Ματθ.κδ:10-13 Και τότε θέλουσι σκανδαλισθή πολλοί και
θέλουσι παραδώσει αλλήλους και θέλουσι μισήσει αλλήλους. Και
πολλοί ψευδοπροφήται θέλουσιν εγερθή και πλανήσει πολλούς, και
επειδή θέλει πληθυνθή η ανομία, η αγάπη των πολλών θέλει ψυχρανθή. Ο
δε υπομείνας έως τέλους, ούτος θέλει σωθή.
Ο Ιησούς προχωρεί στην περιγραφή του πρώτου μισού της Θλίψης,
με στόχο τα μέσα της επταετούς περιόδου (Ματθ.κδ:15). Σε αυτή την ενότητα ο
Κύριός μας περιγράφει την πνευματική κατάσταση των Εβραίων μέσα στην γη του
Ισραήλ (Ματθ.κδ:10-13). Η πνευματικότητά τους δεν είναι καλή, από την πλευρά
του Θεού.
ΜΙΣΟΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ ΠΙΣΤΟΥΣ
Ματθ.κδ:9 Τότε θέλουσι σας παραδώσει εις θλίψιν
και θέλουσι σας θανατώσει, και θέλετε είσθαι μισούμενοι υπό πάντων των εθνών
διά το όνομά μου.
Ο Ιησούς προβλέπει ότι όλα τα έθνη του κόσμου θα μισούν τους
Εβραίους πιστούς που ζουν στο Ισραήλ κατά τη διάρκεια της Θλίψης. Γιατί; Επειδή
μισούν τον Ιησού, τον Μεσσία! Αυτό το τμήμα της ομιλίας του Χριστού (Ματθ.κδ:9-13)
είναι παράλληλο με την Αποκ.ς:9-11 και την πέμπτη σφραγίδα. Πολλοί που δήλωναν
πίστη στον Ιησού σαν Μεσσία σε ευκολότερους καιρούς, θα Τον αρνηθούν και θα
συνεργαστούν για να εκθέσουν εκείνους που θα είναι αληθινοί πιστοί. Μια τέτοια
κατανόηση αυτού του αποσπάσματος ταιριάζει με την κρίση των αιγοπροβάτων στο
Ματθ.κε:31-46. «Αδελφοί» στο Ματθ.κε:40 είναι οι διωκόμενοι Εβραίοι πιστοί κατά
τη διάρκεια της Θλίψης που αναφέρονται εδώ στο Ματθ.κδ. Μόνο οι γνήσιοι Εθνικοί
πιστοί, θα είναι πρόθυμοι να ρισκάρουν τη ζωή τους για να βοηθήσουν το εβραϊκό
απομεινάρι (Αποκ.ιβ:6). Ενώ αυτό αναφέρεται σε διώξεις πιστών, ειδικά των
Εβραίων πιστών, κατά την διάρκεια του πρώτου μισού της θλίψης, ολόκληρη η
επταετής θλίψη θα είναι καιρός μεγάλων διώξεων.
Το μίσος από τον κόσμο (εδ.9) τοποθετεί όλους όσους ομολογούν
το όνομα του Χριστού, υπό πίεση. Αυτό με τη σειρά του παράγει εσωτερικό μίσος
μεταξύ της χριστιανικής κοινότητας κατά τη διάρκεια της Θλίψης. Το «Και τότε»
(εδ.10) τοποθετεί τα γεγονότα των εδ.10-13 να είναι ο καιρός της Θλίψης που
αναφέρεται στο εδ.9. Είναι σαφές ότι όλα αυτά θα συμβούν κατά την ίδια χρονική
περίοδο. Όταν έρθει η πίεση, εκείνοι που δεν είναι γνήσιοι πιστοί θα κάνουν
τρία πράγματα αυτή τη στιγμή: 1) θέλουσι σκανδαλισθή,
2) θέλουσι παραδώσει αλλήλους, και 3) θέλουσι μισήσει αλλήλους.
θέλουσι σκανδαλισθή
Το ρήμα «σκανδαλίζω» φέρει την ιδέα του «προκαλώ σε αμαρτία»
και στην παθητική φωνή, όπως το έχουμε σ’ αυτή την περίπτωση, σημαίνει να «αφεθείς
ώστε να οδηγηθείς στην αμαρτία» και έτσι θα εκπέσεις από την αλήθεια. Αυτή η λέξη είναι
η ρηματική μορφή του ουσιαστικού «λίθος προσκόμματος» που χρησιμοποιείται συχνά
στον Ματθαίο (ε:29, ς:3, ια:6, ιγ:21,57, ιε:12, ιζ:27, ιη:6,8, κς:31,33), αν
και δεν είναι αυτή η απόχρωση εδώ. Αναφέρεται σε ένα ραβδί-παγίδα που
χρησιμοποιείται για να πιάνεις ζώα. Τέτοια παγιδευμένα πρόσωπα δύσκολα θα
μπορούσαν να χαρακτηριστούν σαν αληθινοί πιστοί. Μάλλον, είναι ακριβώς όπως ο
σπόρος που έπεσε σε πετρώδες έδαφος στο Ματθ.ιγ:21:... Αυτό οδηγεί σε προδοσία του
ενός προς τον άλλο, που προκαλείται από μίσος. Το Ματθ.ι:16-23 είναι ένα
παράλληλο απόσπασμα, το οποίο μιλά επίσης για τους διωγμούς που περιγράφονται σ’
αυτό το απόσπασμα με περισσότερες λεπτομέρειες. Όλα αυτά θα λάβουν χώρα κατά τη
διάρκεια της Θλίψης.
θέλουσι παραδώσει αλλήλους
Κοιτάξτε το Ματθ.ι:21-22: «Θέλει δε παραδώσει αδελφός
αδελφόν εις θάνατον και πατήρ τέκνον, και θέλουσιν επαναστή τέκνα κατά γονέων
και θέλουσι θανατώσει αυτούς· θέλετε είσθαι μισούμενοι υπό πάντων διά το όνομά
μου· ο δε υπομείνας έως τέλους, ούτος θέλει σωθή». Αυτό, είναι ακριβώς το
ίδιο πράγμα που συμβαίνει εδώ στο Ματθ.κδ. Λόγω της παγκόσμιας εμβέλειας του
αντίχριστου και του καθεστώτος του κατά τη διάρκεια της Θλίψης, η πίεση θα
είναι τόσο μεγάλη που ακόμη και τα μέλη της οικογένειας θα στραφούν ο ένας
εναντίον του άλλου αντί να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες της μη τήρησης των
οδηγιών του παγκόσμιου ηγέτη.
θέλουσι μισήσει αλλήλους
Το μίσος από όλα τα έθνη (Ματθ.κδ:9) κατά των πιστών, ειδικά
των Εβραίων πιστών (το απομεινάρι) σε αυτό το πλαίσιο, θα δημιουργήσει τέτοια
πίεση που θα οδηγήσει σε μίσος, μεταξύ τους, μέσα στην κοινότητα των πιστών.
Δηλαδή, οι ψευδοδιδάσκαλοι θα στραφούν εναντίον και θα μισήσουν τους αληθινούς
πιστούς. Η επαναλαμβανόμενη λέξη «αλλήλους», αναφέρεται στην προδοσία (θέλουσι
παραδώσει) και στην εχθρότητα (θέλουσι μισήσει) στις τάξεις των
οπαδών του Ιησού. Δεν θα υπάρχει σχεδόν πουθενά να στραφεί το υπόλοιπο των
Εβραίων πιστών. Το μόνο μέρος που θα μπορούν να στραφούν για κάθε είδους
βοήθεια, θα είναι οι Εθνικοί πιστοί. Αυτό εξηγεί τη λογική του Ματθ.κε:31-46
και γιατί θα υπάρξει η κρίση των Εθνών κατά τη δεύτερη έλευση, για το πώς μεταχειρίστηκαν
τους Εβραίους πιστούς κατά τη διάρκεια της Θλίψης.
ΠΑΡΕΛΘΟΝ Ή ΜΕΛΛΟΝ;
Αν και ασθενέστερα σε αυτό το εδάφιο από άλλα, δεν αποτελεί
έκπληξη το γεγονός ότι οι πρετεριστές πιστεύουν ότι το Ματθ.κδ:10 έχει ήδη
συμβεί στο παρελθόν. Ο ειδωλολάτρης
Ρωμαίος ιστορικός Τάκιτος μιλά για τους Χριστιανούς στην εποχή του Νέρωνα σαν
καθολικά «μισούμενους για τα εγκλήματά τους» λένε. Και συνεχίζουν: «Στα εδ.10
και Ματθ.κδ:12 ανακαλύπτουμε μια συνέπεια των διωγμών». Όμως, ο Τάκιτος
περιγράφει τι συμβαίνει στη Ρώμη, όχι στην Ιερουσαλήμ, όπως κάνει το Ματθ.κδ.
Πώς αυτό σχετίζεται με οποιονδήποτε τρόπο με τον Ματθ.κδ:10; Στην
πραγματικότητα, ο Τάκιτος λέει στο ίδιο τμήμα ότι «προέκυψε ένα αίσθημα
συμπόνιας», για τους διωκόμενους Χριστιανούς στη Ρώμη. Αυτό δεν ταιριάζει καθόλου
με το πλαίσιο του Ματθ.κδ:10.
Έχουμε δει παραπάνω ότι το Ματθ.κδ:9 συνδέεται με το Ματθ.κδ:10.
Το εδ.9 λέει: «Τότε θέλουσι σας παραδώσει εις θλίψιν και θέλουσι σας
θανατώσει, και θέλετε είσθαι μισούμενοι υπό πάντων των εθνών διά το όνομά μου».
Εκείνοι στους οποίους αναφέρεται ο Ιησούς στο εδ.9, είναι οι «πολλοί» και οι
«αλλήλοις» (δύο φορές) στο εδ.10. Δεδομένου ότι ο Κύριός μας μιλά για την ίδια
ομάδα ανθρώπων (το σωσμένο υπόλοιπο) και στα δύο εδάφια, ό,τι συμβαίνει σε
αυτούς στο εδ.10, ισχύει και γι’ αυτούς που αναφέρει το εδ.9. Αν, όπως
πιστεύουν οι πρετεριστές, τα εδάφια 9 και 10 συνέβησαν στους μαθητές στους
οποίους ο Ιησούς ειδικά απευθυνόταν σ’ αυτά τα εδάφια, αντί σε μια μελλοντική
ομάδα Εβραίων πιστών στην Ιερουσαλήμ, τότε αυτά τα γεγονότα δεν συνέβησαν τον
πρώτο αιώνα. Πότε πολλοί απόστολοι σκανδαλίστηκαν; Πότε πολλοί απόστολοι
πρόδωσαν ο ένας τον άλλον; Πότε πολλοί απόστολοι μισούσαν ο ένας τον άλλον;
Αντίθετα, αγαπούσαν ο ένας τον άλλον.
Αυτό το εδάφιο, όπως όλα στο Ματθ.κδ:4-14, δεν αναφέρονται
σε προηγούμενο γεγονός. Αντίθετα, προσβλέπουν σε μια μελλοντική εποχή και ένα
παγκόσμιο γεγονός που θα λάβει χώρα στην κυριολεκτική Ιερουσαλήμ.
ΠΟΛΛΟΙ ΨΕΥΔΟΠΡΟΦΗΤΕΣ
Σε συνδυασμό με τα γεγονότα των προηγούμενων εδαφίων, «πολλοί ψευδοπροφήται θέλουσιν
εγερθή και πλανήσει πολλούς». Αυτό δεν συνέβη τον πρώτο αιώνα, σε
βαθμό που να εκπληρώνει τη γλώσσα αυτού του αποσπάσματος, όπως λένε οι
πρετεριστές. Οι ψευδοπροφήτες δεν είναι το ίδιο με τους ψευδοδιδασκάλους, όπως
υποθέτουν κάποιοι. Η χρήση του όρου «ψευδοπροφήτες» ενισχύει την κατανόησή μας
για τον εβραϊκό προσανατολισμό αυτού του αποσπάσματος.
Β’ Πέτρ.β:1 Υπήρξαν όμως και ψευδοπροφήται μεταξύ
του λαού, καθώς και μεταξύ σας θέλουσιν είσθαι ψευδοδιδάσκαλοι, οίτινες θέλουσι
παρεισάξει αιρέσεις απωλείας, αρνούμενοι και τον αγοράσαντα αυτούς δεσπότην,
επισύροντες εις εαυτούς ταχείαν απώλειαν·
Στην Β’ Πέτρ.β:1, οι ψευδοπροφήτες διακρίνονται από τους
ψευδοδιδασκάλους. Ο υπαινιγμός είναι σαφής: Ψευδοπροφήτες ήταν πρόβλημα του
Ισραήλ, οι ψευδοδιδάσκαλοι είναι το πρόβλημα της εκκλησίας. Η χρήση από τον Ιησού
της λέξης «ψευδοπροφήτες», στη συνέχεια, στην επί του όρους ομιλία, απαιτεί εβραϊκή
κατανόηση του όρου, εκτός αν κάποια αντίθετα αποδεικτικά στοιχεία στα
συμφραζόμενα μπορούν να δείξουν ότι η λέξη έχει κάποια διαφορετική και σπάνια
έννοια. Δεδομένου ότι δεν υπάρχουν τέτοια αποδεικτικά στοιχεία με βάση τα
συμφραζόμενα, είναι καλύτερα να κατανοήσουμε τη λέξη σαν αναφορά σε
ψευδοπροφήτες στον Ιουδαϊσμό.
Η Θλίψη θα είναι μια περίοδος κατά την οποία η προφητεία θα
αποκατασταθεί στο Ισραήλ, κατά την διάρκεια της 70ής εβδομάδας του Δανιήλ.
Έτσι, ο Ιησούς δίνει οδηγίες προειδοποιώντας το έθνος του Ισραήλ να ασκήσει
διάκριση σχετικά με αυτό το θέμα.
Ποιον θα μπορούσε να προειδοποιεί ο Ιησούς; Προφανώς η
προειδοποίηση είναι προς το Ισραήλ μέσω των αποστόλων (που εκπροσωπούν το έθνος
τους Ισραήλ-αυτό το έθνος που ψάχνει με αγωνία για τον Μεσσία του). Ο Ιησούς
προειδοποίησε τους Εβραίους στην Θλίψη, να μην εξαπατηθούν από τους ψευδόχριστους
ανεξάρτητα από τα σημάδια και τα θαύματα που ενεργούν. Το Ισραήλ κινδυνεύει να
ακολουθήσει ψευδόχριστους επειδή δεν έχει αναγνωρίσει ακόμα τον αληθινό Χριστό.
Αναμφισβήτητα αυτό είναι άλλο ένα παράδειγμα αποκλειστικά εβραϊκού στοιχείου
στο πλαίσιο της επί του όρους ομιλίας που αποδεικνύει, μαζί με τα άλλα
συμφραζόμενα στοιχεία, ότι ο Ιησούς απευθύνεται στο έθνος Ισραήλ και το μέλλον
του, σύμφωνα με την πρόθεση των ερωτήσεων των αποστόλων Του.
