κι έχουν μαζέψει πολύ κόσμο που του διδάσκουν αυτό το ψέμα.

Εβρ.ς:9  Περί υμών δε, αν και λαλώμεν ούτως, αγαπητοί, είμεθα πεπεισμένοι ότι έχετε τα καλήτερα και συνεχόμενα με την σωτηρίαν.

Αν πιστεύουμε ότι είμαστε σωσμένοι, τότε πρέπει να υπάρχουν και τα συνεχόμενα της σωτηρίας που είναι τα καλύτερα. Ο Θεός έχει καλά πράγματα για σένα που είσαι σωσμένος, αλλά πρέπει να τα δεις άσχετα από τις περιστάσεις της ζωής, (τι περνάς, πως αισθάνεσαι, τι σε βαραίνει), έτσι όπως ο Θεός τα φανερώνει μέσα στο λόγο Του.

Η Γραφή λέει ότι η ειρήνη του Θεού πρέπει να κατοικεί μέσα μου αν είμαι σωσμένος. Η ειρήνη του Θεού είναι κάτι συνεχόμενο της σωτηρίας μου που αν δεν την έχω πρέπει να ψάξω να βρω τι λάθος έχω κάνει. Μπορεί να έχω φτιάξει ένα δικό μου κόσμο μέσα στον οποίο ζω: την καθημερινότητα, την οικογενειακή ζωή, τη λατρεία, την προσευχή, τη μελέτη, την παρακολούθηση της εκκλησίας, όλα τα έχω φτιάξει εγώ, με αποτέλεσμα να έχω χάσει τα συνεχόμενα της σωτηρίας μου.

Φιλ.β:12 Ώστε, αγαπητοί μου, καθώς πάντοτε υπηκούσατε, ουχί ως εν τη παρουσία μου μόνον, αλλά τώρα πολύ περισσότερον εν τη απουσία μου, μετά φόβου και τρόμου εργάζεσθε την εαυτών σωτηρίαν·

Εργάζομαι τη σωτηρία μου σημαίνει φροντίζω να μην τη χάσω, αλλά ακόμα σημαίνει ότι εξωτερικεύω, δείχνω ότι είμαι σωσμένος με διάφορους τρόπους. Αν είμαι σωσμένος, η αγάπη του Θεού κατοικεί μέσα μου που σημαίνει ότι δεν πρέπει να υπάρχουν φόβοι και ανησυχίες στη ζωή μου.

Εφεσ.ς:17 και λάβετε την περικεφαλαίαν της σωτηρίας και την μάχαιραν του Πνεύματος, ήτις είναι ο λόγος του Θεού,

Η γνώση ότι είμαι σωσμένος πρέπει να λειτουργεί αμυντικά στις επιθέσεις του εχθρού. Ο διάβολος ξέρει αν αυτό που λέω το πιστεύω ή όχι γιατί φαίνεται από τις αντιδράσεις μου.

Ρωμ.ε:8-10 αλλ' ο Θεός δεικνύει την εαυτού αγάπην εις ημάς, διότι ενώ ημείς ήμεθα έτι αμαρτωλοί, ο Χριστός απέθανεν υπέρ ημών. Πολλώ μάλλον λοιπόν αφού εδικαιώθημεν τώρα διά του αίματος αυτού, θέλομεν σωθή από της οργής δι' αυτού. Διότι εάν εχθροί όντες εφιλιώθημεν με τον Θεόν διά του θανάτου του Υιού αυτού, πολλώ, μάλλον φιλιωθέντες θέλομεν σωθή διά της ζωής αυτού·

Τη σωτηρία την εργαζόμαστε και τη φροντίζουμε κάθε μέρα γιατί έχει μελλοντικές προοπτικές.

Ρωμ.ιγ:11 Και μάλιστα, εξεύροντες τον καιρόν, ότι είναι ήδη ώρα να εγερθώμεν εκ του ύπνου· διότι είναι πλησιεστέρα εις ημάς η σωτηρία παρ' ότε επιστεύσαμεν.

Μιλάει σε ανθρώπους που έχουν διδαχτεί ότι είναι ήδη ώρα. Αν κι εσύ πιστεύεις ότι είμαστε στις τελευταίες μέρες, ότι ο Κύριος έρχεται, ότι ο χρόνος δεν σου ανήκει, ότι κάθε μέρα συμβαίνουν τόσα απρόσμενα πράγματα, τότε ξύπνα.

Εβρ.β:3 πως ημείς θέλομεν εκφύγει, εάν αμελήσωμεν τόσον μεγάλην σωτηρίαν; ήτις αρχίσασα να λαλήται διά του Κυρίου, εβεβαιώθη εις ημάς υπό των ακουσάντων,

Όμως, υπό μια άλλη έννοια της λέξης, η σωτηρία είναι κάτι μελλοντικό ακόμα. Δεν έχουμε ακόμα ελευθερωθεί ολοκληρωτικά από την κατάρα της αμαρτίας. Ζούμε ακόμα σ’ αυτόν τον αμαρτωλό και ατελή κόσμο, έχουμε θνητά σώματα, έχουμε την αμαρτωλή φύση μέσα μας, πειραζόμαστε και βέβαια έχουμε τη δυνατότητα ν’ αμαρτήσουμε. Η σωτηρία μας θα ολοκληρωθεί, μόνο όταν πάρουμε τα ένδοξα, αθάνατα σώματα, όπως το αναστημένο σώμα του Ιησού (Ρωμ.η:23  Φιλιπ.γ:20-21). Από τότε και σ’ όλη την αιωνιότητα, δεν θα υποκείμεθα σε αρρώστιες, πόνους, πειρασμούς, θάνατο (Α’ Κορ.ιε:51-57). Αυτό το τελευταίο στάδιο σωτηρίας στο σχέδιο του Θεού ονομάζεται δόξα (Ρωμ.η:30), και θα συμβεί όταν ο Ιησούς επιστρέψει για να πάρει την εκκλησία Του (Α’ Θεσ.δ:14-17  Α’ Ιωάν.γ:2). Γι’ αυτό η Βίβλος πολλές φορές αναφέρεται στη σωτηρία σαν ένα μελλοντικό γεγονός.

«Αλλά δια της χάριτος του Κυρίου Ιησού Χριστού πιστεύομεν ότι θέλομεν σωθή, καθ’ όν τρόπον και εκείνοι» (Πράξ.ιε:11).

«διότι είναι πλησιεστέρα εις ημάς η σωτηρία παρ’ ότε επιστεύσαμεν» (Ρωμ.ιγ:11).

«ούτω και ο Χριστός, άπαξ προσφερθείς δια να σηκώση τας αμαρτίας πολλών, θέλει φανεί εκ δευτέρου χωρίς αμαρτίας εις τους προσμένοντας αυτόν δια σωτηρίαν» (Εβρ.θ:28).

Η σχέση ανάμεσα στο παρελθόν, παρόν και μέλλον της σωτηρίας.

Προφανώς, οι τρεις χρόνοι της σωτηρίας είναι στενά συνδεδεμένοι. Μελλοντική σωτηρία, θα έρθει σ’ αυτούς που γεύτηκαν τη σωτηρία του παρελθόντος και του παρόντος στη ζωή τους. Όσοι σώζονται στο παρόν έχουν πλήρη ασφάλεια για τη σωτηρία του μέλλοντος. Όμως, κάποια εμπειρία σωτηρίας στο παρελθόν, δεν εγγυάται αυτόματα μελλοντική σωτηρία. Είμαστε υπεύθυνοι να διατηρήσουμε τη σωτηρία μας μέχρι τέλους. Όπως σωθήκαμε δια της πίστεως στον Ιησού, θα σωθούμε τελικά (μελλοντικά), μόνο αν συνεχίσουμε να ζούμε δια πίστεως στον Ιησού. Μπορούμε να χάσουμε την παρούσα σωτηρία μας και τις υποσχέσεις για μελλοντική σωτηρία με την εκούσια επιστροφή στην αμαρτία ή την απιστία. Ο σύνδεσμος ανάμεσα στη σωτηρία του παρελθόντος και του μέλλοντος, είναι η σωτηρία στο παρόν.

Πολλά εδάφια επιβεβαιώνουν αυτή την αλήθεια. Ο Ιησούς δίδαξε την απόλυτη ανάγκη να μένουμε σ’ Αυτόν και να τηρούμε τις εντολές Του (Ιωάν.ιε:1-14). Ακόμα είπε: «ο δε υπομείνας έως τέλους, ούτος θέλει σωθή» (Ματθ.ι:22). «δια να μη απολεσθή πάς ο πιστεύων εις αυτόν, αλλά να έχη ζωήν αιώνιον» (Ιωάν.γ:16). Σ’ αυτό το τελευταίο εδάφιο, η λέξη «πιστεύων» είναι σε ενεστώτα χρόνο που σημαίνει ότι η πράξη συνεχίζεται στο παρών.

Κατά τον ίδιο τρόπο, ο Παύλος έγραψε για το ευαγγέλιο του Χριστού ότι είναι: «δύναμις Θεού προς σωτηρίαν εις πάντα τον πιστεύοντα, Ιουδαίον τε πρώτον και Έλληνα διότι δι’ αυτού αποκαλύπτεται η δικαιοσύνη του Θεού εκ πίστεως εις πίστην, καθώς είναι γεγραμμένον, Ο δε δίκαιος θέλει ζήσει εκ πίστεως» (Ρωμ.α:16-17). Η σωτηρία θα έρθει σ’ αυτούς που προχωράνε από πίστη σε πίστη, σ’ αυτούς που συνεχίζουν να ζουν δια πίστεως.

Ο απόστολος Παύλος ακόμα έγραψε: «μετά φόβου και τρόμου εργάζεσθε την εαυτών σωτηρίαν» (Φιλιπ.β:12). Αυτό δεν σημαίνει ότι μπορούμε να σωθούμε μόνοι μας, αλλά μάλλον ότι πρέπει συνειδητά να παραμείνουμε και να διαφυλάξουμε την σωτηρία μας. Πρέπει να βλέπουμε την σωτηρία με δέος και σεβασμό, κατανοώντας ότι μπορεί να τη χάσουμε αν δεν την εκτιμήσουμε ανάλογα. Πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί στα κόλπα του Σατανά και διστακτικοί στο να κάνουμε κακό.

Πολλά άλλα εδάφια μας δίνουν παρόμοιες συμβουλές:

«Πρόσεχε εις σεαυτόν και εις την διδασκαλίαν, επίμενε εις αυτά. Διότι τούτο πράττων, και σεαυτόν θέλεις σώσει και του ακούοντάς σε» (Α’ Τιμ.δ:16)

«Ιδέ λοιπόν την χρηστότητα και την αυστηρότητα του Θεού επί μεν τους πεσόντας, την αυστηρότητα επί σε δε την χρηστότητα, εάν επιμείνης εις την χρηστότητα διότι άλλως κι εσύ θέλεις αποκοπή» (Ρωμ.ια:22)

«Σας φανερόνω δε, αδελφοί, το ευαγγέλιον το οποίον εκήρυξα προς εσάς, το οποίον και παρελάβετε, εις το οποίον και ίστασθε δια του οποίου και σώζεσθε, τίνι τρόπω σας εκήρυξα αυτό, αν φυλάττητε αυτό εκτός εάν επιστεύσατε ματαίως» (Α’ Κορ.ιε:1-2)

Ακόμα, πολλά άλλα εδάφια μας λένε ότι μπορούμε να χάσουμε τη σωτηρία μας λόγω απιστίας ή ανυπακοής: (Γαλ.ε:4  Α’ Τιμ.ε:12  Εβρ.ιβ:14-15  Ιάκ.ε:19-20  Β’ Πέτρ.α:10  β:1  β:20-21  Αποκ.γ:5).

Με λίγα λόγια, ακόμα δεν έχουμε πάρει όλα τα αιώνια οφέλη της σωτηρίας και γι’ αυτό η μελλοντική σωτηρία μας είναι ακόμα μια ελπίδα. «Διότι με την ελπίδα εσώθημεν» και έχουμε «την ελπίδα της σωτηρίας» (Ρωμ.η:24 & Α’ Θεσ.ε:8). Αυτή η ελπίδα είναι κάτι περισσότερο από μια απλή ευχή, ωστόσο είμαστε ασφαλείς στη σωτηρία αν συνεχίσουμε να βαδίζουμε σύμφωνα με το ευαγγέλιο. Ο μόνος τρόπος να σωθούμε αιώνια, είναι να σωθούμε από την αμαρτία σήμερα.