Ματθ.κδ:40-42 Τότε δύο θέλουσιν είσθαι εν τω αγρώ·
ο εις παραλαμβάνεται και ο εις αφίνεται· δύο γυναίκες θέλουσιν αλέθει εν τω
μύλω, μία παραλαμβάνεται και μία αφίνεται. Αγρυπνείτε λοιπόν, διότι δεν
εξεύρετε ποία ώρα έρχεται ο Κύριος υμών.
Ο ΕΙΣ ΠΑΡΑΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ
Η εικόνα που χρησιμοποιείται σ’ αυτή την παραβολή είναι η
ίδια και στα δύο παραδείγματα. Θα υπάρξει ένας διαχωρισμός όπου ένα άτομο παραλαμβάνεται
και το άλλο μένει πίσω. Επίσης, στο πλαίσιο αυτό, είναι σαφές ότι ο ένας είναι
πιστός και ο άλλος όχι. Αυτό περιγράφει μια σαφή διαδικασία διαχωρισμού. Το
ερώτημα που έχει να κάνει με αυτό το απόσπασμα είναι ποιος παραλαμβάνεται και
ποιος αφήνεται. Όσοι πιστεύουν στην Αρπαγή πριν από την Θλίψη, υποστηρίζουν και
τις δύο θέσεις σε αυτό το ζήτημα. 1) Αναφέρεται στον πιστό που αρπάζεται και
τον άπιστο που μένει πίσω, ή ακριβώς το αντίστροφο, 2) ο άπιστος παραλαμβάνεται
και ο πιστός αφήνεται για να μπει στην Βασιλεία. Πιστεύω ότι η τελευταία άποψη
είναι η σωστή. Είναι ο άπιστος που απομακρύνεται με την κρίση.
Όπως έχω υποστηρίξει σε όλο το Ματθ.κδ, το επίκεντρο είναι η
δεύτερη έλευση, ενώ η αρπαγή δεν βρίσκεται πουθενά σε αυτό το κεφάλαιο. Στο Ματθ.κδ,
ο Κύριός μας διδάσκει τα γεγονότα που οδηγούν στην επιστροφή Του - τα γεγονότα της
Θλίψης στο Ματθ.κδ:4-26 - ακολουθούμενα από την αποκάλυψη της δεύτερης έλευσής Του,
η οποία στη συνέχεια ακολουθείται από παραβολές που σχετίζονται με τις
προηγούμενες διδασκαλίες Του (Ματθ.κδ:32-51). Νομίζω ότι θα ήταν ασυνεπές να
εισάγουμε παραβολές για την αρπαγή όταν δεν έχει διδάξει γι’ αυτό το γεγονός σε
αυτό το απόσπασμα.
Είναι πάντως αλήθεια, ότι κατά την Αρπαγή της εκκλησίας θα
υπάρξει διαχωρισμός των πιστών από τους άπιστους ή των έτοιμων από τους μη
έτοιμους. Είναι αλήθεια ότι κάπου θα υπάρχουν δύο άνθρωποι μαζί και ο ένας αρπάζεται,
ενώ ο άλλος μένει, ωστόσο, δεν είναι αυτό που εννοεί στο Ματθ.κδ, λόγω του
πλαισίου. Αυτές οι παραβολές αναφέρονται σ’ αυτά που ο Χριστός δίδαξε στο Ματθ.κδ:4-31.
ΠΑΡΑΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ ΓΙΑ ΚΡΙΣΗ Ή ΓΙΑ ΣΩΤΗΡΙΑ;
Η λέξη που χρησιμοποιείται στο Ματθ.κδ:40-41 είναι «παραλαμβάνω»,
που προέρχεται από τη ρίζα «λαμβάνω».
Το «παραλαμβάνω» δεν είναι ένας τεχνικός όρος που έχει την
ίδια έννοια σε κάθε περίπτωση που χρησιμοποιείται στην Καινή Διαθήκη. Η χρήση μιας
λέξης καθορίζεται από τον τρόπο χρήσης της σε ένα δεδομένο πλαίσιο, από τα
συμφραζόμενα.
Ανάμεσα στις έννοιες του παραλαμβάνω, βλέπουμε και την:
«λαμβάνω δι’ εμαυτόν». Απ’ αυτό, κάποιοι
λένε ότι το «παραλαμβάνω» χρησιμοποιείται μόνο σε θετικές σχέσεις.
Ωστόσο, κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Χρησιμοποιείται όταν οι
Ρωμαίοι στρατιώτες «παραλαμβάνουν» τον Ιησού από τον κήπο της Γεθσημανής στο
Πραιτόριο (Ματθ.κζ:27, Ιωάν.ιθ:16). Χρησιμοποιείται από τον διάβολο που «παραλαμβάνει»
τον Ιησού για να Του δείξει όλα τα βασίλεια αυτού του κόσμου (Ματθ.δ:5,8). Χρησιμοποιείται
επίσης από το δαιμόνιο που επιστρέφει στο πρόσφατα σκουπισμένο σπίτι και «παραλαμβάνει» άλλα επτά πνεύματα (Ματθ.ιβ:45, Λουκ.ια:26).
Όμως, το «παραλαμβάνω» μπορεί να σημαίνει και: «λαμβάνω τι
δια της βίας, λαμβάνω τι βιαίως», ακόμα και «προσάγω τινά ως μάρτυρα» ή
«συλλαμβάνω».
ΕΞΕΤΑΣΗ ΤΩΝ ΣΥΜΦΡΑΖΟΜΕΝΩΝ
Για μένα, ο ισχυρότερος λόγος για να δει κανείς το
διαχωρισμό που απεικονίζεται σε αυτό το εδάφιο, σαν αναφορά σε κάποιον που
παραλαμβάνεται για κρίση, είναι τα συμφραζόμενα. Φαίνεται ότι το Ματθ.κδ:40-41
απεικονίζει αυτό που προηγήθηκε στο Ματθ.κδ:36-39. Δηλαδή, εκείνοι που δεν ήταν
έτοιμοι κατά τις ημέρες του Νώε «εσηκώθησαν», κατακρίθηκαν από τον κατακλυσμό. Το
εδ.39 τελειώνει λέγοντας, «ούτω θέλει είσθαι και η παρουσία του Υιού του
ανθρώπου». Είναι σαφές ότι η έμφαση σε αυτό το εδάφιο είναι στους άπιστους
που σηκώνονται και χάνονται κατά την κρίση του κατακλυσμού. Ως εκ τούτου, τα
εδ.40-41 οδηγούν στο αρχικό σημείο, δίνοντας μερικά παραδείγματα του
επερχόμενου διαχωρισμού που θα συμβεί τη στιγμή της κρίσης.
Δύο τάξεις υπήρχαν στην εποχή του Νώε. Η μία ήταν οι άπιστοι
που παρασύρθηκαν από τη θεϊκή κρίση. Η άλλη τάξη ήταν ο Νώε και η οικογένειά
του, που έμειναν και δεν καταστράφηκαν από την κρίση. Έτσι θα είναι και πάλι,
στον ερχομό του Υιού του Ανθρώπου. Οι άπιστοι θα απομακρυνθούν την ημέρα της
κρίσης και της οργής. Οι άλλοι θα μείνουν στη γη για να λάβουν και να
απολαύσουν τις ευλογίες της ερχόμενης περιόδου και να μπουν στην Βασιλεία, που
θα εγκαθιδρυθεί.
ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ ΕΔΑΦΙΑ
Ένας άλλος λόγος για να δείτε το Ματθ.κδ:40-41 σαν παραλαβή
για κρίση, είναι το παράλληλο απόσπασμα στο Λουκ.ιζ:24-37. Σε μια προηγούμενη
ενότητα (Λουκ.ιζ:26-30), ο Χριστός μιλά για τον ερχομό του Υιού του Ανθρώπου
που είναι ακριβώς όπως τις ημέρες του Νώε και του Λώτ. Και στις δύο αναφορές
είναι οι κακοί που πάρθηκαν για κρίση.
Λουκ.ιζ:27 έτρωγον, έπινον, ενύμφευον,
ενυμφεύοντο, μέχρι της ημέρας καθ' ην ο Νώε εισήλθεν εις την κιβωτόν, και
ήλθεν ο κατακλυσμός και απώλεσεν άπαντας.
Λουκ.ιζ:28,29 Ομοίως και καθώς έγεινεν εν ταις
ημέραις του Λώτ· έτρωγον, έπινον, ηγόραζον, επώλουν, εφύτευον, ωκοδόμουν· καθ'
ην δε ημέραν εξήλθεν ο Λωτ από Σοδόμων, έβρεξε πυρ και θείον απ' ουρανού και
απώλεσεν άπαντας.
Λουκ.ιζ:34-36 Σας λέγω, Εν τη νυκτί εκείνη
θέλουσιν είσθαι δύο επί μιας κλίνης, ο εις παραλαμβάνεται και ο άλλος αφίνεται·
δύο γυναίκες θέλουσιν αλέθει ομού, η μία παραλαμβάνεται και η άλλη αφίνεται·
δύο θέλουσιν είσθαι εν τω αγρώ, ο εις παραλαμβάνεται και ο άλλος αφίνεται.
Στα παραπάνω εδάφια δίνει τρεις απεικονίσεις διαχωρισμού
πιστών και άπιστων. Στη συνέχεια, τίθεται η ακόλουθη ερώτηση από τους μαθητές:
«Που, Κύριε;» Αυτή η ερώτηση σημαίνει «πού παραλαμβάνονται οι άπιστοι;».
Ο Ιησούς απαντά: «Όπου
είναι το σώμα, εκεί θέλουσι συναχθή οι αετοί». Οι αετοί σε αυτό το
πλαίσιο υπονοούν όρνεα που αιωρούνται και αναζητούν πτώματα. Έτσι, ο καθένας θα
μπορεί να δει πού είναι το πτώμα, λόγω των ορνέων που θα υπερίπτανται
(Αποκ.ιθ:17-21). Αυτός ο τρόπος ομιλίας, υποστηρίζει σαφώς την ιδέα ότι αυτοί
που παραλαμβάνονται πάνε για κρίση. Μαράν
αθά!
